Ik probeer bedenkingen en vooral muziek m.b.t. de jaren '50 en '60 op mijn blog te plaatsen. Soms ook een foto over de vorderingen van mijn kleinkinderen kunnen erbij horen. Reacties zijn altijd welkom.
Indignados overal ter wereld verenigt U ! Het wordt de hoogste tijd, nu blijkt dat alle politici, bankiers, economen en andere schuldigen van de financiële en economische crisis, die willen afschuiven op de rug van de gewone werkende man, dat er reactie komt van een wereldwijde beweging van misnoegden of INDIGNADOS.
Om het politieke gepalaver te vergeten nog eventjes een hit uit 1967, "If I were a carpenter" van The Four Tops. Het clipje ogenschijnlijk opgenomen in België, maar de sound was reeds op en top Motown. Klikken op de afbeelding.
EINDELIJK ! na 459 dagen een splitsing van BHV. Niets dan lachende gezichten bij de 8 onderhandelende partijen. En dit na het uitrangeren van de grootste Vlaamse partij de N.V.A en de 4 belangrijkste politici van CD&V en SP.A : Leterme, Vervotte , Van Rompuy en FrankVan den Broucke. Niets om fier op te zijn. Als de gedegouteerden vertrekken resten ons alleen nog de degoutanten. Moeten we nu als brave Vlamingen allen hard applaudiseren ? Het zwaarste moet nog komen de herfinanciering en de grote staatshervorming, waar het over de CENTEN zal gaan. Geen prettig vooruitzicht. Arm België.
Aaron wordt stilaan groot en gaat na 't groot verlof naar het 2e kleuterklasje. De tijd gaat véél te snel . Eén september is achter de rug en Aaron heeft hem heel goed gedragen zonder traantjes.
De zangeres die op 27-jarige leeftijd stierf aan overmatig gebruik van alcohol en drugs en waarvoor de weg naar het succes nog open lag. Foto die ogenschijnlijk genomen werd voor haar aftakeling begon. Klik op link voor een mooie uitvoering: http://youtu.be/zUW8-ttj95s
Tin Soldier/Small Faces en PP Arnold. Eén van de betere groepen uit de legendarische sixties met hun uitstekende en betreurde zanger Steve Marriott (overleden op 20/04/1991). Let vooral op het gelegenheidszangeresje PP. Arnold. Mooie clip uit die tijd (1968).
Wie laatst nog in Oostende was heeft het vast ook al gezien ,de massa's steenblokken aan het kleine strand op het einde van de Visserskaai. Wat een lelijke metamorfose van het vroegere mooie zeezicht. Dit ter voorkoming van een vloedgolf, zeg maar Tsunami, die zich hier om de 100 jaar (?) eens zou kunnen voordoen.
Wim reed vanaf zijn dertiende zelf met de trein op de spoorlijn Erembodegem - Ninove naar school en toeterde in het voorbijrijden aan het café van zijn mama. Straffe gast en onverantwoorde stoot bij de Spoorwegen. Zit maar als argeloze reiziger rustig je krant te lezen op deze trein.....(zolang er niets misgaat natuurlijk).
Dit is het favoriete plekje, van onze gemeentegenoot en Staatssecretaris van Mobiliteit , E. SCHOUPPE, vanwaar hij zich steevast op TV richt tot de bevolking, bvb. als er weer eens een aswolk uit Ijsland onze contreien komt bedreigen.
Eric Burdon van de legendarische groep "The Animals" en van hun onvergetelijke hit uit the sixties : "The house of the rising sun"; hier met een meer recente uitvoering "Once upon a time", een ode aan betreurde personen o.a. Marvin Gaye, Sam Cook, Ottis Redding, Elvis , Martin Luther King.
Eurosongfestival in Düsseldorf : Als reactie op het smakeloze Euro-songfestival van gisteren en de flauwe overwinnaars van Ajerba....'k weet niet wat, een liedje van Bob Dylan, "Ruby Tuesday", ooit gezongen door The Rolling Stones en hier gebracht door Melanie,een zangeres die wél kan zingen.
Een minder gekend liedje van haar "Something warm"; klikken hieronder :
Aan alle moeders, grootmoeders wens ik een mooie zonnige moederdag !!!
Speciaal ter nagedachtenis van mijn lieve tante Aline waarvan wij deze week definitief afscheid hebben moeten nemen.
Voor prachtige toepasselijke song, "Aline" van Christophe, klikken op de foto.
J'avais dessine sur le sable son doux visage qui me souriait puis il a plu sur cette plage dans cet orage elle a disparu
Et j'ai crié, crié, Aline! Faut quelle revienne et j'ai pleuré, pleuré, Oh j'avais trop de peine
Je me suis assis auprès de son âme mais la belle dame cètait enfuie je lai cherchée sans plus y croire et sans un espoir pour me guider
Et j'ai crié, crié, Aline! Pour quelle revienne et j'ai pleuré, pleuré, Oh j'avais trop de peine
Je nai gardé que ce doux visage comme une épave sur le sable mouillé
Et jai crié, crié, Aline! Faut quelle revienne Et jai pleuré, pleuré, Oh j'avais trop de peine Et jai crié, crié, Aline! Faut quelle revienne Et jai pleuré, pleuré, Oh j'avais trop de peine Et jai crié, crié, Aline! Faut quelle revienne Et jai pleuré, pleuré, Oh j'avais trop de peine
![Klik hier voor vergroting foto met kameel](http://i55.tinypic.com/azi5mt.jpg")
Wim reed vanaf zijn dertiende zelf met de trein op de spoorlijn Erembodegem - Ninove naar school en toeterde in het voorbijrijden aan het café van zijn mama. Straffe gast en onverantwoorde stoot bij de Spoorwegen. Zit maar als argeloze reiziger rustig je krant te lezen op deze trein.....(zolang er niets misgaat natuurlijk).
