Mede naar aanleiding van de verschrikkelijke vliegtuigramp en zoveel mensen die hun ouders kinderen en kleinkinderen verloren..en dacht aan al dat vreselijke verdriet...relativeer je ook weer je eigen verdriet, maar ieder mens draagt zijn eigen vreselijke verdriet.
Daarom vond ik dit voor ieder die een kind verloor een heel toepasselijk gedicht.
Het was in de ik vorm geschreven, heb het zoveel mogelijk aangepast..
Groet Ans
Ik zou willen, dat ons kind niet gestorven was. Ik zou willen dat ik hem terughad.
Als ik huil of emotioneel word als je over ons kind spreekt, dan zou ik willen dat je weet dat het niet is omdat jij me hebt pijn gedaan. De dood van ons kind is de oorzaak van onze tranen. Jij hebt over ons kind gesproken en daardoor heb je mij de kans gegeven mijn verdriet te delen. Dank je wel!
Het is niet besmettelijk om ouders van een overleden kind te zijn, dus zou ik willen dat je me niet uit de weg gaat, we hebben iedereen nu meer dan ooit nodig.
We hebben best wel eens afleiding nodig en wil graag horen hoe het met iedereen is; maar ik wil ook graag dat iedereen weet hoe het met ons is. Het zou kunnen, dat we bedroefd zijn en misschien gaan huilen, maar ik zou willen, dat mensen ons over ons kind laten praten. Het is vaak elke dag ons onderwerp.
We weten, dat iedereen veel aan ons denkt; we weten dat de dood van ons kind vele verdriet doet. Ik zou willen dat je ons die dingen zou laten weten door op te bellen, een kaartje of een brief te sturen, een arm om onze schouder te slaan.
We zouden willen dat je niet verwacht dat ons verdriet na 6 maanden of 1 jaar over is. Deze eerste maanden, dit eerste jaar is traumatisch voor ons, maar ik zou willen dat je kon begrijpen dat ons verdriet nooit over zal gaan.We zullen verdriet hebben over de dood van ons kind wat voor leeftijd dan ook..tot de dag dat we zelf zullen sterven.
We werken erg hard om te herstellen, maar ik zou willen dat iedereen begrijpt dat we nooit helemaal meer zul len herstellen. We zullen ons kind altijd missen en we zullen altijd rouwen om zijn dood.
We zouden willen, dat je niet van ons verwacht "er niet aan te denken" of om "gelukkig" te zijn. Het zal nog heel lang duren voor zoiets kan, dus houd jezelf niet voor de gek.
We hoeven niet beklaagd te worden, maar ik zou willen, dat je ons de kans geeft om verdrietig te zijn. We moeten door het verdriet heen.
Ik zou willen dat je begrijpt dat ons leven overhoop gehaald is. Ik weet dat het vervelend voor velen is om bij ons te zijn als we ons beroerd voelen. Wees alsjeblieft geduldig met ons, net zoals wij geduld hebben met een ieder.
Als ik zeg "Het gaat goed", dan zou ik willen dat jullie begrijpen, dat ik me niet goed voel en dat we elke dag moeten vechten om op de been te blijven.
Ik zou willen, dat je weet dat alle reacties van verdriet die we hebben, erg normaal zijn. Depressie, kwaadheid, hopeloosheid en overstelpend verdriet, je kunt het allemaal verwachten. Dus vergeef me alsjeblieft als ik rustig en teruggetrokken ben of prikkelbaar en humeurig.
Je advies om "van dag tot dag" te leven is een uitstekend advies. Alleen op het ogenblik is een dag me soms zelfs te veel. Ik zou willen, dat iedereen kon begrijpen, dat het al heel wat is, als we "van uur tot uur" proberen te leven.
Vergeef het me als ik onbeleefd ben, het is absoluut niet mijn bedoeling. Soms wordt alles me teveel en moet ik even alleen zijn. Als ik wegloop zou ik willen dat je me helpt een rustig plekje te vinden, zodat ik even alleen kan zijn.
Ik zou willen, dat je begrijpt dat verdriet mensen verandert. Toen ons kind stierf, stierf een groot deel van ons met hem (of haar). Ik ben niet meer dezelfde persoon die ik was toen ons kind stierf en ik zal ook nooit meer dezelfde persoon worden.
Ik zou heel graag willen, dat je me zou kunnen begrijpen. Dat je je zou kunnen indenken hoe het voelt: ons verlies en ons verdriet, onze stilte en onze tranen, onze leegte en onze pijn.
Maar wij willen niet vergeten dat voor ons toch ook nog een kind dochter die we net zo lief hebben over is gebleven, en waaraan we net als ook aan al onze kleinkindjes onze liefde willen geven.
Het is dit waaraan ik veel denk ...het zijn schatten en een hemels geschenk.
Het lijkt altijd ergens anders te gebeuren, en dan ineens is het zo dichtbij.. Het komt als een dief in de nacht.. Waarom Mario waarom jij...
