Heeft Karel De Gucht volgens U in het verleden reeds "gesjoemeld"?
Beoordeel dit blog
APENLAND
Waar Koning Filip I regeert En het ABVV en de PS de bevolking terroriseert
17-11-2011
Crisis voedingsbodem vooruitgang
De economische crisis die momenteel de Westerse wereld teistert, kan wel eens de basis vormen van een nieuwe vooruitgang. Tijdens de grootste wereldcrisissen ontstonden de beste ideeën. Welke vooruitgang is er niet geboekt tijdens de Tweede Wereldoorlog. Kernenergie is er één van, maar ook bij voorbeeld straalvliegtuigen. Ook de geneeskunde kende ingrijpende ontwikkelingen tijdens de wereldoorlogen. Een crisis stimuleert de menselijk geest, wekt de creativiteit op. De Belgische ondernemer die de Icewatch bedacht, kwam met dit product op de markt, terwijl we in volle economische crisis verkeren. Maar ook op politiek vlak blijken pas nu ingrijpende veranderingen mogelijk. Brussel-Halle-Vilvoorde is pas nu van de baan. Wellicht gaat men nu ook eindelijk ingrijpen in de sociale zekerheid. En op Europees vlak zal deze economische crisis ook ingrijpende veranderingen teweeg brengen. De zwakke elementen zullen minder macht krijgen of worden verwijderd en de kern die overblijft zal een sterker Europa kunnen vormen. Iedere negatieve kant heeft ook iets positiefs...
United Colors of Benetton pakt binnenkort uit met een nieuwe controversiële campagne die heel wat stof zal doen oplaaien. Op Italiaanse websites doen al heel wat 'previews' de ronde en die spreken boekdelen. Onder het motto 'Unhate' ('Tegen de haat') photoshoppen de ontwerpers van de Italiaanse kledinggigant erop los: zo doet de paus een imam binnen of draait Merkel zowaar Sarkozy een tong.
De eerste tekenen van de provocerende campagne duiken al op in het Italiaanse straatbeeld. Zo is in Rome in de buurt van het Castel Sant'Angelo een reuzeposter opgedoken van de elkaar zoenende paus en imam. In Milaan is op de Piazza Duomo de Amerikaanse president Barack Obama te zien die zijn Chinese ambtgenoot Hu Jintao een dikke pakkerd geeft. Diezelfde Obama zoent ook innig met zijn Venezolaanse gezworen vijand Hugo Chavez. Uiteraard mocht ook de Palestijnse kwestie niet ontbreken: ook Netanyahu en Abbas zien elkaar plots heel graag.
Kunstarm met lepel Opvallend weinig haat en heel veel liefde dus in een wereld die getroffen wordt door een diepe financiële crisis. Je kan er weleens van wegdromen, maar deze promotiecampagne is natuurlijk vooral bedoeld om te choqueren. Bij Benneton zijn ze op dat vlak niet aan hun proefstuk toe: een zwarte vrouw die een blanke baby borstvoeding geeft, een uitgehongerde zwarte medemens met een geamputeerde arm vervangen door een kunstarm met een lepel of de gedachten van een terdoodveroordelde.
Shockvertising Dat soort reclame kreeg zelfs een aparte naam: shockvertising en andere topmerken volgden het voorbeelden van Benetton. (zie voorbelden in de video onder dit artikel). Nog meer terug in de tijd zette Benneton zich zo in de markte met de bijzonder provocerende beelden van een aidspatiënt op zijn sterfbed of een pasgeboren baby die nog met de navelstreng van zijn moeder vasthing. Allemaal beelden die op ons netvlies gebrand zijn.
Dat deze kat een middagdutje tracht te doen, kan de duif in het filmpje duidelijk niet schelen. De poes wordt namelijk voortdurend in de oren gefloten door een wel zeer drukdoende duif, schrijft ad.nl.
Een poging om de lawaaierige vogel te doen stoppen, haalt niks uit, de duif blijft de poes plagen.
Op een Chinese site zijn foto's verschenen van een koppel dat de liefde bedrijft in een doodskist. De beelden zijn niet van de beste kwaliteit, maar volgens Chinese internetters zouden ze echt zijn. De kiekjes laten weinig aan de verbeelding over. Het tafereel is naar alle waarschijnlijk afkomstig van een bewakingscamera.
Er is te zien hoe een man en een vrouw opdagen in een ruimte waar doodskisten tentoongesteld zijn. Ze kijken in het rond en zien dat ze blijkbaar alleen zijn in de bewuste ruimte. De twee zetten het op een hartstochtelijk gekus.
Geheel verteerd door het vuur van de passie, kleedt de man de vrouw uit. Ook hij speelt zijn kleren uit en vervolgens draagt hij haar in een doodskist, waarna een stomende vrijpartij volgt. (eb)
De eerste Vlaamse Bachelor vond ik de moeite. De knappe oudere zakenman met een ongelofelijk verrassende ontknoping: Hij koos voor het mooie jonge meisje in plaats van de vrouw die bij hem paste. Het was drama live op TV. De tegenhanger "Olivier De Rijcke" was een dwaze copie van de Bachelor. Ik herinner mij vooral de zagerige stem van de butler. Het ongeluk wilde dat een neef van mij deze butler boekte voor zijn trouwfeest. Wij hebben die man zo uitgelachen, dat hij wellicht nadien in therapie is moeten gaan. Ook de eerste Temptation island had ook iets vernieuwend: Siska en Gringo vogelden erop los, gaven elkaar nadien de grootste verwijten op TV en trouwden toch met elkaar! Zo'n vulgair koppel had ik zelden gezien. Verder was er het voyeuristische Big Brother. Maar al die Amerikaanse programma's hebben hetzelfde nadeel: Ze raken snel afgezaagd. Het nieuwe gaat er snel af en op de lange duur moet men steeds sensationeler te werk gaan om nog aan kijkers te geraken. Bij voorbeeld: zwangere vrouwen, bekende Vlamingen, trouwen op TV... Het wordt zo kunstmatig dat het niet meer leuk is.
En ook de nieuwste Bachelor ziet er gewoon niet uit. Hij heeft een afzichtelijke lange neus en flaporen. Ik hoop voor hem dat hij een leuk karakter heeft. Al vrees ik er voor. Zo'n dwaze machopraat van zo'n jonge gast, zal hem er echt niet aantrekkelijker op maken. Hij zal hopelijk een beetje geld hebben, want anders blijft er niets over voor de dames. Eigenlijk zouden die vrouwen zelf eens moeten gaan lopen in plaats van omgekeerd. Dat zou pas leuk zijn. Ik denk alvast niet dat ik ga kijken.
