|
De eerste winterkou beet meteen in mijn vingers — ik had natuurlijk géén handschoenen mee. In de wit berijpte weide stonden de koeien stokstijf, alsof ook zij nog moesten wennen aan de eerste koude. Terwijl vogels om hen heen opvlogen, probeerde ik met verkleumde handen toch dat ene beeld vast te leggen. Soms voelt zo’n ochtend zwaar, maar precies zulke momenten maken een winterwandeling de moeite waard.
.
|
Gr
Erik
Ik ben Martin