Oude bomen verplant men
op een vakkundige en degelijke manier!

Ook al waren de werken voor een nieuwbouw al gestart in september 2004, getuigt het Salvatorcentrum te Hasselt de laatste tijd eerder van een onbekwame (in)drukte van belang bij de verhuis van zijn senioren van het 6-verdiepen hoge gebouw naar het in aanbouw zijnde nieuwe complex met slechts één verdieping. Met de klemtoon op "in aanbouw zijnde", want het is nog verre van ontvankelijk voor bewoners, laat zwijgen bezoekers. Ik vraag mij af of de brandweer van Hasselt hierover reeds zijn goedkeurende zegen gaf. Toch konden we in onze Limburgse dinsdagkrant lezen dat de 161 oudjes uit het Salvatorrusthuis in drie dagen verhuisden van de hoogbouw naar de werf van de nieuwbouw, die zo'n 500 meter zuidwaarts, in een rustigere en natuurlijkere omgeving, ingeplant werd. Zodat nu al de Salvatorgebouwen met klooster, verpleegschool, kliniek en rustoord dicht bij mekaar  bereikbaar zijn. Al hebben we onze twijfels over de bouwvalligheid van de huidige oude hoogbouw, konden we er toch al regelmatige ouderdomsverschijnselen vaststellen. Zonneblenden die verscheurd fladderen in de wind, een lift die weken hopeloos buiten strijd bleef, stalen ramen die zich trachtten dicht te houden... is elk nieuw sociaal initiatief lovenswaardig welkom. Ook naar de verruimde nieuwbouw keken we met volle verwachtingen uit. Mocht ook, meen ik, als je buiten al de bijkomende kosten, van dokter, pedicure, kinesist tot haarkapper voor één senior maar even 41 euro per dag mag neertellen, met enkele maanden geleden een eerste merkelijke opslag die geenenkele privé-verhuurder zich wettelijk mag permiteren mét de aankondiging van een tweede heuse opslag... die, naar verluid, niet door de ministeriële beugel geloods werd.

 

Talrijke keren werd de verhuis aangekondigd... maar dan weer uitgesteld.
Net 'n terdoodveroordeelde in Amerika die van het ene uitstel in het andere verzeilt, maar toch ooit... Maar nu leek er hier toch meer aan de hand dan nog even geduld te tonen.
Hals over kop moest de hoogbouw, met zicht op de stad Hasselt en z'n grote ring, ontruimd te worden en werden de senioren in drie dagen, per twee verdiepingen, naar hun toekomst geholpen. De verantwoordelijken hadden de beste schuilkelders gevonden om zich te verstoppen, terwijl alles wat op de familiale levers lag in de richting van het, zo goed als blijkbaar onvoorbereide en onwetende, personeel gestuurd werd. De nieuwe huisvesting werd een doolhof van jewelste, waarbij de klemtoon voortdurend gelegd werd op de inzet van hoofdzakelijk de familieleden die hun senior, zo goed als kon, moesten geruststellen om, voor hen, zo'n wereldreis te overbruggen.
Ook al had men in de hoogbouw voortdurend een merkelijk tekort aan personeel, maakte men toch gebruik van de verhuisgelegenheid om nog enkele overbodige personeelsleden een C4tje toe te stoppen.

Haast en spoed is...

De verhuis gebeurde als bij 'n, je weet wel:
1. Een voorspel waarbij de familieleden erg beperkte uren en dagen opgelegd kregen om, mits opgelegde grenzen, het noodzakelijke persoonlijk bezit over te brengen van oud op nieuw. Sommigen hebben daar speciaal verlof voor moeten nemen want buiten hun eigen werkuren en weekeindes kende de directie niets en wie denkt nu nog in een rusthuis aan andermans werken.
Werkende familieleden leerden nu op korte tijd grote meubelstukken 500 meter te verplaatsen via een kelderdeur, richting lift en zoekt u maar, want wegwijzertjes waren er niet of hingen enkel in plakbriefjes te fladderen. Heel wat kamers stonden nog in hun onafgewerkt ruwbouwblootje, telefoonaansluitingen zijn er vandaag nog steeds niet. Wellicht is iedereen, zoals daar alles in die nieuwbouw gericht op het digitaal allernieuwste, GSM-gericht, en de kuisploeg was blijkbaar al met met Krokusverlof. In elk geval iedere senior moet zijn telefoonnummer van de hoogbouw zelf opzeggen. Over bijkomende kosten, nieuwe aansluiting enz. wordt niet gepraat. De nieuwe telefoonnummers zijn in aantocht en de adres- en telefoonwijzigingen worden in de pantoffels van de senioren geschoven.
Wie betaalt hiervan de af- en aansluitingskosten?
Want het gaat toch over een eenzijdig van de Salvatordirectie opgelegd verplichte verhuis?

