Lief Moeke


De warmte in je ogen
Het geluk van je lieve lach
De wijsheid van je rimpels
Tekenen van dag tot dag
Alles wat je ons hebt gegeven
Zorg, liefde, wijsheid en kracht
Dragen we ons verdere leven mee,
dag en nacht.

Rust zacht lief Moeke

22-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Toen jij was heengegaan dacht ik
dat de wereld stil was blijven staan.
Maar de mensen bleven lachen en taartjes eten,
en dat heb ik hen in stilte verweten.

Jou tegenkomen in de dagelijkse dingen
verzoent me met je dood.
Ik voelde in dagen die vergingen;
zolang ik leef ben jij niet dood.

21-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Je hebt nog gestreden
maar het zelf niet meer geweten.
Het is voor jou het beste zo.



We probeerden je te helpen
over de brug van angst en pijn
door heel het afscheid lang
intens met jou te zijn.

20-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Haar ogen waren blauw, haar haren grijs,
ze zei dat ze maar weinig dingen wist,
maar wat ze zei, was zo gerijpt... zo wijs,
wel duizendmaal heb ik gedacht: dat is 't !

De hoog're dingen speelden bij haar mee,
zij zag het leven in een ander licht,
zo stond ze ook te kijken naar de zee,
'n glimlach op haar nobel gezicht.

Zo kunnen bomen in het landschap staan
in volle rust en helemaal compleet,
zo is ze ook die morgen doodgegaan
en nooit vergeet ik wat zij voor mij deed.

Toon Hermans

19-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ik ben geen verliezer
omdat ik het niet gehaald heb...
Ik heb gewonnen
omdat ik het geprobeerd heb.

18-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Onder m'n voeten reuzlen stil
verdroogd en bruin Oktoberblaan,
Neem Gij m'n handen, God, ik kan,
Ik durf er haast niet overgaan.
M'n zwier'ge tred is niet gewend...
Te trappen op illuziescherven...
Gij die me leven hebt geleerd,
God, leer me sterven.

Alice Nahon, Stervenspijn

17-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ik heb lang en gelukkig geleefd
mij met weinig tevreden gesteld
niets gevraagd en veel gekregen
en ben ik van alle goede dingen voldaan
stilletjes ter Here gegaan

Stijn Streuvels

16-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Zoals de dag in de nacht verwelkt
zo plots ben je van ons heengegaan
naar God,
met in je handen
 parels van eenvoud en liefde.

Vaarwel

15-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Afscheid nemen en zeggen...
"tot morgen"
hoe fijn is dat.
Maar afscheid nemen
en weten dat het gisteren was,
je niet meer horen praten of lachen
je niet meer kunnen voelen,
je handen zoeken
en niet meer kunnen vinden,
dat doet zo'n pijn.
O, die vertrouwde kleine dingen
die je zo onopvallend deed
hebben nu zoveel meer waarde.
We zullen ze altijd koesteren.

14-06-2008 om 15:31 geschreven door André & Ida

Afscheid

Het is tijd voor mij om te gaan,
nu geen tranen meer.
Kijk naar de hemel en geloof,
eens zien wij elkaar weer.

Tijd voor mij jou te verlaten,
geen verdriet meer en geen pijn.
Kijk naar de regenboog en weet,
ik zal er altijd zijn.

Het zal niet eeuwig duren,
eens komt er een moment,
dat ik je weer zal vasthouden,
dat je weer bij me bent.

Tijd voor ons om afscheid te nemen,
 droog je tranen nou.
Kijk 's avonds naar de sterren,
weet dat ik van je hou.

Denk aan mij en
wens mij altijd heel dichtbij.
Praat met mij, verdring de pijn,
ik zal er altijd voor je zijn.

13-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Waarom al dat wachten
Waarom al die pijn
Je wilde hier niet weg.
Je wilde bij ons zijn.
De strijd was oneerlijk
en geheel niet terecht.
Je wilde nog zo graag verder
maar...
je verloor dit gevecht.

12-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

'k Heb gehoord van een stad boven de wolken.
Boven aardse benevelde landen.
'k Heb gehoord van de zonlichte stranden.
En ook eens is daarboven mijn huis.
Halleluja ik reis naar die stad toe.
Ook al is hier mijn weg soms vermoeiend,
maar het gaat naar omhoog en naar huis.

'k Heb gehoord van een stad zonder tranen,
zonder nood, zonder angst, zonder strijden.
Waar ik nooit meer van ziekte zal lijden.
En ik weet dat ik daar eens zal zijn.
Halleluja, en twijfel verdwijnt daar.
Daar ik nooit meer zal struikelen of vallen,
ik ben thuis en ik ben thuis bij de Heer.

11-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

De laatste uren voor het einde,
dan wordt die grote wereld klein,
is plotseling alles onbeduidend,
tot aan het laatste beetje pijn.

Wat wij zo indrukwekkend vonden,
verliest  zijn glans, verliest zijn zin,
maar achter de gesloten ogen,
glanst een gigantisch groot begin.

Toon Hermans

10-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

"Zwijgend hou 'k je in mijn armen,
Drie, vier, vijf minuten lang,
Jij kunt zo mijn hart verwarmen,
Met jou ben ik voor niets meer bang; "

Toon Hermans

09-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als een bloem, zo is het leven,
't begin is teer en klein.
De één die bloeit uitbundig,
de ander geurt heel fijn.
Sommige bloemen blijven lang,
 anderen maar even.
Vraag niet bij welke bloem jij hoort:
dat is het geheim van het leven.

08-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

  A.

07-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Rondom je thuis,
je eigen wereld
van huiselijke warmte en geborgenheid,
zijn alle woorden zoek geraakt.

06-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

We gingen met je mee
tot de laatste warmte in je hand.
Nu hebben we je gezicht bewaard
zodat het bij ons staat ingebrand.

05-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als de dageraad ontwaakt,
het duister van de nacht verdwijnt
weet ik... dat in de hemel
de zon voor altijd schijnt

                                                                                   Antoon van Gemert

05-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Met Loes...spreek maar iets in.
ik wil wel iets zeggen
maar mijn woorden verstommen
want dit valt niet uit te leggen.

In één seconde wordt alles anders
Heden wordt verleden
en dichtbij wordt ver weg
Tijd wordt een ongekend ritme.


Maar Loes, we zien je nog steeds voor ons
we horen nog steeds je stem
we zien de lichtjes in je ogen
als je plannen maakte.

Bedankt voor al je liefde
je vriendschap en je trouw
want ook over de grens van het leven
houden we nog steeds van jou.

04-06-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida