Gisteren verjaard en dus krijg ik morgen bezoek van pa, broer, zus, schoonbroer en nicht Wendy. Reden te meer om vandaag aan een grondige poetsbeurt te beginnen. Alles ging vlot, al had ik wel wat schrik voor het dweilgedeelte ervan. De laatste tijd is dweilen immers niet zo simpel als weleer omdat Arkan zich er constant meer mee bemoeit dan mij lief is : blaffen op de veger - door het water crossen - uitglijden - dweil proberen stelen - weglopen - uitglijden - blaffen - met de dweil rondlopen - blaffen - uitglijden... Het is niet evident om te dweilen met een jonge Golden Retriever in huis, neem dat maar van me aan. De afgelopen weken had ik hem al een paar keer in zijn bench gestoken, maar vandaag had ik daar geen zin in en besloot ik de confrontatie desnoods maar aan te gaan. Aanvankelijk ging het als vanouds : blaffen - dweil willen nemen - wegrennen en .... Nee, uitglijden deed hij niet meer. Daar had ie eindelijk blijkbaar zijn bekomst van en zolang er overal water lag, besloot hij om maar braaf in zijn mandje te gaan liggen. Wat een verandering zeg, en zo plots. Ik kon mijn eigen ogen niet geloven en tijdens het dweilen moest ik er regelmatig aan denken hoe braaf die hond wel is. Men zegt dat een Golden retriever geassociëerd wordt met 'the will to please' en in alle eerlijkheid moet ik toegeven dat daar - tenminste wat Arkan betreft - veel waarheid in zit. Ik moet maar "hé!" zeggen en hij laat datgene wat ie niet mocht nemen vallen om braaf en vooral schuldig in zijn mand te gaan zitten. Zo schuldig voelt hij zich dan, dat ik hem als het ware bijna moet smeken om er terug uit te komen. Of ik moet maar 1 snoepje nemen en ik krijg gelijk een choreografie te zien van liggen, zitten en pootjes geven, zelfs nog voor ik ook maar iets gezegd heb. Ook vandaag was geen uitzondering op zijn algemeen gedrag en is hij de hele tijd braaf in zijn mand blijven liggen.
Zalig was het dweilen zo, en het was in een wip gedaan waarna ik nog wat tijd had om met Arkan zelf te spelen.
Er stond vandaag vrij veel op het programma en dus hebben we er maar een mini-uitstapje van gemaakt. Eerst naar de fokker om eens goedendag te zeggen en eten op te halen. Arkan's ma hebben we niet gezien, maar er liep wel een pupje rond van het nest van Fientje. De fokker bevestigde mijn vermoeden dat Arkan inderdaad aan de grote kant is en zei dat hij snel, misschien wel iets te snel groeit. Als dat maar geen problemen oplevert met zijn gewrichten later...
Daarna ging de trip naar Meise om het pension voor Mikado te betalen. De paarden stonden nog op de weide maar zouden zo meteen binnengehaald worden. Arkan en ik gingen mee om de paarden terug binnen te halen. Het was de eerste keer dat Arkan een paard zou zien en dan nog van heel dichtbij en ik vroeg me af hoe hij zou reageren Je zou verwachten dat zo'n jonge hond op zijn minst enige behoedzaamheid aan de dag zou leggen tegenover zo'n groot paard. Maar neen hoor, zo zit Arkan niet in elkaar. Voor hem bestaat de wereld alleen maar uit lieve wezens en is er dan ook geen reden om bang te zijn. En met zijn gedrag zorgt hij er voor dat iedereen hem inderdaad ook lief bejegent. Hmmmm, misschien wil ik later wel terugkomen als Golden Retriever. Het leven lijkt in ieder geval gemakkelijker te zijn. Ik zal dan wel een goed baasje moeten zien te vinden.
