Camino del Azahar - Camino de Levante & Sureste - Via de la Plata - Camino Francés - Camino Invierno & Van Cartagena naar Santiago !
Over mijzelf
Ik ben José Millecam
Ik ben een man en woon in Hullekenstraat 91/2 (België) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 01/11/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen / Fotografie.
Van Cartagena naar Santiago de Compostela, of van zuidoost naar noordwest diagonaal door het Spaanse binnenland!
Vanuit Cartagena vertrekken verschillende paden, een ervan is de Camino del Azahar (Azahar = oranjebloesem) die loopt tot in Pétrola. Het eerste deel loopt tot in Molina de Sugura samen met de Camino del Apóstol of GR 250 die naar Caravaca de la Cruz loopt, een plaatselijk zeer bekend bedevaartsoord. In Pétrola sluit de Camino del Azahar aan op de Camino Sureste die vertrekt vanuit Alicante naar Benavente waar die aansluit op de Via de la Plata. Iets verderop, in Chinchilla de Aragon sluit eveneens de Camino de Levante aan, deze vertrekt vanuit Valencia en sluit in Zamora aan op de Via de la Plata. Beide Camino’s volgen ongeveer dezelfde route tussen Albacete en de Via de le Plata, ik zal beide paden combineren. Beiden doorkruisen het Spaanse binnenland via de steden Albacete, Toledo en Avila. Eens op de Via de la Plata gaat het richting Arstorga waar men aansluiting vindt op de Camino Francés die men uiteraard verder kan volgen tot in Santiago de Compostela.
Nu is het niet de bedoeling dit pad te gaan belopen als een echte pelgrimstocht maar wil ik het graag in stukjes afstappen om zo het Spaanse binnenland te verkennen. Vooral het verlaten, eenzame, eindeloze binnenland spreekt tot mijn verbeelding en dit alles wil ik vastleggen in beeld (foto).
Dus: we vertrekken op tocht, wanneer???????????????
Intussen zijn er wijzingen opgetreden, de Camino Francés heb ik gestapt in 2010 en wegens de grote drukte zal ik de Camino Invierno lopen. Dit is de wintervariante vanuit Ponferrada, is iets langer maar nog zeer rustig. Na lang aandringen van de dochter zal ik er ook nog de Camino Finisterre aanbreien, het zogezegde naar het einde van de wereld! “Je moet dit doen vake, ja dochter”.
José Carpe Diem
08-10-2021
Stap dag 25 & Cadalso de los Vidrios – Cebreros
Stap dag 25 & Cadalso de los Vidrios – Cebreros & 20 km
De wandeling is in twee delen opgedeeld, de eerste 10 km is op de weg (M-542 en Av-904) gelukkig met rustig verkeer. De volgende 10 km in een prachtig deel, eerst door een natuurgebied met smalle paden, soms wat laveren tussen de rotsblokken. Dan volgt een soort heirweg met twee gerestaureerde romaanse bruggen. En zoals dikwijls, het venijn zit in de staart, een stevige klim naar het dorp! Aangekomen op het marktplein genieten we van een fijne maaltijd “À la Carte” op een terras in de schaduw want het was terug zeer warm weer, 26 graden.
Stap dag 24 & Escalona – Cadalso de los Vidrios & 20 km
Vandaag een totaal ander landschap, de uitgestrekte velden met brede landbouwwegen worden gewisseld voor bergen met smalle paden. Daardoor wat zwaardere tocht van 20 km met heel wat klimwerk, in totaal 730 hoogtemeters. Ook loop ik voor het eerst een eind op de weg (3 km), maar gelukkig met zeer weinig verkeer. Rond 14h00’ zit mijn wandeling erop en na een Menu del Dia in een plaatselijk restaurant rijden we naar Cebreros. Hotel Dracos wordt ons tweede hotel op onze 11-daagse, we verblijven er twee nachten.
