Camino del Azahar - Camino de Levante & Sureste - Via de la Plata - Camino Francés - Camino Invierno & Van Cartagena naar Santiago !
Over mijzelf
Ik ben José Millecam
Ik ben een man en woon in Hullekenstraat 91/2 (België) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 01/11/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen / Fotografie.
Van Cartagena naar Santiago de Compostela, of van zuidoost naar noordwest diagonaal door het Spaanse binnenland!
Vanuit Cartagena vertrekken verschillende paden, een ervan is de Camino del Azahar (Azahar = oranjebloesem) die loopt tot in Pétrola. Het eerste deel loopt tot in Molina de Sugura samen met de Camino del Apóstol of GR 250 die naar Caravaca de la Cruz loopt, een plaatselijk zeer bekend bedevaartsoord. In Pétrola sluit de Camino del Azahar aan op de Camino Sureste die vertrekt vanuit Alicante naar Benavente waar die aansluit op de Via de la Plata. Iets verderop, in Chinchilla de Aragon sluit eveneens de Camino de Levante aan, deze vertrekt vanuit Valencia en sluit in Zamora aan op de Via de la Plata. Beide Camino’s volgen ongeveer dezelfde route tussen Albacete en de Via de le Plata, ik zal beide paden combineren. Beiden doorkruisen het Spaanse binnenland via de steden Albacete, Toledo en Avila. Eens op de Via de la Plata gaat het richting Arstorga waar men aansluiting vindt op de Camino Francés die men uiteraard verder kan volgen tot in Santiago de Compostela.
Nu is het niet de bedoeling dit pad te gaan belopen als een echte pelgrimstocht maar wil ik het graag in stukjes afstappen om zo het Spaanse binnenland te verkennen. Vooral het verlaten, eenzame, eindeloze binnenland spreekt tot mijn verbeelding en dit alles wil ik vastleggen in beeld (foto).
Dus: we vertrekken op tocht, wanneer???????????????
Intussen zijn er wijzingen opgetreden, de Camino Francés heb ik gestapt in 2010 en wegens de grote drukte zal ik de Camino Invierno lopen. Dit is de wintervariante vanuit Ponferrada, is iets langer maar nog zeer rustig. Na lang aandringen van de dochter zal ik er ook nog de Camino Finisterre aanbreien, het zogezegde naar het einde van de wereld! “Je moet dit doen vake, ja dochter”.
José Carpe Diem
30-09-2022
Stap dag 54 – Bandeira – Santa Cruz de Ribadeilla
Stap dag 54 – Bandeira – Santa Cruz de Ribadeilla – 15 km
Deze morgen alles rustig klaargemaakt want het is vandaag maar 15 km, een halve rustdag, dus vorige week had ik een beetje gelogen toen ik zei “de kortste stap dag”! De regen is verdwenen, de lucht is helderblauw en de zon schijnt als ik om 9h45’ het hotel verlaat. Het dorp uitlopen, de N525 voorgoed achterlaten en de rust opzoeken, na een kwartier loop ik terug in de mooie natuur van Galicië. Maar nog maar goed vertrokken en de nevels beginnen op te steken wat normaal is na de regen van gisteren. Na 9 km staat Jaklien mij op te wachten en na een kort oponthoud stap ik verder, de nevels trekken weg en kan ik terug genieten van het moois. Dan volgt de afdaling naar de Ponte Ulla en in de verte is het groot viaduct voor hogesnelheidstrein te zien, toe ik hier in 2011 ook voorbijkwam was men nog volop bezig met de laatste afwerking ervan. Eventjes de N525 volgen, een korte klim en aan de “mojón” nog 19 km tot Santiago verlaat ik de Camino, op 300 m van het pad ligt onze overnachting voor deze nacht.
