Bizar, maar Arkan is echt gek van.....ROZIJNENBROOD !
Hij kickt erop, hij flipt ervan, hij wordt helemaal wild om toch maar een stukje rozijnenbrood te krijgen. Hij heeft ondertussen geleerd dat ie dingen zachtjes in zijn muil moet aannemen, maar met rozijnenbrood lukt dat niet. 't Is hap van hier en hap van daar. Knabbelen doet ie er niet echt op, als 't maar binnen is en er liefst nog meer komt...
Zelfs gedroogde varkensoren - waar ie ook zo gek op is - moeten het onderspit delven tegen het rozijnenbrood.
Ik heb de proef eens op de som genomen. Met in de ene hand een varkensoor en in de andere hand een boterham rozijnenbrood, gaf ik hem de keuze. Wie denkt dat een hond in dergelijke omstandigheden zomaar het eerste het beste neemt, heeft het mis. Hij snuffelde aan allebei en je zag duidelijk dat hij twijfelde. Lekker boterhammetje, dacht ie. Hoewel, dat varkensoor rook ook aantrekkelijk. Uiteindelijk koos hij en nam hij ... jawel, het rozijnenbrood !
Deze namiddag kreeg ik onverwacht telefoon van Arca Noah uit Spanje. Blijkbaar komen zij morgen met het vliegtuig maar België en zouden zij op de luchthaven een extra bench gereserveerd gekregen hebben. Echt zeker is het nog niet, maar als het doorgaat, dan kunnen zij 3 extra katten naar België meenemen. En dat zouden dan Rosco en zijn 2 broertjes (Nozem en Bondo) worden.
De kans is dus groot dat ik Rosco morgenavond al kan gaan ophalen. Ik hoop dat het doorgaat want ik kijk echt al uit naar de komst van het katertje.
Ik moet wel nog vlug wat dingen in orde brengen : een kleine bench van de zolder halen, een mandje klaarzetten, de kattenbakken uit de kelder halen enz... Gelukkig heb ik alles in huis en is het maar klaar te zetten. Alleen junior katteneten moet ik nog gaan kopen.
Morgenmiddag krijg ik telefoon en weet ik of het doorgaat of dat ik moet wachten tot 1 februari. Tot dan hou ik alleszins mijn vingertjes gekruist.
Totnogtoe slaapt Arkan 's nachts steevast in zijn bench. Ik weet dat er voor- en tegenstanders van de bench zijn, maar ik heb er al veel voordelen van ondervonden.
Toch denk ik dat ik hem deze nacht voor het eerst niet in zijn bench ga opsluiten, maar hem de vrijheid geven om beneden te slapen waar ie wil. Ik had aanvankelijk gepland de bench te gebruiken tot hij één jaar oud is, maar de komst van Rosco zorgt er waarschijnlijk voor dat de dingen een beetje versneld worden.
Het is immers goed mogelijk dat ik de bench nog goed kan gebruiken om Arkan en Rosco aan elkaar te laten wennen. In dat geval moet Rosco er regelmatig in zodat ie op zijn gemak kan wennen aan de aanwezigheid en de levendigheid van een jonge Golden Retriever, en zodat de geuren van beide dieren zich met elkaar kunnen vermengen. Maar dat kan ik alleen maar indien Arkan de bench op dat moment niet meer als zijn persoonlijk territorium beschouwt. En om dat te verwezenlijken moet hij zich 's nachts dus andere plekjes eigen maken.
De afgelopen maanden heeft ie - wanneer ik gaan werken ben - bewezen dat hij zich braaf gedraagt , zelfs wanneer hij een groot deel van de dag alleen is. Hoewel jong is hij toch slim en gezien zijn karakter zie ik geen enkel probleem om nu al de bench een beetje buiten beschouwing te laten.
Hopelijk denk ik daar morgenvroeg ook nog zo over...
Zondag vandaag. Dat betekent een bezoekje aan mijn vader en broer én het wegen van Arkan. Ik kan Arkan niet meer dragen, daarvoor is hij ondertussen iets te zwaar geworden. Dus is het mijn boer die de - letterlijk - zware taak op zich heeft genomen om het harige mormel te wegen.
Vandaag bleef de weegschaal op 34,4 kg staan. Vorige week was het gewicht idem als dat van de week daarvoor, maar vandaag bleek dat er toch 1,2 kg bij is.
De gewichtstoename lijkt dus iets verminderd te zijn. Er komt niet meer elke week wat bij. De ene week is het niets, de andere week is het ongeveer 1kg. Logisch ook als men bedenkt dat Arkan toch zijn nominale grootte aan het bereiken is.