Stap dag 23 & Val de Santo Domingo – Escalona & 20 km
Na ons dagelijks ontbijt in de plaatselijk bar terug op pad. Het werd een mooie rustige wandeling in een agrarisch gebied, uitgestrekte golvende velden even onderbroken door het dorpje Maqueda. Een dorp met een rijk verleden gezien de kasteelruïne en de resten van een versterkte kerk. In Escalona wacht mijn chauffeur mij op en na een heerlijke maaltijd “A la Carte” rijden we terug naar ons hotel in Torrijos.
Stap dag 22 & Rielves – Val de Santo Domingo & 16 km
Vandaag een vrij korte wandeling, na het ontbijt, in Rielves vertrokken, loop het dorp uit, de spoorweg over en ik word aangesproken door twee wandelaars. Die raden me aan niet de eerste afslag te nemen maar wel de tweede, vergeten te vragen waarom! Aan de eerste afslag gekomen en daar staat een wandelboom, de Camino Sureste loopt rechtdoor en de Camino Levante neemt de afslag, wat nu? Te nieuwsgierig, dan toch maar de eerste afslag volgen want ik wil de Levante volgen! Na een halve kilometer einde pad, een hoge draadomheining, blijkbaar een groot grondbezitter die er een omheining plaatste van kilometerslang rond de velden. Mijn GPS bewijst terug zijn goudwaarde en via de omheining door de velden opzoek naar de tweede afslag, oef terug op pad. In Barcience bewijst hij terug zijn nut want in het dorp geen enkele pijl te bespeuren. Na 10 km in Torrijos staat mij vrouw me op te wachten, afspraak gemaakt voor in Val de Santo Domingo waar we samen konden lunchen, zalig!
Na vier jaar staan we deze morgen terug aan een van de oude stadspoorten waar ik geëindigd was. Na een klein halfuur verlaat ik de agglomeratie van Toledo en volg de vallei van de Rio Tajo. De gele pijlen volgen de GR239 die verderop gewisseld wordt voor de GR113. Na ongeveer 13 km wissel ik de vallei van de Rio Tajo voor die van de Rio Guadarrama. Een landelijke tocht want onderweg geen, dorp of wat erop lijkt. Na 24 km bereik ik Rielves waar mijn vrouwke mij opwacht en na het nuttigen van een “Menu del Dia” in het plaatselijk restaurant is het tijd om ons hotel in Torrijos op te zoeken voor een welverdiende rust.
Het is zo ver, na vier jaar stilte gaan we terug op pad! Het wordt zoals voorzien geen 10-daagse maar een 11-daagse, want ik wil mijn vrouw erbij betrekken, zij gaat mij volgen met de auto. Wat meer luxe, dus iedere dag op hotel en gewoon proberen te genieten van de dag. Met mijn leuze “Carpe Diem”!!!
Nu we gevaccineerd zijn en de coronacijfers de goede richting uitgaan, beginnen de voeten terug te kriebelen. Er is weer hoop en de nota’s voor de tiendaagse van Toledo naar Medina del Campo zijn bijgewerkt. De bedoeling is om op 03 oktober (2021) te vertrekken, laat ons hopen dat het kan doorgaan!
Hopelijk gooit het Coronavirus geen roet in het …….., want de plannen waren zich aan het vormen om in het najaar (oktober) terug een vervolg aan te breien, een tiendaagse van Toledo waar ik gestopt was naar Medina del Campo. Nu zijn het alleen maar vraagtekens, hopelijk komt alles goed!
