Komt een kerel bij de veerboot naar Engeland. Op z'n fiets en met een
zak zand op zijn bagagedrager. "heeft u iets aan te geven?" vraagt
een douanier. "Nee", zegt de man. "Dan mag u door" zegt de douanier.
De volgende dag komt die kerel weer bij de boot. Op z'n fiets met een
zak zand op zijn bagagedrager. Opnieuw vraagt de douanier of de man
iets heeft aan te geven. En opnieuw zegt de man niets aan te geven te
hebben. De douanier vertrouwt het niet en besluit de zak zand te
doorzoeken. Na een half uur heeft hij niks gevonden. "U mag door",
zegt de douanier enigszins balend.
De volgende dag en de dagen daarna blijft die man maar langskomen,
zijn zak zand wordt doorzocht en er wordt niets gevonden.
Dit gaat 30 jaar door. De dag komt dan ook, dat de douanier met
pensioen gaat. 's Morgens komt die vent weer langs en hij wordt
tegengehouden door de vertrekkende douanier. "Goh", zegt ie tegen die
man, "nou moet je moet toch eens vertellen. Ik heb jou 30 jaar lang
aangehouden en die zak zand doorzocht. Ik weet dat je iets smokkelt,
maar ik weet niet wat en ik weet niet hoe. Morgen ga ik met pensioen,
vertel mij alsjeblieft wat je al die jaren gesmokkeld hebt. Ik zahet niet verder vertellen".
"Oh", zegt die man, "het is heel simpel. Ik heb de laatste 30 jaar
iedere dag een fiets gesmokkeld!"xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />