Een bemoedigend artikel van cardioloog Pim van Lommel, die in zijn onderzoek over "bijna dood ervaringen" geplaatst in "The Lancet",tot de overtuiging komt,dat "bijna dood ervaringen" alleen te verklaren zijn als ons bewustzijn zich buiten de hersenen bevindt.De hersenen zijn vooral ontvangers en zenders van informatie, hj gaat uit van een collectief bewustzijnsveld , waarop wij dan d.m.v. ons DNA kunnen afstemmen op onze herinneringen. Het gehele artikel werd geplaatst in tijdschrift ODE nr.82 December 2005

Heel laat in de namiddag stroomde het strand geheel leeg, het is een prachtig weekeinde geweest voor strand liefhebbers, veel zon , weinig wind, gladde zee en ik ben tegen tien uur vanavond pas van het balcon naar binnen gegaan, het was echt een avond ,waarop je niet eens een jas aan hoefde te trekken om het buiten te kunnen uithouden, uitzonderlijk zacht voor februari , gelukkig het voorjaar komt er aan. Ik heb van de reizigers site "www. waarbenje.nu" nieuwe berichten van kleindochter en achterkleinkind ontvangen en bovendien ook foto's die zo goed waren dan ik er enkele vergroot kon uitprinten , wat zou mijn leven op hoge leeftijd zonder computer veel minder gemakkelijk zijn.

Heel leuk om weer 'n foto van een mooie Curacaose zonsondergang te zien, ik moet nu toch echt eens mijn fotoalbums aan familieleden geven, ik vind vergrotingen netjes in mappen veel prettiger om door te bladeren. Mijn op een na oudste zoon is met zijn vriendin voor 3 maanden naar India gegaan, vandaag belde een nicht op om te vragen of ik het nog red , komt met haar echtgenoot over enkele maanden vanuit Engeland weer naar Gibraltar , zij komen dan ook altijd in Fuengirola, rijden naar Spaanse witte dorpen en andere bezienswaardigheden en als alles volgens plan verloopt komt mijn oudste zoon Roel met vrouw Manna hier in Juli. Tot een volgende keer mede bloggers.

Tot mijn groot genoegen waren Pauw en Witteman maar eventjes niet op TV en ik kon gisteravond weer op mijn TV dagsluiting afstemmen.Vanmorgen klots de zee kalm voort, het waait wel zie ik aan de toldo's van het balcon, mijn buurvrouw heeft het moeilijk met haar alleen zijn , haar man is na een zware longkanker periode onlangs overleden ,zij zijn 40 jaar getrouwd geweest, als ik dit al eerder in mijn blog geschreven had , mijn excuses, mijn geheugen is ook niet meer wat het geweest is. Schrijf nu zelfs de gewoonste dingen op, bv. wat ik allemaal moet doen voor ik ga slapen, anders lig ik in bed en moet er weer een paar keer uit ,omdat ik ergens nog een vergeten licht zie branden of ik denk aan de keer dat ik de computer midden in de nacht wou gaan uitzetten-die stond inderdaad aan -en ik slaapdronken met een akelige klap op de tegelvloer belandde , een klap die me enkele weken een zeer pijnlijke knie opleverde. Ettelijke keren daarna ben ik daarna nog mijn bed uitgegaan om te kijken of de computer wel uit was , natuurlijk was die dan uit. Dus nu ligt er een briefje op mijn bureau waarop staat wat ik allemaal doen moet voor het slapen gaan. Vroeger in Curacao vertelde ik elke avond een kinder verhaaltje voor het slapen gaan, ik verzon die ter plekke in de studio en die verhaaltjes gingen altijd over "wat Hansje nu weer gedaan had"Ik had hierbij een goed voorbeeld aan mijn eigen kroost."

Zon in het kwadraat vanmorgen en onder het motto "als je jezelf niet kietelt ,een ander doet het niet" hief ik mijn glas ochtendsherry op het toch -ondanks alle nachtmerries en verdriet- nog een soort leven, zie ik hen in mijn verbeelding duidelijk achter de gedekte lunchtafel van de luxe passagiersboot staan en hoor ik Maartens schallende stem IK DRINK DE WIJN. Wij hadden op uitnodiging van de kapitein van de Reina del Mar aangezeten met nog vier andere passagiers "aan een captains borrel", de tafel steward had me beloofd goed voor de tweeling te zorgen onder lunchtijd, dat zorgen bestond uit alles wat zij wilden eten opgeschept krijgen en daar hoorde natuurlijk een glaasje wijn bij -vond de steward-. Dit laatste tot groot vermaak van de tweeling, die zich ineens volwassen gingen voelen en dat wilde Maarten wel even aan iedereen laten horen, immers zij dronken nu wijn.

