Na een vroeg ontbijt zijn we om 7.30 uur vertrokken voor een tocht van 28 km. Waar de tocht gisteren prachtig was, was hij vandaag wondermooi. Onze vergissing van enkele dagen geleden hebben we ons niet berouwd, integendeel, we betwijfelen of het centrale gedeelte zo mooi. Langs idyllische paadjes bereikten we deze middag Ancora van waaruit we constant langs de kust liepen. Ondertussen hebben we ook kennis gemaakt met Jilke, een jonge man uit Den Haag.Hij wandelt alleen tot Santiago waar hij zijn vriendin ontmoet die de Camino Frances wandeld, daarna zetten ZE samen hun weg verder tot Finistère. Zeg nu nog dat de jeugd geen idealen meer heeft. In de albergue ontmoeten we weer dezelfde pelgrims als de vorige dagen, er zijn nog 2 meisjes uit Wit Rusland bijgekomen. Om af te sluiten, het was een dag die we niet vlug zullen vergeten. Groetjes.
We zitten vandaag In een prachtige albergue in Valenca: Albergue S Teotónio. Dus kunnen we vandaag onze Blog bijwerken.
8 mei : Marinhas - Viana de Castelo.
Daar het gisteren avond nog pijpestelen geregend heeft, hebben we onze was half nat meegenomen. We hebben, buiten een Duitser en een Portugees koppel ook kennis gemaakt met 5 Italianen. Dus een bonte bende op de slaapzaal. Na het ontbijt zijn we met miezerige regen om 8 uur op pad gegaan. Na2 uur is het opgehouden en is het verder bewolkt gebleven. Nadat we door enkele typische dorpjes getrokken zijn, hadden we vanaf Belinho zicht op de Atlantische oceaan. Dan volgde een bospad met rotsen, kilometers lang, waanden ons op de eifelsteig. In Castelo do Neiva hebben we even halt gehouden bij een kerkje, gewijd aan St. Jacobus. Ook stond er een splinternieuw monument, gewijd aan de verschijning in Fatima. In Chafe hebben we ook even halt gehouden bij een prachtige kruisweg, daar zijn we even van het pad afgeweken om wat te eten en drinken. Rond 14.30 uur zijn we tenslotte over een monumentale brug Viana binnengewandeld. Vandaag hebben we onze toevlucht tot een pensionnetje gezocht om eens goed te douchen en bij te slapen. Het was weer een mooie dag. Tot slot nog een Portugees spreekwoord : "Porto werkt, Braga bidt, Coimbra studeert en Lissabon krijgt het geld.
Gisteren en vandaag geen Wifi ter beschikking in de albergues. Dus proberen we morgen verslag uit te brengen. Wees gerust, we hebben 2 prachtige dagen in de natuur gewandeld. Zitten nu in een restaurant, dus geen tijd om meer te vertellen. Groetjes.
Vandaag zijn wij gelogeerd in een albergue van het rode kruis in Marinha. Voor de eerste keer op onze Camino hebben we via de computer de blog en de reacties kunnen bekijken. Oprechte dank voor de talrijke sympathieke reacties. Het deed ons werkelijk deugd, via de smartphone is het niet mogelijk.