2. De climax: de dag van verhuizen, waarbij men liever geen familieleden op de vingers zag kijken, werd in de avonduren door de familie opgevuld met troostende woorden van verstoorde senioren die compleet door die verhuis én het vernieuwd intern reglement de kluts kwijt waren en wellicht één van hun ergste dagen hebben meegemaakt. Weinigen vonden zomaar hun kamer terug en paniek was er troef enz. Niet één kamer was volwaardig inorde. Overal ontbrak er wel ergens iets om de ontvangst zo onopvallend en gezellig mogelijk te maken. Men weet daar toch zeker dat met het ouder worden ook de aanpassingsproblemen sterk groeien.

3. Het naspel begon met een gemakszuchtige welgekome postkaart vol handtekeningen aan de senior die het nog net of niet kon zien en lezen, want bloemen stonden op de verboden lijst. Dus lieve families de bloemetjes werden in de nieuwbouw letterlijk buiten gezet... Ook al moeten we toegeven: de kamers op zich zijn aangepast netjes, maar toen niet netjes en vierkantiger ruimer dan vroeger met een toilet waarin je een fuif kunt houden. Het keukentje werd in de oude pompbak in de hoogbouw achtergelaten. Dus een gasten-kop-koffie met ondertas en lepeltje dienen het toilet te paseren om weer netjes op de volgende te wachten. Ook een deurkast met veilig slot op werd in de grote inbouwkast voorzien. Bij velen was wel de sleutel zoek. Maar dat waren we al vlug gewoon in dit seniorenstadje in aanbouw waar nog menig straatnaambordje ontbrak. Op het eindelijk gevonden gastentoilet in doolhof gangen moest ik met één hand de deur dichthouden, want de sleutel had zich ook even van deur vergist. Het klassieke noodtoestelletje met knopjes, waaraan een senior zo levens-gehecht is, om het personeel te bellen was nu ineens vervangen door een mini-degitale afstandsbediener met uiterst gevoelige knopjes waarvan het bovenste knopje diende om het personeel te roepen, het middenste om het grote licht in de kamer aan te steken en het onderste... Ja, het onderste? Daar wist zelfs het pijnvoetig krijgend personeel niet dadelijk een juist antwoord op. De senioren die buiten radio beluisteren, TV-, naar buiten kijken en bezoek ontvangen ook nog even op internet de wereld willen bewonderen kunnen vermoedelijk op deze allernieuwste aanwinst terecht. Vermoedelijke en terecht vraag vol twijfels vermits alles daar toch zo vlot verliep.
Het is eigenlijk de bedoeling dat de senioren, in zo'n groepjes van tien, samen wat verder dan hun neus en kamer kijken en in de ontmoetingsruimte wat contacten, babbeltjes, tijdverdrijf... plegen en vooral kilometerbesparend: samen eten. Lovenswaardige vooruitzichten die zeker twee ruggesteuntjes verdienen. Eigenlijk een hele rolstoel. Tenminste als die oude bomen zich nog willen aanpassen. Niet iedereen houdt van het nieuwe als ze het oude al jaren gewoon zijn. Het ontbrak er eigenlijk alleen maar aan "tijd en geduld" wat men toch van bejaardenvakmensen mocht verwachten. Het kon helemaal anders.
In deze verhuisperiode werd bv niet eens één personeelslid méér ingeschakeld om deze totale ommezwaai en volksverhuizing op te vangen. Een ommezwaai die toch voor de senioren veel drukker en harder over komt dan bv bij nonnen die op missiereis mogen, eventueel van klooster veranderen of de kap over de haag...

