|
Spijtig dat je van ons heenging,
Je hondjes kwijnen weg.
Vervuld van verdriet kussen we je foto,
die weerkaatst slechts je harde blik.
Affectie zoals dit verafschuw je,
daar zijn we ons van bewust,
maar nu je niet langer onder ons bent,
doen we het toch, we zijn nu gerust.
We zouden je véél meer omhelsd hebben,
Maar...
je geur beviel ons niet!
|