We nemen deze morgen een ontbijt in het tankstation schuin tegenover onze hostal en vertrek ik rond 09h00’. Nu geen motregen maar echte regen, harde regen en droge periodes wisselen elkaar af, in de late namiddag komt de zon terug, voor morgen voorspeld men terug droog weer en warmer dan de 17 graden van vandaag. Zoals gezegd om negen uur vertrokken uit de hostal en wat verderop neem ik terug de draad op waar ik gisteren het pad had verlaten. De eerste 2,5 km volg ik een riviertje met een mooi aangelegd gescheiden fiets- en wandelpad, uiteraard een realisatie met europeesgeld. De rest van mijn tocht kan kort worden samenvatten, onverharde en verharde wegen wisselen elkaar af en de N525 is nooit veraf, dus het geluid van de voorbijrazende auto’s en vrachtwagens moet men erbij nemen een groot verschil bij gisteren maar niettegenstaande dat en het slechte weer kan ik toch een beetje genieten van mijn tocht. Bij aankomst in Bandeira blijk het feestelijke aan toe te gaan en kon men aan verschillende standjes langs de straat de befaamde “pulpo” proeven wat Jaklien later ook deed in het restaurant van ons hotel.
Van morgen na het ontbijt vertrokken rond 8h30’, het heeft geregend deze nacht en de lucht is zwaarbewolkt dus de beloofde regen komt eraan of toch niet! Echt regen heeft het niet gedaan wel regelmatig van die zeer fijne motregen kan ook niet anders want de wolken raakte soms de grond. Eens Rodeiro achter mij gelaten werd de wandeling een echte natuurbeleving, echt prachtig, spijtig van het slechte weer wat duidelijk te zien zal zijn op de foto’s. Een overwegend onverhard, slechts een dorp onderweg wel regelmatig kleine gehuchten die bestaan uit kleine boerderijtjes, precies of de tijd hier is blijven stil staan. Veel landbouw is er niet, de boeren hebben hun bestaan voornamelijk uit veehouderij want het landschap is geboetseerd door tal van groene weiden. Na 12 km net voor het binnenlopen van het dorp Pedroso ontwaart men in de verte een grote steengroeve. Na een vluchtig ontmoeting met de vrouw net buiten het dorp zet ik mijn tocht verder in dit prachtige landschap. Lalin ligt in een klein dal, een stad van ongeveer 20.000 inwoners, moet net als Sint-Gillis iets met het varken te maken hebben want midden in het centrum staat er ook groot beeld ervan, waarom weet ik niet precies. Dan maar vlug de Hostal gaan opzoeken want daar wacht het vrouwke op me en is het tijd voor een douche en een “Menu del dia”.
Na onze uitgebreid ontbijt, twee droge cakes en een café con leche, verlaten we ons 5 sterrenhotel en neem ik afscheid van de vrouw. Het is 7 graden en het moet deze nacht een heel klein beetje geregend hebben, gelukkig bleef het over dag droog niettegenstaande de voorspelde kans op regen. De eerste 8 km verlopen goed, licht klimmend en in Penasillas had ik afspraak met de vrouw. We hadden geluk want de plaatselijke bar was open en konden we een koffie drinken en in tussen kwamen er nog 4 pelgrims binnen. Dan begon de klim naar O Faro (1173 m), uiteindelijk werd het een lange gemakkelijke klim en op een hoogte van 1100 m buigt de Camino naar rechtsaf en begint de afdaling onder vele windturbines door. Na 18 km had ik een twee afspraak met Jaklien om dan daarna het laatste deel aan te vatten. Deze avond slapen we in een Hostal die ook een albergue heeft voor pelgrims, wij hadden een kamer geserveerd, een mooie grote kamer, goede ruime douche en wifi, wat een verschil bij gisteren en betaalde maar slechts 10 euro meer.