Nu over tot de orde van de dag: gisteren voelden we ons zo goed uitgerust dat we beslist hadden verder te lopen dan het geplande "Vilarinho". Dus tot in"Arcos", dan zouden we vandaag maar 22 km moeten lopen. Wij dus om 7 uur vertolken en de gids weggeborgen want de gele peilen waren overduidelijk, we konden niet verloren lopen. We zouden na 22km in Barcelos aankomen. Ons lunchpakket hebben we na 2 uur stappen aangesproken. Van industrie was niets meer te merken. Een groot deel van de voormiddag volgden we een oude spoorwegbedding door hoofdzakelijk landbouwgebied en open natuur. Vervolgens liepen we door een uitgestrekt eucalyptus bos, afgewisseld met kikkerpoelen, honderden meters lang, waar we dan getrakteerd zijn op een concert, hoge en lage tonen door elkaar en hier en daar eentje met een kikker in de keel. Dan was het koffiepauze en vroegen aan de cafébazin waar we eigenlijk waren, bleek dat we in "Fonte Boa" zaten. Vonden we niet terug op onze gids, doch we hadden er nog geen erg in, tot we om 12.30 uur aan de bombeiros voluntarios vroegen waar we nu waren. Bleek dat we op 20 km van Barcelos zaten, namelijk in"Fao", op de atlantic route. En nu....? Eerst middag eten in het restaurant van de brandweer en alles op een rijtje zetten. Wij hadden 2 keuze mogelijkheden: ofwel met de bus naar Barcelos, of de atlantic route verder volgen. Bij algemeenheid van stemmen hebben we beslist om door te stappen tot Marinhas. Dus, de kaarten van onze gids gaan 3 dagen de rugzak in tot we in Tui(Spanje) zijn. Ondertussen hebben we in de albergue het gezelschap gekregen van 2 Portugezen, 1 Duitser en 5 Italianen, dus een bont allegaartje. We mogen besluiten dat we toch genoten hebben van deze dag. Tot slot, een mededeling aan Henis 5 en Berg 6: gelieve ons voor morgen "GEWETTIGD AFWEZIG" in te schrijven, geef de gasten een dikke knuffel van ons. Groetjes
Het is gisteren nog een gezellige avond geworden met Yvette en Godelieve: iets gaan eten en bijgepraat tussen pot en pint. Ook waren we getuige van het jaarlijks studentenfeest met optochten. Het was al laat toen we afscheid namen van de dames, wij gaan vandaag verder terwijl zij Porto bezoeken. Vanmorgen zijn we dan, goed uitgerust, op pad gegaan en tot onze grote verwondering was er op het grote plein voor het stadhuis niets meer te merken van de braspartijen, hoewel ze ons laat wakker gehouden hebben. Hoe verder we weg trokken van Porto, door de oudere woonwijken, zagen we ondanks de crisis toch ook meer en meer nieuwe fabrieken op de industrieterreinen. Uiteindelijk komen we In de natuur terecht, wat een verademing! Gezellige dorpjes, mooie bruggetjes o.a."Ponte de Zameiro". Ook de straten, geplaveid met kasseien, zijn meestal afgebakend door hoge stenen muren. Het weer vandaag: licht bewolkt, HOERA! Vandaag zijn we een tiental pelgrims tegen gekomen, plots zijn ze er weer, allemaal vertrokken uit Porto. De foto is van een kerkje in Giao, typisch voor de streek, de gevel versierd met blauwe tegels, azujelos genoemd. Groetjes van Diane en mij.
Vandaag hebben we Porto bezocht met zijn vele kerken en monumentale gebouwen. Om16 uur zijn we naar de luchthaven van Porto gegaan om Godelieve en Ivette te verwelkomen. Zij beginnen overmorgen aan hun Camino. Zij waren duidelijk aangenaam verrast. Morgen lopen we verder. Voor de buitenwereld, Godelieve is jarig vandaag, dus wie haar nummer heeft, stuur massaal smsjes. Groetjes.
Met vertraging. Tegen de morgen aan stormde het hevig, met zware regen,maar we hadden geen keuze; opstaan, inpakken en wegwezen. Het was zo vochtig in de alberge(geen verwarming) dat alles heel klam was. Rebecca is gisteren avond ook toegekomen. Dus, wij met ons drie in die alberge(normaal 14 pers.). Etentje bij mama Zéssa, Ondanks het feit dat we niet normaal konden converseren wegens taalprobleem, hebben we toch heel wat afgelachen, maar vooral genoten in vriendschap van"dagelijkse kost" a la mama Zéssa. Als afsluiter (we zouden dan goed slapen) kregen we nog een glaasje port-wijn. Na in het dorpje goed ontbeten te hebben, bleef het droog tot in Perosinho, waar we nog een mooie horreio zagen en we een heel lange tijd op een Calzada Romana(Romeinse straat) wandelen. Via Vila Nova de Gaia bereikten we deelgemeenten van Porto. Dan langs de Ponte de Luis I over de Rio Douro, waar we bijna werden weggeblazen van de plots opgestoken stormwind, stonden we plots aan de kathedraal. Nu enkel nog zoeken naar een logement, hebben we tenslotte in het midden van de stad gevonden. Nu op stap in Porto. Sorry, vandaag geen foto's omwille van de regen. Ik kan mijn fototoestel niet laten communiceren met mijn smartphone. Als er iemand mee kan helpen als we terug zijn, geef maar een seintje. Groetjes.
Vermits we beiden wat door onze beste krachten heen zaten, hebben we beslist het vandaag wat kalmer aan te doen. Dus lopen we tot Grijo. Over de tocht kunnen we kort zijn. Het regent de ganse dag. Als we rond 14 uur aankomen zijn we doornat. De auberge is nog niet Open, we moeten wachten tot de president van de"confraternity of St James" komt opendoen. Na het invullen van de nodige documenten en als we betaald hebben, laat hij ons alleen. Wij hebben voorlopig het rijk voor ons alleen, dat is ook nodig om alle natte kledij ergens kwijt te raken. Het nadeel aan deze auberge is dat er in de onmiddellijke nabijheid niets open is. We zijn dus veroordeeld om de nootjes, koekjes en de 2 appels die we bij hadden als rantsoen voor vandaag te nemen. Doch, we klagen niet, dit is ook camino beleving. Alleen hadden we wat verwarming kunnen gebruiken. Kelly(van het Australische koppel) is vanmorgen met de bus naar Porto gegaan, haar voet heeft het begeven. David is dus in alle vroegte alleen vertrokken en zou door lopen tot Porto. De rest van de pelgrims hebben we niet meer ontmoet. Tijdens de tocht gingen onze gesprekken vaak over de 5 verongelukte bedevaarders op hun weg naar Fatima. Op de camino lossen alle problemen zichzelf op. Zéza.de buurvrouw is net binnen geweest,na de mis van 19 u.zou zij eten voor ons maken. Godelieve en Ivette, wij kennen niet jullie juiste vertrekdatum, als je al in Porto bent: Buen Camino, als je nog moet arriveren: breng a.u.b. wat zon mee. Wegens het slechte weer heb ik geen foto's kunnen nemen met de smartphone, dus heb ik er maar een gemaakt van onze natte schoenen en kappen.
Sorry, gisteren viel alles tegen, zelfs seniorennet had zijn kuren. Dus, nieuwe poging. Het weerbericht voor de dag van de arbeid klopte perfect. Deze ochtend bij het ontwaken: "heel zachtjes tikt de regen tegen het.....". Wij toch maar op stap, het was vandaag toch een korte afstand (16 km). Ondanks de regen hebben we in Ponte Rio Marnel kunnen genieten van het uitzicht op het dorp (zie foto). Iets later, na onze koffiepauze was het niet meer zachtjes tikken, doch plenzen. Volgens Diane: geen weer om een hond door te jagen. Vermits de auberge pas om 14 uur opengaat en wij te vroeg waren, hebben we ons zelf getrakteerd op een dagmenu met bijbehorende wijn. De rest van de dag: regen, regen, regen... Dus na de perikelen met de blog, vroeg gaan slapen.
2 mei: Albergaria A Velha - Sao Joao de Madeira. Ook vanmorgen miezerde het nog wat, dus de vochtige regenkappen(niets droog gekregen in de kelderruimte) maar terug aan getrokken. Het bospad door het eucalyptus bos was op sommige plaatsen gewoon niet begaanbaar door de regen van gisteren. In Pinheiro da Bemposta zijn de straatjes allemaal heel smal en met kasseien bekleed. Intussen is het droog geworden en durft de zon zich af en toe laten zien. In Oliveira de Azemeis, na 22 km, zouden we vandaag stoppen, maar de enige 2 pensions waren gesloten en voor het 4 sterren hotel was ons pelgrims budget te klein. Dus, na het middag eten, toch op stap voor de volgende 8 zware kilometers tot in Sao Joao da Madeira. Om 16 uur zijn we uiteindelijk aangekomen. Daar kwamen we het Australische koppel tegen, de andere pelgrims zijn we niet meer tegen gekomen. Groetjes van Diane en mij.