 

Het is en was er deze week een zielig vertoon, waarbij je door de ramen een sierlijke buldozer kon bewonderen, de klusjesmannen hun gangetje zag gaan en vooral, binnengangs, het personeel zichzelf hoorde voorbijhollen.
Wie nog wat achtergebleven spullen uit de oude hoogbouw wilde halen kreeg op papier nog de tijd tot 28 januari om niet aan een gesloten deur te moeten staan... maar moest vandaag 25 januari al vaststellen dat de elektriciteit afgesloten was en dus de liften onbeweeglijk op een ander leven hingen te wachten...
Hoe de familie en bezoekers het beste naar de nieuwbouw kunnen fietsen wordt hen binnenkort nog wat juister uitgelegd.
Plannetjes zijn blijkbaar in de maak... want nu beseft men ineens dat de senioren-sponsors van de Salvator niet allemaal van Hasselt waren.
Het salvatorrusthuis dat in 1974 opgericht werd door de nu 102-jarige orde Zuster Salvatorianessen noteren deze week, laatste week van januari 2007, na bijna 33 jaar, alvast een nieuwe historische datum in hun agenda. Met een start van 119 bewoners in 1974 hopen ze binnenkort - misschien dit keer wél met wat nodig geduld - maar even 245 senioren van dement tot valide te kunnen huisvesten.

Deze hals-over-kop-operatie, wellicht onder druk van de nieuwe eigenaar - alhoewel eerder beweerd werd dat ze nog niet wisten wat er met die oude bouw ging gebeuren - van de hoogbouw en mogelijk hoge boetes boven het hoofd, want de termijn van verhuis was reeds lang voorbij, hoe lovenswaardig ook het toekomstig ideaal, kreeg voor al de familieleden, maar vooral de senioren die er verblijven, een koude douche van een plotse overhaaste vernieuwing, over hen uitgeschud. Met misschien een maandje geduld had men de toekomstige "afbetalers" van dit nogmaals lovenswaardig initiatief in veel leukere omstandigheden en op een seniorentempo feestelijk kunnen binnenhalen en dat bloemetje hoort er nu eenmaal ook nog bij. 
We kunnen zeer moeilijk de directie een proficiat toesturen voor zo'n belabberde volksverhuizing. Wel een dikke proficiat voor het personeel en een schouderklop voor de blijvende inzet en hun eeuwige glimlach.
Want iedereen weet dat zeker de senioren
niet de gemakkelijkste kinderen zijn om te verzorgen.
Sinds de nonnen hun paternoster omgewisseld hebben voor een telraam... is zuster Cent van primair belang, ook al slaat ook daar de schaarste in aangroei sterk toe en horen de meeste stichteressen in hun huidig eigen splinternieuw tehuis thuis...
Tenminste als het ooit afgeraakt, want daar heeft men blijkbaar nu nog tijd genoeg.
Ik ga toch eens overwegen of ik niet ergens zo'n projekt ter wereld kan helpen.
Je voelt het zo aan. Senioren dat is werk voor de toekomst!
Bejaardenhelpers en -helpsters de toekomst lacht u toe.
En voor de busness: there is no... like seniorenbusness!

Opmerkelijke opmerkingen

Nieuwsblad - 2-12-2005

- HASSELT - Het woon- en zorgcentrum Salvator bouwt een nieuw rusthuis met plaats voor 177 bedden maar kan binnenkort ook 36 zorgflats optrekken. De provincie trekt daarvoor een half miljoen euro uit.

- De voorlopig laatste goedkeuring heeft betrekking op een subsidieaanvraag van de vzw Salvator Rusthuis, dat via het woonfonds 36 zorgflats extra wil bouwen, gekoppeld aan een nieuw rusthuis van 177 bedden. De totale kostprijs van het project bedraagt ruim drie miljoen euro waarvan 500.000 euro uit het fonds komt.

Belang van Limburg - 29-10-2004

- De congregatie van de Salvatorianessen bouwt naast het huidige Salvatorklooster een nieuw rusthuis. Dat bleek een goedkopere oplossing dan het huidige gebouw uit 1974 te renoveren. Het nieuwe complex zal 177 eenpersoonskamers tellen. Tegen de herfst van 2006 moet het rusthuis klaar zijn. Bijna tegelijk verrijzen 36 serviceflats. Die komen midden 2007 in gebruik. De totale investering bedraagt 15 miljoen euro.