Deze morgen lang (uit)geslapen en na het ontbijt zet Jaklien mijn om 09h30’ af in Regueiro. De volledige wandeling is er eentje die mag ingekaderd worden, typische Galicië op zijn best, afwisselend kleine asfalt wegen, kleine onverharde paden al dan niet bezaaid met grote keien of soms tussen de muurtjes van keien. In Montecelo, na 14 km staat mijn bevoorrading mij op te wachten. Na het versterken van de innerlijke mens begin ik aan de lange steile afdaling naar de Rio Miño, steek die over (Puente de Belesar) en begin onmiddellijk aan de beklimming, bij momenten vrij steil en na 2,5 km eindelijk boven. Dan rest er mijn een vrij vlakke wandeling tot aan ons geserveerd hotel. Ja, soms kan men een ontgoocheling oplopen en deze is er eentje! “Hotel” nog de naam ho(stal) niet waard, aftands, onverzorgd en zeer kleine kamer, geen wifi, 30 euro voor de overnachting (prijs wisten wij niet vooraf), dan toch liever het dubbel betalen en wat meer kwaliteit, foto’s op het internet zijn niet altijd te betrouwen. Deze avond dan maar vroeg in bed, dit komt eigenlijk goed uit want morgen een zware dag, 26 km met een zware klimmen naar Alto do Faro (1173 m) het hoogste punt van mijn hele tocht, slaap wel!
Stap dag 49 – A Pobra de Brallón – Regueiro – 20 km
Deze morgen bij het ontbijt TV kijken en we hebben de overwinning van de Remco kunnen meebeleven, eindelijk hebben we terug een wereldkampioen. Gisteren spraak ik van feesten voor vandaag in het dorp maar nee hoor die waren blijkbaar toch voor de avond en waren ze nu alles aan het afbreken. Ook wordt vandaag voor de eerste maal de trui bovengehaald want het was maar 4,5 graad en na de traditionele afscheidskus vertrok ik voor vrij vlakke tocht. De agrarische verzetting van gisteren, het Galicië dat ik ken van mijn pelgrimstocht in 2010 en 2011 en dit tot in Monforte de Lemos, een vrij grote stad van ongeveer 40.000 inwoners en met een rijke geschiedenis maar daarvoor heb ik nu jammer genoeg geen tijd voor. Net voor je de stad inloopt heb je de keuze tussen twee verschillende routes, de officiële en een alternatieve, dit wist ik niet vooraf en kies uiteraard voor de officiële. Wat blijkt nu, mijn afspraak met de vrouw ligt op de alternatieve route de spoorlijn scheidt ons, dus opzoek naar een mogelijkheid om die over te steken, een voetgangersbrug brengt de oplossing maar ik moest daardoor 1,5 km omlopen. Na de koffie verlaat ik de stad en wat volgt is 9 km asfalt, maar ja, dat hoort nu eenmaal bij de Camino. In Regueiro is er niets te vinden zoals in vele van die kleine dorpjes, dus de taxi in en een viertal kilometer van de Camino afwijken heb ik een pension gereserveerd, een splinternieuw gebouwd met in het oude het restaurant, het is er zeer druk maar we krijgen een tafeltje toegewezen door bazin en werd er ons een zeer goed menu geserveerd. Na een douche en de dagelijkse rituelen tijd voor naar het nieuws en sportweekend te kijken.
Stap dag 48 – Quiroga – A Pobra de Brallon – 23 km
Vertrokken stipt om 09h00’, temperatuur 15 graden, waren de voorbije dagen de max. om en bij de 30 graden dan werd het vandaag maar 21°C, dus ideaal wandelweer. Men had ook mogelijks regen voorspeld maar daar is gelukkig niets van in huis gekomen. De Nederlandse gids die ik gebruik stelt voor bij het verlaten van Quiroga de LU933 te blijven en niet de gele pijlen van de Camino want dit is een omweg, nee hoor, niet met mij, ik volg de pijlen en uiteindelijk loop ik een ongeveer een halve kilometer om. Steek tweemaal de Rio Sil over om uiteindelijk LU933 te volgen, dit is waarschijnlijk de oude doorgaande weg totdat de N120 werd aangelegd, nu komt er geen auto meer voorbij. Na 6,5 km wissel ik het asfalt voor het onverharde en klim verder de vallei van de Rio Sil uit die ik nu voorgoed verlaat. In de gids is er sprake van pijnbomen, ik hou het bij naaldbomen, die zouden hier in grote getallen moeten staan en een groot bos moeten vormen maar door het rooien van de vele bomen na de grote bosbranden lijkt het nu meer op een maanlandschap. Na en steile afdaling bereik ik Barxa de Lor en steek via een Romeinse brug de rivier de Lor over en nabij het kerkje heb ik een afspraak met de vrouw. (Zij maakte haar beklaag dat dit maar moeilijk te bereiken was langs zeer smalle en steile paden) We zetten onze weg verder en na een steile klim bereik ik een soort van een plateau en verandert het landschap en neemt het meer de vorm aan van een agrarisch gebied. In Pobra de Brallón wacht Jaklien mij op om terug te rijden naar ons hotel. Blijkbaar gaan er hier morgen feesten door want ze zijn bezig met een groot podium te bouwen dit zullen we dan morgen vroeg wel zien.
