Waarom al dat wachten
Waarom al die pijn
Je wilde hier niet weg.
Je wilde bij ons zijn.
De strijd was oneerlijk
en geheel niet terecht.
Je wilde nog zo graag verder
maar...
je verloor dit gevecht.

12-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

'k Heb gehoord van een stad boven de wolken.
Boven aardse benevelde landen.
'k Heb gehoord van de zonlichte stranden.
En ook eens is daarboven mijn huis.
Halleluja ik reis naar die stad toe.
Ook al is hier mijn weg soms vermoeiend,
maar het gaat naar omhoog en naar huis.

'k Heb gehoord van een stad zonder tranen,
zonder nood, zonder angst, zonder strijden.
Waar ik nooit meer van ziekte zal lijden.
En ik weet dat ik daar eens zal zijn.
Halleluja, en twijfel verdwijnt daar.
Daar ik nooit meer zal struikelen of vallen,
ik ben thuis en ik ben thuis bij de Heer.

11-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

De laatste uren voor het einde,
dan wordt die grote wereld klein,
is plotseling alles onbeduidend,
tot aan het laatste beetje pijn.

Wat wij zo indrukwekkend vonden,
verliest  zijn glans, verliest zijn zin,
maar achter de gesloten ogen,
glanst een gigantisch groot begin.

Toon Hermans

10-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

"Zwijgend hou 'k je in mijn armen,
Drie, vier, vijf minuten lang,
Jij kunt zo mijn hart verwarmen,
Met jou ben ik voor niets meer bang; "

Toon Hermans

09-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als een bloem, zo is het leven,
't begin is teer en klein.
De één die bloeit uitbundig,
de ander geurt heel fijn.
Sommige bloemen blijven lang,
 anderen maar even.
Vraag niet bij welke bloem jij hoort:
dat is het geheim van het leven.

08-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

  A.

07-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Rondom je thuis,
je eigen wereld
van huiselijke warmte en geborgenheid,
zijn alle woorden zoek geraakt.

06-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

We gingen met je mee
tot de laatste warmte in je hand.
Nu hebben we je gezicht bewaard
zodat het bij ons staat ingebrand.

05-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als de dageraad ontwaakt,
het duister van de nacht verdwijnt
weet ik... dat in de hemel
de zon voor altijd schijnt

                                                                                   Antoon van Gemert

05-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Met Loes...spreek maar iets in.
ik wil wel iets zeggen
maar mijn woorden verstommen
want dit valt niet uit te leggen.

In één seconde wordt alles anders
Heden wordt verleden
en dichtbij wordt ver weg
Tijd wordt een ongekend ritme.


Maar Loes, we zien je nog steeds voor ons
we horen nog steeds je stem
we zien de lichtjes in je ogen
als je plannen maakte.

Bedankt voor al je liefde
je vriendschap en je trouw
want ook over de grens van het leven
houden we nog steeds van jou.

04-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Tevreden zijn dat is een gunst
tevreden schijnen is een kunst
tevreden leven is 't geluk
tevreden sterven 't meesterstuk.

 G. Gezelle

03-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Iedere dag wordt de wereld kleiner,
Kleiner het land waar wij ons bevinden,
Kleiner het aantal van de beminden,
iedere dag...

02-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Hand in hand zijn wij gegaan
tot aan de drempel.
Moegestreden,
door onze liefde omringd,
ben je van ons heengegaan.

01-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als ik in de lucht kijk
dan ben jij daar ergens
hier heel ver vandaan.
Ik zie de sterren glinsteren
en één van die sterren
weet van jou bestaan.

31-05-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Een stoel blijft leeg
een stem blijft zwijgen
maar in mijn hart
zal je altijd blijven.

30-05-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Denk aan mij met een glimlach,
want zo wil ik in jullie gedachten zijn.
Maar als mijn heengaan alleen tranen wekt,
denk dan niet aan mij,
want zo wil ik niet in jullie herinnering leven.

29-05-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Het zijn de momenten
van naamloos verdriet,
de uren waarin je
geen uitkomst meer ziet,
dat er diep in jezelf
toch een ruimte ontstaat,
waarin als bij een wonder 
een deur opengaat.

28-05-2008 om 12:06 geschreven door André & Ida

Intens verdrietig om wat niet meer is
en nooit meer zal zijn
Dankbaar voor wat was
en altijd zal blijven.

27-05-2008 om 15:29 geschreven door André & Ida

"Alles wat je hebt gegeven
raakt nooit verloren
maar leeft voort in onze herinnering
en in die van velen."

26-05-2008 om 22:42 geschreven door André & Ida

Op ademdunne banden rijden wij
op de baan van het leven.
Eén vergissing, één verstrooidheid,
even-
en de wetten van de natuur
vellen hun vonnis,
snijden de adem af,
wreed en vol ontsteltenis.

Wij zijn te oud om te leven
en steeds te jong om te gaan.
Achter de bocht van de laan,
komt God als tegenligger aan.
Verblindend is zijn Licht,
gerijpt in het paradijs.
Wie op hem vertrouwt,
is nooit eenzaam op zijn laatste reis.

Mark Meekers

25-05-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida