.
NIEUWJAAR 1954
Met mijn vader, zijn broer Arthur en diens dochtertje José met nieuwjaarsdag 1954 op weg naar ons overgrootmoeder Taate Finne (haar bijnaam), om nieuwjaar te gaan wensen. Overgrootmoeder was een nog alleenwonende kranige weduwe van 85 jaar. Haar huisje was niet groot maar gezellig. Zijzelf genoot van de bezoeken van haar talrijke familie, kinderen, klein- en achterkleinkinderen. Tot deze laatste behoorden mijn nichtje José en ikzelf. Zolang zij leefde, zij overleed in haar 90-ste jaar, was het onze gewoonte om met nieuwjaar onze nieuwjaarsbrief,die we in de klas van buiten hadden geleerd, te gaan voordragen. Bij overgrootmoeder brandde de Leuvense stoof zoals altijd en verspreidde een gezellige warmte. Zij zat, gewoonlijk, in haar hoekje bij de kachel dicht tegen de roodgloeiende ronde pot. Binnen handbereik op een klein tafeltje stond de fles Hasseltse jenever met een aantal miniscule druppelglaasjes klaar voor de bezoekers. Zo te zien had zijzelf de fles reeds aangesproken want een tot de boord gevuld glaasje stond in haar nabijheid en bracht ze met een bibberende hand naar haar lippen, waarna ze het glaasje dat door het schudden onderweg half leeg was geraakt, in één teug naar binnen kieperde. Wij, de twee snotneuzen moesten bij het zien van het bibberende jeneverdrinkende oudje in het geniep hartelijk lachen. Mijn vader en nonkel Tuur wisten wel beter en vertelden dat Taate Finne geroemd en gekend was bij haar buren als een liefhebster van de Hasseltse jenever en zij er per dag ettelijke kon achteroverslaan zonder dat ze er last van kreeg. Was dit het recept voor haar gezegende leeftijd ? Ons moment was intussen gekomen, eerst mijn nichtje en dan ikzelf dreunden onze van buiten geleerde nieuwjaarsbrief af. Dan begaf meter zich naar een klein in haar kast opgeborgen potje en stopte onze nieuwjaar in onze handen. Ik had al rap door dat wat in mijn handje zat niet zoveel betekende, het fameuze kwartje van 25 centiem (met een gaatje in het midden). Bij het naar huis gaan vroeg ik mijn nichtje wat zij had gekregen en zij ontrolde een briefje van 20 frank uit haar zakje. Mijn ontgoocheling was groot.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Was overgrootmoeder zo verward geweest, was mijn nichtje haar grote favoriete, of was het toch de jenever die haar tot dit grote onrecht had gebracht. Ik heb het nooit kunnen achterhalen.
|