Het is een tijdje geleden dat ik nog wat aan dit blog heb toegevoegd maar het is me dan ook een drukke maand geweest zeg. Ik die dacht dat ik met het ophalen van Rosco eindelijk aan een wat rustiger periode kon beginnen, wist op dat moment nog niet wat me de komende weken te wachten stond.
Maar laten we beginnen bij het begin.
Op 21 januari ben ik dus Rosco gaan ophalen. In de wagen heeft ie zich echt rustig gedragen. Thuisgekomen heeft hij even de hond gezien. Die was nogal enthousiast, maar van Rosco's kant kwam alleen maar een bang geblaas. In het begin liep hij altijd weg van mij. Hij was wel rustig maar bang, hetgeen niet meer dan logisch is. Na een paar uur was dat gelukkig al heel wat beter en ontpopte hij zich tot een vriendelijk katje dat enorm graag gestreeld en geknuffeld wordt. Als ik hem aai, dan wil hij niet dat daar een einde aan komt. Hij laat het zich allemaal welgevallen en spint er maar op los.
Rosco
De dag nadat ik Rosco ben gaan ophalen, kreeg ik telefoon van Christel van de Arca Noah organisatie. In Rotterdam was er een mevrouw die naar een appartement verhuisd was, maar haar 2 rosse katers daar niet mee naartoe mocht nemen (blijkbaar had ze het contract niet goed gelezen...?). Dus werden de katten - 2 broertjes van 9 maand oud - in allerijl bij een vriendin gedropt. Maar die laatste woonde zelf op een appartement met 2 honden en 4 katten en die zag dat absoluut niet meer zitten. Christel van Arca Noah heeft toen de 2 katten meegenomen om er een oplossing voor te zoeken, maar ze vroeg zich meteen af waar ze nu aan begonnen was. Ze zou de katten immers een paar dagen in een bench moeten houden tot ze naar Spanje terugkeerden. En eens de katten dan geadopteerd werden zouden ze terug naar België of Nederland moeten vliegen. En dat terwijl de katten eigenlijk hier al zijn. Belachelijk niet ? Toen dacht ze aan ons gesprek dat ik er naast Rosco zeker nog een ros katje bij wil - ik ben een absolute MEGA-fan van rosse katers - en belde ze mij of ik ze eventueel kon opvangen.
Ik heb ja gezegd en ben de katten - Tijger en Bikkel - de volgende dag gaan ophalen. Ze zijn gecastreerd en heel groot, zeker voor hun leeftijd ( ik denk dat ze zo'n 5 à 6 kg wegen). Ze zijn volledig tam maar ze zijn wel niet veel 'manipulaties 'gewend. Persoonlijk noem ik ze goed verzorgde, maar slecht opgevoede katten. Je kan ze wel opnemen, maar dat hebben ze liever niet. En wanneer je hun oogjes wil uitkuisen of hun oren wil nakijken, slaan ze in paniek. Ze zijn het niet gewend dat ze af en toe eens van top tot teen gecontrolleerd worden, maar verder zijn het twee rustige en lieve katten, die liever op zichzelf zijn dan dat ze contact met anderen zoeken. En hoewel ze hem niet kenden, kwamen ze zeer snel goed met Rosco overeen. Dat was ook geen probleem : Rosco - hoewel maar half zo groot als elk van hen - heeft ze beurtelings eens een paar ferme tikken verkocht en toen begrepen ze al gauw dat ze met dat kleine baasje zeker rekening moesten houden, hahaha.
Rosco
Hoewel de katten bij mij in opvang kwamen, had Christel me gezegd dat ik ze ook mocht houden. Aanvankelijk dacht ik daar niet aan omdat ik ze iets te afstandelijk vind en het niet echt klikt tussen hen en mij. Ze zijn héél anders dan Rosco die een echte kroelkat is. Hem kan ik wel gemakkelijk opnemen en hij komt ook vaak op schoot zittten. Hij zoekt mij altijd kirrend op en dat vind ik zóóó lief. Ik noem hem ondertussen ook al regelmatig "rossibolli", want hij is een schat van een beestje.