- "Het oude gebouw voldoet niet meer aan de huidige normen," vult Rudy Matheus, voorzitter van de raad van bestuur van de vzw Salvatorrusthuis aan. "De renovatie zou 75 procent van een nieuwbouw kosten. Bovendien zijn wij het laatste rusthuis dat zo'n grote subsidie kon krijgen van het ministerie van Welzijn. Dat betaalt 60 procent van de prijs. Onze bewoners krijgen extra comfort. Per persoon voorzien we 65 m2 leefruimte. Dat is 10 m2 meer dan nu. De kamers groeien van 22 naar 27 m2. Per 10 kamers is een eigen ontspanningszaal en zijn badkamers voorzien. De totale oppervlakte van onze site stijgt van 8.000 naar 11.000 m2." De kamers kunnen aan mekaar worden gelinkt.

Het Laatste Nieuws - 23-06-2003

- Elke afdeling van 3 wooneenheden beschikt over dagzalen met buitenterrassen, die op het gelijkvloers grenzen aan binnentuinen. De kamers voor de bewoners zijn 27,5 vierkante meter groot. In elke wooneenheid zijn er twee kamers voorzien die makkelijk samengevoegd kunnen worden voor het verblijf van echtparen. Er komt ook een cafetaria en een nieuwe kapel.

Een erg ontgoocheld bejaardenhelper op pensioen.

Zoals de titel van m'n blogje het niet zegt...
Als we thuis niets te zeggen hebben kakken we het gewoon de wereld in.
Ook al luistert er geen kat naar en is zo'n ding zo strikt persoonlijk
- dat het bijna nieuws voor mezelf is - om je eigen er wat aan op te krikken...
Krikken op zo'n leeftijd... ?
Man, man, platte band is het nu ook weer niet helemaal. Maar ja, er zit toch een gaatje in. Van jeugdbeweging werden wij een interloktuele vooraanstaande zuipclub
met lullen als vlaggemasten.
Vaandeldragers noemde men dat vroeger
en heel wat pastoors hebben geholpen om dat vaandel top te houden.
Laat het door mij gezegd en door velen gedacht zijn. Amen.
Niet iedereen kan de Lotto verliezen hé.
Ik schrijf me leeg met het hoofd op hol. Kedeng, kedeng...
Paardenvijgen na Pasen.

