Blootsvoets rondlopen…

Er zijn zo van die gewoontes in ons leven die het verblijf in dit aards paradijs aangenamer maken. Zoals het mij ontdoen van mijn schoenen op het einde van een noeste werkdag of tijdens de lunchpauze of zelfs stiekem in het midden van de voormiddag. Mijn tenen op en neer bewegen, zolen tegen mekaar wrijven, de voeten strekken en rekken. Ik weet niet welk gezegend gevoel het teweegbrengt in ons lichaam. Maar dit obsceen gebaar zou een ongekende duizend jaar oude Chinese massage kunnen zijn, denk ik dan. Aan de schoenen kent men de eigenaar, de drager, de persoon. Thuis, na zich van het dagelijkse schoeisel ontdaan te hebben, bestaan er verschillende mogelijkheden om zich doorheen het huis te bewegen. Al dan niet geschoeid. We kunnen ook de, afschuwelijke, pantoffels met een leeuwenhoofd of zelfs erger een apenhoofd aantrekken. Een onschuldige gift van de familiekinderen, om op deze manier onze medewerking te vragen om aan hun eenvoudige ingebeelde spelletjes te participeren. Blootsvoets rondlopen in het bedauwde gras, heerlijk. Het is zelfs goed om de slechte geuren, welke sommige voeten verspreiden, te bekampen. Maar het moet des morgens gebeuren, liefst op nuchtere maag. In ieder geval het schoeisel, dat onze voeten in gevangenschap doet leven, formeel wegrukken van onze welriekende voeten om hen de mogelijkheid te geven vrij te ademen is een voortdurend plezierig gevoel. Ook voor hen die kunnen vluchten voor de genadeloos nijpende spanningen en zich verlichten van de beklemmende gewoontes van de ziel.

28-07-2016 om 21:04 geschreven door alcalde