De foto toont een close-up van een afsluiting van een paardenweide, waarbij de focus ligt op een enkele waterdruppel die opvalt te midden van de rest van het frame. De druppel is scherp en helder, terwijl de voorgrond en achtergrond onscherp zijn. Dit is een effect waarbij de druppel op een draad van de afsluiting, het centrale punt is. De onscherpe delen van de foto zorgen voor een rustige, dromerige sfeer, die de druppel extra accentueert. Het contrast tussen het scherpe detail van de druppel en de zachte achtergrond versterkte de visuele impact van dit klein, maar opvallend detail.
Op de zwart-witte straatfoto zie je twee mensen in gesprek. De ene persoon zit in een rolstoel, terwijl de andere rechtop staat. Omdat de rolstoelpersoon lager zit, moet de staande persoon naar beneden kijken om oogcontact te maken. Het lijkt op een intiem moment van communicatie, waarbij de rechtopstaande persoon een zorgzame houding uitstraalt. De lichaamsstaal blijkt een zekere verbondenheid en medeleven.
Een veer die de toegang vormt naar een weide, bedekt met regendruppels. De druppels hangen als kleine pareltjes en vangen het licht. In de stilte van de regen lijkt alles even stil te staan, en de natuur herinnert ons eraan om de schoonheid in de kleine dingen te zien.
Terwijl ik een film op Netflix keek, scheen de zon fel door het raam, precies in mijn ogen. Het was zo storend dat tv-kijken bijna onmogelijk werd. Mijn vrouw sloot de zonwering, en precies op dat moment kreeg ik een spontane ingeving: waarom geen foto maken van de gesloten zonwering? Met wat creativiteit en een praktische Nik Collection omzetting naar zwart wit ontstond dit beeld.
Als de foto van een banaan die met dructtape aan een muur werd geplakt door Maurizio Cattelan zoveel aandacht kon krijgen en zelfs voor 6 miljoen euro werd verkocht, waarom zou ik deze foto niet op mijn blog delen? De titel was snel gevonden!
Het zou misschien een goed idee zijn om foto's te maken achter verschillende ramen bij mensen thuis het zou unieke perspectieven en de persoonlijke sfeer van hun uitgestrekte omgeving vast leggen. Elke foto biedt een intieme blik op de wereld vanuit iemands thuis, met verschillende uitzichten, lichtinval en weersomstandigheden.
De foto is genomen vanuit mijn woonkamer, terwijl ik door het raam keek en de mooie lucht zag. Het was al te laat om nog naar een ander mooi plekje te gaan, maar het uitzicht was goed genoeg om van te genieten. Soms heb je niet ver te gaan om iets moois te zien.
Een man loopt het donkere bos in, waar de bomen en herfstbladeren bijna samensmelten in de duisternis. Door de gebruikte icm techniek, krijgt de foto een mysterieuze sfeer.
Een beeld van een boom in omgekeerd spiegelbeeld. Dit abstracte beeld speelt met onze perceptie en laat ons de natuurlijke vormen op een ongewone manier ervaren. Het beïnvloeding van het betrouwbare perspectief roept vragen op over wat we zien en hoe we de wereld om ons heen interpreteren.
De verdroogde varens in de voorgrond brengen rust te midden van de chaos van het bos. Terwijl de zachte achtergrond van het bos vervaagt, creëert ze een moment van orde in de wanorde.
Arboretum 'Het Leen' in Eeklo is een verborgen parel waar de natuur haar mooiste verhalen vertelt. Dit levendige 'museum' van bomen en struiken biedt elk seizoen een uniek spektakel. Tijdens de herfst lijkt het arboretum wel een schilderij tot leven geworden: warme kleuren, zachte lichtval en betoverende composities wachtend om ontdekt te worden.
Het Arboretum van 'Het Leen' in Eeklo biedt een unieke kans om de rijke diversiteit van bomen en struiken te ervaren in een serene omgeving. Het park is het hele jaar door een schilderachtig decor, met elke maand andere hoofdrolspelers. Deze foto, halverwege november genomen, doet echter anders vermoeden: de warme tinten en levendige kleuren lijken eerder een echo van de late zomer dan het begin van de winter.
Het eerste licht van de dag breekt door de zachte ochtendnevel, terwijl een kudde koeien graast in het gras. Hun silhoueten betrouwbaar in de mist, wat een gevoel van kalmte en verstilling oproept. Een tafereel van eenvoud van het platteland en de magie van een nieuwe dag.
De foto toont bomen langs het Leopoldskanaal in de ochtendnevel, waar de mist een serene sfeer geeft. De contouren van de bomen zijn vaag door het zachte licht van de vroege ochtend. De scène roept een gevoel van stilte en natuur op in zijn puurste vorm.
In het bos is het vaak lastig om orde in de natuurlijke chaos te ontdekken. Hier, in het Bellebargiebos, bood een lichte mist precies de juiste sfeer. Het veroorzaakte een scheiding tussen de voorgrond en de achtergrond, waardoor de bomen zich beter aftekenden en de schoonheid van het bos weergeven.
Dit zal de laatste worden uit de reeks. Op de foto zien we een fragment Mycena-paddenstoelen, waarvan er tientallen soorten bestaan, elk met hun eigen hoeveelheid charme. Deze exemplaren lijken in een sierlijke dans verwikkeld.
Een kleine groep paddenstoelen rijst op tussen rottende bladeren en zachte mos. Dankzij het grote diafragma worden ze scherp uitgelicht en komen ze prachtig naar voren. De zachte, onscherpe voor- en achtergrond versterkt het contrast en legt de focus op de fijne details van de hoedjes en stelen. Naar een reactie zouden dit Witsteelfranjehoedjes zijn.
Een prachtige close-up van een paddenstoel, verlicht en in contrast met het groene mos. De kleuren en texturen komen subtiel tot leven. Misschien is dit een rodekoolzwam, al zeg ik dat voorzichtig.
Deze paddenstoel vond ik op een donkere plek, zoals ze vaak groeien. Om de details beter naar voren te brengen, heb ik hem iets opgelicht in de foto. De nauwkeurige naam van deze paddenstoel ken ik niet; kon iemand het weten, dan hoor ik het graag! Stuur me gerust een mailtje of laat een reactie na.
Ik ben Martin
Ik ben een man en woon in Lievegem (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 29/05/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fotografie, sport.
Ik pin mij niet vast in één genre fotografie, ik noem mijzelf een universeel hobby fotograaf.
Ik ben Martin