Deze morgen gaaf de buitentemperatuur in de auto 10 graden aan, fris maar voor mij wel best o.k. Montefurado is een vrij groot dorp gebouwd op de helling maar vele huizen liggen er bouwvallig en verlaten bij. Verlaten het dorp via een licht stijgend bergpad richting het gehucht Hermidón en zo bereik ik het dorpje Bendilló in de streek gekend voor olijfolieproductie. Er rest mij nog 9,5 km tot Quiroga via de kleine dorpen Soldón, Sequeiros en Torres de Novais, een pracht van een pad overwegend onverhard en met prachtige vergezichten. In Torres de Novais staat op een rotspunt de resten van een kasteel die toehoorde tot de hospitaalorde van Sint Jan van Jeruzalem. Op verschillende plaatsen was men volop bezig met de druivenpluk, een vrouwtje was net alles aan het klaar zetten voor het persen en haar man bood mij een tak druiven aan, ja de mensen zijn hier nog heel sociaal, iedereen zegt hier nog een goeie dag, wat een verschil dan bij ons in het “IK” land!
Stap dag 46 – Vilamartin de Valdeorras – Montefurado
Stap dag 46 – Vilamartin de Valdeorras – Montefurado – 17 km
Deze morgen vertrokken uit de Hostal en net als gisteren terug de sporen overgestoken. Steek de Rio Leira over die de Rio Sil voedt en volg verder de rechteroever van de Rio Sil. Mooi stappen en genieten van de mooie natuur, hier is trouwens aan de wandelaar gedacht want naast de asfaltweg is ook een brede onverhard pad aangelegd. Bereik A Rúa waar de vrouw mij opwacht en stap dan verder op een licht stijgende weg die ik ongeveer 8 km moet volgen. Het asfalt is natuurlijk niet mijn ding maar die wordt ruimschoots vergoed door de mooie natuur en de prachtig vergezichten. Ook onderweg is een kunstige kunstenaar bezig geweest met aan de bomen wat dingen op te hangen zodat ik ook wat afgeleid word van de harde ondergrond. Waarschijnlijk woont die in het volgende bergdorpje Alvoredos want daar zijn enkele huizen ook met van die kunst versierd. Ook hier is er terug aan de pelgrim gedacht en kan men zelf een stempel plaatsen in je tochtboekje, er ligt wat fruit en drankjes in een maand, in een kastje staat er een koffiezet met water, melk en suiker, wat wil je nog meer en dit allemaal gratis! Dan volgt een onverharde steile afdaling richting N120 en in Montefurado staat Jaklien mij op te wachten want daar is geen enkele voorziening en rijden we terug naar ons hotel. Met zijn 17 km was dit één van de kortste wandeling van de 17-daagse.
