|
Prachtig gedicht gelezen op het net... een gedicht dat ook mijn warme gevoelens voor dat land "Mijn Indië" perfect weergeeft... een gedicht dat ik dikwijls zal herlezen...
Het zijn niet alle dagen... die aan mijn herinneringen knagen. En ook niet alle nachten... die naar weleer doen smachten. Het zijn gevoelens, momenten van verstillen... soms gedachten die niet meer willen. Als ook de zon niet meer wil schijnen... en de levensvreugde dreigt te verdwijnen. Dan denk ik terug aan die voorbije dagen... in het land dat ik heb meegedragen.
Ik zal je blijven missen en wel tot aan mijn dood... je geurende aarde en je prachtig avondrood. Geluiden vol van leven verdampend in de zon... in dat verre moederland waar mijn leven eens begon. Dan zijn het van die dagen dat ik leegte voel... aan niemand kan vertellen hoe ik dat nou bedoel. Een diep gemis van binnen, verstilde onrust, vragen... waarom het leven gaat zoals op andere dagen. Hier koesteren we bezit en leven naar verstand... maar dat haalt het niet bij ons leven daar in mijn tropenland.
Proficiat aan de schrijver! Proficiat Wouter! en bedankt voor dit moois...
|