Bachelor Jeoffrey windt er geen doekjes om: "Uiterlijk komt bij mij op eerste plaats"
We hebben er eventjes op moeten wachten, maar vanaf maandag 21 november kan romantisch Vlaanderen het hartje opnieuw ophalen aan 'De Bachelor', de datingshow waarin de 26-jarige Jeoffrey Brabanders op zoek gaat naar 'de ware'. En dat zal geen gemakkelijke zoektocht worden, want de Hasselaar legt de lat bijzonder hoog: "Mijn vrouw moet knap en sexy zijn. Het innerlijke komt op de tweede plaats". Dat lezen we in Dag Allemaal.
Presentatrice Katja Retsin vuurt op het paradijselijke Phuket 16 vrijgezelle dames op Jeoffrey af. En dat duwtje in de rug is nodig, want hoewel het hem professioneel voor de wind gaat, wil het op relationeel vlak niet meteen lukken.
Brabanders weet nochtans precies wat hij wil: "Het innerlijke komt op de tweede plaats. Het uiterlijke is hoofdzaak", laat de man aan het weekblad weten. En daarbij, een knappe madam is de ideale trofee om op feestjes mee rond te paraderen. Jeoffrey is vastberaden om iedereen de ogen uit te steken met zijn nieuw lief: "Ze mag dan niet van mijn zijde wijken."
Tot slot voegt hij het volgende aan zijn eisenpakket toe: "Ze moet haar carrière opgeven om voor het gezin te zorgen." Succes!
Niet alleen Yves Leterme krijgt het op zijn heupen van de tergend traag vorderende begrotingsonderhandelingen. Onze politici lijken wel openlijk te solliciteren naar het statuut van nieuwe zwakste schakel in de euroketen, zegt CARL DEVOS.
Een professionele Wetstraatanalist moet afstand, ook emotionele, bewaren tot zijn onderwerp, dat hij gereserveerd en objectief benadert. Hij moet vooral zijn bescheiden plaats kennen. Het zijn de analyses, nooit de analist, die tellen. Wie de bewegingswetten en complexiteit van de Belgische politiek dagelijks bekijkt, leert vooral begrijpen. Begrijpen waarom er niet zomaar stilstand heerst, of hoe achter zogenaamde spelletjes' vaak oprechte ideologische discussie of logische belangenbotsing schuilt. Begrijpen dat het collectieve samenspel meer is dan de individuele verantwoordelijkheid, verklaart waarom de Wetstraat best met genuanceerde grijstinten wordt getekend.
Dat begrijpen werkt als verzachtende omstandigheid en ontneemt opborrelende verontwaardiging haar kracht, tot ze in de nuchtere redelijkheid van een objectieve analyse veelal tot stof vergaat. Maar een analist kan ook niet anders dan enigszins betrokken te zijn. Dat is niet enkel een kwestie van motivatie, het is simpelweg ook onvermijdelijk. Somsbreekt ongerustheid, zelfs boosheid, door het schild waarmee de analist zijn analyses ook tegen zichzelf moet beschermen. Dat overkomt uw dienaar, voor even.
Wantrouwen en profileringsdrang
De manier waarop het begrotingsproces georganiseerd wordt, is licht aanstootgevend. Na het Vlinderakkoord is dat veel te weinig opgeschoten. Zelfs met alle begrip voor de gigantische inzet van de discussie, voor de externe druk, de evident moeilijke partijpolitieke posities en ideologische verschillen, blijft het gevoel overheersen dat overdreven profilering, onderling wantrouwen en vooral lafheid een doorbraak in de weg staat. We zijn ondertussen gewend aan deadlines die er geen zijn, aan anticlimaxen waar een climax werd aangekondigd, aan stoere verklaringen van toeterpolitici (genre ik teken niet als de regio's niet meer betalen volgend jaar', aldus Charles Michel) die achteraf alweer anders bedoeld waren. Maar soms gaat het gezever te ver.
Er moet maar een begroting zijn tegen midden december, viel afgelopen weekend bij sommige regeringsmakers te horen, omdat de eigen deadline niet gehaald werd. Niet dat die eraan dachten om zo lang te wachten, maar er sprak niet meteen besef van de ernst van de situatie uit. Anderen hielden dan weer vol dat de begroting in één maand definitief door het parlement raakt, mocht Europa dat bedoeld hebben met haar deadline van 15 december. Ook dat is onmogelijk. Het is ook bijna onmogelijk, tenzij met excessieve parlementaire krachttoeren, om de begroting nog in 2011 finaal goed te keuren. En toch doen de regeringsmakers alsof dat allemaal niet zo is, om toch maar het eigen falen niet te moeten toegeven. Daardoor geven ze soms ongewild de indruk dat ze burgers wel heel laag inschatten: alsof we te stom zijn om te zien wat er aan de hand is.
De noodgreep om alvast voor enkele maanden van 2012 afgetopte voorlopige twaalfden' te voorzien, is dan ook niet meer dan een nuchtere, pragmatische voorzienigheid. Een tijdelijke opvangmaatregel tot de begroting-Di Rupo uitgevoerd kan worden in de loop van 2012. Een verzekeringsmechanisme voor het geval de begroting van het team-Di Rupo nog wat langer op zich laat wachten, precies omdat die terecht zo ambitieus is. Dat maakt de zaken inderdaad ingewikkelder, maar het is een signaal dat er in elk geval volgend jaar een besparingsbegroting zal zijn vanaf 1januari. Om toch maar die centrale EU-doelstelling (minder dan 3%) te halen, en enkel tot de volwaardige begroting-Di Rupo start.
Het kan best zijn dat dit voor sommigen de ultieme wraak van Leterme is, en dus smadelijk voor het team-Di Rupo. Maar wat gaat hier voor? Het ego van politici, of de financiële geloofwaardigheid van België, waar finaal burgers voor opdraaien? Waarom geeft de Wetstraat zo vaak de indruk zo heel erg met zichzelf bezig te zijn? Waarom zeggen onderhandelaars dat ze tegen gisteren een begroting zullen hebben, als zowat iedereen die enigszins vertrouwd is met de besluitvorming in de Wetstraat, met gesloten ogen ziet dat dat nooit, nooit kan lukken? Stilaan zijn theaterrecensenten de meest geschikte Wetstraatanalisten.