En zij hadden samen een schattig Italiaans vriendinnetje, zij sprak wel geen hollands, de tweeling geen italiaans, dat mocht de pret niet drukken, zij speelden gedrieen Monopoly, zij vond alles best, zelfs al snapte ze niets van dat spel en deed de tweeling nog zo zijn best om in heel duidelijk nederlands de spelregels nog maar eens te vertellen. meestal werd het spel na enige tijd gestaakt en zag je de tweeling met haar gezellig tusssen hen in hand in hand en tot groot vermaak van de andere passagiers rondjes over het dek maken.

Mijn op een na oudste kleinkind en haar zevenjarig dochtertje zijn voor een maand of drie naar Curacao gegaan, mijn kleindochter gaat onderwijzeres stage lopen ,haar dochtertje Chloe gaat naar de Schreuderschool, dezelfde school waar mijn oudste twee kinderen hebben leren lezen en rekenen.

Kleindochter en achterkleinkind houden een weblog bij, ik blijf dus van schoolvorderingen op de hoogte en natuurlijk van nieuwe vriendjes en vriendinnetjes van Chloe. Mijn zoon - opa van Chloe- heeft me ge"chat" hoe ik hun weblog kan bereiken en is ook degene die me altijd leuke moppen doorstuurt, deze keer was dat een goochelkaarttruc, gelukkig dat zoon Maarten me na onze gezamenlijke lunch thuis bracht, kon die me dat even snel laten zien na verschillende aanwijzingen te hebben opgevolgd. Vandaag begon mooi zonnig, met zo nu en dan wat wolken waarachter de zon schuil ging. Mijn 90tig oude vriendin Lien ligt met longontsteking in bed, haar dochter Karin woont bij haar in de flat , ze zijn nog niet zo lang geleden weer uit Holland hier naar toe gekomen,de Februari maand is niet mooi begonnen.

Misschien iets te rustig? Inderdaad een overwegend rustig leven met overwegend mentale afleiding,op wat lichte ochtend gymnastiek na en boodschapjes achter de rollator in de buurt.Maar goed, meer mag je van je levensavond ook niet verwachten, zeker niet als je redelijk gezond bent en leeft volgens de slogan "The time to be happy is now".Trouwens als het rustige leven mijn humeur zou gaan beinvloeden kan ik altijd terugvallen op hier wonende familie, ik voel me een bevoorrechte oudere,ik laat het leven maar op me afkomen. Mijn min of meer vaste etenstijden hangen van mijn zin om een warm middagmaal klaar te maken af, anders verschuif ik alles wat ik daarvoor moet klaarmaken net zo gemakkelijk naar een latere tijd dan de gebruikelijke om 2 uur 's middags. En ik hou me helemaal niet aan 3 maaltijden per dag, , ten eerste moet ik wel wat honger hebben en ten tweede eet ik liever 5x per dag kleine porties en bestaat een van de 5 porties voornamelijk uit groente en fruit. Dat kan allemaal als je alleen woont.

Elke ochtend zeg ik tegen mezelf >ik heb geen zin meer>, voor mij zijn de ochtenden een noodzakelijk kwaad om de avonden te kunnen bereiken.Geen zin om zinnig bezig te zijn met het afwassen van kopjes,glazen, mesjes en bordjes en alles wat er van de vorige dag op het aanrecht is blijven staan.

En dan moet ik 's morgens voor het douchen ook altijd van mezelf op de home-trainer,ook proberen door teen-en voetoefeningen de bloedsomloop in mijn onderdanen goed op gang te brengen,even aan een deur hangen om de rug te strekken,kortom het is een heel gedoe als ik eindelijk de moed tot aankleden heb gevonden.O ja en ook nog mijn geheugen wat op gang brengen met vragen als<welke dag is het en welke datum> en <moest ik vandaag iets doen wat beslist geen uitstel kan velen>Er zijn soms ochtenden met de uitstraling van een late namiddag en dan gloort even de hoop,dat ik een ochtend helemaal verslapen heb.

Dat is zo heerlijk van deze Spaanse kust, dat na een paar dagen storm en regen het weer plotseling kan omslaan en een zonovergoten strand-weliswaar vol rommel achtergelaten door de storm- te voorschijn komt.Omdat mijn blog de laatste tijd wel een weerbericht leek en omdat de zee me aan vissen doet denken en de heldere zee aan de Caribische,vooruit dan maar wat over vissen.

Het is beslist geen toeristenweer aan de Costa del Sol, storm, regenbuien en soms wat onweer teisteren nu deze kust, de regenbuien worden natuurlijk door de bevolking zeer gewaardeerd, eindelijk een einde aan de vooral voor de landbouw funeste droogte. De zee gaat nog steeds woest te keer gelukkig is het gefluit van de wind gestopt en kunnen de schuifdeuren geheel gesloten worden. Ik zou er eigenlijk wel even uit willen, blijft het zo stormen en regenen dan maar weer wachten tot morgen en vandaag maar verder gaan met de gisteren begonnen legpuzzel, zin om die af te maken ontbreekt me eigenlijk geheel, het zal wel bij lezen blijven , telefoon gesprekjes en 'n enkele e-mail.