Het zou een zonnige dag worden, dus zijn we maar vroeg op pad gegaan. We passeren Anadia, waar op een enorm groot terrein nieuwe industriële gebouwen staan, met o.a. ook nog film- en theaterzaal. De gevolgen zijn zichtbaar in de nabij gelegen dorpjes, de huizen zijn er netter en gerenoveerd.enkele kilometers verder hielden we koffiepauze in Arcos. Dit was dan weer een spookdorp met totaal verwaarloosde huizen en verlaten industrie gebouwen. Het zou een wandeling worden, totaal op asfaltweg, gelukkig werd het bewolkt. Maar wat is er nu mooier aan een Camino dan de spontane ontmoetingen. Vandaag kregen we op onze koffiepauze zomaar 2 kleine gebakjes aangeboden, op een industriepark van een wijnhandel kregen we zomaar elk een zakje met 2 appels en een flesje water aangeboden. In Agueda ontmoette we dan weer een Canadese dame die haar doodzieke moeder kwam bezoeken en die ons moed insprak. De wandelroute die we volgen wordt gebruikt door de pelgrims die naar Compostella gaan (gele pijlen), en door de bedevaarders die naar Fatima gaan(blauwe pijlen). We lopen dus op hetzelfde pad als de bedevaarders die op 13 mei de herdenking van de verschijning van O.L.Vrouw aan de 3 herderskinderen mee vieren in Fatima. De eerste 2 bedevaarders hebben we vandaag ontmoet en even gesproken. Groetjes van Diane en mij.
Coimbra bezoeken was zeker geen verloren tijd. Het was werkelijk de moeite waard. Vandaag konden we rustig om 8uur ontbijten en dan pas vertrekken, er staat maar 23 km op het programma. We komen langs een paar kleine dorpjes maar moeten ook weer veel op de grote weg lopen tot Santa Lucia, om dan in een uitgestrekt eucalyptus bos te wandelen. Het weer was afwisselend bewolkt en zonnig. De trip was zeer heuvelachtig en dus vermoeiend, maar als beloning kregen we prachtige vergezichten voorgeschoteld. s' avond zaten we met 8 pelgrims"Leitao assado" te eten, dit is een plaatselijke specialiteit; gegrild speenvarken. Nu is het weer bedtijd. Groetjes, Diane en Guy.
Wij zijn vandaag al de 28ste. Gisteren speelde Wifi ons met onze voeten. Eenmaal alles ingezet, vloog ik er uit. Vandaag gaan we het verstandige aanpakken en in stukjes wegschrijven. De Kerkklokken wekte ons om 6 uur. Opstaan, inpakken en wegwezen was de boodschap want er was weer regen voorspeld. Het was genieten van het mooie ongerepte natuurpark. In Zambuial merkten wij toch weer heel wat vervallen en verlaten huisjes, er staat ook een heel oud bruggetje "Ponte Filipina" uit 1636. Verder was het genieten van prachtige vergezichten. Het ontbijt dat we hebben voorzien moeten wij uitstellen, het café is dicht. Dan maar wachten tot Condeixa a Velha, ondertussen viel de regen met bakken uit de lucht. Na een ontbijt met enkele tassen koffie konden we dan toch weer verder onder een stralende zon. Even verder in Conimbriga is er een Romeinse nederzetting. De opgravingen geven een overzicht van een stad met o.a. thermen, forum, zuilenrij en vloermozaïek. Wat verder was onze verwondering groot toen we 2 vrouwen de was zagen doen in een overdekte wasplaats aan een Kerkje. Zes maal hebben we de regenkappen moeten uit en aan doen voor we binnen waren. En dan zien we Coimbra beneden in het dal liggen maar het duurde nog zeker 2uur voor we echt in de stad waren. De laatste 5 dagen hebben we gemiddeld 31 km gestapt, vandaag nemen we een rustdag om te recupereren ade stad te verkennen.
Vandaag eens niet om 6.00 u opstaan. Na het ontbijt de Blog van gisteren (Wifi problemen) bijgewerkt en op stadsbezoek. Coimbra ligt tegen een helling aan de Mandego stroom en is vanouds een universiteitsstad(20000 studenten) met mooie oude gebouwen en kerken. De straatjes in het oude stadsdeel zijn "fiatjes" breed. Groetjes van ons, morgen is weer een stapdag, dus nu maar afsluiten, trouwens te veel problemen met Wifi.