Als je verandert van gedachten... zou Jo Leemans zingen, met het frivoolste stemmetje op knikkende maagdelijke knietjes, dat een schoolmeiske in wit-zwart zo lief is. Dus ik spreek van 150 jaar terug toen Jo nog geen rimpels had lijk de Demer met al zijn zijrivieren en -grachten. Ook die blijven zelden binnen hun oevers. Aan de oever van de vliet... zat er een eenzaam muisje... Lalalalalalala... De klok wijst... Foei, al 4.55 uur Paas-uchtend.
Het jaar vul je maar zelf in. Dat hangt er van af wanneer je het leest en wie er hier nog  wat anders ziet dan uitsluitend kerkhofblommen verdommen.
Je ziet ! Ik schrijf met vooruitziende terugwerkende kracht. Een soort los remcircuit.
Geen advokaat die beseft wat een eend in de bijt betekent.
Terwijl ie al fietsend naast het water stemmen denkt te ronselen.
Mochten de vissen maar stemmen ? "
Veur gien honderdduzend frang: zong de Juul van Katastroof.
En ik zit nog maar - ei zo na - aan zin 15. En er zijn er weer een paar voorgekropen.
Dus binnen een paar uur terug aan een ingekorte werkweek beginnen.
Of zou ik straks bij de dokter geen briefke gaan halen met een gezicht of het goeie vrijdag was? Of aswoensdag?
Nog beter! Bloggen voor het examen... Brossen misschien?
Geil belangrijk! Daarvoor moet je niet van Kuttekoven zijn.
Zeg maar dat ik het gezegd heb. En vermits ik thuis niks... Ah ja, klopt, heb het al gezegd. Geheugen en ouderdom, begrijp je. Hand in hand. Bij u ook? Un soutien de memoire(s) avec jeux de boules. Geheugensteuntje met ballen. Is dat nu enkelfout of meerfout? Nooit vergeten. Ooit schrijf ik er nog een heel heel dun boekje over.
Je ziet, het wordt amper een half blaadje aan één kant.
Als die kelk ook maar niet aan mij voorbij gaat.
Het ene oor in... Diareert het andere uit.
Maar ok we hebben "dit" weer gehad. Nu "dat" nog. De gekste, onmogelijkste, serieuste... in elk geval "praat" en vieze foto's ga je er moeten bijnemen!
Of, uit alle veiligheid, je blijft misschien toch best volledig weg.
Lig daar echt niet van wakker.
Laura is ook ooit buiten gegaan toen een bekende Martin
teveel over de Westvlaamse blote kontjes uit zijn kraam sloeg.
Fantastisch ! Het ergste was, dat niet één zijn belabberd taaltje verstond.
Blijkbaar, buiten haar gerekend. Daaaag! Alhoewel... Kado!
Gratis en voor niks, lijk de Stunt er ooit aan begonnen is,
maar nooit afmaakte omdat Vandebroucke niet boog voor de führer...
Maar Stevie zichzelf achteraf heel verstandig op een zeer aantrekkelijk onbelangrijk zijspoortje heeft gezet omdat er teveel beloftevliegen rond zijn oren zoemzoemden... Juist! Dat doen stekelige muggen. Zoemmmmmmmmm. Zoemmmmmmm.
En hoe meer je luistert hoe zoemer ze worden. Akelig 's nachts.
Dan zijn die lage decibels toch zo stijlhoog. Zelfs die laatste en grootste heeft hij gratis in rechte LIJN met die van Willy op vakantie gestuurd.
One-way-ticket zonder retour. Forever!
Ik heb horen vertellen dat dit het énige verstandige was dat hij ooit over de Limburgse purpere hei heeft uitgespreid. Behalve dan het verteerde gerstenat dat hij straal de natuur inzond. Al was ie stapel van groen.
Je hebt het of je hebt het niet! Zei Toon toen. Maar Vera njet !
Maar die heeft het blijkbaar meegenomen naar de onderaardse gangen van het aar(d)sparadijs. Homo sapiens. Menselijke verloedering tot Pick Brothers.
Zeg nu niet dat ik rassist ben hé. Maar wie schreef weer "The Pickwickpapers"?
Juist ! Je mag verderlezen en soms Huxlie's terugkomen.
Niet te dikwijls of de roddels gaat weer overhaags.
Het is weer even stil.
 
Radijzen! Heel gezond, maar vree slecht voor het speen.
Gatlikkers alle landen, verenigt u en we sturen bush de bush in!

Op een 1 juli terugblikken is niet altijd vanzelfsprekend.
Als je nog heel jong bent lijkt dit een doel op zich. Dan begint de vakantie. Maar nu? Op een zaterdag? Zo'n 30 graden in de schaduw met het vooruitzicht dat het morgen, zondag, nog een paar graadjes hoger zal liggen met een seniorenadvies van tussen 12 en 20 uur huisarrest? Allé, je zou voor minder optimist zijn.

 