Stap dag 45 - Pumares - Vilamartin de Valdeorras – 21 km
Gisteren aangekomen Pumares, een piep klein dorpje en uiteraard is er niets maar wel een klein huisje die op viel door de vele prullaria in verband met de Camino, “Cello” stond er vermeld maar die had ik niet gevonden dus deze morgen eens terug gaan zien en ja hoor onmiddellijk gevonden. Het pad loopt op de rechterflank van de vallei van de Rio Sil. De eerste afspraak met de vrouw had ik in Sorbradelo, te bereiken met de auto via de mooie romeinse brug over de Sil, de Camino komt er spijtig genoeg niet langs. De tweede was na 14 km in O Barco waar we de vorige nacht geslapen hadden in een hotel. Tot hier een prachtig pad steeds aan rechter kant de rivier, dan volgende 5 km asfalt, wisselend links en rechts van N120, dus een stuk om vlug te vergeten. Net voor het binnenkomen van Vilamartin de Valdeorras is onze Hostal voor de komende twee nachten maar om het te bereiken moet ik spoor lopen, het ligt aan de andere kant van de spoorlijn en de N120. Eerst nog wat in verband met het weer van de drie voorbije dagen, mooi maar warm, 30° C, voor het weekend voorspeld men minder warm en kans op regen!
Gisterenavond afgerekend met gastvrouw Isabel, een zeer innemend mens, het ontbijt konden wij pas om 09h15’ nemen, uiteraard veel te laat voor ons maar weetje wat zei ze, ik zet deze avond laat wat klaar aan jullie deur met een thermos warme koffie. Het ontbijt stond niet op de rekening, ik merkte dit op en haar antwoord “het word je aangeboden door het huis”. Deze morgen om 07h45’ verlaten we het hotel en Jaklien zet me af waar ze me gisteren oppikte in Borrenes. Al vlug verlaat ik het dorp en kan ik genieten van de mooie natuur. Net voor Las Médulas haal ik de drie mede-pelgrims in die we gisteren na de aankomst in Borrenes even gesproken hadden. Hier in Las Médulas had ik mijn eerste aanspraak met de vrouw. Deze plaats is wereld bekend voor de goudmijnen uit de romeinse tijd en is ook werelderfgoed. Na een korte klim en een lange afdaling bereik ik het plaatsje Puente de Domingo Flórez waar ik een tweede afspraak had, in de verte waren de verbrande heuvels duidelijk zichtbaar. Bij verlaten van het dorp wissel ik ook van regio, verlaat Castillo-Leon voor die van Galicië. De komende kilometers loop ik tussen de door brand verwoeste bomen en struiken en zo bereik ik het plaatsje Pumares waar mijn taxi mij opwacht en we door rijden naar ons hotel in O Barco.
Het vrouwke zet me deze morgen af aan de albergue in Ponferrada waar ik in juni gestopt ben, het is negen uur. Het centrum van de stad laat ik rechts liggen en daal af naar de brug over de rivier Boeza, voor wie niet vertrouwd is met de Camino Invierno is het opletten geblazen want die is niet goed aangeven vind ik, nu mijn GPS-track wijst de weg, geen probleem dus. Eerst volg ik kort de linkeroever van de rivier tot aan de samenvloeiing van Boeza en de Sil, van dan af is de bewegwijzering geen probleem. Het pad voert mij door een prachtige natuur afgewisseld door kleine wijnaarden, ja we zitten in een gekend wijngebied die de goede wijnen van “Bierzo” produceren. Na 8 km in Villa de la Jurisdicción drink ik een koffie met de vrouw in een bar, aan de Mirador Santalla de Bierzo heb ik een tweede afspraak, dan volgt een zware beklimming naar Villavieja om na 22 km mijn eerste stap dag te beëindigen in Borrenes. Samen rijden we naar ons hotel waar we nagenieten van uitgebreide maaltijd en zo zit onze eerste dag erop!
Daar gaan we dan voor een 17-daagse tocht, het sluitstuk!
Deze morgen om 06h15’ vertrokken uit Puerto de Mazarrón (camping) voor een rit van 900 km naar Noord-Spanje. Rond 08h00’ halt gehouden voor het ontbijt en in de voormiddag nog een tweede stop om diesel bij te tanken. Rond 13h30’ een stop in een wegrestaurant voor het middagmaal maar het was er veel te druk, dus doorrijden. Wat verderop een afrit “Villapando”, er gaat een lichtje branden, in mei hebben we daar twee nachten overnacht en er was er ook een goed restaurant, geen twijfel daar naartoe en ja hoor een voltreffer! Rond 16h00’ aangekomen in ons geserveerd hotelleke in een god vergeten dorpje, een oase van rust. Bagage uitladen en even bijkomen op het terras met een drankje en in de avond alles klaar maken voor morgen. Wat TV kijken op de tablet en tijdig het bed in, slaap wel.
