Aangezien dit blog niet enkel over lezen gaat wil ik het eens hebben over schrijven. Dat vind ik immers net zo prettig. In feite is het opvallend eender. Toen ik mijn trilogie schreef dacht ik echt een kort verhaal te beginnen. Ik had de grote lijnen voor het verhaal in mijn hoofd maar dat was zonder mijn personages gerekend. Ik zette mijn heldin op papier en van dan af ging ze een eigen leven leiden. Hoewel ik in de ik-vorm schreef is Elisabeth helemaal niet zoals ik. Ze had haar eigen karakter en dat kleurde haar daden. Het boek ging een andere richting uit dan ik voor ogen had. Dat maakte het schrijven spannend. Ik wist immers niet meer hoe het verhaal zou eindigen. Dikwijls stond ik ook versteld van de wijze Er kwamen ook steeds nieuwe personages bij die later een grote rol zouden spelen in Elisabeths leven. Soms schreef ik iets waarvan ik dacht: wat heeft dat er nu mee te maken? Steeds weer bleek dat van cruciaal belang verder in het boek. Men spreekt dikwijls van een Muze. Nu begrijp ik wat men daarmee bedoelt. Het was echt alsof iemand anders dan ik schreef. Ik stond dan ook versteld dat er plots een tweede deel kwam waarin een mannelijk personage de hoofdrol kreeg. Dit keer was de ik-figuur Richard. Pas daarna ging het verhaal van Elisabeth verder maar was ze ineens een grootmoeder en het einde was ook voor mij een complete verrassing. Op het moment dat ik het laatste woord op papier zette ging de telefoon. Het was een vroegere vriend van school (HIVET te Gent) die ik in geen jaren had gezien. Hij vroeg of ik naar de launch van zijn boek wou komen in het Gravensteen. (Toeval? Mijn personage Elisabeth zou zeggen: Toeval bestaat niet!) Ik vroeg mijn vriend (Pat Van Beirs) hoelang het duurde eer je een tweede boek kon schrijven. (Jonkvrouw is het derde boek dat hij schreef samen met zijn vriend J.C. Van Rijckegem) Hij zei dat het binnen enkele maanden kon maar dat een tweede boek automatisch een vervolg wordt aangezien de personages nog zo sterk aanwezig zijn. Ik wachtte niet en schreef Beau. Na zijn verhaal was mijn boek af! Het eerste boek was echter nogal dik dus spiltste ik het op. De trilogie Geloof, Hoop en Liefde was een feit. Nu nog een uitgeverij zoeken! Meestal kwam mijn boek terug op zon korte tijd dat ik betwijfel dat ze zelfs maar hadden gekeken, laat staan lezen Rudy Van Schoonbeeck van The House of Books schreef wel een briefje. Hij weigerde weliswaar mijn werk maar gaf enkele tips om het beter te maken. Eén ervan was inkorten! Door zinnen te herschrijven en andere te suprimeren won ik zon 30 bladzijden. Niet echt veel minder. Ik stuurde het werk niet meer door maar maakte gebruik van Wwoaw en kon zo mijn boeken krijgen zoals ik ze zelf wou. Goed, ze liggen niet in mijn winkel maar ik heb er toch al een boel van verkocht en krijg héél goede reacties. Ik heb zelfs al bestellingen voor mijn volgende boek Ik zal dringend werk moeten maken van de verbeteringen daarvan. Hou Wwoaw in het oog! Mijn volgende werk heet: Drie Jongens en een Viool en het gaat niet over drie jongens en nog minder over een viool.
P.S Aangezien mijn verhaal start in het begin van de twintigste eeuw en ik pas op de wereld kwam in 1957 had ik nogal wat opzoekwerk gedaan naar de eerste wereldoorlog. Het boek waaruit ik de beste gegevens kon halen was van Lannoo en noemt simpelweg Wereldoorlog I (Er is er ook één van W.O.II) Het is een prachtig boek en nu zelfs in prijs verlaagd. 19.95 i.p.v. 37.95. Echt een aanrader! Voor mijn data over Australië gebruikte ik reisgidsen, daar staat redelijk wat geschiedenis in en zo kon ik het leven in Bourke goed reconstrueren. Ik reisde wel al naar down under maar het moderne Australië is niet hetzelfde als dat tijdens W.O. II. De gegevens over Noord Engeland komen wel uit eigen ervaring. Ik hou van Yorkshire, het ruige landschap van de heide en het ritje van de stoomtrein van Oxenhope tot Haworth. Ik liet het verhaal spelen rond Oxenhope om de mooie naam. (Wat voor Hoop heeft een Os feitelijk nog?) Het valt op dat in elk van mijn verhalen een priester voorkomt en ook Ieren. Ik vraag me dan ook af of ik in een vorig leven een Iers priester was? Misschien grond voor een volgend verhaal?
