Vandaag weer een "rustdag" (slechts 18 km. en amper 300m. stijgen) tot in Puente la Reina. Deze morgen vertrokken na een "stevig ontbijt" uit de automaat ( een paar koeken, meer was er niet ), over een licht heuvelachtig en landelijk gebied. We kregen ook voor het eerst een paar buitjes op onze nek, maar doornat zijn we niet geworden. De middagpicknick hebben we in het laatste dorpje voor het eindpunt georganiseerd : aankopen van brood en charcuterie, een fles wijn en Jef heeft zich, zoals thuis trouwens, opgeofferd als opkuiser van alle resten,; naar het schijnt hebben ze bij hem thuis daar een ander woord voor, maar dat wil ik hier niet publiek maken. Luc heeft totnutoe alle gemeenschappelijke uitgaven betaald, en de andere drir hadden al heimelijk gehoopt dat dit zo zou doorgaan; we waren echter gisteren boven de 400 Euro gemeemschappelijke uitgaven gekomen, dus heeft hij een "appel de fonds" gedaan en iedereen heeft keurig 100 Euro bijgedragen tot de groepskas (escapar es impossibile). In Puente la Reina logeren we in een 5-sterren albergue; volgens een Hammenaar die we onderweg ontmoetten gaat de kwaliteit van het logement vanaf hier alleen maar acteruit; hij doet namelijk dit stuk van de camino voor de tweede keer. Gisteravond hadden we bij het avondeten vier vrouwen bij ons aan tafel, die na het nuttigen van een fles wijn, zodanig "getetterd" hebben, dat noch Jacques noch Luc hun GSM hoorden. Er zat ook een Parijzenaar, pas gepensioneerd, bij ons aan tafel, die reeds twee maand onderweg is : Parijs naar Le Puy, vandaar naar StJean-PdP en vandaar verder naar Compostela; tothiertoe ca. 1700 km.; hij is bovendien zeer overtuigend bij het vertellen van allerhande theorieen, waar moeilijk iets tussen te krijgen is; kortom een zagevent. Volgende twee dagen zijn er telkens 29 km. te stappen, gelukkig niet te veel hoogteverschil, maar dit zal toch een test zijn voor onze conditie. Om Rosa gerust te stellen, Chris, een verpleegster van opleiding, heeft de taak op zich genomen om tweemaal daags druppeltjes in Jacques· ogen te doen, en hij ziet nog altijd klaar. Verdere rapportering volgt.
Zou de vermoeidheid reeds toegeslagen hebben, want Jef waste zijn propere kousen en liet de vuile liggen; Gilbert laat voor de eerste keer reeds zijn foto-apparaat liggen waardoor onze start enige vertraging kende. Stappen deden we tot Pamplona, iets voorbij tot Cizur Menor. Eigenlijk was het bijna een rustdag, slechts 19 km. over meestal vlakke paden. Hebben Pamplona bezocht, tapas gegeten en de stieren werden gelukkig niet op ons losgelaten. Iets over de ontmoetingen onderweg : * een Franse doktores stapt reeds 30 dagen vanuit Le Puy en Velay ( 800 km. ) tot Pamplona. * twee Franse dames die reeds 5 jaar telkens 10 a 12 dagen stappen, ook vanuit Le Puy; nu doen ze het stuk St. Jean-PdP tot Burgos, de rest doen ze de volgende twee jaar. * een jonge Braziliaan, die dolgelukkig was met een Belgische suikerwafel van Jacques op een moeilijk moment. * Chris uit Tienen stapt nog altijd dapper met ons mee; klimmen en vlak gaat zeer vlot, dalen echter is pijnlijk voor de rechterknie. Een woordje van Gilbert voor de Leeg, sorry Leielopers : hier wordt niet gelopen, maar gestapt, maar dan wel veel en heeeeeel lang. Het beste gewenst voor de 4-daagse van de Ijzer, en Lotje : houd er de moed in. Tot ons volgend verslag.
