Vriend
Een vriend heeft mij verlaten.
Ik ben in alle staten
van ontreddering.
Uit mijn ogen is gevlogen
de glinstering
naar een teil vol tranen
daar is hij verdronken
gezonken
tot de bodem hem vond.

Dofheid staart mij vanuit de spiegel aan.
De glimlach rond mijn mond
tot een grimlach omgebogen.

Eén hand ligt doelloos in mijn schoot.
De ander steunt mijn kin.
Mijn vriend is weggegaan.
Ik verdrink in een teil vol tranen.
Heeft het leven nog wel zin?
Waarom verlang ik,
tot mijn ontzetting
naar de dood?