Negende en laatste stap dag. Eindelijk heb ik er goed aangedaan door de twee dagen ineens te lopen, was te omslachtig om te combineren met het openbaar vervoer, je moet weten tussen Mora en Toledo is er geen mogelijkheid om te overnachten. Om 7h30' vertrokken gezien de lange afstand (40km) en met het ochtendgloren terug de velden in. Na 4,5km het slapend dorpje Marcaraque, 12km Almocacid met de imposante resten van een kasteel en een kruidenierswinkel, dus tijd om mondvoorraad op te slaan. Nambroca laat ik rechts liggen en in Burgillos een "Bar”!!! Vanaf hier nog 15 kilometers te gaan, een stuk om vlug te vergeten uitgezonderd het binnenkomen van Toledo. De vele verharde wegen, de nieuwe woonwijken voor mensen die Toledo kunnen en willen ontvluchten maakt het dit alles veel minder mooi. Het binnenkomen van Toledo is prachtig, de oude stad gelegen op een heuvel in de vallei van de rivier Tajo is gewoon subliem.
Zo, dit hebben we terug gehad en wanneer er een vervolg komt zien we later wel!
Stap dag 19 & zondag 29/10/17 & Tembleque – Mora 25 km
Vandaag zondag, achtste dag, 26km zonder tegenslagen, heb voor de kenners de Levante gewisseld door de Sureste! Eerste deel van de wandeling, vrij vlak landbouwgebied met vruchtbare grond zonder keien, de boeren zijn volop de tarwe aan het in zaaien. Halverwege het dorpje Villanueva de Bogas, zonder bar. Het tweede deel sterk golvend met veel olijfbomen. Vlot mijn gereserveerd hotel gevonden, lekker à la carte gegeten, dus een vrij rustige dag gehad. Morgen wordt het iets anders, heb besloten om dag 9 en 10 in één dag af te werken, dus ongeveer 40km. We zien wel!!!
Stap dag 18 & zaterdag 28/10/17 & Villacañas – Tembleque & 21 km
Hallo iedereen, gisteren geen verslag, kreeg steeds de melding "signaal te zwak"! Dus nu in kort mijn verhaal, een dag vol verrassingen, zowel goeie als slechte! Eerst het slecht nieuws, had een Hostal geboekt 2km van centrum. In Tembleque iets na twee uur aangekomen en eerst een weekend menu genomen dan de Hostal opzoeken, was niet te vinden, een eind teruggekeerd gevraagd in benzinestation, de vrouw zei 3km verder op! Terug op pad,3,4,5km, opnieuw gevraagd, o nog 4km verder. Had er genoeg van, de kar gekeerd en Hotel opzocht in Tembleque die volgens Booking.com geen kamer meer vrij had, geen probleem krijg onmiddellijk een kamer. Nu het goede nieuws, als ik gisterenmorgen het dorp uit liep hoorde ik een fijne stem “hola” roepen, niemand te zien, dan plots "Bon....jour"! Het was een kleine meid die van op een balkon mij een goeie dag toeriep, mijn dag kon toen al niet meer stuk! De tweede verrassing, herinner je die wijnkelder van enkele dagen terug, wel nu midden in de velden drie van die kelders, toen ik foto's trok zag ik iemand van tussen de rommel naar buiten gluren, die zijn verdorie bewoond en het dichtste dorp is 10km! De derde, ik ben niet alleen op pad want ik werd ingehaald door een andere pelgrim, een Japannees, een leraar van 54 jaar en is bezig met zijn vierde Camino. Zo, dit is het dan........
Stap dag 17 & vrijdag 27/10/17 & Quintanur de la Orden – Villacañas & 27 km
Zoals gezegd, vandaag wilde ik wat vroeger vertrekken, 27km en het beloofd warm te worden, wat het uiteindelijk ook is geworden. Maar moet eerst iets bekennen, heb mijn overnachting niet betaald! Van morgen iets over 8h de trap afgedaald en de deur naar de bar was gesloten, met de andere stond ik onmiddellijk achteraan op straat en kon niet meer terug naar binnen. Blokje omgelopen naar de ingang van de bar, alles potdicht! Dus ben vertrokken zonder te betalen en zonder ontbijt. Na 6km in La Puebla de Almoradiel, dan maar een ontbijt genomen. In Don Fadrique na 15km, was het nog te vroeg voor een restaurant, dan maar een Dia-winkel binnen, een stokbrood, hesp, 2 tomaten, een blik Cola en een banaan als dessert gekocht. Onder de bomen op een bank dan maar mij tafeltje gedekt en rustig alles verorberd. Dan restte mijn nog 12km af te leggen tussen de druivenvelden naar mijn Hostal waar ik nu bij lekker biertje op het terras het verslag schrijf.
