AVONDLIEDEKE

't Is goed in 't eigen hert te kijken
Nog even vóór het slapen gaan,
Of ik van dageraad tot avond
Geen enkel hert heb zeer gedaan

Of ik geen ogen heb doen schreien,
Geen weemoed op een wezen lei;
Of ik aan liefdeloze mensen
Een woordeke van liefde zei.

En vind ik in het huis mijns herten,
Dat ik één droefenis genas,
Dat ik mijn armen heb gewonden
Rondom één hoofd, dat eenzaam was...;

Dan voel ik op mijn jonge lippen,
Die goedheid lijk een avondzoen...
't Is goed in 't eigen hert te kijken
En zó z'n ogen toe te doen.

Alice Nahon

14-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Je ogen vol wijsheid,
je handen vol kracht,
je woorden vol waarheid,
je zwijgen vol macht.
Zoveel moed getoond,
zo intens gestreden,
niet eens voor jezelf,
liefde was jouw reden.

13-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Je bent er nog,
in duizend kleine dingen,
mooie herinneringen.
Je bent er nog,
in mensen die over je praten,
ons niet met dit gemis
alleen achterlaten.
Je bent er nog,
en blijft in ons bestaan de reden
om ook zonder jou verder te gaan.

12-02-2008 om 11:49 geschreven door André & Ida

De dood betekent helemaal niets.
Ik ben alleen maar de kamer hiernaast binnen geglipt.
Ik blijf ik en jij blijft jij.
Wat we voorheen voor elkaar waren, dat zijn we nog steeds.
Noem me bij mijn oude vertrouwde naam,
spreek me aan op de gemoedelijke toon van vroeger.
Verander je toon niet, hul je niet in somberheid en treurnis.
Lach zoals we altijd lachten met de grapjes die ons verblijdden.



Glimlach en denk aan me.
Laat mijn naam altijd de oude zijn
spreek hem eenvoudig uit, zonder enige schaduw erover.
Het betekent nog wat het altijd heeft betekend.
Het blijft wat het altijd was
de loop der dingen wordt niet onderbroken.
Waarom zou ik uit je hart zijn als ik uit je oog ben ?
Voor de tijd die het nog zal duren, wacht ik op jou,
ergens heel dicht, juist om de hoek.

Augustinus

11-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Weet je, heb je gefluisterd,
het leven is de moeite waard
als je je eigen hart beluistert
en altijd je geduld bewaart…

En kom, heb je willen zeggen,
de dood is niet zo'n enge vent…
je hoeft je huid slechts af te leggen
je bent er zo weer aan gewend…

Maar jij, hoor ik je nu nog praten,
jij hebt nog zoveel tijd tegoed,
al moest ik je te vroeg verlaten,
ik volg je vreugde op de voet.

Onbekend

10-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Hoe doe je dat?
Afscheid nemen van iemand
Die je nooit meer zal zien
Hoe doe je dat?
Afscheid nemen van iemand
Waar je van houdt
Hoe doe je dat?

Afscheid nemen van een dierbare
Voor altijd, voorgoed
Afscheid nemen van iemand
Zeg me, hoe je dàt doet  ?

09-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

En als ik doodga huil maar niet
ik ben niet echt dood moet je weten.
Het is het heimwee die ik achterliet.
Dood ben ik pas als jij die bent vergeten.

En als ik doodga, treur maar niet.
Ik ben niet echt weg, moet je weten.
't Is het verlangen dat ik achterliet.
Dood ben ik pas als jij dat bent vergeten.

En als ik doodga, huil maar niet.
Ik ben niet echt dood, moet je weten.
't Is maar een lichaam dat ik achterliet.
Dood ben ik pas als jij me bent vergeten,
Dood ben ik pas als jij me bent vergeten....

Bram Vermeulen

08-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

             

Ik heb je niet verloren,
Daarvoor gaf je mij teveel.
Wat je me zei, blijf ik horen,
Van wat ik ben,ben jij een deel.
Ik kan je overal nog horen,
In wat ik doe in wat ik laat.
Jij was en blijft voor mij een zegen,
Waarvan het spoor steeds verder gaat.

07-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als ik in de diepste verte staar
zie ik tussen wolkenkussens
jouw mooie gezicht
om het beeld niet te verliezen
knijp ik mijn ogen dicht

Je wuift ons toe vanaf het hemels pad
je ogen lachen zoals ze altijd deden
stilletjes bedekken
witte sluiers jouw profiel
ben je weer terug de hemel in gegleden ?

06-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Zijn glimlach
en zijn zorgen zijn voorbij
zijn lieve aandacht voor de aardse dingen
die door zijn hoofd
en vingers gingen
en alles wat hij was voor U en mij.

05-02-2008 om 22:19 geschreven door André & Ida

Zover als dat wij konden
zijn wij met je meegegaan.
Moeder, je was zo lief voor ons allen,
je te moeten missen zal ons zwaar vallen.
Heel trots zijn wij
zo'n moeder te hebben gehad.

Je blijft altijd bij ons,
diep in ons hart.

04-02-2008 om 15:29 geschreven door André & Ida

Je was een man om van te houden.
Je was een vader om op te bouwen.
Je was een bompa om mee te spelen.
Je was een vriend van velen.
Nog altijd is er dat verdriet,
dat niet iedereen ziet.
De woorden die je vaak zei,
blijven mij voor altijd bij.

03-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Zoveel soorten van verdriet,
ik noem ze niet.
Maar één, het afscheid doen en scheiden.
En niet het snijden doet zo'n pijn,
maar het afgesneden zijn.

M. Vasalis

02-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Rust nu maar uit, je strijd is gestreden,
je hebt het ontzettend moedig gedaan.
Wie kan zeggen wat je hebt geleden,
wie kan vatten wat je hebt doorstaan
.

01-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als he lichaam niet maar wil
en het leven wordt een lijden,
kan men dankbaar zijn
als God het komt bevrijden...

31-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Je levensboek is volgeschreven
Je hebt het zachtjes dichtgedaan
Wij zullen het lezen en herlezen
Zo blijf je bij ons voortbestaan.

30-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

De momenten van stil geluk
ze duren maar heel even.
Je draait je om en ze zijn weg
dan vraag je je verdrietig af
waar zijn ze gebleven.

De momenten van stil geluk
duren veel te kort
maar het zijn gouden herinneringen
daar waar het liefste bezit
slechts herinnering wordt.


"Herinner mij,
maar niet in sombere dagen
Herinner mij, in stralende zon,
hoe ik was, toen ik alles nog kon."

29-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als je me zoekt,
zoek mij in jouw hart
daar heb ik mijn plaats gevonden
daar ben ik voor altijd bij jou.

28-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ons eenzaam achterlatend,
vertrok je stil naar 't onbekende land.
Voor jou hier nog slechts een strookje grond.
Een laatste groet.
Een enkele bloem,
al verdorrend aan 't einde van de dag.
Wat blijft, is stilte, diepe pijn
 alleen te dragen tot het eeuwig samen zijn.

                                      G.L. van Rens                      

27-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

De navond komt zoo stil, zoo stil,
zoo traagzaam aangetreden,
dat geen en weet, wanneer de de dag
of waar hij is geleden.

't Is avond, stilte... en mij omtrent,
is iets, of iemand, onbekend,
die, zachtjes mij beroerend, zegt:
" 't Is avond en 't is rustens recht."

G. Gezelle

26-01-2008 om 17:35 geschreven door André & Ida