De Belgische tanker
België is, gelukkig maar, Griekenland of Italië niet. Zeggen dat de financiële markten ons straks zeker in het vizier nemen, is onzin. Maar de kans dat die zich richten op het beste van de minder betrouwbare landen, is niet uitgesloten, gelet op onze mankementen. Dus moeten onze politici er alles, alles aan doen om België zo onaantrekkelijk of oninteressant mogelijk te maken voor speculanten of critici. Als de Belgische tanker op termijn onmiskenbaar van koers verandert en zijn papieren in orde brengt en ondertussen verbouwd wordt, zal dat het signaal zijn dat de markten en de Belgen kan geruststellen. Dat het vertrouwen in politiek kan herstellen.
De formele verplichting om de Europese deadlines en goedkeuring te halen, is daarbij secundair. Het zijn de markten en de burgers die overtuigd moeten worden, en dat kunnen de regeringsmakers zelf. Maar dan moeten ze stoppen met zich te verzetten tegen objectieve cijfers die de problemen beschrijven, moeten ze slepende voetjes intrekken en ophouden met toeteren en leuteren over elkaar, moeten ze de holle deadlines en woorden schuwen.
Het verlangen naar een technocratische regering(sleider) komt niet toevallig na alweer een mededeling van een gemiste deadline en is uiteraard geïnspireerd op het Griekse en Italiaanse voorbeeld, hoe anders de toestand hier ook moge zijn. Geen technocraat zal een idee kunnen bedenken dat ook niet door een politicus bedacht kan worden. Maar blijkbaar hunkeren velen naar onthechte leiders, onthecht van het electoralisme, bevrijd van profileringsdrang of behaagzucht. Onze politici kunnen ook zo'n leiders zijn, maar dan moeten ze eerst weer in zichzelf en in elkaar geloven. Zo niet kan niemand anders dat.
Een rechtstreeks uitgezonden talkshow over de situatie in Syrië op het Libanese televisiestation MTV is helemaal uit de hand gelopen toen rivaliserende Libanese politici het over de Syrische president Bashar al-Assad hadden.
"Ik geloof hem niet want hij (Assad) is een leugenaar", zei Moustapha Allouche, lid van de westersgezinde oppositie onder leiding van Saad Hariri. "Het zijn jij en je baas (Hariri) die de leugenaars zijn", zo kaatste leider Fayez Chokr van de pro-Syrische socialistische Baathpartij de bal terug.
Enkele seconden later regende het forse verwijten over en weer. Chokr gooide zijn glas water naar zijn gesprekspartner die dat meteen ook deed. Er was brekend glas te horen. De modererende journalist had blijkbaar de schrik te pakken gekregen en riep uit: "jongens, kalmeer!".
Maar dat viel in dovemansoren. De twee politici gingen rechtstaan. Chokr greep zijn stoel om die naar zijn opponent te lanceren, maar de journalist kon dit voorkomen. De studioploeg stormde op de politici af om ze uit elkaar te houden. MTV onderbrak de uitzending om ze een kwartier later te hernemen met excuses van de journalist. Zijn gasten waren er nog steeds en hernamen de discussie alsof er niets was gebeurd.
Dat krijg je dan als je de boel laat ontsporen...De goeden moeten het altijd bekopen. De Belgische staat heeft alles laten verrotten en op den duur loopt alles uit de hand. Deze staat maakt al lang geen onderscheid meer tussen échte asielzoekers, die in hun eigen land vervolgd worden omwille van politieke of religieuze redenen en de massa aan economische vluchtelingen. Momenteel is wellicht 90% van de vluchteling helemaal geen vluchteling, maar een economische avonturier. En wellicht zullen er nu échte hulpbehoevenden onder de sterrenhemel moeten slapen. Misschien een goede reden om de koers radicaal om te gooien!
"Duizenden asielzoekers brengen winter op straat door"
Samu Social en de Brusselse OCMW-voorzitter Yvan Mayeur hebben vandaag nogmaals aan de alarmbel getrokken voor het plaatsgebrek voor asielzoekers. Ze vrezen dat heel wat asielzoekers deze winter bijgevolg op straat zullen moeten slapen.
Samu Social en partner Médecins du Monde hebben vandaag het winterplan voor de Brusselse daklozen voorgesteld. Het gebouw in de Koningsstraat, dat eind oktober ter beschikking werd gesteld door het OCMW van Brussel, telt 400 plaatsen alleen voor mannen. Omwille van de werkzaamheden mogen nog maar 80 bevoorrechten het gebouw binnen vanaf 18 uur.
Kwetsbaar De eerste 80 plaatsen zijn voor mensen die als kwetsbaar gelden en bijzondere aandacht nodig hebben. De capaciteit zal, naargelang de werken in het gebouw vorderen, om de 15 dagen verhoogd worden met 80 plaatsen. Het gebouw omvat kamers, een vestiaire, een kantoor voor psychosociale permanentie, een eetzaal, een waszaal en een kantoor voor medische en paramedische consultaties. Die laatste worden ingevuld door artsen en verplegend personeel van Médecins du Monde.
Stormloop asielzoekers Tijdens de voorstelling trokken de organisaties nogmaals aan de alarmbel. Volgens hen zit het Federaal Agentschap voor de Opvang van Asielzoekers (Fedasil) met duizenden asielzoekers voor wie geen oplossing werd gevonden voor huisvesting en die, de facto, dakloos worden. Samu Social wil het risico niet lopen dat zijn wintervoozieningen voor daklozen overspoeld worden door asielzoekers en weigert de tekortkomingen van de federale overheid met de mantel der liefde te bedekken.
Waarom trouwen vrouwen? Uit liefde natuurlijk! Maar dat is niet wat blijkt uit een rondvraag bij Britse vrouwen. Eén derde daarvan gaf toe dat ze zouden trouwen ... voor het geld!
De enquête werd uitgevoerd door de Britse website MyVoucherCodes.co.uk bij zo'n 2.173 vrouwen.
Zij vroegen aan hun bezoekers om te antwoorden op de volgende meerkeuzevraag: 'Welke van de volgende dingen zou voor jou een reden zijn om te trouwen?'. De respondenten konden meerdere opties aanduiden die op hen van toepassing waren.
Luxe Volgens de resultaten gaf maar liefst 34 procent van de vrouwen toe dat ze zouden trouwen voor het geld. Om daar een beter inzicht in te krijgen, werd aan deze vrouwen gevraagd hoeveel geld hun toekomstige man dan wel zou moeten hebben.
Bijna een kwart (23 procent) antwoordde dat de persoon minimaal 1.000.000 pond (1.170.000 euro) zou moeten hebben. Voor 6 procent zou de man pas geschikt zijn om mee te trouwen als hij 5.000.000 pond (5.845.000 euro) op de bank heeft staan.
