Vannacht bedacht ik mij dat het hoog tijd werd om dit pijnlijke epistel "Mrs.C" af te sluiten... we moeten in het leven immers vooruit kijken en niet achteruit... Ik kan natuurlijk niet afsluiten zonder jullie te vertellen waar dit verhaal voor ons eindigde en hoe! En ik mag ook niet nalaten jullie te vertellen dat ik absoluut blijf geloven in al het goede dat de "Stichting" doet... ik kan echter ook niet de hoop onderdrukken dat er een dag zal komen dat ze zich gaan omringen met bekwame mensen !!! Mrs.C deed véle fouten... zelfs héél véél stomme dt fouten (hihihihi) terwijl ik dacht dat dit eigen aan mezelf was (hahahha)! Als ik al eender vertelde dat de start van mijn vrijwilligers werk... ons vrijwilligerswerk bij de Stichting ook zou leiden naar onze 11 september, heb ik niet overdreven... Ik kan hier ook een héél boek over schrijven maar dat zou ons te ver leiden, en zoals al dikwijls vermeldde is het hier absoluut niet de bedoeling om de Stichting noch Rekanto een kleedje te passen want zij doen echt wel goed werk! Maar... Mrs.C... Das een ander paar mouwen... Ik hoor het Yves de leraar taichi nog zeggen... elke week opnieuw... C is een rotte appel en die moeten eruit!!! Spijtig genoeg is Mrs.C wel erg geslepen... en wij vlogen er dus uit! Zonder verklaring... zonder zinnige reden!  Op een moment dat ik werkelijk dacht dat het héél vlot ging, en op een pijnlijke periode van het jaar... stak immers zonder boeh of bah... ons ontslag als vrijwilliger van de Stichting... in de bus! Pijnlijk... Pijnlijk... bijzonder Pijnlijk! Ik heb meer dan 30 jaar in loondienst gewerkt, véle jaren als vrijwilliger in India en ondertussen toch ook al een héle periode voor ziekenzorg... ik had nog NOOIT met iemand onenigheid!!! Ik kreeg nog nooit mijn ontslag!!! Dit had ik niet verdient... dit had ik niet verwacht! De aangehaalde artikels raken kant nog wal... Ik zou loyaler zijn naar de doelgroep dan naar de organisatie... heu... KAN HET ENE DAN ZONDER HET ANDERE??? Ik zou mij negatief uit gelaten hebben over de organisatie...????????? Ik vraag mij af hoe ze dit heeft kunnen staven??? Ik heb nooit iets negatief van de Stichting gezegd in tegendeel!!! Er mochten géén activiteiten georganiseerd worden buiten de Stichting om... refereerde ze hier naar het feit dat wij samen het glas gingen heffen tijdens een etentje op het nieuwe jaar??? Enfin in deze ontslag brief stond ook dat wij géén contact mochten nemen met de Rekanto deelnemers... want Mrs.C ging hen zelf op de hoogte brengen van ons ontslag... WAT EEN VERNEDERING! Ik heb altijd gedaan wat Mrs.C mij opdroeg maar dit was een brug te ver! Ik maakte een mooi kort briefje voor elke deelnemer, waarin ik/wij zelf vertelden dat we ons ontslag kregen... en dat Mrs.C hen de week erna op de hoogte ging brengen... Het briefje werd afgesloten met de deelnemers aan te moedigen om voor hun gezondheid te gaan... en te blijven deelnemen aan de activiteiten... het briefje werd in de bus van elke deelnemer gestoken... en de telefoons en mails van ongeloof stapelden zich op....
De dinsdag die volgde is het zo wat een regelrechte ramp geworden in de Go-fit waar de yogi's sinds een paar weken werden ondergebracht! Toen de yogi's binnen kwamen zat Mrs.C op haar troon... geflankeerd door haar bodyguard en huisvriend (") Wilfried VanderAa... en Paul Schuur de yoga leraar die ik weken de handen boven het hoofd hield... Toen ze haar uitleg begon, en de vragen van de yogi's werden afgevuurd... ging C gewoon uit de bol... er werd geroepen en getierd... maar... géén uitleg gegeven over het waarom!! Yogi's werden door C beledigd, yogi's kregen géén fatsoenlijk antwoord... (van deze geroemde (") hahahahaha... psygologe) yogi's weenden... en dienden haar van antwoord... het kot stond echt op stelten!! Temeer daar Wilfried vanderAa... die wij en de yogi's al maanden niet meer gezien hadden zich niet ongemoeid liet... Hij schold zelfs één van de yogi's uit voor stommerik!!! Mrs.C haar uiteindelijk uitleg was "Als jullie Lisette zo graag hebben, moet ze haar eigen clubke hier maar beginnen"... vergadering afgelopen! 2 yogi's waren ondertussen al wenend buiten gelopen... hadden naar ons gebeld en gevraagd om naar t'Wolffaertshof te komen... waar we al wenend de héle uitleg kregen van de zogezegde vergadering... Oh, ja ik kan hier echt wel een boek over schrijven een "Het boek van ongeloof"... hoe kan je als psygologe zo licht omgaan met een zo zwakke groep, hoe kan je als mens zo licht omgaan met een zo zwakke groep... ??? ... Wat win je daar bij??? Wat was hier de bedoeling van??? De weken die volgenden werden er brieven verstuurd naar de Stichting... door ons om gehoord te worden... en te horen... misschien hebben we wel iets verkeerd gedaan??? Door de Rekanto deelnemers... om gehoord te worden... om te kunnen begrijpen... Tot op heden... worden wij allen gewoon afgeschud... Voor de Stichting is de zaak afgesloten... was ons antwoord! Het ontslag is voor de bestwil van iedereen... was het antwoord aan de deelnemers... Maar het essentiële... WAAROM weet nog altijd niemand... Er zijn ondertussen al véél traantjes gevloeid... wij worden regelmatig opgebeld en gaan iets drinken met deze warme groep vrienden... één van hen hebben wij zelfs naar huis moeten doen met hartklachten, nadat ze zich danig opwond over de héle situatie... In mijn ontslag brief werd daarenboven ook vermeld dat ik niet mocht beginnen in St.Augustinus als schoonheidsconsulente/vrijwilliger op de dienst oncologie... Wat moeten de mensen daar zoal denken... Heb ik misschien... dan toch... iets verschrikkelijks gedaan, zonder dat ik het weet??? Ik zat met dit héle gedoe, danig in de put... werd s'nachts wakker met een nat gezicht van het wenen... Maar beste Mrs.C uit iets negatiefs... komt altijd iets positiefs... "DAT CLUBKE KOMT ER"... En ondanks alles hoop ik dat jij na de ravage die je aanrichtte s'nachts de slaap nog kan vatten! De organisatie wens ik welgemeend nog héél véél succes met alles wat ondernomen wordt!!! Er is immers een héle groep mensen die op jullie rekenen!

En beste Stichting... bij het invullen van vacatures... misschien ook gaan voor "mensen met een hart"... Een diploma dekt immers in jullie sector niet het héle plaatje... !

Foto's uit ons familiealbum... Wij luiden 2009 in! 1) Broer en zus met Jelle...  2) Ikke en mijn Nieuwjaarsbrief... 3) Ons familietje... Schol... Op naar een vruchtbaar en beter jaar!