Supergoed geslapen in Kasbah Tomboctou. Mooi hotel ! Zeer proper, vriendelijke mensen, lekker eten. De tajine met kip en citroen heeft goed gesmaakt. Waarom het moeilijk maken als het makkelijk ook kan. De tocht is al zwaar genoeg. Wij ( Carine en ik) kiezen voor wat meer luxe indien mogelijk. We hadden dat op voorhand afgesproken en hebben er de euro’s voor over. In onze kamer was airco , een fan en 3 dikke dekens. Zou het hier in de winter dan zo koud worden ????
Vandaag gestart met het checken van de bandenspanning. We hebben een band die wat afgaat. Wat lucht erbij en weer weg. Vandaag terug een toeristische rit voor ons, wel zo’n 350 km.
Door valleien en over de bergen, langs kasbah’s uit vervlogen tijd en heel veel palmbomen langs de weg. In de reisgids staat deze route als een van de mooiste van Marokko.
Vallei van de Dadès. Ruige bergen in alle kleuren en vormen.
We bezochten een kasbah waar nu nog 10 families wonen. Vergeef ons , maar de landkaart ligt in de auto ( de naam kunnen we jullie nu niet meegeven ) . Zeer indrukwekkend, mooie foto’s !!! Een klein slangetje gezien. Er zitten er hier dus !!! Zou volgens de man die de rondleiding gaf , niet gevaarlijk zijn??? Lees “rondleiding = geld “. Maar bon , trekken we ons niet aan. Ook deze regio is arm en wij rijden met onze spullen naar Gambia terwijl ze dit hier ook kunnen gebruiken. Ze vragen naar geneesmiddelen, kleding , schoolgerief. We hebben al spullen uitgedeeld hoor.
12u30 Quarzazate, hier bgegint de vallei van de Draa. Hier zouden de filmstudio’s zijn ( jammer , geen tijd om te bezoeken ) waar films opgenomen worden met Arabische woestijnachtergrond en bergen. Game of Thrones , Lawrence of Arabia, The Jewel of the Nile , The last Temptation of Christ , Gladiator , The English Patient ……..
Na ons broodje en cola reden we stroomafwaarts richting Zagora. Slingerende wegen , dorpjes , moskeeën , palmtuinen en imposante bergen.
De vallei van de Draa is een van de grootste oase’s van Noord -West Afrika. We waanden ons in de sprookjes van Aladin en Ali Baba en de 40 rovers. De Draa is een rivier die door het gebied stroomt en bestaat uit smeltwater die komt uit het Altasgebergte. Het is een vruchtbare strook, de lokale boeren gebruiken het water voor hun gewassen ( net als in Egypte ). Op dit moment is er bijna geen water meer in de rivier ( opwarming van de aarde ?? ) Officieel mondt de Draa rivier uit in de Atlantische Oceaan, ( in de buurt van Agadir) , maar het is al lang geleden dat het water het tot daar gered heeft.
In deze regio bevinden zich vele kasbah’s . Ze zijn te vergelijken met Europese kastelen, vestingen en burchten. Ze werden uit leem, steen, kiezel en hout gemaakt. Deze bouwwerken beschermden de stammen voor aanvallen van buitenaf. Sommige zijn nu nog bewoond.
De bewoners zijn hier al iets donkerder van huidskleur. Berbers zouden vaak lichte ogen hebben, daar moeten we vanaf morgen op letten. We hebben ze nog niet echt van kortbij in de ogen gekeken. Ha ha.
Hier in deze regio zie je overal gekleurde hoofddoeken wapperen in de wind. Hoe zuidelijker we reizen, hoe exotischer het wordt.
Eens in Zagora voel je dat je de Sahara nadert. Hier sloegen vroeger de handelskaravanen die richting Timboektoe reisden , hun proviand in. De mannen duiken hier morgen terug de duinen in . Wij rijden naar Icht. Daar wacht ons zondag een rustdag.
Daarnet Ludwig gezien, ze zitten hier 300 meter van ons vandaag op een camping. Zij gaan hun potje zelf koken. Challenge hé … Ze zitten compleet onder het stof, maar het was ook wel heel plezant geweest. Hun auto doet het nog altijd prima. Er zijn er hier al wat gesneuveld, de garage van Ali heeft al veel werk gehad. Brengt natuurlijk extra kosten mee voor deze teams.
Nu snel douchen ( want Carine is al klaar ) en dan nog iets gaan eten. Terug wat vermoeid , maar een goed bedje gaat weer wonderen doen.
Ons wacht morgen terug hopelijk een leuk hotel voor 2 nachten. Veel groetjes.
Goed geslapen, supergoed bed! Een goede nachtrust is belangrijk om weer de lange dag , vol concentratie in de auto, aan te kunnen. Ge moet hier ogen op uw gat hebben. Het verkeer komt van alle kanten. In de stad steken de voetgangers over waar ze het denken, fietsers, brommers, kar en ezel,.... Sommige banen liggen er goed bij, andere met putten en bulten. Dus ja goede concentratie is nodig. Mooie route vandaag! We reden deze morgen door het "Fôrèt de Cédres en zagen apen langs de weg. De baan loopt recht naar het zuiden als een zwart lint door de rood bruine rotsen. Geen bomen meer. Af en toe een slagboom die ze kunnen dicht doen bij sneeuwval. Onderweg veel hoeders met hun schapen. Voor de beesten is hier bijna geen eten. De nomaden trekken verder met hun kudde's.
Ik typ op mijn IPhone in notities terwijl we rijden en s'avonds is er geen tijd om tekst aan te passen of te verbeteren. Ik ben al blij dat ik hem met jullie kan delen.( met fouten)
*** Net even gestopt waar we de vrachtwagen van Rescue Baby zagen staan. Lekker kopje thee gekregen van Regina. Tijdens deze stop kwaten er mog een paar teams bij staan. We rijden allemaal op eigen tempo en allemaal op dezelfde weg. We hebben net van plek gewisseld en Carine is nu de chauffeur op de moment. Het wordt weerom een pittig dagje rijden van ongeveer 460 km. Op vele plekken rijden we aan 60 km per uur, in de stadjes aan 4O km per uur. Soms eens 80 km per uur. 100 km rijden op een uur halen we niet meer. We hopen er to komen vandaag binnen de 8 uur . Heel veel politiecontroles onderweg. Tot nu toe mochten we elke keer door. Op snelheid controleren ze continu en ze staan overal ( tot in het meest verlaten plekje).
Er wacht ons een berbertent en half pension. 12u10 nu op weg naar Arachidia. Carlientje doet het geweldig in de bergen. De stad vindt ze niet leuk, dan krijgt ze kleine vapeurtjes. Dan zetten we de chauffage weer eens volle bak. We rijden door een maanlandschap. Straks na Er Rich zou er volgens Michelin een mooi stukje moeten komen, les Gorges du Ziz. Kleine vertraging opgelopen wegens militaire voertuigen. Elke minuut telt, ha ha. We rijden met de navigatie App Here . Wase doet het hier niet. Follow the N13 N13......... 16 uur we hebben de bergen verlaten en zien nu aan beide kanten van de weg zand! Onze eindbestemming voor vandaag ligt nog op 120 km, Erg Chebbi, Merzouga. Hier bevinden zich de mooie duinen en ook de speeltuin voor de 4x4 voertuigen. Wij gaan de komende 2 dagen aan sight seeing doen. We rijden wel tegelijk meer naar het zuiden waar terug iedereen bij elkaar komt om samen in konvooi Mauritanië binnen te rijden. Hierover later meer info.
17 uur Erfoud. We zien de eerste volledig gesluierde dames. Straks Carlientje nog eens vol tanken. Vanaf Erfoud rijden we de woestijn in. 18 uur aangekomen in de Auberge du Sud in Erg Chebbi/ Merzouga, gelegen aan de duinen. Buiten het hotel is er niets. Het hotel zit vol , alle nationaliteiten. De meesten logees zetten hun tocht hier verder ,met hun4x4 , door de woestijn. Wij rijden met Carlientje terug ( over klein stukje gravel) naar de geasfalteerde weg.