Wanneer men aan de vrouwen vroeg wat hun drijfveer was om te trouwen met een rijke man, zei 41 procent dat ze de financiële toekomst van hun gezin wilden veilig stellen. 19 procent zei echter dat ze een luxueus leventje willen leiden.
Uiterlijk Naast geld zijn er natuurlijk ook andere redenen om te trouwen. Zo zegt 17 procent dat ze zouden trouwen voor het gemak, terwijl 12 procent iemand zou uitkiezen op basis van zijn uiterlijk.
Verder gaf ongeveer één op vijf gaf toe dat ze zou trouwen om de 'eenzaamheid' te bestrijden, terwijl 22 procent op zoek is naar iemand om hun leven mee te delen, al houden ze niet van die persoon.
Liefde Verder gaf 38 procent aan dat vertrouwen in een partner het belangrijkste aspect van een huwelijk is. Bij slechts 42 procent bleek 'liefde' de belangrijkste reden te zijn om in het huwelijksbootje te stappen.
Woordvoerder Mark Pearson: "Hoewel de respondenten wel zeggen dat ze zouden trouwen voor het gemak, gezelschap en zelfs geld, ben ik er niet van overtuigd dat ze dat ook daadwerkelijk zouden doen. Echt het jawoord geven is nog iets helemaal anders."
Di Rupo pakt middenklasse keihard aan: tot maandloon voor betere bedrijfswagen
Als het van formateur Elio Di Rupo afhangt, zal de middenklasse bloeden. Wie een courante gezinswagen à la Audi A4 of Mercedes C als bedrijfsauto heeft, zal daarvoor maandelijks respectievelijk 117 en 119 euro moeten bijdokken voor het privégebruik. Dat vernam de krant Het Laatste Nieuws in liberale kringen. De vraag is dan of een leasingwagen als bijkomend voordeel nog wel interessant is.
Voor de betere klasse van dieselwagens zal de werknemer uit eigen zak dus een pak meer belastingen moeten betalen. Voor een Mercedes E is dat 177 euro, voor een BMW 5 196 euro, voor een Porsche Cayenne 456 euro en voor een Audi A8 484 euro extra. Het gaat om bijna dertig procent van alle bedrijfswagens, die fors meer zullen moeten betalen in het voorstel van Di Rupo.
Voor een Mercedes E-rijder gaat het om zomaar eventjes 2.124 euro extra, bovenop het huidige bedrag, op jaarbasis. De totale fiscale som zou zo meer dan 3.000 euro bedragen of: meer dan een maandloon per jaar.
De krant Het Laatste Nieuws noteert ook dat de nieuwe tarieven blijkbaar niet langer gebaseerd worden op de CO2-uitstoot. Zo moet een Mercedes E met een uitstoot van 134mg veel meer betalen dan een VW Polo met 138mg uitstoot.
PS'er Di Rupo wil op de kap van de bedrijfswagenrijders 500 miljoen extra belastingen binnenhalen. Voor de twee liberale partijen is dat echter onaanvaardbaar. Bovendien zouden ook de premies voor schone wagens verdwijnen. Ook nog eens goed voor 325 miljoen euro. (jv)
Het lijkt wel of onze politici hun tijd verdaan hebben met de ellelange besprekingen over de nieuwe staatshervorming. Op wereldniveau is men met heel wat anders bezig dan het splitsen van het kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde. We hebben allesbehalve reden om te juichen. Sinds de Tweede Wereldoorlog waren de problemen in dit land nooit zo groot. En mocht Nederland in hetzelfde schoentje zitten dan zou ik zeggen dat we er niet kunnen aan doen. Dat de oorzaken van politiek-geologische aard zijn. Maar niets is minder waar. Onze buurlanden Nederland, Duitsland en zelfs Frankrijk doen het beter.
Nochtans hebben wij het meeste politici per inwoner van alle Westerse democratieën. Gaat er dan nergens een belletje rinkelen? Zou het niet kunnen dat net het groot aantal politiekers in de land mede-oorzaak is van de economische malaise? Hebben wij nu werkelijk pakweg 600 parlementariërs en 60 ministers nodig? Neen, absoluut niet. Nochtans durft geen enkel politicus aan zijn eigen soortgenoten te raken. Er zal wellicht een revolutie nodig zijn, een eigen "Arabische lente" om deze politieke structuren te hervormen. Maar dat maakt een hervorming van onze politieke instellingen niet minder noodzakelijk.
De bevolking kreunt nu al onder de economische crisis en dan zijn de nieuwe maatregelen van Elio Di Rupo nog niet eens van kracht. En er hangt ons wel wat boven het hoofd: Belastingen op alles wat volgens de Waalse socialist luxe betekent: Mooie auto's, dividenden, roerende voorheffing, meerwaardebelastingen...Eigenlijk hangt onze volledige welvaart aan een zijden draadje. Onder het motto van de rijken te belasten, viseert de toekomstige premier de werkende Belg in het algemeen, en de Vlaming in het bijzonder. Natuurlijk dat de Waalse socialist zijn eigen kiespubliek veilig wil stellen. Hij ziet het helemaal niet zitten om iets te ondernemen tegen de hangmatsolidariteit. Het is te leuk om van de sociale zekerheid te profiteren. Ook aan de migratietoeloop wordt er niet geraakt. Totaal onbegrijpelijk. Een land in problemen tracht terug te plooien op haar eigen dynamiek. Bij ons dweilt men met de kraan open. Men pakt de werkende mensen aan, terwijl men het profitariaat laat voortbestaan.
In feite is deze economische malaise te wijten aan het falen van onze politieke klasse. En eerlijk gezegd, ik heb nog het minste vertrouwen in onze politieke leiders. Net zoals men in Italië nu een regering van technocraten aan het vormen is, zou men dat beter ook bij ons doen. Over alle partijgrenzen heen heeft dit land nood aan een uitzonderingsregering die is samengesteld uit de intelligensia van dit land: professoren economie, filosofen, wetenschappers e.d. Pas dan krijgt men ministers die "dienaars" zijn van het volk en niet carrièrejagers die vooral begaan zijn met hun eigen status en geld.
Stijgende rente zet domper op beurs
Euronext Brussel ging vandaag na een vrij positieve start alsnog in de min. De Bel20 zakte met 1,57 procent tot 2.089,04 punten. Een stijgende rente was de oorzaak.
