je hebt duidelijk de vertikale lijn links gebruikt voor dat trio bomen en je legt de nadruk op de dieptewerking van het beekje, dat diagonaal naar... NERGENS loopt en uit het beeld verdwijnt. het lichtere gedeelte op de voorgrond links trekt dan naar ons gevoel teveel de aandacht, terwijl dààr feitelijk nagenoeg niets te beleven valt... in de uitsnijding die wij voorstellen, "ontspringt" dat drietal boom uit een "sterk punt", waardoor de hele sfeer van de opname verandert: onze ogen krijgen nu (bewust of onbewust) een "houvast" van waaruit ze de rest van de foto kunnen verkennen om dan te blijven "plakken" op die geheimzinnige "donkere vlek" op dat tweede sterke punt, onderaan rechts (misschien een bruggetje... maar alleszins iets dat onze verbeelding aan het werk zet). met ontzettend veel genoegen lazen we dat je "fotografeert vanuit je buik"... en dàt doen de RASECHTE fotografen: blijf dat dus vooral doen en pik uit onze adviezen uitsluitend wat je ZELF als "beter" aanvoelt (een béétje nadenken kan daarbij geen kwaad, maar het BLIJFT een kwestie van VOELEN !) warme groet van fjet.
we zijn onder de indruk van jouw ijver, maar pas op: we geven hier geen "punten" voor kwantiteit, maar voor KWALITEIT en je kan beter al die bewonderenswaardige ijver koncentreren op één enkele GOEDE foto en dààr dan heel bewust het beste van trachten te maken. net zoals bij je vorige inzending, maak jij het jezelf weer erg moeilijk, want bloemen en dichtbij-fotografie zijn een aparte specialiteit, waarvoor niet elk fototoestel geschikt is. hier heb je duidelijk je best gedaan om de grootste bloem op een sterk punt te zetten, maar voor de les kompozitie raden we je toch aan om slechts één "hoofdonderwerp" te kiezen, tot je de bazisregels zo totaal onder de knie hebt, dat je ze voor de rest van leven "in je vingers" hebt zitten. om nogmaals te illustreren hoe belangrijk sterke punten zijn, hebben de foto in een nogal ongebruikelijk formaat geknipt om ook de tweede grote bloem op een sterk punt te krijgen, zodat beide verbonden zijn door een (denkbeeldige) diagonale lijn... door heel wat details weg te knippen, trekt de foto nu veel meer de aandacht en je kan er zelfs een verhaaltje bij fantazeren: pa en ma, met hun kleine spruit. hou er wel rekening mee dat je schitterende fotoos kan maken met het eenvoudigste toestel, maar dan moet je niet de ongelooflijke scherpte verwachten van peperdure makro-lenzen. als TIP: nog eens op zoek gaan naar één enkel hoofdonderwerp en dan heel bewust keren en draaien tot het op een "sterk punt" staat, met een niet storende achtergrond. wees gerust, je zit onder vrienden die je met raad en daad willen helpen (dat heeft vriend roelfi trouwens al gedaan met zijn deskundige uitleg over de vereiste resoluties) en niemand zal je hier uitlachen als je niet meteen het peil bereikt van gepassioneerde amateurs met TIENTALLEN jaren ervaring en kanonnen van telelenzen. hoofdzaak is, dat je aan fotograferen evenveel plezier gaat beleven als wij allemaal. warme groet van fjet.
pluspunt is natuurlijk dat deze "exotische dennenboom" mooi op een vertikale sterke lijn staat en dat je bewust het STAANDE formaat gekozen hebt om de hoogte te benadrukken. minder is natuurlijk dat zélfs een digi zulke ekstreme kontrasten tussen licht en donker niet aankan en die witte lucht zuigt niet enkel de aandacht weg van het onderwerp, maar heeft je lichtmeter ook op een dwaalspoor gebracht, zodat de boom zelf onderbelicht is. in onze rechtse versie kan je zien hoe we achteraf nog een heleboel kunnen "redden" achter onze kompjoeter (blauwe lucht, de rest vele lichter en beetje kontrast verhoogd) maar dat is en blijft lapwerk en de bedoeling is dat je hiermee rekening tracht te houden bij de opname zelf (dat de omstandheden niet altijd ideaal zijn, hoef jij mij niet te vertellen: we komen allemaal terecht in éénmalige situaties en niet iedereen heeft de lukse om enkele dagen of weken later nog eens terug te gaan). voor de kompozitie zouden we toch aanraden om in zo'n geval op je buik te gaan liggen, zodat de boom dan nog groter lijkt, om ook de grote stekels onderaan tot hun recht te laten komen en VOORAL om een link te leggen tussen land en lucht. ook zouden we een klein stapje opzij gezet hebben: naar links om dat tweede boompje er helemaal op te krijgen, of naar rechts om het helemaal weg te cijferen achter de stam van ons hoofdonderwerp. een hele boterham met raadgevingen, maar geen paniek: we zijn allemaal begonnen en als je uit het goede hout gesneden bent, leer je een hele hoop uit je eigen fouten (je weet wel: een ezel stoot zich geen tweemaal...) we zien met belangstelling je vorderingen tegemoet ! warme groet van fjet.