18u30 Even de duinen opgekropen. Direct was er een bebermannetje die een babbel wou doen. Hij heeft foto's gemaakt van ons met Carine haar IPhone, onze namen in het arabisch in het zand geschreven.....dan weet ge direct hoe laat het is......dan gaat het rugzakhe open en komt er een winkeltje tevoorschijn. Prullen aan belachelijk hoge prijzen. Daar doen we niet aan mee. We hebben hem een paar dingen gegeven uit onze winkel ( ha ha) met weggeefspullen. De mannen gaan buiten slapen naast hun auto's . Benieuwd hoe dit Ludwig gaat bevallen? Misschien wel koud? Diner buffet om 20u30. Mooie kamer !
Deze morgen wakker geworden in het prachtige gebied van de Merzouga Duinen. Relax gaan ontbijten want er staan niet zoveel kilometers op de teller.
Ludwig heeft heerlijk geslapen in open lucht onder zijn sterrenhemel. Na ons ontbijt zijn we op het gemakske vertrokken richting Tinerhir. Eerst getankt , bandenspanning op peil laten brengen en dan op weg naar de Gorge van de Todra. We reden langs rechte wegen met heel veel palmbomen en veel zand, bergen in de verte. We hebben al 3200 km op de teller in 5 dagen tijd en er komen er nog veel bij. Het gaat wat minder snel op de weg, dus in tijd maakt het niet veel verschil .
Ondertussen bandenspanning en tanken ok.
Nu op zoek naar een telefoonwinkeltje. Iedereen die een telefoonkaartje in Tetouan heeft gekocht , heeft problemen. We hebben voor het kaartje betaald , alsook voor 10 gig. Het heeft 30 minuten gewerkt en dan niks meer. Ondertussen heb ik ook geen service meer. Heb terug mijn Belgische kaartje ingestoken. Of de man in het winkeltje heeft ons goed in het zak gezet of hij heeft iets fout gedaan ????? Het kaartje dat we bijhadden van Mo ( een collega van het werk) zou volgens die man in de winkel niet meer werken. Nummers die gedurende een periode niet worden gebruikt , worden geannuleerd ????? Mo , was je maar hier om dit op te lossen.
Eens in Tinerhir aangekomen zijn we eerst een bezoek gaan brengen aan de gorge. Op de berg op , weer naar beneden …… zeer mooi gebied. Bij een tussenstop ( mooi uitzicht ) werden werden we direct aangeklampt door een aantal mannen met kleurige sjaals . Nederlands geen probleem, hij had in Gent gewerkt en sprak een goed mondje vlaams. Toen we vertelden wat we aan het doen waren heeft hij zijn verkooptruckjes niet meer toegepast. Zijn broer , wou me ruilen voor kamelen. Ludwig , ik weet niet dat die beesten in den Huibout gaan aarden ????? ha , ha ….
We werden aangesproken door een toerist. Een blanke man die ook nog eens nederlands sprak en ook nog eens in Londerzeel woont. Den Bizon kent hij goed. Hij is op reis door Marokko met Djozer.
Weer op weg met Carlientje. Ze was in form vandaag , geen vapeurkes.
We lazen via de WhatsApp dat er al een paar auto’s vast hebben gezeten in het mulle zand en dat er ook een aantal niet meer verder kunnen door het zand. Ze moeten zo snel mogelijk naar een garage om over 2 dagen met ons verder te kunnen richting Mauritanië.
Eens in de gorges aangekomen hebben we ons gasvuurtje aangestoken en ons potje water gekookt om à la minute een pasta klaar te maken. We hadden beziens !!! Weerom werden we aangeklampt, dat is hier heel normaal. We beginnen den truk al te kennen om hen af te schudden. Iedereen kan iets gebruiken……. Pennen , kleren , speelgoed…… we hebben al wat dingen uitgedeeld.
