Moederdag 2010
Zo verdrietig zo groot het gemis. Zo'n dag waar de pijn er weer helemaal is.
Wat moet ik zeggen wat moet ik schrijven het zal vast voorlopig zo blijven.
Voor het eerst sinds 42 jaar zonder onze zoon.
Onderstaand een heel mooi gedichtje Mam Ans
De wind streelt als jouw hand mijn wang De bladeren fluisteren je naam zacht in mijn oor... Ondanks de pijn van het gemis.. hoor ik je zeggen mam ga door... ga door...
|