Stap dag 16 & Mota del Cuervo - Quintanur de la Orden
Stap dag 16 & donderdag 26 /10/17 & Mota del Cuervo – Quintanur de la Orden & 22 km
Ben halfweg, noch vijf stap dagen en het is alweer voorbij. Vandaag afstand 23 km en halverwege het dorpje El Toboso, golvend landschap en voor de rest druivenvelden en nog eens druivenvelden. Het wordt iedere dag wat warmer, morgen 28 graden, dus in de zon al een heel eind in de dertig! Morgen 27km zal proberen wat vroeger te vertrekken maar het Hotel is reeds gereserveerd, want vandaag drie plaatsen moeten doen om en bed te vinden, het eerste pension was gesloten, het tweede, een Hostal volzet, het derde, ook een Hostal was Bingo!
Stap dag 15 & woensdag 25/10/17 & Las Pedroñeras – Mota del Cuervo & 21 km
Vierde stap dag, 21 km en onderweg twee dorpen. Ik verlaat Las Pedroñeras dat zich afficheert als "Capital Internationaal del Ajo" ofwel wereldhoofdstad van de knoflook, en dit is ook zo, hier wordt de meeste knoflook geteeld van heel Europa. Na 8 km El Pedermoso, tijd om eens een bar binnen te stappen en wat een geluk, de zoon spreekt ook nog wat Engels. Volgende dorp is met de welluidende naam "Santa Maria de los Llanos". Net het dorp uit, een splitsing en geen geel te bespeuren, links verhard en rechts onverhard en gps-track gaat ook naar rechts, maar na een eind plotseling geen pad meer, waarschijnlijk door de aanleg van de snelweg AP36. Geen nood, mijn trouwe vriend, de gps, helpt me snel uit de nood! Dan eindelijk, Mota del Cuervo met de molens, de vijand waar tegen Don Quijote ten strijde trok.
Stap dag 14 & dinsdag 24/10/17 & San Clemente – Las Pedroñeras & 24 km
Vandaag van de ene slaapplaats naar de andere is het 24 km en daar tussen niets, alleen een onmetelijke vlakte van de "La Mancha". Men kan er kilometers ver zien en ga je pas dan beseffen, hoewel we soms een groot gedacht van onszelf hebben hoe nietig een mens is! Hoor je al denken, oei, hij gaat de filosofische toer op, nee hoor, ik ben nog niet zo gestoord als Don Cuijote dat ik een gevecht wil aan gaan met de windmolens, trouwens dit kan niet want die zijn pas voor morgen, doei.........
Stap dag 13 & maandag 23/10/17 & Minaya – San Clemente & 19 km
Van morgen om 9h naar buiten en alles zat dicht van de mist. Rustig mijn rugzak klaar gemaakt en ontbijt genomen, om 10h30' vertrokken met een stralende zon. Na 8 km in Casas de los Pinos, een piepklein dorpje een korte pauze genomen. Dan veranderde het landschap, geen uitgestrekte velden meer maar uitgestrekte wijngaarden waar de druiven al lang geplukt waren. Rond 14h30, was ik San Clemente, een mooi stadje met enkele bezienswaardigheden. Nu zit ik hier op mijn hotelkamer wat nota's bij te werken.