Gisteren avond nog onder begeleiding van de huisbazin naar de kerk gegaan waar een vriendelijke dame (kosteres)een speciale doordruk stempel in ons boekje heeft gezet. Dit stempelboekje moeten we in Compostela voorleggen als bewijs dat we de Camino gedaan hebben. Over voormiddag zijn we vlug uitgesproken, regen en mist verpeste het uitzicht op de mooie natuur. Namiddag klaarde het wat uit, de zon kwam er af en toe door, net genoeg om de regenkappen te drogen vooraleer we weer een stortbui over ons kregen. In Alvorge was er een markt, d.w.z. een kraam met kleren en een met fruit. Wij konden er genieten van een fantastisch vergezicht aan het kerkje dat ook bekend staat voor zijn groot houten kruis. Wij zetten onze tocht verder door uitgestrekte velden met wijnranken tot in Rabacal.Weer nieuwe pelgrims onderweg ontmoet; Britten en Australiërs. Ook een prettig weerzien met de Oostenrijkse dames. Wij gaan nu slapen, het was een vermoeiende dag, maar toch weer de moeite waard. Bijgevoegde foto is onze eerste selfi die we maken, zeg nu zelf, niet slecht.
Vandaag staat er weer een tocht van 31,5 km op het programma.Deze tocht kan in geen geval ingekort worden omdat nergens tussen vertrek en aankomst overnachting mogelijk is. Wij lopen kilometers op een wondermooi bospad, doch, mooie liedjes duren niet lang. Eens buiten het bos bleken we de weg kwijt te zijn, met die prachtige natuur niet opgelet. Maar op een camino komt meestal alles goed, even op de grote weg is er een behulpzame Portugees om ons terug op de weg naar de camino te begeleiden. Om 10,00u houden we koffiepauze in Soianda, dit blijkt de enige plaats te zijn waar kan gedronken worden. Gelukkig dat we het op voorhand wisten en dus voldoende bij hadden. De camino loopt verder door een groot eucalyptus bos met tussendoor kurkbomen,maar het is steeds afwisselend berg op en af. We installeren ons op de rand in het bos om te eten, plots een hevige regenbui, dan maar de regenkap over ons trekken en de broodjes gezellig verder opeten. Als de bui over is,terug op weg, nogmaals benadrukken dat de natuur hier prachtig is. De laatste 5km gaan we over een prachtige"via Romana". Het is hier wel moeilijk op
wandelen, het tempo ligt lager dan we gewoon zijn, ook al omdat we moe worden en alles begint pijn te doen: voeten, schouders, rug. Maar alles is vlug vergeten na een warme ontvangst met een heerlijke porto-wijn in de auberge. Het moet gezegd zijn dat de Portugezen behulpzame en vriendelijke mensen zijn. Tinneke arriveerde uiteindelijk een uur na ons. Tot slot toch even vermelden dat we onderweg opgevangen werden door een boer die ons appelsienen liet plukken uit zijn plantage.
Vandaag is het vrijdag, normaal op ter heide, vandaag op stap voor ter heide. Golega,waar we gisteren zijn toegekomen, is bekend om zijn paarden: " Lucitano ". Volgend weekend wordt er een internationale paardenmarkt gehouden (iets groter dan die van Kuringen dus). Ook het Australische koppel logeerde bij ons en nog een Nederlandse dame: Tinneke. Vandaag was iedereen al op om 6 uur, samen gezellig ontbijten en praten over o.a. de 37 km van gisteren. Om 7,15 dus op stap voor 29 km. Er is regen voorspeld, we zien wel. Vrij snel passeren we "Quinta da Cardiga": het is een totaal verwaarloosde woonwijk met kerk, kasteel en woongelegenheden uit de tijd van de tempeliers orde. Het eucalyptus bos dat wij passeren, is moeilijk te bewandelen, nat en geen bospad maar een soort aangevoerd slib, het maakte onze schoenen kilo's zwaarder. Net op tijd halen we Atalaia voordat er een ware stortbui losbarst. Dus gebruiken we de koffiepauze om onze regenkledij aan te trekken. Verder gaat de tocht door een groot bos en over heuvels met een overweldigend uitzicht. Vervolgens wandelen we door enkele kleine woonkernen om rond 15,45 uur Tomar te bereiken en vervolgens aan een café te stoppen en iets te drinken. Morgen staat er weer 31 km op het programma, we beginnen het stilaan gewoon te worden.
