Hoor ik hier wel thuis? Ben ik niet iemand, Die eigenlijk ergens anders hoort te leven? Ik ben anders dan anderen, Maar dat is toch iedereen? Ben ik nu zo apart, Of zijn anderen dat? Zouden jullie mijn naam weten, Of alleen de roddels over mij? Ik moet sterk blijven, En doorgaan met de vrienden, De vrienden die ik heb… Zij hebben mij sterk gemaakt, En houden mij sterk! Veel mensen snappen mij niet, Maar zolang ik mijzelf maar snap toch? Ik word er zo moe van, Altijd maar weer vertellen, Vertellen waarom je iets doet… Het zijn mijn eigen beslissingen, Accepteer dat nu is een keer… Is dat nu zo moeilijk, Een keer naar een ander kijken, En kijken waarom hij iets doet? Misschien voor jou stom, Maar voor mij belangrijk… Ach ja, ik blijf er tegen in gaan, Want zo ben ik… Ik blijf vechten, Want zo ben ik… Maar denk eerst is na, Voordat je iets zegt… Maar denk eerst is na, Voordat je iemand kleineert!
Bruine ogen ,donker haar eerst dacht ik dat droom ik maar leuke kleren ,leuke lach dat is de reden dat ik je mag ik zie je lachen , huilen, dansen , zingen eigenlijk hele normalen dingen maar ik hou zo veel van jou vandaar dit gedicht aan jou
Slapeloze nachten en dagen zonder eten, Dromen van jou die mij welkom heten. Zo leef ik de laatste 3 weken, Ik ben voor jouw liefde bezweken. Nooit gedacht dat iemand mij dit aan zou doen, Mij zo doet verlangen naar die eerste zoen. Die eerste aanraking, je streelt mijn hart... Ik ben degene die met het lot tart, Jij bent degene naar wie ik verlang, De mogelijkheid dat ik je verliezen kan, maakt me bang. Bij twijfel sus jij mijn onzekerheid, Wat misschien nooit tussen ons zal komen, is wat ik bij anderen benijd. Jij zet mij in vuur en vlam, Het raast door me heen en nog lijk ik tam. Ik duw je weg, terwijl ik je dichterbij wil, We zien elkaar, maar toch blijft het stil. Hoe zet ik mij hier over heen, Mijn hart is niet van steen, Toch duurt het eeuwen voor dat ik ween. Ik ben dol op je, helemaal smoor, Ontoerekeningsvatbaar, ik draai door. Smachtend tot jij mij bekoort. Leef ik op dit gevoel voort.
Duizend jaren... Ik voel mij duizend jaren oud jong, alsof ik net begin kijk verbaasd naar nieuwe dag; blik levenswijs de wereld in Alles is mij zo bekend maar toch, bij ’t ochtendgloren, is, of alles dat ik hier al ken vandaag juist werd geboren Het is een wonderlijk gevoel en komt uit diep van binnen mijn leven, toch al jaren oud, gaat steeds opnieuw beginnen Levenslessen maakten wijs en meer dan oud in jaren ik voel me jong, aan het begin toch lijkt het duizend jaren…
Jij houdt mijn hand vast Ik vind dat zelf erg fijn Maar zal ik eens iets zeggen? Ik heb echt genoeg van die pijn
Jij mag dan wel om me geven En dat voelt voor mij erg goed Maar na drie enorm lange jaren Verlies ik even mijn moed
Ik zie het even niet meer zitten Ik heb genoeg van ellende en verdriet Even wil ik rust, even geen gevecht Of misschien verdien ik dat niet
Toch laat me maar even met rust Zodat ik mijn kracht weer zoeken kan Ik heb gewoon even tijd voor mezelf nodig Daarna vecht ik verder, daar ben ik zeker van!
Probeer me tegen te houden maar ik ben niet te stoppen sta volledig in vuur en vlam voel mijn hart kloppen Geknield zit ik voor je om jouw liefde te smeken hou me niet aan het lijntje geef me het teken Jij houdt op dit moment je deur voor liefde gesloten maar hebt mij daarmee alleen maar meer vastbesloten Ik zal voor je gaan tot je de mijne bent je er niet meer omheen kunt je mij als de jouwe erkent
Hoe anders nu mijn leven verandert continue veel beleven achter mij de nacht de morgen gloort wakker worden bracht gevoel, zoals het hoort maar het kan nog beter nog lang niet optimaal maar elke stap een meter omhoog, bijna verticaal af en toe wel bedenken dat ook Icarus eerder had moeten zwenken en niet neerstorten dus voelen de thermiek die komt in vlagen net als in goede muziek meer zal ik niet vragen
In het dal van het leven, stroomt een rivier van wanhoop. Hangen druppels van verdriet, aan de bomen. Waait een wind van radeloosheid. De weg naar boven, is modderig en glad. Je zult uitglijden, maar sterke takken geven je houvast. Blijf klimmen stapje voor stapje, hoe moeizaam ook! Want eenmaal boven, zal een regenboog voor je staan zullen vogels voor je zingen, zal de zon je gezicht verwarmen. langs een rivier van liefde, zullen bloemen van geluk voor je bloeien. Dan zul je weten, dat je klim niet voor niks is geweest!!
Geliefde engel Eerder dacht ik aan een bengel Je hebt mijn hartje weten te veroveren En mijn gevoel weten te betoveren Een diepe vriendschap ontstaan Om niet meer te laten gaan Jij lieve schat Ik zou willen dat ik je in een gouden Kooitje had Om je voor immer te beminnen En de mooiste songs voor je te zingen Ik wil je met mijn hele hart Van harte feliciteren En ik hoop voor nog vele keren Lieve geliefde engel Nog vele jaren In liefde te bewaren
geluk mogen aanraken het ook echt mogen beleven het is niet zo makkelijk het word je niet zomaar gegeven soms dan denk je echt het geluk te hebben gevonden maar langzaam aan is er dan het ontstaan van nieuwe wonden het doet pijn en brengt ook veel verdriet waarom zoveel strijd zo hoort de liefde toch niet er ontstaat een groot gemis waar is die veilige plek ik kan hem maar niet vinden en zoek me werkelijk gek waar is die schouder of gewoon die paar armen die me zo af en toe heel even kunnen verwarmen ik ben gewoon op zoek naar wat rust om me heen dat is toch niet zo gek ben tenslotte niet van steen