Stap dag 12 & zondag 22/10/17 & La Roda – Minaya – 18 km
Deze morgen om tien voor negen vertrokken vanuit het station van Cartagena en na een vlotte treinreis van drie uur in La Roda de gele pijlen van de Camino de Levante gezocht en weg was ik! Een wandeling van 18 km op de "Campo" = uitgestrekt golvende velden, daar is weinig te beleven zal je denken en dit is ook zo, maar het is net dit die het zo mooi maakt! Vlot mijn hotel gevonden en zo zit mijn eerste dag erop.
Op 28-01-2016 schreef ik: “We zijn nu nog maar eind januari 2016 en er worden al plannen gemaakt voor……” sindsdien is er niets meer gebeurd, de reden?????
Maar inmiddels zijn er nu concrete plannen gemaakt, op 22 oktober 2017 vertrek ik voor 10 stapdagen. Met de trein in de voormiddag van Cartagena naar La Roda waar ik in 2015 gestopt ben, en in de namiddag een eerste wandeling naar Minaya van 17 km en hoop dan na 10 stapdagen in Toledo aan te komen op 31 oktober. Het vrouwtje komt met de wagen naar Toledo, waar we op 01 november mijn verjaardag vieren. Eens terug in Peurto de Mazarrón zal ik zo snel mogelijk mijn blog bijwerken en van foto’s voorzien, dus tot binnenkort!
We zijn nu nog maar eind januari 2016 en er worden al plannen gemaakt voor ons volgend seizoen hier in Zuid-Spanje (oktober 2016 – maart 2017) om verder richting Santiago de Compostela te stappen. Bij het bekijken van de mogelijkheden i.v.m. heen- en terugreis, lijkt mij de trein de beste oplossing want voor vrouwlief worden de afstand met de wagen te groot. Daarom overweeg ik er een 14-daagse tocht van te maken, met de trein vertrekken vanuit Murcia naar La Roda waar ik voorlopig geëindigd ben en na 14 stapdagen in Avila de trein terug neem naar Murcia. Dit zal waarschijnlijk ergens tweede deel oktober worden, nu dit is nog een eind af, dus nog tijd genoeg voor de juiste planning!
Stap dag 11 & maandag 09/11/2015 & La Gineta – La Roda & 21 km
Na het ontbijt zet mijn vrouw mij af in La Gineta, maar wat een verschil bij de andere morgens, geen zon te zien maar een dikke mist, men ziet haast geen 50 meter ver! In het dorp zijn jonge vrouwen het dorpsplein aan het vegen en hebben waarschijnlijk nog niet veel een man met een rugzak gezien want ze staan te giechelen en wuiven me uit. Gelukkig heb ik op mijn GPS het spoor staan en vind al vlug het pad terug het dorp uit de snelweg onderdoor en onverhard de velden in. De dikke mist verhinderd mij een beeld te maken van het landschap maar levert wel wat mooie sfeerbeelden op zoals, een eenzame boom, een ruïne net als een spookhuis enz. Onderweg een kort gesprek met een boer, men is er bezig tarwe te zaaien, “trigo para pan” zegt hij. Na ongeveer twee uur in de witte soep gelopen te hebben, wint de zon de strijd en in een kwartier veranderd de lucht in een straal blauwe hemel en ja hoor, ik stap temidden uitgestrekte velden en voor me is de kerktoren van La Roda duidelijk te zien. Door een tunnel onder de weg komt men in het dorp, links van de weg de arena “Plaza de Toros”, hier is een lokaal waar de pelgrim kan overnachten na zich te hebben aangemeld bij de lokale politie en waar men ook de sleutel krijgt. Ik hoef dit niet te doen want mijn vrouw wacht mij op in de bar van het hotel, wat kan een luxe pelgrim meer verlangen. La Roda is hier gekend voor de “Miguelitos”, dit is een soort pasteitje van bladerdeeg met een vloeiende crème erin, lekker! Zo eindigt hier mijn tocht voorlopig op weg naar Compostela en zet ik die waarschijnlijk volgend jaar verder, we zien wel !!!!!!!!!!!!
Ik ben José Millecam