Gisteren avond nog interessante ontmoeting gehad met studenten uit het Luikse.Zij zijn hier in het kader van een uitwisselingsproject. Vandaag om 6,45 op pad voor 30km naar Golega. 3 uur aan een stuk zien wij wijngaarden zo ver we konden kijken. In Vale de Figueira,waar wij ontbijten,ontmoeten we een Australisch koppel. Het viel ons wel op dat veel vrouwen de café in kwamen om koffie te drinken, met gebakjes! Verder is het dan weer wandelen over zandwegen tussen hoofdzakelijk maïsvelden en de zon laat zich ook weer goed voelen. In een klein dorpje: Pomdeionho hebben we onze middagpauze gehouden, volgens onze gids zouden we hier echter niet door komen. Oei, wat met het aantal km? In Azinhaga merkten wij aan een bepaald huis ontzettend veel zwaluwennesten, de vogels zelf ook natuurlijk, we hebben zelfs al jongen gehoord. Nu zouden de laatste km moeten beginnen, maar dan weer langs de steenweg. Als we uiteindelijk bij het eerste terras in Golega aankomen om 15,45uur , staat er een steen die 37 km aangeeft tot Santarém. Dus 7 km meer dan voorzien. Toch nog een mooie auberge gevonden, waar het andere koppel ook reeds aanwezig is. Vlug douchen en het stof weg spoelen.
Gisteren avond nog interessante ontmoeting gehad met studenten uit het Luikse.Zij zijn hier in het kader van een uitwisselingsproject. Vandaag om 6,45 op pad voor 30km naar Golega. 3 uur aan een stuk zien wij wijngaarden zo ver we konden kijken. In Vale de Figueira,waar wij ontbijten,ontmoeten we een Australisch koppel. Het viel ons wel op dat veel vrouwen de café in kwamen om koffie te drinken, met gebakjes! Verder is het dan weer wandelen over zandwegen tussen hoofdzakelijk maïsvelden en de zon laat zich ook weer goed voelen. In een klein dorpje: Pomdeionho hebben we onze middagpauze gehouden, volgens onze gids zouden we hier echter niet door komen. Oei, wat met het aantal km? In Azinhaga merkten wij aan een bepaald huis ontzettend veel zwaluwennesten, de vogels zelf ook natuurlijk, we hebben zelfs al jongen gehoord. Nu zouden de laatste km moeten beginnen, maar dan weer langs de steenweg. Als we uiteindelijk bij het eerste terras in Golega aankomen om 15,45uur , staat er een steen die 37 km aangeeft tot Santarém. Dus 7 km meer dan voorzien. Toch nog een mooie auberge gevonden, waar het andere koppel ook reeds aanwezig is. Vlug douchen en het stof weg spoelen.
Wij hebben Wifi problemen gehad, maar nu schijnt toch weer alles in orde. Deze morgen eerst andere logies gezocht, waar wij een douche konden nemen en onze kleding drogen. Hostel N1 is een splinter nieuw pelgrims hotel, dat eigenlijk nog niet gekend is. Wij hebben de bus naar Fatima genomen. Daar hebben we alle meegekregen intenties en de nodige kaarsen laten branden. De kerk zelf mochten wij niet in, onderhoudswerken. Het O.L.Vrouwenbeeld stond opgesteld in een bidkapel. Alles is daar sober gehouden, geen Scherpenheuvel toestanden. Gelukkige weer goede Wifi mogelijkheden.
Vandaag in Santarém aangekomen en voor de eerste keer Wifi.
19 april: Om 7,30 zijn we op pad. De houten boulevard langs de Tejo is iets langer dan die van Oostende. Wij wandelen vervolgens over een heel smal aarden pad. Bloemen, het geluid van vogels en kikvorsen zijn ons enige gezelschap. Na30 km mogen wij in de kazerne van de brandweer overnachten. Is eens wat anders dan een hotel.
20 april: 25 km gewandeld, waarvan 4 km mooi natuurpad. Alleen de ochtendzon over de stroom 'Tejo' was de moeite. Voor het overige was er alleen asfalt en dan nog langs de drukke N3. Het verkeer reed er alsof ze op de autostrade waren en wij hadden geen voetpad om op te lopen. De asfalt en de hitte maakte het nog ondraaglijker. Ook veel industrie, nieuwe en verlaten fabrieken. Wij hebben zelfs een complex gezien van minstens 500 m. lang, dat totaal ontmanteld was. Gelukkig toch nog iets te zien, ooievaarsnesten op 2 silo's en op zend masten. Ook de eerste pelgrims ontmoet, 2 Oostenrijkse dames en 2 Duitsers.