Dus gesnuffel hier en daar aan het paard. Mikado is van vroeger honden gewend en bleef er zelf rustig bij, maar zo'n natte snuit tegen haar hoofd vond ze toch wel een ietsie pietsie te veel. Foei Arkan, Mikado is een echte dame en die ga je toch niet zomaar ineens helemaal oversnuffelen ? Mikado negeerde hem straal en ging gedwee mee naar de box. Dat ze gevolgd werd door een vrolijke pup leek haar absoluut niet te deren. Het was toch maar een snotaap ipv een heer. "Ikke, een snotaap ?", dacht Arkan. "Wacht maar, als je me de kans geeft zal ik je wel overtuigen" en hij ging er weer dartel achteraan. Tot ze begon te hinikken. Toen was het enthousiasme bij Arkan er een beetje af, want zo'n geluid... dat kon ie absoluut niet plaatsen. Hmm, mischien besefte ie dat hij misschien toch maar een snotaap is.
Laatste halte van de dag was even binnenspringen op het werk, want Daan, een collega, wilde al een tijdje Arkan zien en dat kon ik niet afslaan. Arkan ging van de ene persoon naar de andere en wou iedereen persoonlijk ontmoeten en pootjes geven. Ook Saartje was er met haar hond Fiji, een 3jarig border collie teefje. Toen Arkan haar in het oog kreeg, liep hij op haar af met de bedoeling haar eens hartelijk te begroeten, maar dat zag zij niet zo zitten. 'Hap', zei ze en Arkan deinsde achteruit. Eventjes toch. Dan een tweede poging, nu iets bedeesder, maar het was weer alleen maar : 'hap'.
Arkan besloot dat mensen toch iets gemakkelijker waren en ging weer van persoon naar persoon op knuffelronde. Af en toe wierp ie wel een oogje op Fiji, die ondertussen veilig onder Saartjes bureau was gaan liggen. En zo heel af en toe besloot ie toch nog eens een toenadering te wagen. Dan ging ie heel stilletjes en behoedzaam naar haar toe met een blik van "zie je mij nu iets liever graag ?" Jammer voor hem, het was altijd : 'hap'. Saartje vond het niet echt leuk dat haar hond zo reageerde, tot ze zag dat er tussen Arkans poten, daar aan zijn buik, iets klein, hard en rozigs te voorschijn kwam. Ja Arkan, hoe wil je dat de dames reageren als jij bij de eerste ontmoeting in vol ornaat staat ? Was ik in Fiji's plaats geweest, dan had ik gegarandeerd ook 'hap' gezegd. Je zal nog één en ander moeten leren voor je een echte gentleman bent.
We zijn juist terug van de puppyschool en ik probeer het terug wat warm te krijgen. Gelukkig was het droog weer, maar van zo'n uur stilstaan krijgt men het wel behoorlijk koud. Brrrr.....
Da's dan ook het enige nadeel van de puppyschool : de pups amuseren zich te pletter terwijl de baasjes staan te verkleumen. Een beetje van het ene been op het andere staan wiebelen, was zowat het enige wat ik kon doen, maar veel hielp het niet. Mensen, wat had ik een zin om gewoon met Arkan en de andere pups de weide rond te rennen. Het zou geen zicht geweest zijn, maar ik zou het tenminste lekker warm gekregen hebben. En wie weet, misschien waren er nog een paar andere baasjes meegelopen ? Misschien een idee voor volgende keer ?
Hoewel, ik denk niet dat het ervan zal komen en ik hoop dat Arkan beseft dat het vanavond misschien wel de laatste keer was dat hij in alle vrijheid met zijn vriendjes kon ravotten, want vanaf volgende week gaan we een klasje hoger en gaan we naar de 'grote pups'. Dan begint het echte werk : luisteren en commando's opvolgen. Ja, dat komt ervan als je zo snel wil groeien .
Maar ondertussen heeft ie vanavond wel weer volop genoten. En hoewel de weide er droog bij lag, is hij er toch in geslaagd om meer bruin dan wit mee terug naar huis te komen. Nu ligt ie hier uitgeteld als een lammetje te slapen. Zalig zijn die avonden dat we van de puppyschool terugkomen, zowel voor hem als voor mij.
