Een beeld van een boom in omgekeerd spiegelbeeld. Dit abstracte beeld speelt met onze perceptie en laat ons de natuurlijke vormen op een ongewone manier ervaren. Het beïnvloeding van het betrouwbare perspectief roept vragen op over wat we zien en hoe we de wereld om ons heen interpreteren.
De verdroogde varens in de voorgrond brengen rust te midden van de chaos van het bos. Terwijl de zachte achtergrond van het bos vervaagt, creëert ze een moment van orde in de wanorde.
Arboretum 'Het Leen' in Eeklo is een verborgen parel waar de natuur haar mooiste verhalen vertelt. Dit levendige 'museum' van bomen en struiken biedt elk seizoen een uniek spektakel. Tijdens de herfst lijkt het arboretum wel een schilderij tot leven geworden: warme kleuren, zachte lichtval en betoverende composities wachtend om ontdekt te worden.
Het Arboretum van 'Het Leen' in Eeklo biedt een unieke kans om de rijke diversiteit van bomen en struiken te ervaren in een serene omgeving. Het park is het hele jaar door een schilderachtig decor, met elke maand andere hoofdrolspelers. Deze foto, halverwege november genomen, doet echter anders vermoeden: de warme tinten en levendige kleuren lijken eerder een echo van de late zomer dan het begin van de winter.
Het eerste licht van de dag breekt door de zachte ochtendnevel, terwijl een kudde koeien graast in het gras. Hun silhoueten betrouwbaar in de mist, wat een gevoel van kalmte en verstilling oproept. Een tafereel van eenvoud van het platteland en de magie van een nieuwe dag.
De foto toont bomen langs het Leopoldskanaal in de ochtendnevel, waar de mist een serene sfeer geeft. De contouren van de bomen zijn vaag door het zachte licht van de vroege ochtend. De scène roept een gevoel van stilte en natuur op in zijn puurste vorm.
In het bos is het vaak lastig om orde in de natuurlijke chaos te ontdekken. Hier, in het Bellebargiebos, bood een lichte mist precies de juiste sfeer. Het veroorzaakte een scheiding tussen de voorgrond en de achtergrond, waardoor de bomen zich beter aftekenden en de schoonheid van het bos weergeven.
Dit zal de laatste worden uit de reeks. Op de foto zien we een fragment Mycena-paddenstoelen, waarvan er tientallen soorten bestaan, elk met hun eigen hoeveelheid charme. Deze exemplaren lijken in een sierlijke dans verwikkeld.
Een kleine groep paddenstoelen rijst op tussen rottende bladeren en zachte mos. Dankzij het grote diafragma worden ze scherp uitgelicht en komen ze prachtig naar voren. De zachte, onscherpe voor- en achtergrond versterkt het contrast en legt de focus op de fijne details van de hoedjes en stelen. Naar een reactie zouden dit Witsteelfranjehoedjes zijn.
Een prachtige close-up van een paddenstoel, verlicht en in contrast met het groene mos. De kleuren en texturen komen subtiel tot leven. Misschien is dit een rodekoolzwam, al zeg ik dat voorzichtig.
Deze paddenstoel vond ik op een donkere plek, zoals ze vaak groeien. Om de details beter naar voren te brengen, heb ik hem iets opgelicht in de foto. De nauwkeurige naam van deze paddenstoel ken ik niet; kon iemand het weten, dan hoor ik het graag! Stuur me gerust een mailtje of laat een reactie na.
Paddenstoelen blijven me fascineren, ook al weet ik zelden hun namen. Voor deze opname heb ik een zaklampje gebruikt om subtiele licht toe te voegen en de paddenstoelen net dat beetje extra aandacht te geven. Het resultaat is een sfeervolle foto die de magie van het bos tot leven brengt. Dit zouden zwavelkopjes moeten zijn naar een reactie op mijn blogfoto waarvoor dank!
