|
Op een ijzige winterochtend baadt mijn dorp Beke in een zachte nevel. De vorst heeft het landschap omhuld met een witte sluier, terwijl de huizen en de kerktoren langzaam opdoemen uit de mist. De dagende zon kleurt de lucht in zachte pasteltinten, waardoor de winterse kou een dromerige gloed krijgt. Een moment van eenvoud, waarin de natuur en het dorp samensmelten tot een bijna romantische scène. De wereld lijkt zelfs stil te staan, gevangen in een tijdloos winterlandschap.
.
|
Ik ben Martin