|
Tijdens een van mijn omzwervingen bij de paardenweide van mijn gebuur bleef mijn blik hangen aan deze eenvoudige knoop in het koord. Het was nog vroeg; de lucht helderblauw. Wat me trof, was hoe iets zo alledaags — een stukje touw, een knoop, wat spinrag — onder het juiste licht bijna sculpturaal wordt. Het lijnenspel, de spanning van het koord, de subtiele glinstering van het web… het vroeg niet om aandacht, maar kreeg die vanzelf. Dit is precies waarom ik hier graag rondzwerf: om vast te leggen wat meestal over het hoofd wordt gezien. Kleine stukjes poëzie die wachten tot iemand ze opmerkt.
.
|
Ik ben Martin