Gisteren maakte ik een herfstwandeling in het Bellebargiebos, vlak bij mijn huis. Tijdens deze tocht kon ik de kans niet laten liggen om enkele paddenstoelen te fotograferen. Vraag me alsjeblieft niet naar de namen van de paddenstoelen die je de komende dagen op mijn blog zult zien verschijnen. Er lijken namelijk zo'n 3000 soorten te bestaan, waardoor het voor een leek, zoals ik, riskant is om de exacte naam te geven. Hoe dan ook, ik hoop dat jullie de komende dagen zullen genieten van de foto's.
In het Bellebargiebos in Lievegem komt de herfst volledig tot leven. De bladeren zijn getooid in warme tinten en kleuren het landschap als een levendig schilderij. Een eenzame wandelaar dwaalt tussen de eeuwenoude bomen, genietend van de serene stilte en het zachte ritselen van bladeren.
Een afgevallen bloem ligt stil op het mos, oud en vergaan, maar nog steeds vol karakter. Naast haar komen frisse scheutjes op, een teken van nieuw leven. De herfst toont hier haar kracht: het oude maakt plaats voor het nieuwe.
Aan het uiteinde van een knoop in het lint hangt een glinsterende dauwdruppel, spinnenwebben vormen fijne lijntjes zichtbaar door het zachte licht. De dauwdruppels op de achtergrond worden omgetoverd tot een mooi bokeh.
Op Allerheiligen ligt het kerkhof stil onder een grijze hemel. Voorop staan chrysanten in warme herfstkleuren, als eerbetoon aan de overledenen. Afgevallen bladeren bedekken de paden en versterken de sfeer van vergankelijkheid.
Het knalrood van de betonmolen, scherp in contrast met het zwarte smeermiddel en de koude glans van de metaalkleurige moeren trokken mijn aandacht waardoor het uiterlijk van de betonmolen bijna tot een abstracte compositie wordt verheven. Wat normaal functioneel en opvallend zou zijn, transformeert hier tot een harmonie van kleur en textuur.
De Sint-Martinuskerk van Lovendegem, deelgemeente van Lievegem, straalt in de zachte avondzon, vastgelegd vanaf de Lobrug met kruinen van de bomen op de voorgrond. De warme gloed van het licht brengt een landelijke rust over het dorpszicht van Lovendegem, waar natuur en erfgoed elkaar ontmoeten.
Een detailfoto van een oud scharnier toont de robuustde helderblauwe verf, roestvlekken en mos. Dit kleurenpalet van vergankelijkheid en natuur trok mijn aandacht.
Een close-up van het hoofd van een Haflinger paard. De witte mannen vallen op tegen de bruine vacht, waardoor een mooi contrast ontstaat. De details van de manen en vacht geven de foto een bijzondere textuur en diepte.
Op de foto ligt een tapijt van donkere herfstbladeren, met daartussen een kronkelend wit lint en verweerd koord – restanten van een oude afsluiting van een paardenweide. Het contrast tussen de donkere bladeren en het effectief wit van het lint vertelt een verhaal over vergankelijk.
De herfstzon speelt verstoppertje tussen de gouden bladeren, en de zonnestralen breken zachtjes door de kruinen van de bomen. Een warme gloed vult de tuin terwijl de natuur in rustmodus gaat.
Een symfonie van herfstkleuren terwijl de gouden bladeren schitteren tegen een zachte, dromerige achtergrond. De scherpe details van de bladeren op de voorgrond vangen de essentie van het seizoen.
In de eerste gloed van de ochtend breekt het licht door de nevel, waar het silhouet van het paard verschijnt. Elk grassprietje glinstert van de dauw, terwijl het dier graast, badend in een gouden halo. Een stille ontmoeting tussen natuur en licht.
Een eikel ligt alleen in het gras, afgezonderd door het grote diafragma dat de voor- en achtergrond zacht vervaagt. Het stille herfstmoment gevangen in eenvoud.
Ik ben Martin
Ik ben een man en woon in Lievegem (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 29/05/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fotografie, sport.
Ik pin mij niet vast in één genre fotografie, ik noem mijzelf een universeel hobby fotograaf.
Ik ben Martin