 Het is nu al 2 uren en 13 minuten zondag 2 juli 2006, de Amerikaanse schuttle is niet vertrokken en de termometer, binnen tegen de muur, geeft 28,7 graden aan. Dus van slapen gaat er niet teveel in huis komen. En buitenhuis slapen... daar zijn we te senioor voor. Vroeger stond de tent al achter op de wei en heel de buurt hing aan dezelfde fles Cola te teutelen als jonge varkens.
Van slapen kwam toen evenmin op de wei. Laat ons zwijgen van in huis. Het begon deze morgen al, allé deze middag, met opstaan. Het was te warm om overeind te komen én te plakkerig heet om te blijven liggen. Dus even tien minuten op de rand van het bed zitten knipperen met de ogen en peinzen hoe we de dag zo bewegingsloos mogelijk en droog zouden kunnen doorbrengen.
Vooreerst het besef dat het zaterdag was en wellicht heel Vlaanderen uren staat aan te schuiven in rijen van 2, 3 of 4 om onze 65-km-korte kust te gaan bevuilen. Gisteren nog wist de VRT ons nog te vertellen dat eigenlijk het hele Noordzeewater bezoedelder is dan ze ons vertellen en men enkel met een blauwe vlag met de kwallen mocht gaan spelen, binnen het aangeduide zwemveilig terrein. Dus van die 65 km bleven er al heel wat minder over dan de landkaart ons aantrekkelijk maakte. Maar de zee? Geen haar van mijn grijze dos die daar een momentje aan durfde denken. File of niet. De bezoedeling is al erg genoeg. Nog nooit heeft men gezegd: omdat het zo warm is bestaat er enorme kans op een te hoog ozongehalte in de lucht. Gelieve dus dat ozongat zo klein mogelijk te houden, houdt de auto binnen en blijf thuis van de zee en verre autotochten. Nee hè, niemand die dat zegt. Men zou moeten zeggen: Kom bij warm weer pas buiten 's nachts na 0 uur en maak een verfrissend tochtje, met of zonder fiets en geniet van de prachtige zonsOPgang.
Eigenlijk als gepensioneerde mag men de laatste jaren toch ook LIJN-recht gratis en voor niks, zelfs zitten
 in de overvolle NMBS. Maar ja, nu is het daar ook een staan en puffen geblazen als heel België in dezelfde richting suist. De regering vraagt zich soms af waar ze het geld moeten halen. Wij eigenlijk ook en vinden het nog fantasten ook omdat ze alle kasseien uit de grond kunnen klagen en het geld toch maar bij mekaar vinden. Doe zo voort dames en heren. Goochelaars zonder stokje. Allé sommigen toch, want onlangs heeft Daemske toch het tegendeel bewezen. Hopelijk komt hier geen rechtzetting van. Ik bedoel van het berichtje.
Ah! De krant. Zo begint dat gewoonlijk. Eerst een soort ontbijt van 4 pillekes, die hun weg wel zullen vinden, met tussendoor enkele speculooskoekjes. Een kop koffie en dan al het nieuws dat we eigenlijk al bondig wisten maar nu in overvloed tot onze hersenen konden laten binnendringen.
De krant dus. Viel me vandaag heel zwaar op de maag. Het lijkt of ze de "Tour de France" dit jaar hebben ingetrokken en die zou vandaag van start gaan. OK, ze hebben daar al enkele dagen (weer) over gesproken en geschreven, maar dat men een keuze had uit een massa kandidaten kon ik niet goed volgen. Sommigen wisten al in de loop van de week dat ze erbij waren, maar vandaag kon ik er 9 op mijn speculoosjes smeren. En dan nog niet de kleinsten. Mij lijkt het een onthoofding van de Tour. Lens is er mooi onderuit gekropen en zelfs een ganse ploeg kon niet aan de start verschijnen want ze behaalden het minimum deelnemersaantal niet. Dat is gelijk bij de Paus die nog naarstig over de pil ligt te piekeren terwijl de hele wereld ligt te boemzen dat de stukken er vanaf vliegen en aids luchtig als relatiegeschenk wordt rondgedeeld, want in Rome denken ze nog altijd dat die ballonnetjes dienen om postduif te laten spelen.
Men is nu al jaaaaaren over doping bezig en altijd net voor een belangrijke wedstrijd keert het hele modderbad zich nog eens lekker om. Vroeger was dat mediabelangrijk en vulde halve kranten. Vandaag zijn we zoet met een sober artikeltje op de front waarop ook de foto prijkte van de bloementuilen ter herinnering aan de twee vermoorde meisjes. Sorry, maar ik heb het, spijts die vreselijke omstandigheden voor de kinderen, nog heel moeilijk dat twee meisjes onder de tien jaar om 3 uur 's nachts in het al zo beruchte Luik op hun eentje rondlopen. Als ouder zou ikzelf er al angstig, zelfs niet durven, rondlopen. Maar voor die arme kinderen. Hopelijk geschiedt de gerechtigheid en denk ik soms aan Amerikaanse toestanden waar meestal nog uitgevoerd wordt wat men beslist terwijl men nu hoort dat de eventuele Luikse verdachte buur gezien, gekend, reeds plichtig enz... was en na enkele jaren even heerlijk naar het buurtfeestje kon gaan. Wat mij ook frapant in de krant opvalt is dat ineens prins Laurent niks aan de foto's van zijn tweeling verdient. Met in het klein eronder: Prins annuleert verkoop van foto's tweelingszoontjes voor 15.000 euro. Net nu dat er een federale heisa ontstond rond het publicatierecht van deze kersverse Belgen die nog niemand mocht zien. Dat geldt natuurlijk ook voor TV-beelden in zo'n complex land als het onze. Ik hoop dat u het ook snapt.
Wat verderop in de krant zat in contrast prins Philip over een ganse pagina zijn eigen foto's te trekken.
Werchter koos weer het ideale weekend uit om uit de kleren te gaan en zo'n 80.000 rockers gingen uit de bol. We maken echt andermans rekening niet. Maar als er overheidstoelagen bij gemoeid zijn hoort dit tot onze plicht. Ik verzuim.
Met zulke temperaturen doen sommige produkten het nogal vlugger dan anders. Drinken is alvast een must. Water is gratis. En als het bier mag zijn tel je 2 euro per pintje neer.
Het prachtige zicht op het grootste kunstmatig binnenwater van Vlaanderen, het Limburgse "Schulensmeer" koelde mij, bijna over twee pagina's, af. Ik had het liever in kleur gezien??? De koelte van de zitkamer lokte mij om toch televisie te gaan kijken. Ik kon nog net een stukje meepikken van de VTM-film over de mogelijke achtergronden van de moord op president JFKennedy.
Daarna zetten wij ons op de fiets om de rest van het vooraf reeds ferm uitgedunde peleton van de "Tour de France" hun proloogje van iets meer dan 7 km te laten afleggen. We onthouden dat in deze proloog onze Tom Boonen mooi op de 12de plaats eindigde en dat er dit jaar 10 Belgen deelnemen aan de ronde. Tom morgen kandidaat is voor de gele en groene trui... En als het kan op het einde het groen behouden.

