|
Ik besef het zelf amper, maar ik loop ondertussen al zo’n 35 jaar met mijn camera rond bij KFAC Waarschoot. Een jaar of twintig fotografeerde ik élke jeugdploeg én het Fanion team. De laatste tien seizoenen beperk ik me tot het Fanion.
Het grappige is: ik heb zelf nooit bij KFAC gevoetbald. Maar dankzij vrienden zijn mijn vrouw en ik ooit - nadat ikzelf de voetbalschoenen aan de haak had gehangen - in de KFAC-familie beland, en we zijn er gewoon nooit meer weggegaan.
Dertig seizoenen lang stonden we in de kantine, waar we heel wat pintjes, koffies en straffe verhalen hebben geserveerd. Zelf was ik ook nog eens 10 seizoenen jeudtrainer. Bij onze pensionering hebben we die taak met een gerust hart doorgegeven. We hadden onszelf beloofd: geen verplichtingen meer, geen verlichting meer — er is nog een leven buiten het voetbalveld! En daar genieten we nu met volle teugen van.
Sportief heeft KFAC al wat watertjes doorzwommen. Na een lange periode in 1ste provinciale kwamen er enkele magere jaren en zakten we naar 3de provinciale. Maar kijk: we zijn weer stevig op weg omhoog.
In 3de provinciale B staan we momenteel aan de leiding in de eerste periode, en dat met een ploeg met bijna volledig eigen jeugd. Iets waar je als club alleen maar trots op kunt zijn.
En ik? Ik blijf alles met plezier vastleggen. Want na 30 seizoenen fotograferen voelt KFAC nog altijd een beetje als thuiskomen.
.
|
Ik ben Martin