Sinterklaas moet nog komen, maar sinds ik Arkan heb, is het alsof de goedheilige man elke dag aanwezig is. Te pas en te onpas, komt Arkan me begroeten met één van zijn speeltjes als cadeau. Of ik nu een hele dag ben weggeweest of slechts 5 minuutjes, zijn blijdschap is er niet minder om en dat toont hij steevast door mij één van zijn speeltjes aan te bieden. Aandoenlijk toch ?
Het doet me denken aan een voorval van zo'n 3 weken geleden. Zoran, mijn oude kat van 18jaar zat aan de achterdeur en Arkan wou met hem spelen. Gek doen, voor de kat gaan liggen kwispelen, over en weer springen... Alle truuken waren goed, maar Zoran was niet te vermurwen, zat erbij en keek er naar. Waarschijnlijk zal ie in zichzelf wel gedacht hebben "wat is dat hier voor een gek beest !". Hoe stoïcijnser Zoran bleef, des te meer gemotiveerd was Arkan. Op een gegeven moment liep ie terug naar zijn mand waar zijn lievelingsgorilla ligt. Hij nam het pluchen beest in de muil en ging er mee naar Zoran. Maar ... Zoran zat erbij en keek er naar. Toen legde Arkan zijn speeltje zelfs voor de voeten van Zoran. Toen die nog steeds niet reageerde, duwde Arkan de gorilla met zijn neus naar Zoran toe alsof hij wilde zeggen "Allez kom, speel nu eens met mij". Het mocht niet baten. Zoran, ja, je raadt het al : hij zat erbij en keek ernaar.
Toch is het één van de fijnste momenten die me altijd zal bijblijven. Zoran heeft nooit een hond gekend, alleen andere katten. Het laatste half jaar is Zoran echter helemaal alleen komen te overblijven en is Arkan erbij gekomen. Aanvankelijk was ik bang hoe Zoran zou reageren op de komst van een nieuwe huisgenoot, maar dat is wonderlijk goed meegevallen. Ik had nooit durven dromen dat het tussen die 2 nog zo goed zou komen. Ondertussen is Zoran overleden, maar dat moment aan de achterdeur zal ik nooit vergeten.
De Golden Retriever is een intelligente, verdraagzame hond die goed opschiet met zowel kinderen, volwassenen, andere honden en huisdieren. Het zijn evenwichtige, hartelijke honden die voor verschillende taken kunnen ingezet worden. Het is een uitermate gezinshond. Ze zijn gemakkelijk opvoedbaar, zindelijk van aard, bereid te gehoorzamen en dol op een pretje. Maar bovenal is het belangrijkste doel in hun leven hun eigenaars te plezieren. vandaar dat ze ook vaak geässocieerd worden met de uitdrukking "the will to please".
Goldens moeten speelgoed hebben, da's een absolute must. Niet alleen omdat ze een speels karakter hebben, maar ook omdat ze graag met een "cadeautje" rondlopen om dat aan iedereen te tonen.
Goldens hebben een natuurlijke aanleg tot apporteren. Hierdoor, en mede danzij hun uitmuntende neus en onblusbare werklust, zijn ze uitstekende jachthonden. Vooral bij de waterwildjacht worden ze vaak ingezet, want Goldens zijn niet van en uit het water weg te slaan.
Dankzij hun stabiele karakter hebben ze zich ook waardevol bewezen als hulphond.
