Veel wordt naderhand duidelijker als je informatie opzoekt. Ook komt ze soms in je schoot geworpen zoals nu bij mij. Tot voor kort was ik soms triest als ik mijn kleindochter hoorde afgeven op 'die allochtonen'.Nou liefje dat zijn vooroordelen. Geen wonder eigenlijk : haar vooroodeel was ontstaan door jongens die haar, mooi als ze is met haar blonde krullen in haar zomerjurkje, naroepen met : hoertje, en wat nog meer vuiligheden. Soms kwam ze wenend thuis. Daarna ben ik haar steeds tegemoet gegaan om diezelfde kerels met een vuile blik aan te kijken. Terug bij mijn vooroordeel. : Ik had miijn oordeel gevormd over Jef Hoeiberghs a.d.h. van optredens op TV. Nogal wiedes dat je daarna een vooroordeel hebt over de man. Een wetenschapper ? Nou ja. Een blaaskaak. Nu lees ik het boek van hem : "Een wereld van wellness" en van mijn vooroordeel blijft geen spaander meer over. Lesje geleerd ? Een vooroodeel ? Verdiep je kennis over datgene waarover je oordeelt. Je zal versteld staan over je ontdekkingen. Felicie
Nou ja 'zomeruur', mooi woord, klinkt goed, maar ik noem het liever terroruur.
Een relaas van mijn pril zondagmorgenverzet : 1. radiowekker (nog in halfdonker en -in slaap) 2. chauffageklok 3.wandklok aan keukenmuur (op stoelklim, afhalen muur langs achter verdraaien, weer aan muur geklungeld) 4.microgolf 5.stereoketen (waar is dat gebruiksaanwijzingboekje grrr?) 6. polshorloge (straks vragen aan mijn kleindochtertje) 7. digicorder (ai mijn zere knie. Een kussentje, de lamp en mijn leesbril want ik zie hier verdomme geen moer.
Herkent iemand zich in mijn situatie ? Graag enig medeleven en dank bij voorbaat.
Ik nodig alle journalisten uit om dit zinnetje waarmee wij als kinderen elkaar uitdaagden, enige malen te herhalen en hun best te doen de "r" te vormen met het tipje van hun tong. Hebben ze geen tongtipje (door ongeval b.v. of afgebeten uit ergernis) dan toch tenminste niet als een koffiemolen achteraan in de keel. Vooral bij de k, onmiddellijk gevolgd door de r, lijken ze op een spraak- gebrekkige. Na wat oefenen (op het werk b.v., tijdens koffiepauzes, op het toilet, etc..) zullen ze hun luisteraars alvast wat minder ergeren. Felicie
Willen jullie eens wat weten ? Ik heb het gastenboek ontdekt. Beter laat dan nooit. Mijn innige dank aan allen die op mijn blog reageerden. Tot hiertoe dacht ik : niemand leest wat ik neertijp. Wat blijkt, ik heb lezers. Hartverwarmend geloof me! Mijn devies : "levenslang leren" En nooit wanhopen. Toemaatje :
Ik ben blij met wie ik ben, ook als ik mijn beperkingen tegenkom.
:Alle mogelijkheden in acht genomen die met de PC kunnen uitgevoerd worden, voel ik mij eigenlijk maar een sukkelaar. Ik slaag er maar niet in een plaatje geplaatst te krijgen.
Mocht iemand de causerie van bioloog Dirk Draulans over de evolutietheorie gezien hebben, dan zou ik heel graag met die persoon langs deze weg in contact komen om eventueel van gedachten te wisselen.
Mijn voornemen om elke dag een kwartiertje te schrijven : het is er niet van gekomen. Zojuist mijn laatste pagina omgeslagen van het boek dat ik gelezen heb van Doris Lessing : "The Diary of a Good Neighbour" archieslecht vertaald door "Oud en Alleen" Dit is het derde boek van haar dat ik in een paar maanden uitlees. Mijn bewondering voor deze Nobelprijswinnares groeit na ieder boek. Geweldige schrijfster, geen adjectieven genoeg om dit talent te omschrijven. Hierbij beloof ik mijn best te doen hier regelmatig een paar regeltjes te schrijven. Kon ik mij maar wat meer tijd aanschaffen. Dat is het enige wat een mens met geld niet kan kopen. Maar vandaag komt de techniek zowat alle dagen met iets nieuws in de gazet. Laat de wetenschap er een keer op los. Zien wat het wordt. Een groet aan mezelf want ik vermoed dat ik mijn eigenste enige lezer ben.
Dat het, beste mensen, gezond is, geestelijk toch, om elke dag een kwartiertje te schrijven. Ja maar waarover ? Dikwerf denk ik : daar erger ik mij nu aan zie. Dat wil ik opschrijven. Zit ik dan voor mijn scherm dan is de inspiratie foetsie. Wel als het dan toch zo gezond is, hier erger ik mij dan aan, niet mateloos, wel een klein beetje. De laatste show bijvoorbeeld. Waarom moeten wij getuige zijn van dat gekus ? De ene keer wel, de andere keer niet. Van tijd tot tijd drie dan weer twee en dan blijft er eentje in de lucht hangen. En daar vrees ik dan voor. Ach toe liever geen gekus. Richt de camera maar op de muziekzien. We zien Frieda meer dan genoeg in die show, de laatste van de teeveeavond. Mijn kwartier zit erop. Nu is het wachten op mijn gezonder geworden psyche. Maar wie zal het zeggen ?Ik zal het een keer gaan vragen aan mijn therapeut. Die weet dat soort dingen. Doei. Felicie
Pas als je één stap gezet 
Nou ja 'zomeruur', mooi woord, klinkt goed, maar 
Ik ben blij met wie ik ben,
:Alle mogelijkheden in acht genomen die met de PC
Welke jaloezie steekt er achter 
Waar laat ik mij in het gedrag dat ik vertoon,
