|
Zoals alle goed gelovige zielen, geloofde ik in het werk van de Heilige moeder Theresa... Dus was het maar normaal dat ik daar eerst een kijkje ging nemen... toen ik besloot... Het home was redelijk ver van ons huis, en ik was steeds voldaan na een dagje werken in het home... Maar ook daar moest ik ondervinden dat het niet allemaal kosjer was... Mijn Deense buurvrouw Bodil had mij verwittigd... maar de koppigaard in mij...
Het weeshuis is gewoonweg, vies en smerig! De zusters onvriendelijk...Maar de kindjes... Ze zijn Oh zoooooooooooooooo lief! Ik verloor direct mijn hart aan de sloebers daar... sloeberkes allerlei... Nina en Tina een prachtige tweeling van slechts enkele weken oud, het doofstomme meisje Zwapla van 11 jaar... en dan is er Bala, 3 jaar oud, de schat lijkt echt op een aapje... de kleine lieve tarzan steelt mijn hart! Hij schuift héél geduldig aan voor zijn snoepje, en vleit zich dan rustig neer op mijn schoot. De zuster vertelde me dat hij tweeslachtig is. Verschrikkelijk vind ik dat! Daarom denk ik regelmatig aan David en Dorethy Garlick. David vertelde mij voorheen dat het zijn droom is om kinderen uit Indië te helpen met enkele broodnodige operaties. En dat eventueel met mijn samenwerking.Voor David waarschijnlijk een fluitje van een cent want hij heeft een serieus hoge plaats op het Brits consulaat... maar ik? Ik weet het niet? Zou ik... of... zou ik niets? Ik wil Bala helpen maar doe ik daar goed mee? Maken we er een meisje of een jongen van? En... er zijn natuurlijk meer kindjes die onze hulp kunnen gebruiken. Er is ook de klein Ashu met witte vlekjes op haar oogjes... Welke keuze moet ik eventueel maken? En... als de kinderen na de operatie terug naar het tehuis moeten... terug achter de tralies... Er zijn in het home 120 kindjes waarvan 80% gehandicapt, sommigen zwaar gehandicapt. Er zitten ook een groot aantal volwassen gehandicapten, die gewoon wat rond hummelen... Mijn goeie GOD, GANESH, ALLAH... hoe is dit allemaal mogelijk? Ieder week neem ik melk mee voor de kleinste, speelgoed, snoepgoed en zeep voor de grotere... De kinderen noch hun kleding heb ik ooit proper gezien. Bodil hield dit werk 2 jaar vol, maar... ze stopte omdat ze vanalles zag en ondervond... ze zag dat de kindjes geslagen werden... en opgesloten werden in een klein kotje... En als de witte (") doorgingen werd het meegebrachte speelgoed terug af genomen... want... ze hadden immer "poverty" gezworen! Alstublief zeg!!! Enfin hetgeen ik zag is véle weesjes die geholpen werden... zo goed en zo kwaad het kon! Natuurlijk zouden de zusters véél meer kunnen doen, maar ook véél minder. Ze zouden de kinderen ook gewoon op straat kunnen laten liggen... dat dit bestaat! Je gelooft je eigen ogen niet! Gelukkig werden de kleine Nina en Tina geadopteerd (verkocht aan de hoogste bieder in dit geval!)door een koppel, beide dokters... Zij zullen alvast beter af zijn... Toen ik aan zuster-overste vroeg om de schattige tweeling te adopteren door een vriend van mij ging het niet! Gezonde kindjes kunnen alleen in Indië en door Indiërs geadopteerd worden... Buitenlanders konden wel gehandicapte kindjes adopteren...
Enfin, bibie is weer een desolutie rijker... Ik kan niet zeggen dat moeder Theresa géén Heilige is, ik heb haar immers niet gekend. Maar dat haar volgelingen niet allemaal kosjer zijn weet ik wel voor 1000%!!!!!
Ook ik ben net als Bodil, met hééééél véééél pijn in het hart na een tijdje gestopt met dit werk... ik zag te véél! Ik wist te véél!
We leven in een wrede wereld! Verdomme toch!
|
