Mijn kennismaking met het kinderkankerziekenhuis is het meest onbeschrijflijke dat ik meemaakte in Chennai! Ik kwam er voor het eerst in functie van "Canstop" samen met Sandra en Melvin voor de nutriciaprojecten... (het wekelijkse uitdelen van fruit, vitaminen warme melk...) Mensen lief... de rillingen die toen door me heen gingen! Dat is niet onder woorden te brengen! Egmore... staatziekenhuis... 9 verdiepingen hoog... 9 verdiepingen pure miserie! Met op het gelijkvloers de afdeling "vrouwen" hoofdzakelijk borst en baarmoederkankers... de andere 8 verdiepingen... kinderen... allemaal kinderen... waarvan op de 9e verdieping kankerpatientjes... soms zelfs broertjes en zusjes met allen dezelfde ziekte... kanker... het oudste patientje 18 jaar oud... de jongste... een tweeling van 4 dagen oud! Kinderen aan baxters die rondlopen als zombies... spuiten en vuil op de grond ... huilende vaders en moeders... en net als in héél het ziekenhuis géén druppel zuiver water! Dit was het verdiep waar canstop zich op concentreerde met de beperkte middelen die we hadden! Eerst werd dit verdiep grondig onder handen genomen... muren en bedden werden geschilderd... voor de petieterige raampjes werden leuke gordijntjes gehangen... en er werd een speelhoek voorzien... De brandtrap die kompleet versperd was door oude rommel werd vrij gemaakt... beneden werd een leuk tuintje met zitbanken aangelegd... en alhoewel we met canstop goed werk deden... was dit voor mij niet genoeg!
Een verslaving was geboren.............................
Op de foto... zo kwamen de kindjes binnen... niets vermoedend van de ellende en de demonen die hen te wachten stonden... sprankelende oogjes vol vreugde en verwachting... en een grote smile! Blakende... bloeiende rozen... wiens natuur de daaropvolgende dagen danig verstoord zou worden!
|