Stilte stile om mij heen, even dacht ik dat je echt verdween, maar algauw voelde ik je adem in mijn nek, ik zit helemaal alleen gevangen in een kreunend hek. Probeer te bewegen, schreeuwen is de volgende stap, maar wanneer dit wordt geprobeerd volgt er een klap. stil blijf ik liggen op de grond, en voel alweer haar natte mond. ' jongen jongen je hebt je straf gehad, je was ook nog veel te laat in het donker op pad'
Ik droomde vannacht van de nacht die ons samenbracht. Van de schemer, de gloed van de maan in het duister en van het gevoel dat ik krijg als ik je naam zachtjes fluister. Van het vrije in die tijden, de sterren en het mysterie dat schuilt achter elke muur met slapende zielen en in ieder geluid. Ik droomde van alle warme tranen over je blote koude huid en van het zachte licht dat daarop viel, dat ik op je viel, val, gevallen. En dat je om mijn grappen moest lachen omdat je was wie je bent. Dat je soms geheimzinnig doet en dat niemand je geheimen kent. Ik droomde over de weg waarop we lagen en over wat we zagen toen de hemel naar beneden viel, jij op mij viel omdat ik zei; "Waarom kijk je niet naar de sterren samen met mij?" De nacht maakt alles donker en het is een wonder dat ik jou zie zoals ik jou altijd zie als mijn ogen willen dromen en ik droom iedere nacht over de nacht die ons samenbracht.
wat is vriendschap?,dat vraag ik me zo vaak af ik bouw niet op beloftes en vertrouwen want in moeilijke tijden kun je op de meeste niet meer bouwen. Maar met jou is het anders,nog steeds mis ik jou Ik doe allemaal alsof het mij niks boeit maar vanbinnen is het nog steeds mijn hart wat om de geeft en bloeit. Ik vraag me af hoe is het zover kunnen komen,ik dacht ja wij zijn vrienden voor het leven,maar een hoi en hoe gaat het is er tot nu toe pas van gekomen. Ook al kende ik je nog niet zolang ik gaf onwijs veel om jou maar dat wist je allang. We gaan nu allebei een andere weg tekeer eerst waren we altijd samen maar dat is nu niet meer,of het ook zo woord als vroeger ik heb geen idee. Hopen dat is het enige wat ik nog kan,want ik blijf het niet steeds vragen als jij ut nog niet aankan. Een goede vriendschap komt overal doorheen, Hopelijk lukt het ons ook en zijn we ooit weer samen een
U ontdekken in een zelfportret verzameld over de jaren van lief en leed De lippen rood aangestift het haar in roestig rood om de nek een ketting van bloedsteen zou ook waterparel kunnen zijn in de kleur van uw ogen
De maan aan de hemel, Geeft de zwarte wereld wat licht De maan aan de hemel, Geeft mij kracht De maan aan de hemel, Op Halloween nacht,
Zielen van de doden zwerven om je heen, Kijken naar elke beweging die je maakt, Fluisteren in je oor, Zijn bij je als je slaapt, Dierbare overledenen zoeken je op, Op Halloween nacht.
Zo wil ik nog eens naar Egypte de piramiden, de kamelen, de woestijn, de oases, de historie, het oude de cultuur, de warmte
maar misschien komt het van een egyptische wijsheid dat zegt: "volg je hart opdat je gezicht een leven lang straalt"
kies voor leven ongeacht het leed intens verdriet, de tegenslagen laat je geest verruimen wordt gesterkt wordt gevoed door hen die luisteren die van je houden en lach door je tranen heen
Eenzaam zijn, wanneer mag je dat zeggen? Als je alleen bent of is het breder uit te leggen? Eenzaam kun je zijn op verschillende manieren en het kan je leven behoorlijk ontsieren. Eenzaam omdat er geen partner is, kun je ervaren als een groot mis. Onbegrip uit je naaste omgeving, geeft eenzaamheid weer een andere beleving. Dan nog eenzaamheid die door afwijzing wordt ervaren, steeds moeten vechten voor acceptatie al vele jaren. Zo een greep gedaan en zie waaruit eenzaamheid kan ontstaan. Eenzaam zijn zit vaak dieper, ook al lijkt men niet alleen, je maakt je hard, trekt een muur om je heen. Maar in de stilte van de nacht, vindt dan de eenzaamheid opnieuw zijn kracht. Dan komt los het stil verdriet, eenzaamheid die je niet ziet…
Dans vol passie en vuur wervelde rokken met geheven hoofd. Armen en voeten beelden een vurig folkloristisch verhaal. Castagnetten klinken als woorden zonder taal Pas als de gitaren zwijgen stopt de als in trance gedreven danseres Ook haar passie is nu gedoofd.
ik ben neergedaald op een open plek te midden van zwijgende stenen zuilen het gewone lijkt daarmee bijzonder gek en het lachen staat mij nader dan huilen
ik ben opgesloten in een bakstenen gedicht om te rijpen in een kluis van jaargangen totdat ik mij weer zelfverzekerd opricht zonder weet van gemis of verlangen
ik ben omwonden met verstikkende rede in verstijfde talen met codes en symbolen alleen het allerbeste stelt mij tevreden hetgeen ik luid laat horen, onverholen
ik ben verloren in een belofte van goud mijn wereldbeeld is om z’n as gedraaid alle blauwe dagen worden vanzelf oud nu ik weet dat alles van stof verwaait
Het parfum van de liefde spuit het over me heen hou me vast, heel stevig laat me niet meer los Ruik aan me, ruik je het? de liefde, ware liefde wanneer ik het kwijt ben pak ik het flesje weer
Ik spuit meer en nog een keer steeds meer en meer
Ik zit nu vol met liefde wil het overbrengen op jou mijn liefste, kom je bent nu al binnen Op de binnenplaats gekomen door de doornestruiken je rook het parfum van mij eindelijk ben je er weer
En dan nog een keer spuit ik weer in de hoop op meer
All our dreams are memories and the things we hope for. These memories come pass by het illusion and passion for love. The feeling which gives us completion, or the feeling of despair.
I’m dreaming of love and all those feelings beyond. The moment I’m with you and you are with me. I’m the one holding your hand as we look up to the sky. This moment is perfect, it can’t be a lie! I now know what love is and that’s what I do.
But the feeling and the moment are fading away! Help me, I want this feeling to stay! It’s strange that everything is gone and I’m not there anymore. I open my eyes and realize, it was just a dream.
I feel sad that I’m still alone. I feel sad that I can’t hold your hand as in my dream.
I realize one thing now, A dream is still a dream.
