Ann Basheres Laatste Zomer laat me met een goed gevoel achter, ondanks het feit dat ik me ergerde aan de besluiteloosheid van de personages. Ze waren zodanig onzeker van zichzelf dat ze niet konden geloven dat geluk ook voor hen was weggelegd. De romans van Jennifer Donnelly: de theeroos en winterroos zijn ook op dat thema. Prachtige boeken maar ik kon me zo ergeren aan de verliefde koppels omdat ze maar niet durfden toegeven dat de ander misschien ook wel voor hen voelde. Die laatste twee zijn in identieke vormgeving met een reeks van romans van diverse auteurs. Ze hebben één ding gemeen: dikke pillen maar prachtige (historische) verhalen. Enkele titels: Donkere Rosetta, De geur van koffiebloesem, Wilde orchidee, Granaatappel, Doornappel er komen waarschijnlijk nog titels uit in deze reeks en ze staan mooi in de boekenkast.
Meave Binchy is weer haar eigen goede zelve in haar laatste werk: Quentins. Het gaat niet altijd goed met de personages van Binchy, maar vriendschap en liefde staan steeds weer centraal in de romans van deze Ierse schrijfster. Het rustige levensritme in Ierland (zelfs in de altijd drukke stad Dublin), en de vriendelijkheid van de bevolking druipt van de paginas. Een herademing! (Net zoals het land ) Er is niet direct een link tussen Binchy en Geert Mak maar In Europa is echt een aanrader. Voor wie de T.V. reeks gemist heeft of nog eens wil nalezen: je reist samen met Mak door het Europa van de 20ste eeuw. Een eeuw vol geweld en wreedheden (en daar zit Ierland natuurlijk ook tussen!). Wat het zo leesbaar maakt zijn de vele anekdotes en verhalen van gewone mensen en hoe ze op de ongewone situaties reageerden. We zitten nu te vitten over de wrede, fundamentalistische moslims, maar we waren echt niet veel beter en het was niet eens zo lang geleden Het ergste is dat we gewoon nooit leren uit de geschiedenis, we maken steeds opnieuw dezelfde fouten. Ze zeggen niet voor niets: het mensDOM!