21 april: Opgestaan om 5,45 uur en op weg om 7 uur voor een tocht van 32km. Vertrokken uit Azambuia, bekend om zijn tomatenfabriek. Geen wolkje aan de lucht. Een tocht om snel te vergeten. Vlak en werkelijk niets te zien. Om15,30uur in Santarém aangekomen en gaan slapen in Sancta Casa miserecordia, was wel het minste van het minste. Overnachten koste er 5. Alles was klam van de vocht bij het opstaan.
Vandaag zijn wij gelogeerd in een albergue van het rode kruis in Marinha. Voor de eerste keer op onze Camino hebben we via de computer de blog en de reacties kunnen bekijken. Oprechte dank voor de talrijke sympathieke reacties. Het deed ons werkelijk deugd, via de smartphone is het niet mogelijk. 
Het zou een zonnige dag worden, dus zijn we maar vroeg op pad gegaan. We passeren Anadia, waar op een enorm groot terrein nieuwe industriële gebouwen staan, met o.a. ook nog film- en theaterzaal. De gevolgen zijn zichtbaar in de nabij gelegen dorpjes, de huizen zijn er netter en gerenoveerd.enkele kilometers verder hielden we koffiepauze in Arcos. Dit was dan weer een spookdorp met totaal verwaarloosde huizen en verlaten industrie gebouwen. Het zou een wandeling worden, totaal op asfaltweg, gelukkig werd het bewolkt. Maar wat is er nu mooier aan een Camino dan de spontane ontmoetingen. Vandaag kregen we op onze koffiepauze zomaar 2 kleine gebakjes aangeboden, op een industriepark van een wijnhandel kregen we zomaar elk een zakje met 2 appels en een flesje water aangeboden. In Agueda ontmoette we dan weer een Canadese dame die haar doodzieke moeder kwam bezoeken en die ons moed insprak. De wandelroute die we volgen wordt gebruikt door de pelgrims die naar Compostella gaan (gele pijlen), en door de bedevaarders die naar Fatima gaan(blauwe pijlen). We lopen dus op hetzelfde pad als de bedevaarders die op 13 mei de herdenking van de verschijning van O.L.Vrouw aan de 3 herderskinderen mee vieren in Fatima. De eerste 2 bedevaarders hebben we vandaag ontmoet en even gesproken. Groetjes van Diane en mij.
Wij zijn vandaag al de 28ste. Gisteren speelde Wifi ons met onze voeten. Eenmaal alles ingezet, vloog ik er uit. Vandaag gaan we het verstandige aanpakken en in stukjes wegschrijven. De Kerkklokken wekte ons om 6 uur. Opstaan, inpakken en wegwezen was de boodschap want er was weer regen voorspeld. Het was genieten van het mooie ongerepte natuurpark. In Zambuial merkten wij toch weer heel wat vervallen en verlaten huisjes, er staat ook een heel oud bruggetje "Ponte Filipina" uit 1636. Verder was het genieten van prachtige vergezichten. Het ontbijt dat we hebben voorzien moeten wij uitstellen, het café is dicht. Dan maar wachten tot Condeixa a Velha, ondertussen viel de regen met bakken uit de lucht. Na een ontbijt met enkele tassen koffie konden we dan toch weer verder onder een stralende zon. Even verder in Conimbriga is er een Romeinse nederzetting. De opgravingen geven een overzicht van een stad met o.a. thermen, forum, zuilenrij en vloermozaïek. Wat verder was onze verwondering groot toen we 2 vrouwen de was zagen doen in een overdekte wasplaats aan een Kerkje. Zes maal hebben we de regenkappen moeten uit en aan doen voor we binnen waren. En dan zien we Coimbra beneden in het dal liggen maar het duurde nog zeker 2uur voor we echt in de stad waren. De laatste 5 dagen hebben we gemiddeld 31 km gestapt, vandaag nemen we een rustdag om te recupereren ade stad te verkennen.
Vandaag eens niet om 6.00 u opstaan. Na het ontbijt de Blog van gisteren (Wifi problemen) bijgewerkt en op stadsbezoek. Coimbra ligt tegen een helling aan de Mandego stroom en is vanouds een universiteitsstad(20000 studenten) met mooie oude gebouwen en kerken. De straatjes in het oude stadsdeel zijn "fiatjes" breed. Groetjes van ons, morgen is weer een stapdag, dus nu maar afsluiten, trouwens te veel problemen met Wifi.
Vandaag in Santarém aangekomen en voor de eerste keer Wifi.