de eigenaar van de duiven zal waarschijnlijk erg trots zijn met dit "familieportret" samen met zijn troeteldiertjes, maar voor buitenstaanders is het een beetje een zoekplaatje geworden: we weten niet zo direkt waar we éérst moeten kijken. voor de les kompozitie heb jij het jezelf wel héél moeilijk gemaakt, omdat je tevéél ineens wil laten zien - want aan beginners raden we aan om slechts één enkel "hoofdonderwerp" te kiezen, dat we dan op zo'n "sterk punt" zetten om er alle aandacht op te trekken. in de uitsnijding die we op de onderste foto voorstellen hebben we heel wat bijkomstigheden weggeknipt zodat onze aandacht nu gaat naar de duivenmelker op de rechtse sterke lijn en... op die heerlijke fladderduif, die dan op het sterke punt boven links opeens veel beter tot haar recht komt. we krijgen daardoor een "verhaal": de (denkbeeldige) diagonale lijn tussen de man en de fladderende duif schept een "band" en de overige duiven worden dan figuranten. we zouden je willen aanraden om bij je volgende foto echt maar één enkel hoofdonderwerp te kiezen en dat dan heel bewust op een sterk punt te zetten... je zal merken dat je fotoos dan veel méér mensen gaan aanspreken (en dat is per slot van rekening de bedoeling). we kijken benieuwd uit naar je volgende inzending. warme groet van fjet.
weer zo'n prachtig voorbeeld hoe je, door bewust een beetje af te wijken van de compositieregels, een ekstra boodschap kan inbouwen in een foto. want hoewel de "fundamentalisten" erover zullen struikelen dat juultje niet helemaal op de rechtse vertikale lijn staat, krijgt hij juist dààrdoor meer "levensruimte". dat diagonale tegelpad staat zowat symbool voor het hele leven dat hij nog voor zich heeft en het feit dat hij daarvan afwijkt om geestdriftig op oma af te stormen, toont aan dat hij het hart én zijn prioriteiten op de juiste plaats heeft. de rechtse uitsnijding die wij voorstellen, is in dit geval niet noodzakelijk een "verbetering", want hoewel het afgeknipte gras geen essentiële info toevoegt aan de foto, verandert daardoor de hele SFEER en wordt de rechtse foto naar ons gevoel zelfs minder dynamisch. de vuistregrel is en blijft dat de kompozitieregels een uiterst handig hulpmiddel zijn om de bazisbeginselen onder de knie te krijgen, zullen gevorderden er langzamerhand "soepel" mee leren omspringen, om dan héél bewust iets te benadrukken. een ekstra pluspunt is dat je erin geslaagd bent om een banaal "snapshot" om te toveren in een boodschap van vitaliteit én warme genegenheid. warme groet van fjet.
jij hebt zonder twijfel gevoel voor dramatiek, want deze foto komt bij mij zo overweldigend monumentaal over (door het lage kamera-standpunt) dat ik meer aan een tropisch regenwoud denk dan een een bosje tuinbloemen. de felle kleurkontrasten dragen op een schitterende manier bij tot het KNAL-effekt die je bij het bekijken van deze foto krijgt: alsof al dat onstuitbare natuurgeweld zo van het scherm gaat spatten... en dat is absoluut een prestatie om apetrots op te zijn. jammer genoeg kunnen we we geen stukjes "aan-knippen" , want we hadden rechts van die blikvangende gele bloempjes nog wat meer achtergrond gezien, zodat ze echt op een STERK PUNT zouden komen (nogmaals: waar de horizontale en vertikale sterke lijnen elkaar kruisen, zoals duidelijk uiteengezet wordt in het lesje compositie)... dit had je kunnen bereiken door bij de opname een klein stapje naarrechts te zetten. we hebben de lichte vlekjes links onder weggestempeld, omdat ze toch iets teveel de aandacht afleiden van het indrukwekkende geheel. we kregen heel graag een JPEG versie van je zonsondergang, want daar hebben we problemen mee... en persoonlijk vind ik die NOG overweldigender! duimen dat het blog dit niet allemaal wegfloept, maart alleszins een dikke proficiat. warme groet van fjet.
een ronduit VERTEDERENDE foto, die hopelijk veel opa's en oma's zal inspireren om van hun kleinkinderen àndere (en échtere) fotoos te maken dan die verstarde pozes waarop we helaas zélf afgebeeld afstaan in de albums waarop we zélf die leeftijd hadden. uit de begeleidende tekst menen we op te maken dat de foto geschoten werd tijdens een lange treinreis waarop die spring in 't veld zich stierlijk begon te vervelen... een "handig" afleidingsmanoeuvre dus om de verveling te verbreken en... tevens een fantastische gelegenheid voor fotograferende grootouders om hun oogappels even "stil" te laten zitten... een voorbeeld dus dat navolging verdient. op de foto zelf valt het allemaal wel zo'n beetje in zijn plooien voor kompozitie, maar wie de begeleidende tekst NIET gelezen heeft, zal afgeleid worden door dat (onherkenbare) raam rechts en door de opening tussen de twee rugleuningen bovenaan links. bekijk de uitsnijding die wij ervan gemaakt hebben en kies dan zélf welke van beide JOU het meest aanspreekt - want in fotografie kan je enkel vorderingen maken als je dergelijke details werkelijk leert aanvoelen. warme groet van fjet.
je hebt duidelijk het lesje kompozitie ernstig doorgenomen: want willen of niet, het éérste wat je op deze foto ziet is... die steun van waaruit de diagonale hengel vertrekt en die steun staat op, jawel een sterk punt!... zo zie je maar hoe belangrijk zo'n sterk punt kan zijn. mogelijk zou de foto sterker overgekomen zijn, als je op dat sterke punt het hoofd en de schouders van een hengelaar gezet had, want nu hebben onze ogen niet echt een "houvast" en weten we niet meteen waar we eerst moeten kijken. maar dat de oever met die figuren op de bovenste sterke lijn staat, is dan weer een pluspunt. TIP: voor de onscherpte kijk je best even naar ons kommentaar bij je andere foto, want ook hier missn we de echte scherpte. TIP: natuurlijk kies je niet zelf de lichtomstandigheden bij zo'n hengelwedstrijd, maar hier komt alles redelijk "flets" over en dat hebben we op onderste versie opgelost met AUTOCONTRAST. daarvoor ga je in adobe naar afbeelding, je tikt er op corrigeren en in dat uitklapvenstertje nogmaals tikken op... autocontrast. laat je vooral niet ontmoedigen, wij hebben het allemaal ooit moeten leren en als je scherpteprobleem opgelost is, denken dat je met SPRONGEN vooruit zal gaan en dan ga je zelf nog veel méér plezier beleven aan onze heerlijk hobby. warme groet van fjet.
een grote WOW, maar toch met gemengde gevoelens... want als compositie zou dit een absolute prijswinnaar zijn, met alles op de juiste plaats en diagonalen die naar een sterk punt leiden waar onze blik niet meer verder kan en waar we dus kunnen beginnen fantazeren... héérlijk dus. MAAR de foto is nergens scherp, waaruit we afleiden dat je sluitersnelheid te traag was... voor beginners raden we dus aan om 1/125 sek te gebruiken, of NOG sneller, als we niet meer de vaste hand van een twintigjarige hebben. mogelijk is de onscherpte echter te wijten aan een lens die niet helemaal zuiver is (in dat geval met een absoluut stofvrij doekje en een druppeltje "lens cleaning agent" héél voorzichtig reinigen - hou er rekening mee dat één zandkorreltje onherstelbare schrammen kan maken op een lens!) de uitsnijding die we voorstellen in de onderste foto is geen echte verbetering, het zijn feitelijk slechts cijfertjes na de komma, want enkel de ervaren fijnproevers zullen oog hebben voor zo'n klein deatail (de diagonale lijn van de wegkant die precies eindigt in de rechtse onderhoek). maar nogmaals, voor compozitie: een heel warme BRAVO ! warme groet van fjet.