We zijn ondertussen aangekomen in ons hotelletje. Toppie !! Mooie kamer en we verheugen ons deze avond op een lekkere kost .
De wifi doet het hier niet zo goed. Ik hoop zoveel mogelijk verhalen met jullie te kunnen delen. We zakken steeds zuidelijker, dus ik vrees een beetje dat het niet alle dagen gaat lukken. Maar geen stress. Dan komt het wat later hé.
Heel veel groeten aan de thuisblijvers en ( hopelijk ) tot morgen met een nieuw verhaal.
Om 6u15 moesten we klaarstaan, met knipperlichten aan, om in konvooi naar de boot te rijden. Vreemd gevoel om in de steke donker met 21 voertuigen en Toontje met de moto op de autostrade te rijden. Op de boot rijden, verdiep omhoog rijden, parkeren, pfffff maar is gelukt hoor.
Onze mannen hadden voor ontbijt gezorgd (sandwichkes met kaas en ham). Dit hebben we op de boot opgegeten. Dan hebben er nog een paspoortcontrole ondergaan op de boot.
Van Algeciras , na ongeveer 1u30 varen , kwamen we aan in Tanger.
Douane formaliteiten zijn voor ons zeer vlot verlopen, voor andere wat minder. 2 uur aan tijd verloren.
Volgende stop was Tetouan.
Telefoonkaart in orde gebracht en nog gaan shoppen. Oa een fleske wijn voor bij het eten deze avond. 14u30 onderweg naar Moulay Isdriss (buurt van Mèknes). Hier zullen we ons tentje nog eens moeten opzetten en ons kookgerief moeten uitproberen.
Het is wel wennen aan het rijgedrag.
Andere geuren en kleuren, de oproep voor het gebed,.....
Na 1u30 minuten varen ben je in een compleet andere wereld.
Bergen hadden we ook nog niet ditect verwacht, maat het was direct patat.
Ik denk dat Carine stiekem op autocursus is geweest. Toen de temperatuur (koeling van de motor) omhoog ging , wist ze gewoon wat re doen. Chauffage in de auto vollen bak en dat helpt prima.
Wel wordt het dan een sauna in de auto, dat nemen we erbij. We moeten Carlientje goed verzorgen hé.
In Marokko 1 uur vroeger dan in België!!
15u30 muntthee gedronken langs de weg.
We hebben nog een heleboel kilometers voor de boeg. Dan 60 km per uur ,dan 40,dan 20, dan weer 60,plots mag je 100 rijden op een weg met putten en bulten. Pittig dagje op de weg en we zijn al van 5u 15 op de been. Geen vakantiegevoel = kilometers vreten.
Laat aangekomen op camping. De ondergrond bleek niet ok om onze tent recht te zetten. Even een dipje!!!!
In het donker zijn we op zoek gegaan naar een hotel. ( Menzeh Dalia hotel) Dit hotel ( super luxe ****) hebben we gevonden in Meknès.
Lekker pintje in de bar en dan een pasta gegeten.
Het goede bed gaat deugd doen.
Wel heel moe!!!!!!
Nu hopelijk goede nacht in ons goede bedje. Ontbijt om 7u30
*** we willen nog even vertellen dat onze overnachtingen, eten en drinken tijdens deze reis niet betaald worden uit de sponsorpot. ***
Het was nog donker met prachtige sterrenhemel. Orion pal boven ons.
Even terug verstand op nul en ons proberen te organiseren. Het was fijn dat er koffie, thee en cake klaarstond.
Pipi achter de tent!
Tanden poetsen, kattenwasje en we waren weer klaar voor onze volgende dag.
9 uur start mooie baan en prachtig landschap.
We rijden langs koninklijke steden maar hebben helaas geen tijd om deze te bezoeken. Toledo, Cordoba, Granada,.....,
13 u gestopt . Tanken.
Auto van andere deelnemer met pech ( niet de onze).
13u30 terug vertrokken, Granada,Malaga.....nog 225 km te gaan.
Zo ver we kunnen zien : overal olijfbomen .