De Europese beleggers reageerden vanochtend gematigd positief op de nieuwe regeringen van technocraten in Griekenland en Italië. In Italië begon Mario Monti, een gewezen eurocommissaris met een ijzersterke reputatie bij zowel vriend als vijand, vanochtend aan de vorming van een overgangsregering. En in Griekenland stelt de nieuwe premier Lucas Papademos vanavond zijn plannen voor aan het parlement.
Rond de middag keerde het tij toen de Italiaanse overheid bij een veiling van staatspapier de hoogste rente in zowat 14 jaar moest betalen. Meteen was het optimisme verdwenen. De beleggers namen daarbij ook België op de korrel, wat leidde tot een nieuw record van het Belgische renteverschil met Duitsland.
De financiële waarden toonden een gemengd beeld. KBC leverde 2,28 procent in op 13,53 euro, maar Dexia klom 1,03 procent hoger tot 0,39 euro. Ageas steeg met 0,74 procent tot 1,37 euro.
Op de brede markt bleef Punch International stabiel op 3 euro. De holding zag in het derde kwartaal haar omzet nochtans met 21 procent terugvallen tot 27,1 miljoen euro.
Het was te verwachten. De voorgestelde maatregelen van Elio Di Ripo viseren de werkende Belgen en spaart de profiteurs. Het is een regelrechte schande, welke maatregelen de Waalse socialist door onze strot wil jagen. En hetgeen mij nog het meest stoort, is het feit dat hij NIETS doet aan de OCMW-politiek van onze overheid. Heel de wereld mag nog steeds op onze kosten komen leven. Nergens enige maatregel tot verstrenging van de asielprocedure. Alle landen van Europa blijven welkom om hier duizenden euros per maand te komen opstrijken! Zijn ze nu werkelijk zot geworden? De mensen die werken hun geld afpakken en het uitdelen aan vreemde luizen? Men zegt dat men enkel de rijken hun geld gaat afpakken. Wie is er rijk? Wie is er arm? Volgens Elio Di Rupo zijn het mensen met meer dan 1 miljoen euro. Men vergeet dat deze mensen al vele duizenden euros belastingen betaald hebben om te geraken waar ze nu zijn. Nu gaat men dus succesvolle en hardwerkende ondernemers aanvallen om luieriken te sparen. Men maakt zijn eigen economie kapot. Men jaagt ondernemende mensen weg!
Dit alles doet mij denken aan de Sovjetpolitiek de eerste jaren na de revolutie. Op enkele decennia tijd vernietigde men de ondernemende klasse. Het land stond uiteindelijk op instorten. Niets functioneerde nog. De Russen waren maar al te blij toen ze het socialisme konden afschaffen. Elio Di Rupo is niet slimmer. Hij denkt alleen maar aan zijn kiespubliek. Zolang die maar op hem blijven stemmen is er geen vuiltje aan de lucht.
Bovendien boeten de politici zelf weinig in. Buiten de afschaffing van de senaat gebeurt er niets. De torenhoge premies blijven. Men kan gemakkelijk een half miljard euro besparen bij de politieke klasse. Maar daarover zwijgt men nu als vermoord. De schandalige partijfinanciering blijft onaangeroerd. Neen, de werkende Belg zal de crisis mogen betalen, terwijl de heren politici in hun dure salons verder vergaderen. Echte smeerlappen zijn het!
Ik hou niet van Italianen. Ze hebben een nek als die van een olifant, maar betekenen amper iets. Indertijd in de Britse serie "Allo Allo" was de kapitein degene met de meeste decoraties, maar zonder twijfel ook de domste. Toen ik als student ging skiën in Süd-Tirol (geannexeerd door Italië na WOI) kwam ik ooit een Italiaanse blaaskaak tegen die met mij wou vechten wegens een verkeerd gegooide sneuwbal. Hij kwam stoer op mij afgestapt in de hoop dat ik zou gaan lopen. Ik bleef gewoon staan en stelde vast dat hij zo'n typische kleine Italiaan was. Rondom hem verzamelden direct een paar andere Italiaanse onnozelaars, echt belachelijk. Toen hij uiteindelijk in mijn buurt kwam, zag hij de hopeloze situatie in, begon te gesticuleren terwijl hij Italiaans ratelde en koos natuurlijk het hazepad. Echt zielig. Als Italianen uitgaan, zien ze eruit alsof ze filmsterren zijn, terwijl ze met een oude Vespa rijden en in een vuil oud huis wonen. Als je van Zuid-Frankrijk naar Italië rijdt, heb je geen grensborden nodig om te zien dat je in Italië terecht bent gekomen. Het lijkt wel of je in de 19e eeuw terecht bent gekomen. Vuile oude gebouwen met doorhangende waslijnen...Ik geloof zelfs dat er hier en daar nog Italiaanse toiletten zijn in cafés. Je weet wel, gewoon een put in de grond...Italië is een derdewereldland dat zich wil voordoen als een grootmacht. Het enige waar ze goed in zijn is: kitcherige mode en opvallende auto's (die overigens niet goed rijden).
Berlusconi is rijk geworden door manipulaties: Eerst als vastgoedpromotor (met geld van anderen) en later als mediamagnaat. Als politicus deed hij niets anders dan het systeem manipuleren.
Berslusconi durft uitlatingen te doen waardoor iedereen geschandaliseerd is. Maar blijkbaar slikken de Italianen dat. Nu vergelijkt hij zichzelf met de fascistische Mussolini. Nu, eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat Mussolini een tragische figuur was. Grootheidswaanzin, mislukte koloniale aspiraties en een tragische ondergang. De manier waarop hij werd afgemaakt, publiekelijk gelyncht en nadien opgeknoopt is het mensdom onwaardig. Het toont aan dat niet alleen Lybiërs (met Khadaffi) zich beestachtig kunnen gedragen, maar ook Europeanen. Ach, als je de mensen loslaat, weet je niet waaraan je je kunt verwachten. Mussolini ligt momenteel begraven in een Mausoleum. Er zijn toeristische winkeltjes waar je portretten van Mussolini kan aankopen. Mussolini wordt in Italië niet beschouwd als een oorlogscrimineel. Zijn kleindochter was zelfs een tijd burgemeester.
Berlusconi vergelijkt zichzelf met Benito Mussolini
De flamboyante Italiaanse premier Silvio Berlusconi heeft zichzelf vergeleken met Benito Mussolini, de dictator die in de Tweede Wereldoorlog collaboreerde met de Nazi's. Die verklaring deed hij in de Italiaanse krant La Stampa.