Intussen zijn er wijzingen opgetreden, de Camino Francés heb ik gestapt in 2010 en wegens de grote drukte zal ik de Camino Invierno lopen. Dit is de wintervariante vanuit Ponferrada, is iets langer maar nog zeer rustig. Na aandringen van de dochter zal ik er ook nog de Camino Finisterre aanbreien, het zogezegde “naar het einde van de wereld”! “Je moet dit doen vake, ja dochter zal ik doen”.
Dus i.p.v. een 13-daagse wordt het een 17-daagse / 360 km. De planning ligt vast, op maandag 19 september 2022 vertrek ik vanuit Ponferrada, neem een rustdag in Santiago en hoop op donderdag 06 oktober aan te komen in Finisterre. De vrouw rijdt terug mee met de auto, dus heb ik mijn taxi bij de hand, wat een luxe is dit!
Deze nacht heeft het wat geregend en deze voormiddag moet ik nog enkele buien trotseren, na de middag werd het terug droog. Vertrokken rond 08h30’ en eerste de klim naar Cruz de Ferro, dan de afdaling naar Manjarin (vier huizen groot) maar gekend bij alle pelgrims die er voorbijkwamen. Hoeveel maal zou die iets wat excentrieke site en man niet gefotografeerd zijn. Moet het nu toch wel toeval zijn, net voor ik dit verslag schrijf lees ik een artikel dat de man ermee stopt na 27 jaar lang dag en nacht klaar te staan voor gestrande pelgrims en hen onderdak bood. Verder op het pad, in dalende lijn de prachtige dorpjes El Acebo, Riego de Ambrós en Molinaseca, om uiteindelijk Ponferrada te bereiken. Bij aankomst eerst naar de albergue geweest waar ik in 2010 overnacht had om een stempel en wat informatie over de Camino Invierno. Bij deze sluit ik mijn 11-daagse af. Besluit: het is goed geweest, bedankt mijn vrouwke om dit mede mogelijk te maken en zie ik er nu al naar uit om mijn tocht veder te zetten. Tot de volgende!!!!!!!
Stap dag 41 – Murias de Rechivaldo – Foncebadón – 21 km
Na ons ontbijt in de B&B om 08h15’ vertrokken. Moet nu ergens over de jaren heen ongeveer een 900 km gelopen hebben vanuit Cartagena en in totaal vier pelgrims ontmoet, hier zie ik er 10-talen voor me lopen, wat een verschil en maar steeds “Beun Camino” wensen. Wat mij ook onmiddellijk opviel is dat er veel pelgrims er vermoeid uit zien, ja die hebben waarschijnlijk al meer dan 10 stapdagen opzitten. Voor mij was het een blij terug zien, alles lijk mij nog vrij bekend na elf jaar geleden toen ik mijn tocht vanuit Dendermonde gelopen had. Foncebadón ligt op een hoogte van 1430 meter, een dorp met een kerk die dienstdoet als pelgrims opvang, drie hostals en een albergue die nu nog gesloten is (corona) en meer is er niet! Ik had in een van de hostals een kamer gereserveerd, dit was een voltreffer, een mooie kamer met uitzicht op de bergen, vlotte en vriendelijke bediening en een goed restaurant. Morgen de elfde en laatste stapdag, wat vliegt de tijd toch snel, Carpe Diem.