Carlientje doet het uitstekend in de bergen en Fonske doet ook goed zijn werk.
Fonske is ons lemmeke en houdt onze apparatuur uit de zon. Gsm was gisteren( in de houder) al oververhit.
15 uur Torremolinos in zicht.
Carine haar eksteroog steekt.....het gaat vriezen..........ha ha!
16u30 aangekomen in hotel . Water uit de kraan kan deugd doen, lekker douchke. Dan besef je pas hoe het leven eruit ziet als je eerst aan de pomp in het dorp water moet gaan halen.
Nu een frisse pint !!!!!!
Na het eten briefing voor morgen. De nodige richtlijnen gekregen voor de ferry morgen. Om 5u30 opstaan. We moeten klaar staan om 6u15 met draaiende motoren om samen in konvooi te rijden.
Na het ontbijtje in het ACE hotel zijn we om 9 uur vertrokken.
Eerst de nodige checks van de auto’s , oliepeil, water, motor warm draaien en hop weer onderweg.....
Grijze lucht en wat motregen.
11u. We zijn net de Spaanse grens overgestoken. De bergen komen in zicht en hopelijk ook de zon?
We rijden nog altijd met 3 teams samen en dat is prettig.
Om de 2 uur stoppen we en wisselen we van chauffeur.
We gebruiken de App Waze als navigatie en tot nu toe gaat heel goed.
Péage kost veel geld.
Onze lemme ( Fonske ) doet een dutje op het dashboard . Later foto’s!
Hij bewaakt s’nachts onze CB.
12u30. Al een paar auto’s met problemen. Carlientje doet het prima!!
Er bidden heel veel mensen voor ons. Nonnetjes in Brugge, Gambianen in Gambia, wie weet nog.....
Het zonnetje is aan het duwen om door de grijze wolken te geraken. Nog 412 km voor de boeg tot Toledo.
15u45. Nog 185 km. De auto’s rieken hun stal. Ha ha.
Bij Maaten staat het aperitief al klaar, om 17 uur de groentenpaëlla?? en tegen 18 uur de BBQ. Wij denken er te zijn rond 17u30.
Indien nodig kan daar aan de auto’s worden gesleuteld. Voorlopig voor niet nodig!!
We zullen daar beginnen met ons tentje te zetten.
Volle zon ondertussen, de temperatuur stijgt.
Zaragosa, Zaragossa....
Valentia,Valentia.....
Dos servesas por favor....
Quiz vraag: wie zingt deze liedjes?
17 uur Madrid doorgereden zonder files. Begonnen aan de laatste 60 km van de dag!!!
18 u aangekomen in Nambroca ( buurt van Toledo) bij Maarten . Hij is Nederlander en woont in een finca met veel hectaren olijfbomen.
Tentje opgezet, weer even spannend, een klein stresske. “ Hoe moet dat nu weer, waar moeten die dragers in, dikke keien weg doen ( anders bulten onder de tent), ........
Maar het is goed gekomen hoor!!!
Dan frisse pint gaan drinken en genoten van de BBQ.
Rond 22 uur de slaapzak in. Voor ons mogen ze de slaapzakken wat breder maken voor iets meer comfort. Ik moet niet uitleggen waarom hé.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen) Categorie:Ook dit is Gambia
05-10-2019
Zaterdag 5 oktober 2019
Zaterdag 5 oktober
Grote dag : start om 10 uur in Antwerpen.
Weerom vroeg uit de veren. Dit zal voor de komende dagen niet anders zijn. Uitslapen zit er voorlopig niet in.
Nog de laatste spullen in de auto proppen en hopen dat we niets vergeten zijn.
Marc is foto’s komen nemen voor we vertrokken, zo tof. Een paar buren hebben ons uitgewuifd.
Dan op weg naar Antwerpen....
Daar werden we opgewacht door Piet, Grietje en een groepje vrienden , dat was hartverwarmend!!!
Dank aan iedereen !!!!
Zoiets heeft ook een emotioneel kantje, maar dat hoort erbij.