dit is een heel leuk voorbeeld om te illustreren hoe je een "gewoon kiekje" door toepassing van de compositie-regels kan omtoveren in een "foto met een verhaal". want als je beide versies vergelijkt, is de eerste foto er een van dertien in een dozijn, terwijl je bij de tweede wel even stil blijft staan: dat beeld staat daar plots vol ontzag te kijken naar die massale ijstaart-architektuur en alles lijkt opeens veel groter en indrukwekkender (door MINDER DETAILS krijgen we MEER rezultaat!) let wel: probeer zo'n beredeneerde uitsnijding reeds bij de opname te maken, want elke uitsnijding achteraf vermindert de technische kwaliteit van de foto. het duurt een ietsje langer, maar door oefening krijg je dat "gevoel" in je vingertoppen en ga je (zelfs zonder kamera) de wereld helemaal ànders bekijken en ga ook veel meer plezier beleven aan fotogaferen, omdat je ervaart hoe je JOUW VIZIE kan overdragen op anderen. we kijken met belangstelling uit naar jouw vorderingen! warme groet van fjet.
een perfekt "kiekje" met ongetwijfeld dokumentaire waarde, met mooie zijdelings lichtval en een voorgrond die de illuzie van diepte schept, maar waar helaas vruchteloos gezocht werd naar een sterk punt. ook na lang wikken en wegen zijn we er niet in geslaagd om daarin verandering te brengen door uitsnijding... in dit geval zouden we met de kamera opgeschoven zijn naar rechts, tot het rechtse waterrad op het sterke punt onderaan rechts zou gekomen zijn, in de hoop dat het linkse rad dan op het sterke punt boven links zou terecht komen, waardoor beide dan mogelijk door een (denkbeeldige) diagonaal verbonden worden. TIP: klik niet zomaar wat voor je neus staat, maar draai om het gegeven heen, tot je één hoofdonderwerp uitkiest en probeer dat dan op zo'n STERK PUNT te plaatsen, dus op het snijpunt van de denkbeeldige "sterke lijnen" die de foto zowel horizontaal als vertikaal in drie stukken snijden (dit alles staat beschreven in het lesje dat je toegestuurd kreeg)... en we herhalen hier met aandrang het verzoek om enkel fotoos op te sturen die speciaal voor deze les gemaakt werden. TIP: door een kortere sluitertijd te gebruiken, zou je afzonderlijke waterspatten te zien krijgen in plaats van een nagenoeg vormeloze witte watermassa. warme groet van fjet.
weer twee dappere nieuwkomers die hun vingers voelen jeuken om de BETERE fotoos te gaan maken in plaats van de klassieke kiekjes... en ook hier herhalen we (namens àlle begeleiders) het dringend verzoek om voor de besprekingen op dit blog enkel fotoos in te zenden die speciaal voor de les gemaakt zouden worden, zodat we toch enig inzicht hebben of onze goedbedoelde adviezen wel degelijk begrepen werden. warme groet van fjet.
het begint er op te gelijken dat antony zijn "roeping" als fotograaf gevonden heeft in de industriële archeologie, want nààst de onmiskenbare dokumentaire waarde slaagt hij er bewonderenswaardig in, om ons te blijven verrassen met zijn pas verworven fotografische vizie: dit zijn geen zielloze "fotokopies" van de werkelijkheid, maar warm doorvoelde sfeerbeelden, waar de nostalgie gewoon AFDRUIPT ! bij een "goede" foto lijkt het allemaal zo vanzelsprekend, dat wij de nieuwkomers aanraden om eens heel rustig te bestuderen hoe ontzettend belangrijk het is om de voorkeur te geven aan een zinvol detail boven een panoramische foto (die al vlug een zoekplaatje wordt) en om te blijven zoeken tot je de beste invalshoek vindt en daarbij rekening houdt met de zijdelingse lichtval (die dankzij de slagschaduwen zorgt voor deze heerlijke stofweergave en de warme sfeer). voor de kompozitie hebben we de originele foto nog een ietsje gecropt (bijgesneden) om dat raam nog iets méér op het sterke punt boven rechts te krijgen. omdat er voortdurend nieuwkomers opdagen, is het niet overbodig om hier af en toe te herhalen dat dit "uitsnijden" (dat soms nog "kadreren" genoemd wordt) feitelijk best gebeurt bij de opname, omdat uitsnijden achteraf steeds een verlies van kwaliteit betekent. verder hebben we de vluchtlijnen weer wat rechtgetrokken (in adobe: alles selekteren, dan onder bewerken naar transformatie en daar dan wat ekserimenteren met vervormen). TIP: bij dit soort fotoos is scherpte wel erg belangrijk, dus zoveel mogelijk diafragmeren (en als de tijd daardoor te traag wordt, zonder aarzelen een statief gebruiken!) je màg verder inzenden voor advies over kompozitie, maar je mag ook doorschuiven naar Vonny, die je dan alles zal verklappen over ritme en struktuur. felicitaities en warme groet van fjet.