Wij zijn vanuit Roncevalles naar Larrasoano gewandeld ( 26 km ) over een +/- vlak parcours, maar toch met ca. 300 m. op en neer, langs prachtige paadjes; het weer was ·s morgens licht bewolkt, in de namiddag zonnig en warmer. Met Jef als navigator kan er ons niets gebeuren; hij houdt de uitleg van het boekje constant bij de hand en hij corrigeert zelfs de fouten erin. Twee zaken uit ons vorig verslag moeten we corrigeren : * dat het kalm was onderweg de eerste dag :: Roncevalles blijkt een zeer populaire startplaats te zijn voor Spanjaarden en Zuid-Amerikanen zodat er veel volk bijgekomen is ; immers de refugio in Roncevalles van 120 personen lag stampvol en er was nog menig volk in de twee andere hostals. * Gilbert heeft geen last van zijn schouder omdat hij zich uitgebreid laat helpen bij het omgorden van zijn rugzak; om ermee te stappen heeft hij geen enkel probleem. Dan nog van Gilbert voor Frank en Carine : alles verloopt naar wens; veel groeten aan de kleine mannen, dag Laurens en Kieran van peter. Tot het volgend verslag:
De treinreis hebben we in elk geval goed doorstaan. We waren rond 4 uur reeds in St.Jean-Pied-de-Port, een gezellig stadje aan de voet van de Pyreneeen, met veel toeristische activiteit We hebben ons aangemeld aan het Onthaalkantoor voor de pelgrims; men was er zeer behulpzaam voor het verstrekken van informatie; we zijn van daaruit rond 5 uur vertrokken naar Hunto ( ca.5 km; 300 m. stijgen) In Hunto verbleven we in een nette gite met bediening in halfpension, gevolgd door een kletterend onweer bijna de ganse nacht. Vertrek na een karig frans ontbijt richting Roncevalles om ca 8 uur. Na 940 m.klimmem naar col de Cisa was er een wafel van Jacques nodig om ons op de been te houden; daarna afdalen tot Roncevalles ( ca. 500 m. dalen) en in totaal 21 km. stappen. Ziende hoe we hier in Roncevalles gelogeerd zijn, denken we dat Hunto onze eerste maar ook laatste comfortabele verblijf was. Verder is er niets te melden , behalve het feit dat de schouder van Gilbert en de knie van Jef hen geen enkel probleem bezorgt. Op de trein hebben we kennis gemaakt met een dame uit Tienen, die ons totnutoe gezelschap heeft gehouden, verder blijkt het onderweg niet zo geweldig druk te zijn. Veel groeten en tot het volgende verslag:
Ik heb ondertussen met Martin getelefoneerd; hij deed reeds twee maal de tocht vanuit St.JeanPdP, waarvan de laatste maal verleden jaar.
Hij vertelde me dat er in elk middelgroot dorp (en dat wil niet veel zeggen in die streek) wel een café of een bibliotheek is waar je kan internetten; dat zou dus geen enkel probleem moeten opleveren om dagelijks of toch minstens om de twee dagen ons wedervaren op deze weblog te plaatsen ..WE DOEN ZEKER ONS BEST !!
Naar het schijnt bestaat er zelfs de mogelijkheid dat lezers een reactie kunnen plaatsen; ik weet nog niet hoe dat werkt, ik zal het eens uitproberen : zelf een reactie plaatsen op deze weblog en dan kijken hoe ik dat als eigenaar van de weblog kan bekijken.
Tot slot nog een foto van de vier helden : van links naar rechts : Jacques, Luc, Jef en Gilbert.
Sorry, ik heb geconstateerd dat de foto die ik er wou bijzetten niet is meegenomen; het maximum om fotos op de weblog te plaatsen is namelijk 100 kB en de foto die ik wilde meegeven is zon 700 kB.
Weet er iemand hoe ik een foto van 700 kB kan terugbrengen naar 100 Kb ?
Ikzelf (Luc, 60 jaar) had reeds lang het plan opgevat om ooit eens de tocht te wagen, maar door andere bezigheden ( toeristische reizen met twee en bergbeklimmingen alleen) was er tot nu toe nog niet de mogelijkheid geweest om mij daarvoor een ganse maand vrij te maken.
Aangezien er dit jaar geen grote bergtochten op het programma stonden had ik mij voorgenomen om de ganse maand mei te reserveren voor Compostela.
Toen ik daar op een bijeenkomst met vroegere huttentocht-genoten over sprak, bleken er algauw twee van hen geïnteresseerd om de tocht mee te doen. Zodoende stappen dus Gilbert (66 jaar) en Jef (59 jaar) met mij mee.
En dan later bleek ook nog een vroegere buurman uit mijn geboortedorp eveneens geïnteresseerd; er was echter een probleem aangezien hij nog zijn laatste jaar lesgeven moest uitzitten. Vandaar dat we dus samen besloten hebben om pas in augustus te starten zodat ook Jacques (58 jaar) kon meestappen.
Ondertussen hebben wij samen (met de echtgenoten) een bijeenkomst gehad over een goede maaltijd om een en andere praktische zaken te bespreken (vertrek per trein, gewicht en inhoud van de rugzak, lengte van de dagelijkse trajecten enz .)
Er werd dus beslist om te vertrekken op 16 augustus met de trein uit Brussel van 7.05 h naar Bordeaux; vandaar de aansluiting nemen naar Bayonne en dan met een lokale trein naar St.Jean-Pied -de-Port voor het begin van de voettocht over ca. 780 km.
Hopelijk zijn er onderweg voldoende internet-cafés om deze weblog aan te vullen, anders zal er van dit dagboek dus niet veel in huis komen. Dit doet er mij aan denken dat ik dit eens moet vragen aan Martin, een stadsgenoot uit Waregem die de tocht reeds tweemaal gestapt heeft. Ik doe dit in de eerstvolgende dagen en ik rapporteer daarover asap in dit dagboek.