Gezien de bouw van zowel zijn moeder als zijn vader, verwacht ik wel dat Arkan een grote hond zal worden en dat zijn uiteindelijke gewicht op zo'n 38 kg zal blijven steken. Nog zo'n 4kg te gaan dus. Hopelijk niet meer, want ook de rug van mijn broer is niet meer van de jongste ...
Vandaag even op de site van Arca Noah gekeken en gezien dat de status van Rosco veranderd is van "gereserveerd" naar "geadopteerd". De betaling is blijkbaar goed aangekomen.
Nu wacht ik vol spanning af op bericht van hen zodat ik iets meer weet wanneer ik de kleine rakker kan verwachten. Maar het blijkt dat ik juist nu inlogproblemen met mijn email. Voor zover is eruit wijs raak ligt het euvel aan de server van Belgacom.
Arkan weet het nog niet, maar binnenkort krijgt hij gezelschap van een nieuw huisgenootje.
Ik was al een tijdje op zoek naar een nieuw katje en deze week heb ik er uiteindelijk eentje geadopteerd. Het is een ros katertje van 5 maand oud. Hij lijkt enorm veel op mijn dierbare Tahzay en zodoende kon ik hem niet weerstaan.
Zijn naam is Rosco en momenteel vertoeft hij nog in asiel Arca Noah in Spanje. Daar werd hij samen met zijn 3 broertjes gevonden toen hij 3 weken oud was en grootgebracht door een lieve fostermama. Nu zijn hij en zijn broertjes oud genoeg om geplaast te worden.
Aanvankelijk wilde ik eerst de naam veranderen, maar ik vind "Rosco" eigenlijk wel mooi zodat ik besloten heb het maar bij die naam te houden. Hopelijk kunnen we Rosco hier binnenkort een warm liefdevol mandje aanbieden.
De sneeuw.... Arkan blijft het plezant vinden. Hoe harder het vriest, des te moeilijker is ie binnen te krijgen. Gelukkig heb ik een grote tuin waar hij vrij in kan spelen terwijl ik warmpjes achter het glas sta toe te kijken.
Lastig soms, zo'n witte hond in een witte tuin. Hier is ie aan het spelen met een VHS-doosje dat hij perse van het vuilnis wilde redden.
Doosje proberen te begraven voor een later speelpartijtje ?
Hoewel ! Vrouwtje komt het toch niet afpakken want die staat lekker binnen
Zou ik dan proberen het doosje mee binnen te nemen ?
Langs de ene kant ben ik blij dat 2008 gedaan is want het zal voor altijd in mijn geheugen gegrift staan als het jaar waarin ik van mijn 2 liefste vriendjes heb moeten afscheid nemen. Niet alleen van Zoran, maar vooral van Tahzay, dé liefde en steun van mijn leven. Ik mis hem elke dag een beetje meer.
Langs de andere kant had ik graag in 2008 gebleven, want dat is het laatste jaar waar ik nog levendige herinneringen aan hen heb. Het is het laatste jaar waar zij deel van uitgemaakt hebben. Alle volgende jaren zullen zonder hen zijn en dat vind ik geen prettig vooruitzicht.
Maar de klok tikt ongenadig verder en misschien is dat maar goed ook.
Want al is het sinds mensenheugnis geleden dat ik een nieuw jaar start zonder katten, nu kan ik tenminste met vrij grote zekerheid het jaar zorgeloos tegemoet kijken. Het was de laatste 3 jaar geen pretje met al die oude katten. Elke nieuwjaar was er eentje van "hopelijk kan ik dit volgend jaar ook nog tegen je zeggen", maar elk jaar vielen er gestaag een paar weg. 9 ben ik er de laatste 3 jaar kwijtgeraakt, inclusief de twee katten van mijn overleden moeder. En op dit moment voelt het een beetje aan alsof alle banden met het verleden onherroepelijk doorgesneden zijn. Misschien is het de tijd van het jaar waar ieder van ons een balans opmaakt, ik weet het niet. Ik alleszins ben in deze periode van het jaar meestal gevoeliger dan anders.
Toch ben ik blij dat een nieuw jaar is aangebroken. Want het is ook het jaar waarin ik voor het eerst sinds jaren terug een hond in huis heb.
Ik had al veel eerder een hond gewild, maar ik wilde mijn oude katten die stress niet aandoen en bovendien waren mijn werkuren indertijd niet geschikt voor een hond.
Raar dus dat in 2008 een eind kwam aan een belangrijk hoofdstuk, maar meteen ook een begin gemaakt werd voor een ander. Het is het begin van een nieuwe reis. Een reis van Arkje en mij, en van mijn zoektocht naar 2 nieuwe poezelige snoezelige katten. We zullen moeten leren, maar het is een reis die we willen ondernemen en waar we gaan uitkomen.... wie weet het? Maar ik hoop dat 2009 niet in mijn annalen zal gegrift staan als een jaar van afscheid maar eerder als eentje van welkom.