Naam : Harkan van Artésendal Geboren : 17-06-2008 Geslacht : mannelijk Moeder : Eva van Artésendal Vader : Joyous Falcon Gewicht 10/08/08 : 6,8 kg 17/08/08 : 8,2 kg 24/08/08 : 10,0 kg 31/08/08 : 11,8 kg 07/09/08 : 13,2 kg 14/09/08 : 14,8 kg 21/09/08 : 16,4 kg 28/09/08 : 17,6 kg 05/10/08 : 18,6 kg 12/10/08 : 20,6 kg 19/10/08 : 22,4 kg 02/11/08 : 25,2 kg 09/11/08 : 25,6 kg 16/11/08 : 26,6 kg 30/11/08 : 28,6 kg 07/12/08 : 30,2 kg 14/12/08 : 31,4 kg 21/12/08: 32,4 kg 28/12/08: 33,2 kg 04/01/09: 33,2 kg 11/01/09: 34,4 kg
Blijkbaar heeft Arkan ons al voorgesteld. Da's gemakkelijk, dan hoef ik dat niet meer te doen.
Gisteren zijn Arkan en ik terug naar de puppyschool geweest. Het was twee weken geleden dat we nog geweest waren en dat heb ik geweten. Bovendien waren we de laatste tijd ook minder gaan wandelen en dus was hij de afgelopen dagen één brok energie die met zichzelf geen blijf wist, terwijl ik eerder toe was aan wat rustiger momenten. Twee weken geleden was ik immers ziek en vorige week heb ik moeten afscheid nemen van de laatste van mijn katten. Dag lieve Zoran. 18,5jaar oud ben je geworden en dat laat zijn sporen na. Forever your's, schat (zie mijn infinity-blog).
De puppyschool, dus. Hoewel, je zou het eigenlijk de puppyspeeltuin zou mogen noemen. Want terwijl de baasjes luisteren naar de raadgevingen van de leraar en de ervaringen van elkaar, is het voor pups van 3 tot 6 maand één groot speelfestijn waarbij ze in alle vrijheid met, over en onder elkaar kunnen ravotten . Al spelende leren de pups de hondentaal en hoe ze het best kunnen reageren op bepaalde gedragingen van andere honden. Het is van cruciaal belang in hun socialisatie dat ze van jongsaf aan zoveel mogelijk in contact komen met andere honden en andere mensen.
Enfin, omwille van de gebruikelijke files kwamen we eigenlijk iets te laat aan op de puppyschool en was de 'les' al bezig. Me uitgebreid verontschuldigend aan de leraar voor mijn te laat komen, ga ik met Arkan de weide in. Dat we te laat waren vond hij niet zo erg. Zijn belangrijkste reactie was "hoe oud is die hond eigenlijk ?" Toen ik zei dat hij 4,5 maand is, kreeg ik een heleboel verbaasde reacties te zien. Tja, wat moet ik zeggen ? Arkan is nu eenmaal een goed uit de voegen geschoten pup. Dat heeft hij al van in het begin, maar deze keer viel het ook mij op dat hij met kop en schouders boven al de rest uitsteekt. Ik verschiet er soms van hoe snel het puppyachtige verdwijnt en plaats maakt voor een echte hond. Maar ondanks zijn gestalte klopt binnen in hem nog steeds dat onbezonnen en speelse puppyhartje. Het was dan ook grappig om zien hoe zo'n goed uit de kluiten gewassen pup zich aan het amuseren was met pups die allemaal een stuk kleiner waren dan hijzelf. Hij mocht dan wel een beetje de 'grote' van het gezelschap zijn, hij gedroeg zich net zo puppyachtig als zijn vriendjes. En hij heeft er deugd van gehad, dat kan ik je verzekeren.
Moe, nat en vol modder, dat is een beetje hoe hij eruit zag na de les. Een groot contrast alleszins met 2 andere Golden Retrievers die zo dadelijk aan hun les gingen beginnen. Van het één kwam het ander en zo heb ik even een praatje gemaakt met de eigenaars van die honden. Bleek dat het 2 teefjes waren en één van hen afkomstig was van Willie Harnie. Dat is de fokker waar ik ook Arkan vandaan gehaald heb. Wat een toeval ! En meer nog, blijkt dat de vader van dat ene teefje Joyous Falcon is. Da's ook Arkan zijn pa, dus was Mira - want zo noemde ze - eigenlijk zijn halfzus. Van een toeval gesproken, zeg ! Ook hier viel mij op hoe snel Arkan eigenlijk groeit. Nu zijn teefjes over het algemeen wel kleiner dan reuen, maar met haar 3,5 jaar was Mira amper enkele centimeters groter dan Arkan. Het zal een grote worden, die kleine van mij...