Stap dag 40 – La Bañeza – Murias de Rechivaldo – 28 km
Ik heb voor geopteerd om niet te overnachten in Astorga, kom daar normaal op de zeer drukke Camino Francés, maar stap 4 km verder door naar het eerstvolgende dorp en overnachten er in een B&B. Dus vertrokken om 08h45’ voor de langste wandeling van mijn 11-daagse en voor de derde dag op een rij te ervaren hoe slecht de bewegwijzering is tot net voor Astorga. De eerste gele pijl vind ik na 2,5 km de volgende na 16 km, de GPS komt terug goed van pas. Zonder veel moeite bereik ik Astorga en inderdaad het is er zeer druk van pelgrims, ik loop maar vlug door en bij het verlaten van de stad had ik mijn tweede afspraak met de vrouw, daar was er een restaurantje. Na het nuttigen van het middagmaal moet ik nog 4 km verder stappen tot onze B&B. S ’avonds hebben we rustig wat nagenoten op een terras, morgen verder voor nog twee stapdagen op de Camino Francés.
Stap dag 39 – Alija del Infantado – La Bañeza – 23 km
Van het voorspelde onweer voor gisterenavond niets gehoord of gezien! Vanmorgen vertrokken om 08h30’, de eerste 3 km langs de weg dan ongeveer 10 km op de rand van veld en bos, een prachtig parcours. In San Juan de Torres wacht de vrouw mij op, inmiddels was een spanjaard met de auto gestopt en gaf me de raad om op het einde van het dorp linksaf te gaan en niet rechtdoor. Gezien de zeer slechte bewegwijzering vertrouwde ik het niet en ben dan maar rechtdoor gestapt want ik had in de eerste 13 km maar 2 of 3 gele pijlen gezien, dus liep ik echt op mijn GPS, zonder die was ik zeker hopeloos verloren gelopen. Enkele kilometers voor La Bañeza hield het pad plots op door uitbreiding van de industrie, dan maar mijn eigen weg gezocht en ja hoor alles kwam goed. Net voor het bereiken van La Bañeza ontmoete ik een Spanjaard die was vertrokken uit Barcelona en wat hij eigenlijk precies liep weet ik niet maar hij had het ook over de zeer slechte bewijzering en had de hele dag langs de grote weg gelopen. Om 14h30’ zaten we, Jaklien en ik op een terras op de Plaza Mayor lekker te genieten van ons middagmaal en een heerlijk wijntje, meer moest dat niet zijn!!!
Stap dag 38 – Benavente – Alija del Infantado – 22 km
Na de twee overnachtingen in het pension vroeg klaar deze morgen om te vertrekken. De track dat ik op mijn GPS had loopt praktisch volledig op verharde wegen maar de baas van ons verblijf had een alternatief volledig bewegwijzert met borden, niet met de klassieke gele pijlen. De albergue voor de pelgrims in Benavente bevindt zich net buiten de stad in een oud treinstation, daar moest ik naartoe, maar door de corona is deze nog steeds gesloten. Van daaruit loopt er een oude spoorweg die nu dient als alternatief en helemaal nieuw is, 10 km lang en onverhard maar laat het dorpje Villabrázaro nu links liggen. Na 16 km het slapend dorp Maire de Gastroponce waar de vrouw net wat inkopen aan het doen was in de mobiele winkel toen ik voorbijkwam. Haal net voor het einde van mijn wandeling een Nederlandse pelgrim in die was vertrokken vanuit Sevilla voor de Via de la Plata en had als einddoel Astorga. Dit was mijn derde pelgrim die ik ontmoet sinds ik vertrokken ben vanuit Cartagena. Het was terug een zeer warme dag, 31 graden en men voorspelde onweer voor deze avond.
Stap dag 37 – San Esteban del Molar – Benavente – 16 km
Zoals gisteren al vermeld, vandaag terug een korte stap dag, is trouwens ook het laatste stuk op de Camino Sureste want die eindigt in Benavente. Morgen stap ik dan verder voor de laatste drie stap dagen op de Camino Via de la Plata want die eindigt in Astorga. Waren de voorbije dagen ideaal wat de temperaturen betreft, dan werd het vandaag toch iets te warm, 30 graden, maar voor morgen voorspellen ze kans op een bui! Voor de rest is er vandaag niets speciaals te melden dus tot morgen dan.
Ik ben José Millecam