Benito Mussolini
"Ik ben momenteel een boek met brieven van Mussolini en zijn minnares aan het lezen. Op een bepaald moment zegt Mussolini dat hij voor niets dient, want hij kan geen beslissingen nemen, maar enkel suggesties geven. Wel, ik heb altijd hetzelfde gevoel gehad. Hoewel jullie het al veel geschreven hebben, ben ik natuurlijk geen dictator, maar er zijn veel gelijkenissen tussen ons."
Uitvoerende macht Berlusconi heeft gisteren aangekondigd dat hij zal aftreden als premier, van zodra de economische hervormingen zijn goedgekeurd. Zelf zegt Berlusconi dat hij opgelucht is om zijn functie van eerste minister achter zich te laten. "Ik voel me vrijer als een gewone burger. De geestelijke vaders van onze grondwet hebben, uit vrees dat de geschiedenis zich zou herhalen, de uitvoerende macht van deze functie enorm verzwakt."
Vakantie Het is trouwens niet de eerste keer dat 'Il Cavaliere' over Mussolini praat. Ook in september 2004 had hij een straffe uitspraak over de dictator klaar: "Mussolini heeft nooit iemand vermoord. Mussolini stuurde mensen gedwongen op vakantie".
Meester Riet Vandeputte, de advocate die de belangen van de ex-Sabeniens verdedigt, is gechoqueerd door de uitlatingen van Rik Daems in Terzake. In het duidingsprogramma op Canvas zei de voormalige minister van Overheidsbedrijven afgelopen vrijdag dat hij zich "zielsverwant" voelt met de ex-Sabeniens omdat hij ook zijn job van minister verloor door het faillissement.
De advocate nam maandagmiddag het woord tijdens het herdenkingsmoment voor het tienjarig faillissement van Sabena op Brussels Airport.
"We hebben aangetoond dat minister Daems niets heeft gedaan om het faillissement te vermijden. De onderzoeksrechter heeft die bewijzen in handen", aldus Vandeputte. "Ik ben ervan overtuigd dat minister Daems allesbehalve een zielsverwant is. Hij was op de hoogte van wat er misliep bij Sabena en had wel degelijk inspanningen kunnen leveren. Moest Daems een gewone werknemer zijn geweest, kreeg hij een ontslag om dringende redenen."
Nu donderdag beslist de Brusselse raadkamer wie er wordt doorverwezen naar de correctionele rechtbank voor het Sabena-proces.
Ik keek zonet naar het nieuwe TV-programma "De Rechtbank". In dit TV1-programma volgt men voornamelijk strafrechtelijke zaken. We krijgen er vooral arm Vlaanderen te zien, de onderkant van de maatschappij: Kleptomanen, messenfetisjisten, postbodes die vechten met streekkrantbedelers...Langs de ene kant vind ik het goed dat men aan de maatschappij toont dat er nog delen zijn van het Gerecht die functioneren. Langs de andere kant vind ik vele figuren die in beeld verschijnen eerder karikaturen van zichzelf. Mensen die zoveel piercings hebben dat ze erg gewoon belachelijk uitzien. Sommige rechters doen mij denken aan leerkrachten, zekere de vrouwelijke elementen in de serie. Ik vind hun houding soms iets te gespeeld, een beetje overacting. Bij de aftiteling zag ik dat dit programma gedraaid wordt door Woestijnvis. De meeste programma's van dit productiehuis hebben een humoristische inslag en dat is nu ook niet anders. Men kan bij dit productiehuis geen serieuze reportages à la Terzake of Panorama maken. Alles wordt zodanig in beeld gebracht, dat het op de lachspieren begint te werken.
Wat de sukkelaars zelf betreft. Ik vind dat vele mensen eerder in de psychiatrie thuishoren dan in de gevangenis. Neem nu de messenfetisjist. De man was zo verslaafd aan zijn messen dat hij ze zelf in de rechtbank meebracht!!! Zo iemand dient gewoon worden behandeld in een gespecialiseerde instelling, maar ons gerechtelijk apparaat kent hoofdzakelijk gevangenisstraffen. Steek zo'n halve gare een paar maand in de gevangenis en hij zal nog steeds deze manie hebben. Dat heeft geen enkele zin. Of mensen die ziekelijk stelen. Iemand die iets van 2 euro steelt, die doet niet omdat hij dat niet kan betalen, maar omdat hij daarop kickt. Dat is een ziekelijke afwijking waar de gevangenis niets zal aan verhelpen. Neen, we moeten onze gevangenissen vullen met écht gevaarlijk crapuul. Mensen die andere mensen verwonden. Echte gangsters, roversbendes en dergelijke. Maar ik heb zo het gevoel dat dit soort criminelen in verhouding lichter gestraft worden. Neen, men richt zich blijkbaar tot de sukkelaars van de maatschappij.
Een koppeltje uit Arizona zal wellicht met gemengde gevoelens terugkijken op de 'mooiste dag van hun leven'.
Natuurlijk, ze zijn getrouwd, de ringen zijn uitgewisseld en de deal werd bezegeld met een kus. Alles volgens het boekje.
Alleen als een huwelijk al zó stormachtig begint als voor deze echtelieden, kunnen ze hun borst maar beter natmaken voor wat de toekomst voor ze in petto heeft...
"Doe je mond maar open", klinkt het standaard bij een bezoek aan de tandarts. Voor een vrouw uit Shanghai pakte een bezoekje wel heel vervelend uit. De patiënte lag met gesloten ogen in de tandartsstoel en opende haar mond. De tandarts zag zijn kans en in plaats van een spiegeltje stak hij zijn penis in haar mond, schrijft AD.nl.
Het lijkt eerder een verhaal van een goedkope pornofilm, maar helaas voor het slachtoffer is het wel degelijk echt gebeurd. De tandarts is opgepakt.
De collega's van de 28-jarige man, die al twee jaar werkte in het Zhongshan ziekenhuis in het district Qingpu, reageerden geschokt op het nieuws. Volgens de Shanghai Daily zou de man op het punt staan om te trouwen. Of zijn verloofde dat nu nog steeds ziet zitten, is een andere vraag.