Wel, officieel is het Harkan, maar mijn vrouwtje heeft het niet zo begrepen op die letter 'H'. Ze vindt het maar een vage en ijle klank en ik heb hem haar ook nooit horen uitspreken. Dus ik denk dat ze die 'H' voor het gemak maar volledig achterwege heeft gelaten.
Lui vrouwtje, amaai amaai. Nu moet ik wel toegeven dat, wanneer ik achteraan in de tuin aan het ravotten ben en ze roept 'Aaaaarkan', dat ik het zeker en vast gehoord heb. Hmmmm, misschien heeft ze dus wel gelijk....
Enfin, sinds augustus woon ik dus bij Hilde. Zij is 46 jaar en woont in Vlaams Brabant. Mijn vrouwtje heeft een passie voor dieren en dat is ook de reden - denk ik - waarom ze dit blog gestart heeft. Ze wil namelijk een plaatsje hebben waar ze alles over mij kwijt kan, kan bewaren en kan delen met andere mensen.
Maar, onder ons gezegd, heeft ze eigenlijk weinig of geen verstand hoe je zo'n blog-dinges moet maken. Al doende leert men, dat zegt men tenminste, en ik ben benieuwd of dit ook voor haar zal gelden. Als ze even snel leert als ik, dan zou dat wel in orde moeten komen, hoewel... Ik weet niet of ze zó slim is, maar ze is wel lief. Tenminste toch als ze mij snoepjes geeft.
Maar volgens mij beseft ze nog niet dat ik een rasechte Golden Retriever ben. Dat wil zeggen dat ik wel gehoorzaam ben - of wat hadden jullie gedacht - maar ook ondeugend. Ik ben namelijk geen domme hond, weet je, maar een intelligent wezen dat altijd vanalles probeert te ontdekken. En er zijn in de wereld zovéél interessante dingen om van naderbij te onderzoeken : de kussens in de zetel, de putten in de tuin, de bloemen in de border die in de weg staan.... Ik noem maar op... Ojee, zovéél....
Gelukkig beschik ik over een giga-knuffelgehalte en een enorme will-to-please zodat het sporadische 'Aaarkan'-gebrul al snel overgaat in een 'wat een lief Arkanneke'-gekir. Slim van mij, niet ? Ik had jullie toch gezegd dat ik niet de dommerik in huis ben !
Enfin, als jullie nog meer tips en tricks willen weten hoe ik mijn vrouwtje naar mijn pootjes zet, dan moet jullie hier maar regelmatig eens komen kijken. Want dit is de plaats bij uitstek waar ik mijn overwinningen en mijn vrouwtje haar frustraties kwijt kan. Hoewel ik zeker weet dat het niet alleen frustraties zullen zijn. Integendeel ! Anders kennen jullie mij nog niet... woef woef !!
Je zou verwachten dat zo'n jonge hond op zijn minst enige behoedzaamheid aan de dag zou leggen tegenover zo'n groot paard. Maar neen hoor, zo zit Arkan niet in elkaar. Voor hem bestaat de wereld alleen maar uit lieve wezens en is er dan ook geen reden om bang te zijn. En met zijn gedrag zorgt hij er voor dat iedereen hem inderdaad ook lief bejegent. Hmmmm, misschien wil ik later wel terugkomen als Golden Retriever. Het leven lijkt in ieder geval gemakkelijker te zijn. Ik zal dan wel een goed baasje moeten zien te vinden. 
De Golden Retriever is een intelligente, verdraagzame hond die goed opschiet met zowel kinderen, volwassenen, andere honden en huisdieren.
