|
Ons eerste huis was eigenlijk niet slecht wat de constructie betreft maar de omgeving ging hoe langer hoe meer op een vuilbelt lijken... de stank was niet meer te harden... voor mij als asthma-patient dus dramatisch... al 3 jaar vroegen wij aan Alcatel om te verhuizen en zelfs toen we alles zelf wilden betalen mocht dat niet! Waarom... ??? God zal het weten! Dat daar een duistere reden voor was daar ben ik absoluut zeker van! Maar... op een gegeven moment... De ADCC gebouwen werden gehuurd van de ere-consul van Mauiritius "Raman"... (sorry ik ga eventjes oneerbiedig zijn.... ) Raman is een typisch rijke Indische bloedzuiger... het type waar je oh zo voorzichtig moet mee zijn... In elk geval... hij had een huis te huur op het strand... en weer om één of andere duistere reden moest iemand van ADCC daar gaan in wonen... om zijn ego te strelen moest de huurder niet alleen van ADCC zijn maar het moest minstens een executive-director zijn... Etienne de toenmalige directeur van ADCC... en slijmbal avant la lettre, de boze wolf met de meest slechte intenties die je in elk verhaaltje tegen komt... stelde ons voor om daar te gaan wonen... Hij wou immers niet... en hij moest toch blijven goed staan met Raman... Voor mij prima natuurlijjk... en zeker nadat we waren gaan zien naar het huis dat Raman bouwde voor zijn lief erg onderdanig vrouwtje "Laethita"... De ligging was perfect... op het strand... De tuin grandioos met mooie beelden, onze eigen mango's en lemons... en overal muziek... een "loverspatio" om u tegen te zeggen... deze had zelfs een knop waarmee je het kon doen regenen alleen op de plaats van de patio... kan je nagaan voor een romantische ziel als ik... woh... woh! Daarenboven een zwembad yeh! Kan jullie verzekeren dat alhoewel ik niet zo van zwemmen hou... daar is het een noodzaak... 48° in de zomer, warm en vochtige lucht... en de nodige frustaties... dan moet je afkoelen... Met dit alles natuurlijk te weinig aandacht besteed aan het huis zelf dat zowat uiteen viel... maar ja je kan niet alles hebben! Dus we gingen ervoor! De verhuis ging daar natuurlijk niet op onze gekende manier... man... man... wat een evenement! Géén hoger lager daar! Maar een echte "Koeienkar-GT" met naar mijn gevoel vierkante wielen... die tegen een slakkengangetje ons héél hebben en houwen... open en bloot vervoerde... na alweer een huispudja om... 4 uur s'morgens... Maar wat keek ik uit naar mijn nieuwe huis!
Op de foto onze "verhuiswagen"
|