Er moet iets structureel veranderen in West-Europa. Anders gaan we met zijn allen ten onder aan onze welvaart. Eerst was de huizenmarkt in Spanje die ineenstortte. Dan waren het de grootbenken die tenonder gingen. De voorbije weken was Griekenland aan de beurt en sinds enkele dagen volgt Italië. Sommige analisten durven bijna geen enkel Westers land meer uitsluiten van de neerwaartse spiraal. We leven met zijn allen boven onze stand. Nooit was de welvaart groter in West-Europa dan de voorbije decennia. Bijna iedereen die wilt werken, verdient rijkelijk zijn brood. Natuurlijk, voor de vakbonden en socialisten zal het nooit genoeg zijn. Maar dat deze tafelspringers eens een vliegtuig nemen naar om het even welke bestemming. 90% van de wereldbevolking is er slechter aan toe dan wij. Nochtans zijn niet zo bijzonder om het grootste stuk van de taart voor onze rekening te nemen. Dat deze niet kan blijven duren weet mijn kat ook. De vraag is hoe we best met deze realiteit omgaan.
De meeste politici horen zichzelf graag praten. Nadat alles ontploft is, komen ze met de meest luciede analyses. Alleen, deze zijn altijd vijgen na Pasen. Men zou beter anticiperen in plaats van "de problemen oplossen als ze zich stellen". Om de ondertussen cynisch klinkende woorden van Dexiabestuurder Jean-Luc Dehaene te gebruiken...Onze poliekers lijken wel in een praatbarak te zitten. Neem nu de regeringsonderhandelaars. Reeds meer dan 500 dagen zijn ze bezig oplossingen aan het zoeken voor dit piepkleine landje. Laten we eerlijk zijn. Ze zitten op een dood spoor omdat 40 jaar staatshervormingen zoveel politieke organen in het leven heeft geroepen dat het niet meer werkbaar is. Zowel de Vlaamse als de Nationale regering worden tot het heden geleid door een CD&V-er. En toch kunnen beide heren het op politiek vlak niet met elkaar vinden. Immers, beiden kibbelen om een groter stuk van de koek. Ooit werd Gaston Eyskens als een vernuftig persoon beschouwd. Eerlijk gezegd, ik ben er niet zo zeker meer van. Eyskens heeft iets in gang gezet waar niemand goed het einde van kent. Men heeft organen bijgeschapen zonder er anderen af te schaffen. Nu moeten we ons verheugen met het einde van de Senaat. De Senaat was al halfdood. Het is een pyhrusoverwinning, maar betekent niets fundamenteel. Maar hoe zit het met de schandalige partijfinaciering? Hoe zit het met de overbodige provincies en vooral met hun politieke organen. Als we consequent zijn kunnen we gemakkelijk 50% van alle politieke organen afbouwen. We kunnen zonder problemen komaf maken met de peperdure partijfinancieringen, overbodige hofhoudingen en voordelen in natura. We kunnen miljoenen euro's besparen op kosten van de politieke klasse, zonder dat we er iets zouden van merken. Om terug te keren tot Gaston Eyskens. Hij heeft de politieke hervormingen halfslachtig doorgevoerd. Na hem kwamen andere premiers die het ook eens zouden proberen. Iedere vernieuwing bracht opnieuw nieuwe problemen en zelfs na deze laatste staatshervorming zijn we nog niet van onze staatkundige problemen verlost.
Uiteindelijk vrees ik dat we zullen worden ingehaald door de malaise in de wereldeconomie. Terwijl we onder elkaar zitten te kibbelen is ons schip langzaamaan aan het zinken. Dit land heeft nood aan een sterke man, een leider, een ziener met macht. Sommigen, zoals een Guy Verhofstadt, hebben zich in een recent verleden opgeworpen als een verlicht regeringsleider. Het bleek een grote ontgoocheling. Van de voorspelde burgerdemocratie is er niet veel terecht gekomen. En als Verhofstadt dan publiekelijk in de clinch ging met zijn partijgenoten sprak men plots over de "open debatcultuur". Het kind moest natuurlijk een naam hebben. Het probleem van onze politieke leiders is dat men door en door slecht moet zijn om aan de top te geraken. Men zit immers in een systeem dat geen idealisten tolereert. Van het onnozelste gemeenteraadslid tot de eerste minister. Iedereen heeft wel een verborgen agenda, ergens een persoonlijk voordeel. Al was het maar een zitje in een intercommunale. De politieke structuur maakt het voor idealisten onmogelijk om te overleven. Als zij niet in de eigen rangen ten onder gaan, zal het systeem hen wel afremmen. Het zijn enkel de palingen of de kazakkendraaiers die kunnen overleven. Zij die omkoopbaar zijn, zij die toneel kunnen spelen geraken hogerop. Om dan uiteindelijk door de vakbond of de partij te worden voorgedragen als toekomstig regeringsleider. Het fenomeen Bart De Wever is een uitzondering, maar hij zal het ook niet kunnen waarmaken. Ook hij botst op de contouren van onze politieke structuur. Op alle vlakken oogst hij tegenwind. Het Koninklijk paleis wil overleven. En de agenda van het NVA druist radicaal in tegen het staatshoofd en zijn entourage. Natuurlijk dat hij daar subtiele of regelrechte tegenwerking heeft ondervonden. En dan onze Waalse buren. Door de opeenvolgende staatshervormingen hebben zij zoveel macht gekregen dat zij ieder Vlaams initiatief kunnen boycotten. Wij kunnen in dit land niet verder zonder de Waalse steun. Dat is natuurlijk intriest, maar het is de harde realiteit. Bart De Wever zal nooit een faire kans krijgen in België. Inderdaad, misschien moet hij zich verzoenen met het burgemeesterschap van Antwerpen. Maar het is spijtig dat de populairste Vlaamse politicus door het Belgisch politiek systeem zodanig gedwarsboomd wordt dat hij zich tevreden moet stellen met een burgemeestersjerp. En terwijl wij intern vastzitten in ons klein landje, lijkt de aarde onder onze voeten weg te zakken. Niets is nog zeker in deze economische context. De Generale, het Gemeentekrediet, de Kredietbank. Het waren monumenten in het Oude België. Blijkbaar hebben ze zich allemaal vergaloppeerd. Banken sneuvelen, ganse staten dreigen failliet te gaan. En ondertussen staan onze staatsgrenzen open voor alle sukkelaars uit de derde wereld. Wij kunnen dit niet meer betalen. Wij moeten zoveel mogelijk mensen aan het werk houden en zo weinig mogelijk uitgaven te betalen. Onze begroting ontspoort en de regeringsonderhandelaars zullen straks tegen nieuwjaar nog geen regering hebben. Of we het nu graag horen of niet, wij gaan onze welvaart niet kunnen behouden. We hebben geen grondstoffen, we hebben teveel uitgaven, we hebben een te grote ecologische afdruk en we produceren zelf nog te weinig. We moeten het hier hebben van ideeën, van studies, van diensten, van commercie. De primaire en de secundaire sector verdwijnt stelselmatig. Maar dit restant is onvoldoende om onze welvaart te dragen. Hoe kan men de welvaart vrijwaren? Ten eerste moet men onze bevolking afschermen voor nieuwe immigratiegolven. Trop is teveel zei Vandenboeynants en dat is juist. We hebben veel te veel economische vluchtelingen toegelaten en dragen daar nu de gevolgen van. Ten tweede moeten we dringend op zoek naar nieuwe markten. De groeiende markten in Azie en Latijns-Amerika moeten we zeker bewerken. Maar ik begrijp nog altijd niet waarom wij niet meer actief zijn in centraal en zuid-Afrika. Wij hebben er nog steeds een zekere expertise. Waarom hebben wij deze regio aan vreemde mogendheden overgelaten? China en de VS zijn nu meer dan ooit actief in centraal Afrika. Ik ben ervan overtuigd dat er een modus vivendi moet bestaan om een win-win situatie te creëren in dit deel van de wereld.
