HEIMWEE
Je ligt te luisteren naar de nacht, Probeert geluiden op te vangen, Die je slechts hoort in je verlangen Naar hem, je kind, op wie je wacht.
Een traan rolt als een vage klacht Tegen zijn dood over je wang en Blijft als heimwee bevend hangen; Ik ben zo moe, God, geef me kracht
Om dit verdriet te overleven. Is er nog leven na zijn dood? Want dit verdriet is levensgroot En levenslang. Is ooit beschreven Hoe lang "nooit meer" en "eeuwig" is, Als je kapot gaat aan gemis?
Geschreven door Ide Wolzak
|