Na ontvangst van het roadbook, de officiële toespraak van de Ambassadrice en de Consul Peter De Roo werd het startsignaal gegeven. We werden begeleid door de politie ( moto). Zij hielden de kruispunten vrij , zo kregen wij vrije doorgang richting autostrade.
Dit vonden wij zo leuk dat we 2 keer de rotonde hebben genomen vooraleer op de autostrade te gaan. Tot groot ongenoegen van de politieman ( we zagen hem denken : “ en die 2 vrouwen ( en de andere auto’s die ons volgden) gaan die naar Gambia rijden.... Maar hij kent ons niet hé !!!
Dan maar rijden, rijden, rijden....stukske eten ondertussen, pipi stop, van chauffeur wisselen.... Best een pittige rit. De langste rit van deze hele onderneming. De wegen liggen er gelukkig super goed bij. Maar dat mag wel met Péage kosten!
Onderweg nog een hotel geboekt voor de komende ( korte nacht).
We rijden met 3 auto’s samen op dit moment, een Belgisch groepje.
+/- 900 km gereden.
Om 22u10 aangekomen in ons eerste hotel. ( gelegen naast de autostrade).
Het is zeer netjes ( maar niet gezellig).
Morgen waarschijnlijk geen nieuws. We rijden tot Toledo en logeren bij Maarten . Tentje opzetten voor onze 1 ste keer deze reis. Maarten heeft een olijfboomgaard , is Nederlander en ontvangt ieder jaar alle challengers.
Nu ondertussen 23u30 , vlug bedje in en hopelijk goed slapen.
Spannende dag want morgen vertrekken we met Carlientje naar Gambia.
Om 7 uur opgestaan, nog zoveel te doen en te regelen. Dit is altijd zo, eerst tijd genoeg en dan toch wat stressen. Het voorbije jaar was speciaal. Door de uitstapregeling op het werk kreeg ik “tijd”. Maar het is “tijd tekort” geworden!
Heel veel tijd is opgegaan in het organiseren van allerlei dingen voor de challenge.
Dit samen met Carine, Ludwig en Francis. Spaghetti avonden, BBQ, koekjesverkoop, snoepzakjes.......
Het zwarte gat is er niet gekomen, niet in 2018 en niet in 2019.
Piet is Carine komen brengen. Carine en ik hebben samen de spullen in onze auto nog wat herschikt. We willen zoveel mogelijk meenemen.
Ik heb mijn reistas terug uitgeladen en wat spullen terug in de kast gelegd. Waarschijnlijk heb ik nog teveel mee.
Een groot deel van onze spullen blijft in Gambia.
Het huis moest ook nog opgeruimd worden want er komen mensen logeren om op Emiel te passen.
Eerst komt Glenn, Emiel is zijn maatje en dan komen nog Jean-Michel en Joëlle uit Parijs.
Zo leert Emiel nog een woordje frans. Ben zo blij dat ze dat willen doen.
Een zorg minder !
Ik hoop dat mijn ouders het goed stellen. Ze kunnen ons volgen via een tracker en via deze blog.
Vele vrienden staan paraat voor hen indien nodig. Fijn gevoel!!!!
Picknick gemaakt , Ludwig had al eerder op de dag eitjes gekookt en balletjes gebakken. Taakje afvinken van lijstje.
Kennismakingsweekend in Poppel 31 aug – 1 september 2019
Doel: alle onze medereizigers te leren kennen.
We hebben onze tentjes uitgetest. Het weer zat eerst goed mee, maar rond 18 u 30 was er een onweer en is het beginnen gieten. Alles binnen de tent is droog gebleven : test gelukt. De mannen hebben wat door het zand kunnen rijden. Wij ( de dames ) rijden via de asfaltwegen.
Deze auto's kregen de officële stickers van de organisatie.
Ik ben Linda
Ik ben een vrouw en woon in Merchtem (België ) en mijn beroep is geen meer ! .
Ik ben geboren op 17/11/1958 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Reizen , lezen en mijn hond .