Als we niets ondernemen zullen we natuurlijk enorm aan welvaart inboeten. We moeten niet denken dat onze kinderen of kleinkinderen nog over een eigen wagen zullen kunnen beschikken als ze 18 jaar oud zijn. Maar ook landen als de Verenigde Staten staan aan de vooravond van hun verval. Wat ze in Azië en de Arabische wereld uitsteken, kost enorm veel geld. En dat feitelijk alleen om aan bodemrijkdommen te geraken...
Poetsvrouw schrobt deel van kunstwerk van 800.000 euro weg
In een museum in het Duitse Dortmund heeft een poetsvrouw een deel van een kunstwerk weggeschrobd. Volgens een restaurateur van het museum is het werk onherstelbaar beschadigd en is de zaak nu een geval voor de verzekering.
Het werk van kunstenaar Martin Kippenberger (1953-1997) bestaat uit een menshoge toren uit houten platen. In het midden onderaan bevindt zich een rubberen bak met een witte kalkvlek, die door de 'gründliche' kuisvrouw dus deels weggepoetst werd.
"Dat was de bedoeling van de kunstenaar niet", zegt Dagmar Papajewski, woordvoerster voor de stad Dortmund. De poetsdienst zou zelfs de strikte aanwijzing gekregen hebben om de werken te beschermen. "Dat is net zoals thuis, daar zegt men ook: 'alles schoonmaken, maar van de schrijftafel blijf je af.' In een museum zijn dergelijke orders natuurlijk strenger".
In 1986 werd de installatie Fettecke (Vethoek) van de kunstenaar Joseph Beuys (1921-1986) vernietigd door overijverig reinigingspersoneel. De Duitse deelstaat Nordrhein-Westfalen moest toen 40.000 Duitse marken aan schadevergoeding neertellen. Het werk van Kippenberger heeft een geschatte waarde van 800.000 euro.
Deze namiddag zag ik de 3D versie van deze nieuwe film van Steven Spielberg. Spielberg was in de jaren 80 van vorige eeuw een echte vernieuwer. Iedereen herinnert zich zijn prachtige en intrigerende sciencefiction films en natuurlijk ook het monument E.T. Na bijna 40 jaar Spielberg hebben we het ver gehad. Het vernieuwende heeft plaats gemaakt voor het kunstmatige bijna experimentele. In Spielberg's nieuwste Kuifjefilm weet je niet of je echte mensen ziet of computersimulaties en dat werkt storend bij de volwassenen onder ons. Het lijken wel echte lichamen met plastieke hoofden op. Ik vroeg mij af: Wat is deze film nu eigenlijk? Is dit nu een kinderfilm of een familiefilm. Het scenario is vrij onderhoudend maar soms ook totaal irrealistisch. Soms is het leuk voor kinderen, maar soms is het ook te moeilijk. De beelden schokken en flitsen en met een 3D billetje op was het niet vol te houden. De meeste toeschouwers zetten hun bril dan ook na een half uur gewoon af. Dat was dan weer storend omdat zo'n 3D film zijn figuren vervormt om perspectief te creëren. Er zit een beetje humor in de prent, maar die is niet zo goed als in de originele Kuifje-albums. Het geheel heeft iets van een Indiana Jones film, maar slechter. De rare vervormde hoofden kunnen absoluut niet concurreren met de betere Amerikaanse acteur. Actie en spektakel zijn altijd aanwezig bij Spielberg, maar een camera voor de fun heen en weer laten slingeren maakt mij alleen maar zeeziek. Qua financiële middelen en special effects is een Belgische film niet opgewassen tegen Hollywood. Maar de intrinsieke kwaliteit van een Belgische productie ligt dikwijls veel hoger. Ik miste dus vooral "België" en heb teveel "Amerika" te zien gekregen. Bovendien is Steven Spielberg over zijn toppunt en dat voel je in deze productie.
"Mannen van 40 schatten sexappeal veel te hoog in"
Mannen van middelbare leeftijd worden door zoveel vrijgezelle vrouwen achterna gezeten dat ze een verkeerd beeld krijgen van hun sexappeal. Dat beweert althans een Australische demograaf.
Er zijn minder vrijgezelle mannen van 40 in vergelijking met dames van dezelfde leeftijd, waardoor ze erg begeerd zijn. Hierdoor denken ze dat ze aantrekkelijker zijn dan de werkelijkheid. De Australische demograaf Bernard Salt, auteur van 'The Big Tilt: What Happens When Boomers Bust and Xers and Ys Inherit the Earth' zegt dat dit verstoorde evenwicht een 'monster' heeft gecreëerd dat kampt met wat hij het 'hotness delusion syndroom' noemt. "Een beschikbare man van veertig krijgt veel aandacht bij gebrek aan keuze. Hij mag kalend zijn en een bierbuikje hebben, maar dat is niet wat hij in de spiegel ziet. Hij krijgt het idee dat hij geweldig is ", aldus Salt.
Kalend en bierbuikje De demograaf gelooft dat dit gebrek aan vrijgezelle veertigers zal resulteren in zelfzekere, hoogopgeleide vrouwen die op zoek gaan naar jongere partners, de zogenaamde 'cougars' dus. Op 44 zijn er 15 procent minder beschikbare heren dan dames, daarom voorspelt Salt dat meer vrouwen een jongere partner zullen zoeken om de kloof te dichten. De generatie voor hen hadden minder kans om uit te gaan en ze hadden niet zo veel kansen op de arbeidsmarkt.
Voor twintigers geldt echter het omgekeerde, bij mensen van 25 zijn er 23 procent meer single mannen dan dames omdat ze moeten concurreren met oudere heren.