Zal altijd van je blijven houden. Liefde van een vader en moeder voor hun kind hoe oud dan ook is onvoorwaardelijk wat er ook moge wezen of gebeuren. Mam Ans
Vandaag Maandag was Mario's vriend Rico op bezoek..hij belde ons vorige week al even op. Het was heel fijn en we waarderen het heel erg. Hartelijke dank Rico, we houden contact. Toch weer een stukje verwerking voor ons. We hebben met een lach en een traan heel fijn gepraat en het deed ons erg goed. Ook Henk heeft het heel fijn gevonden. Mario zal nooit uit onze gedachten zijn..maar we hopen dat ooit het verdriet om hem wat draaglijker voor ons zal worden. We hebben veel fijne mensen om ons heen die ons daar bij helpen. Zaterdag waren we voor het eerst naar onze zwager man van mijn zus die 65 jaar werd, hij gaf een feestje. Eerst wilde we niet..maar je kunt je niet overal van blijven afsluiten . Zijn met onze dochter en schoonzoon gegaan het was gezellig iedereen was heel aardig en begripvol en we vonden het fijn dat we waren gegaan het had ons goed gedaan. Lieve groet van Mario's moeder Ans, die dit even kwijt wilde.
Zo verdrietig zo groot het gemis. Zo'n dag waar de pijn er weer helemaal is.
Wat moet ik zeggen wat moet ik schrijven het zal vast voorlopig zo blijven.
Voor het eerst sinds 42 jaar zonder onze zoon.
Onderstaand een heel mooi gedichtje Mam Ans
De wind streelt als jouw hand mijn wang De bladeren fluisteren je naam zacht in mijn oor... Ondanks de pijn van het gemis.. hoor ik je zeggen mam ga door... ga door...
Wat moet ik zeggen..zo'n lieve knul Noah..zo'n schattig dochtertje Indya. Zondag foto's gemaakt ..pracht weer..
En daar is het weer zoals elke dag.. Vreselijk verdriet overvalt me dan..als ik de kinderen zie...voor zulke fijne kinderen is het toch waard om voor te leven en te knokken..dan is er weer de vraag...en vragen... waarom waarom... We hielden allemaal van Mario wilde allen hem helpen..waarom ging het zo mis...hij hield in zijn hart zoveel van zijn kinderen... Het was allemaal zo abrupt, dat hij niet gezond was wisten we..maar dat alles zo snel zou gaan... nee...daar hebben we nog steeds geen vrede mee. We proberen ons leven weer een beetje in het gareel te krijgen al valt dat niet mee..want wij zijn inmiddels ook niet piep meer. Gr Ans Visser
Muziekje toegevoegd, hoop dat dit is toegestaan. Zoniet meld het dan even en stuur me een mail. Of schrijf in het gastenboekje dan verwijder ik het weer. Want niemand weet meer wat wel en niet meer mag. I'LL BE MISSING YOU- NOTORIUS B Muziek in de kerk door Tamara uitgezocht.. Heel mooi.. klik op het driehoekje..
Mario en Noah... Jaar 2000 Vader en zoon zijn elkaar aan het verkennen. Prachtige foto maar wat een pijn geeft dit te zien ons steeds. Toch denk ik dat Mario de blog fijn zou hebben gevonden. En voor mij is het echt een soort verwerking.. Ik voel me zo met hem bezig te zijn... dichterbij hem. Alsof hij er nog een beetje is ................ Ans moeder van Mario
Prachtige foto die ik gisteren in onze (extra) garage op een prikbord van Mario's eerste zaak in Doetinchem vond. Het lag in onze andere garage die Mario van ons huurde. Zo ook wat dienstkleren die ik bewaren ga. Wel werd ik er vreselijk verdrietig van...en raasde het gemis als nooit tevoren door mij en Henk heen..het is nog steeds zo onwerkelijk en geeft nog zo vreselijk veel verdriet...het nog steeds maar niet kunnen begrijpen.. waarom... waarom...
Zou fijn zijn dat deze en gene van zijn vrienden die Henk toch ook allemaal kennen eens af en toe bij ons zouden binnen wippen ..om even een praatje te maken. Iedereen is welkom...nu lijkt het of iedereen hem al vergeten is.
De porsche die hierop staat het oudere model die hij toen zo prachtig vond en ook bezat, komt ook op zijn grafsteen te staan. Omdat het een eigen ontwerp van ons is..duurde het wat langer..maar er word nu aan gewerkt, al zal plaatsing nog even duren. Veel pijn doet het ons allen, maar hij zou het hem kennende heel mooi gevonden hebben.
Waar ben je nu....??? We missen je zo vreselijk... Je zou dit nooit gewild hebben...
Zoveel verdriet...
je wist dat wij en iedereen veel van je hielden
en iedereen wilde alleen maar helpen...helaas... Liefs Mam
Mario met felblauwe blouse met Pascal Mario met Tim Mario met Zwarte Pietje..?? Mario met Maurice Mario met zus Tamara Mario met Esther, Arjan, Tamara ..en rechts Sjors
Te zijn bij wie er niet meer zijn heel diep in je gedachten en niet met woorden lang en luid kan af en toe een stille pijn verzachten er gaat een wonderlijke rust van uit. ****
Gedicht van je "mama" zoals je mij de laatste tijd voor je overlijden vaak noemde.
Mario
Het gevoel dat je nu toch maar langzaamaan eens terug moet komen, voert in het vreselijke gemis de boventonen. Bijna 42 jaar mocht ik je als moeder kennen. Je dood zal voor mij en ons allen nooit wennen. Het echt weten nu dat je er nooit meer zult zijn.. is ook na 4 maanden nog steeds een helse pijn. Nog zovaak denk ik het is allemaal niet waar.. je kind verliezen is echt te zwaar. We zullen er mee moeten leren leven, en al de liefde voor jou, aan de mooie herinneringen geven.
Alles is heimwee Wolken en water Alles is heimwee Naar vroeger, naar later 'Vroeger' is over 'Later' een ster Gisteren is oud En morgen nog ver. *** Toon Hermans