gewoon FAN-TAS-TISCH hoe je de TIPs van de vorige bespreking in praktijk gebracht hebt en dit verdient een héél warme proficiat! zoals je in je begeleidende tekst schrijft: industriële archeologie helpt ons om niet te vergeten hoe het vroeger allemaal was en jij hebt hier een schitterende bijdrage geleverd. je hebt het onderwerp helemaal tot je laten doordringen en je hebt daarnà pas beslist om een massief en imponerend monument te maken van wat anderen wellicht een hopeloos aftandse installatie zouden vinden. je hebt hierbij zeer handig gebruik gemaakt van het kikker-perspektief om de konstruktie nog groter én indrukwekkender te maken, met een oordeelkundige toepassing van het sterke punt rechts boven, van waaruit diagonalen vertrekken, die in dit geval nog ondersteund worden door de kabels, die in andere fotoos doorgaans als erg storend overkomen. je tweede inzending hebben we niet kunnen openen, maar met deze transportband heb je een GIGA sprong voorwaarts gemaakt... heel graag NOG meer van deze uitstekende kwaliteit ! warme groet van fjet.
op gebied van compositie is dit inderdaad een stap vooruit, omdat de naam van deze ouderling nu (ook in het spiegelbeeld) op een sterk punt komt... merk op, hoe die naam nu opeens veel méér in het oog springt dan bij de vorige opname! de driehoekige schaduw, die in vorige opname zo storend overkwam, is nu een zinvolle grafische bijdragen geworden en DUS een absolute méérwaarde. heel ervaren fotografen zullen wel eens heel bewust kiezen voor een centrale kompozitie, maar in dit geval is en blijft het echt storend dat die waterspiegel de foto precies in twee helften snijdt... want hier knijpt het schoentje: die twee helften zijn NIET gelijk... de rimpeling in het water is (net zoals in de vorige opname) boeiend genoeg om zo nadrukkelijk aanwezig te zijn, maar dat gebouw op de achtergrond kwakt ons dan weer met beide voeten in de realiteit van de verkrotting. TIP: ik zou je aanraden om voor een volgende opdracht EERST te bedenken wat jou in je onderwerp boeit en wat je er mee wil overdragen op anderen... om dan pas DAARNA via de zoeker op "zoek" te gaan naar BESTE STANDPUNT... en dààrna te draaien en keren tot je hoofdonderwerp op zo'n STERK PUNT komt... het LIJKT verschrikkelijk ingewikkeld, omdat het zo héél ver wèg ligt van het klakkeloze kiekjes schieten van de japanse toeristen, maar als je het heel bewust blijft proberen, gaat het véééél vlugger dan je denkt een "tweede natuur" worden, dat je voor de rest van je leven in je vingertoppen blijft zitten... en dan beleef je duizendvoudig plezier aan fotografie, want dan ga je al die "kersjes op de taarten" ook ontdekken in de fotoos van ànderen. warme groet van fjet.
hoewel ik de échte taj mahal "iets" smaakvoller vind dan dit fantazietje van iemand met meer centen dan smaak (woehaha) is dit een geslaagde vingeroefening voor kompozitie: er werd heel bewust rekening gehouden met de vertikale sterke lijn, met de koepel als bekroning op een sterk punt en met de zoom van het grasveld voorbeeldig op de horizontale sterke lijn. TIP: jammer dat de spits van het torentje net buiten de foto valt, terwijl er méér dan gras genoeg is op de voorgrond (probeer het "amputeren" van lichaamsdelen of gebouwen zoveel mogelijk te vermijden, dat geeft de toeschouwer steeds een onaangenaam gevoel. de takjes op de voorgrond zijn een absoluut pluspunt, maar mochten iets nadrukkelijker in beeld komen (vooral dat takje links zou meer tot zijn recht komen als het wat meer afgetekend stond tegen de lucht). TIP: door op knieën of buik te gaan liggen, kan je zo'n taart van een gebouw nog indrukwekkender maker (kikkerperspektief doet het onderwerp GROTER lijken, vogelperspektief geeft de indruk dat het onderwerp KLEINER is). nota: probeer je fotoos in het kleinere formaat 800x600 aan te bieden voor de mailgroep (bespaart ons een hoop tijdverlies) goede moed en warme groet van fjet.
