De route van de Loire naar de Provence was best pittig over de col de la Republique. De buitenthermometer wees 1 graad aan op de col. In de namiddag zijn we gearriveerd op camping Provence in Lambesc. We staan op een mooie plaats, half in de zon, half in de schaduw. De zon is er, maar de Mistral deed gisteren ook zijn best. Nu is het weer rustig en alles wijst erop dat we warme en zonnige dagen zullen krijgen. Ik was deze morgen met de Vito in Lambesc. Het was weer even wennen om te laveren in de smalle en bochtige straatjes. De parkeersensoren piepten bijna permanent. En toch rijdt alles er door, ook vrachtwagens. Dan zijn we naar Salon de Provence gereden. Daar zat Nostradamus een tijdje geleden. Wij gingen er naar de fabriek van Savon de Marseille. We hebben nu terug een voorraad zeep, hopelijk tot aan ons overlijden. Indien we de honderd zouden benaderen, dan vrees ik dat we nog eens terug mogen komen naar Salon.
Zoals gepland, deden we onze stapschoenen aan voor een trip van 15 km langs de Loire. We passeerden een dode bever en een stenen viaduct, een waar kunstwerk. Dan passeerden we een stemmig eilandje midden in de Loire en even dwaalden mijn gedachten weg naar een leven op dit eiland met een maagdelijke jonge deerne. Bij nader inzien was dat geen goede gedachte, want al gauw zou er discussie ontstaan, zoals “kijken we VTM of Canvas?” of “wie zet de wifi aan?”. Diarmuid was ook tevreden met zijn bad in de Loire. Morgen gaat de caravan aan de haak en rijden we 350 kilometer zuidwaarts, via St. Etienne, de col de la Republique, over Annonnay, Valence, Montélimar, Orange, Avignon naar Lambesc. Lambesc is een stadje tussen Salon-de-Provence en Aix-en-Provence.
We staan nu op camping “La Route bleue” in Balbigny in het departement Loire, aan de oever van de bovenloop van de Loire. Vorig jaar stonden we ook in deze buurt. Balbigny stelt als stad weinig voor. De Loire kronkelt mooi door het landschap en het gebied nodigt uit voor stevige voettochten Het weer is perfect en ik ga straks in de vrachtwagen de bergschoenen opdiepen. Wellicht zullen we morgen een tocht maken langs de Loire.
De refuge van Tonnerre. Ziekenhuizen, zoals wij die nu kennen, bestonden niet in de late Middeleeuwen. Margareta van Bourgondië, ook gekend in Brugge, liet in Bourgondië refuges bouwen, om mensen te laten rusten en te herstellen. De bekendste refuge is deze van Beaune. Margrietje zal er wel nooit in gelegen hebben, maar zieke en vermoeide mensen konden er terecht met de zorg van een partij nonnen. De refuges waren toen van groot nut in de tijd van de grote epidemieën, zoals de pest. We zijn naar Auxerre getrokken en we hadden geluk. De winkels waren dicht. In Chablis vind je dan de beste wijn, santé! Morgen verplaatsen we ons naar Balbigny, een plaatsje tussen Roanne en St. Etienne, 300 kilometer zuidwaarts.
2 april. We zijn deze morgen om 7 uur vertrokken uit Beveren. Via Brussel, Mons, Maubeuge, Avesnes, Reims, Châlons-en-Champagne en Troyes zijn we naar Tonnerre gereden, 500 kilometertjes. We kennen de camping in Tonnerre. 10 jaar geleden had ik op deze camping een behoorlijk ongeval. Met gebroken been werd ik toen naar het ziekenhuis van Auxerre gereden door de Sapeurs-Pompiers. In Auxerre mocht ik een week genieten van de Europese sociale zekerheid. Gedurende twee jaar was het been een immense zorg. Mijn been was content om terug op de plaats te komen, waar het om te doen was. Op de foto zie je de cascade, daar waar ik ten val kwam. De boten varen hier langs de camping. Morgen gaan we op uitstap naar Chablis, op zoek naar een voorraadje Bourgondische godendrank.
We maken ons stilaan klaar voor een kampeerreis met caravan naar de Franse Provence. We vertrekken begin april 2017 en rijden niet meteen naar Provence. Met een gezapig tempo en in meerdere etappes trekken we naar het zuiden, senioren als we zijn.
Maar we reizen niet alleen met ons drieën, senioren en Diarmuid, de Golden Retriever. De oude stoomlocomotief BR 85 gaat mee. Eerst moet u wat weten over de BR 85. De Höllentalbahn is een gekende spoorbaan in het Zwarte Woud. Het is de meest steile spoorbaan van Duitsland. Oorspronkelijk was er een tandrad tussen Hirschsprung en Posthalde op een helling van 6 %! Omdat tandrad veel problemen geeft in combinatie met normaal spoor, werd deze afgebroken in 1933. Vanaf dan verschenen de super sterke stoomlocomotieven BR 85. Er waren er 10 in bedrijf. Deze machine was een tenderlocomotief. Een tenderlocomotief heeft het voordeel dat deze niet moest gekeerd worden bij de ritten en dat deze even snel vooruit als achteruit kon rijden. BR 85 had dezelfde eigenschappen als zijn grotere broer BR 44, de Jumbo. Met zijn drie cylinders kon hij moeiteloos de helling op en af rijden met personen- en goederenwagons. Hij werd ook ingezet om treinen op te duwen. In 1966 werd de BR 85 afgedankt, omdat elektrische locomotieven steeds sterker werden. In Freiburg staat de BR 85007 mooi opgeblonken als “Denkmal” ter nagedachtenis aan vele jaren power en spoorwegkundig vernuft.
Ik hoop dat wifi in Frankrijk ons niet in de steek laat. Zo kan je bijna elke dag lezen waarmee een koppel senioren met een Golden Retriever hun dagen vullen. Zet je schrap en reis met ons mee naar het zuiden. Na 1 april komen de eerste reisverslagen met foto's. En dit is geen aprilgrap! Houd de link http://blog.seniorennet.be/br85provence/ in het oog.