En dus zat ik ineens met 3 katten en een hond. Katten die elkaar onderling al niet kenden, maar zelfs al laten we dat buiten beschouwing : 3 katten die geen van allen een hond gewend waren. En een hond die geen katten gewend is en die er nu opeens met drie te maken kreeg. Een jonge, overenthousiaste Golden Retriever in toom houden wanneer hij één kat in het oog krijgt, dat gaat nog wel. Maar wanneer er dan nog op andere plaatsen ineens katten uit het niets opduiken.... dan wordt het wel serieus moeilijk, dat kan ik u verzekeren.
Ondertussen zijn we echter een drietal weken verder. Niet dat het mijn gedroomde katten zijn, maar ik ben in de afgelopen weken wel wat gehecht geraakt aan Tijger en Bikkel en de kans is groot dat ze hier zullen blijven. Ze zijn ondertussen herdoopt naar Tigo en Biki want met hun oorspronkelijke namen kon ik absoluut niet leven. Ze laten zich ondertussen al wat meer 'onder handen' nemen, zij het met mondjesmaat, maar daar heb ik geen problemen mee. Geduld is een schone deugd, dat is mijn moto. Met ééntje, nl. Tigo zou ik er geen problemen mee hebben om die te houden maar dat betekent dan dat ik de broers moet scheiden en daar wil ik niet aan beginnnen.
Tigo
Biki
Het feit dat Tigo en Biki ondertussen wel al min of meer met Arkan overweg kunnen, speelt waarschijnlijk ook mee waarom ze zullen blijven. Want hoewel Rosco een zalig, fantastisch, superlief, enz... droomkatje is, tussen hem en Arkan wil het nog steeds niet lukken en is het meer oorlog dan vrede. Of beter gezegd : het is eigenlijk alleen maar oorlog. Arkan wil wel, aan hem zal het niet liggen, maar hij wil eigenlijk teveel ineens. Hij vindt Rosco supperschattig en wil er graag nader mee kennismaken, maar de kat blijft afstand bewaren. Dus kan Arkan zijn ogen niet van Rosco afhouden (kattentaal =dreigend) en kwispelt hij steeds als hij Rosco ziet (kattentaal =dreigend). En als Rosco dan toch eens dichter durft komen, dan springt Arkan op en neer met speeltjes om hem te charmeren (kattentaal =dreigend), zodat de kat weer hervalt in een verdedigend geblaas. 't Is een beetje een vicieuze cirkel, maar ook hier zit traag maar gestaag wat verbetering in en ik denk dat Rosco's angst grotendeels wordt weggenomen door het feit dat hij ziet dat de andere twee wel al bij de hond durven komen zonder dat ze echt in paniek slaan.
Voila, tot zover de update over de katten. Ondertussen hebben ze ook mijn wagen volledig in de prak gereden, ben ik hersteld van een kleine whiplash, heb ik een lichte hernia opgelopen om de hond in te tomen in zijn samengaan met katten, heb ik een nieuwe wagen en is mijn boiler in brand gevlogen. Ik ben al blij dat ik dit blog weer up-to-date gekregen heb en zal van nu af aan weer wat regelmatiger posten.
Arkan weet het nog niet, maar binnenkort krijgt hij gezelschap van een nieuw huisgenootje.
Ik was al een tijdje op zoek naar een nieuw katje en deze week heb ik er uiteindelijk eentje geadopteerd. Het is een ros katertje van 5 maand oud. Hij lijkt enorm veel op mijn dierbare Tahzay en zodoende kon ik hem niet weerstaan.
Zijn naam is Rosco en momenteel vertoeft hij nog in asiel Arca Noah in Spanje. Daar werd hij samen met zijn 3 broertjes gevonden toen hij 3 weken oud was en grootgebracht door een lieve fostermama. Nu zijn hij en zijn broertjes oud genoeg om geplaast te worden.
Aanvankelijk wilde ik eerst de naam veranderen, maar ik vind "Rosco" eigenlijk wel mooi zodat ik besloten heb het maar bij die naam te houden. Hopelijk kunnen we Rosco hier binnenkort een warm liefdevol mandje aanbieden.