een foto die waarschijnlijk niet door iedereen zal begrepen worden, maar waaruit duidelijk blijkt dat de maker iets te ZEGGEN heeft... en dat is waar het in Kunst (dus ook in de betere fotografie) om draait: de blik even "gevangen" houden en de toeschouwer dan aan het dromen en fantazeren zetten. dààr ben je met dit "ongebruikelijke" beeld wonderwel in geslaagd, want nadat we (op het sterke punt rechts onder) die vreemde kombinatie van hout en gietijzer even verkend hebben, worden onze ogen automatisch aangezogen door de intrigerend onscherpe achtergrond, waar (op de bovenste horizontale sterke lijn) licht en donker in lijf-aan-lijf gevechten gewikkeld zijn... ons nuchter verstand wéét dat het koolzaad of zo is, maar onze verbeelding slaat meteen op hol.
de paaltjes hadden echt nog wat scherper gemogen, maar voor "compositie" is dit alleszins een gedurfd, maar geslaagd huiswerk, met een ekstra kompliment voor die zijdelingse lichtval warme groet van fjet.
met deze foto kan ik me véél minder verzoenen, ook al is het effekt van de spiegeling zeer geslaagd en ook al heb je dan duidelijk een poging gedaan om zowel de verschansing als de weerkaatsing ervan op de twee horizontale sterke lijnen te plaatsen, maar dat effekt wordt helemaal teniet gedaan door de waterlijn van het jacht, waardoor de foto radikaal in twee helften gesneden wordt. de zware driehoekige schaduw eist erg veel aandacht, zonder een meerwaarde aan de foto te geven. normaal trachten we een bewegend voorwerp de nodige "ruimte" te geven, maar hier ligt de boeg van de boot tegen de rechter zijkant aan te beuken en dat gevoel van onbeweeglijkheid wordt nog heel hard versterkt door de nadrukkelijke aanwezigheid van dat gebouw, zodat we het trieste gevoel krijgen dat die boot daar NOOIT meer wegkomt. TIP door iets meer tijd te nemen en geduldig rond je onderwerp heen te draaien, moeten er op die plaats véél betere fotoos te maken zijn... en dat je het kàn, bewijs je overduiidelijk met je andere inzending. blijven oefenen ? warme groet van fjet.
of je zelf al dan niet in zo'n soort hedendaags rococo-nachtmerrie zou willen wonen, doet hier even niet ter zake, maar jij bent op een SCHITTERENDE manier ontsnapt aan de verleiding om de zoveelste fotokopie te maken van een curiosum. want nààst de boeiende dokumentaire waarde, toont deze opname bovendien dat je een kamera kan gebruiken als een beitel, om uit de bestaande rotsmassa van de realiteit een kreatieve eigen -en DUS fotografische - vizie te beitelen, ONDER MEER door een soepele toepassing van de klassieke regels voor kompozitie. een fantastisch voorgerecht, bij de hierna volgende hoofdschotel. warme proficiat van fjet.
moest er een "foto van het jaar voor kompozitie" bestaan, dan kreeg JIJ die van mij zonder enige aarzeling voor dit spetterende vuurwerk van diagonalen, dat tevens een ode is aan de kreatieve hedendaagse architektuur, al GEBRUIK jij die grafische elementen om ze te recykleren tot een autonoom kunstwerk. wie DIT kan, hoeft geen mentor meer en ik hoop van ganser harte dat je dit benijdenswaardig hoge niveau van fotografie zal blijven behouden en er anderen mee zal inspireren om van elke foto iets héél anders te maken dan een zielloze reproduktie van wat voor je neus staat. met andere woorden: dit is jouw einddiploma kompozitie, met grote onderscheiding en staande ovatie van de jury. warme groet van fjet.