 

Tijdens het zappen, kwam ik regelmatig voorbij een tennisveld, maar vermits voor mij die sport meer lijkt om een avondje met snookeren te dagdromen bleef ik daar niet hangen en verzeilde in de WK voetbalwedstrijd tussen Engeland en Portugal. Ook niet dadelijk de sport om van te dromen, maar deze wedstrijd hield me in de ban. Vooral omdat er nogal met wat kaarten gespeeld werd, eentje van het plein moest, er maar geen doelpunt kon gescoord worden, 2 x 15 minuten langer moest gespeeld worden en tenslotte met horten en stoten de pinalties voor de nodige hartkloppingen zorgden. Waw zeg. Ernaast, tegen de paal... tot Portugal door de zoldering ging en Engeland de kelder opzocht. Een Engeland dat toekomstige voetbalsupporters bespaarden van verder Engelse voetbal te bekijken en overzeese hooligans die nu heel rustig de tijd hebben om zelfs te voet thuis te geraken. Wel even de Noordzee overzwemmen hé mannen. Maar het water heeft de goede temperatuur. No problems men!
Van luieren, nietsdoen en zitten wordt je ook maar stijf en moe... dus bewoog ik zoals in een vertraagde film naar mijn electronische brein, waar misschien wat bloggers liggen te knokken met tekst en foto's. Of misschien muziek? Nee, daar is het echt te warm voor en vraagt teveel beweging. Aan de blogactiviteiten voelde ik dat er nog meer senioren elders dan het pc-verblijf hadden opgezocht.
Nadat ik mijn mailbox had uitgekuisd van viagra, sex, nephorloges, goedkope software, leningen... die de spamfilter niet had kunnen tegenhouden kwam ik terecht op de website van Aljazeera en ontdekte er enkele aantrekkelijke artikeltjes die je hieronder wel ergens terugvindt. In elk geval de collectie WK-carnavalfoto's nam me meer dan een uurtje in beslag en zo kon ik op een mooie manier afscheid nemen van het WK voetbal in Duitsland... of er moest morgen iets uitzonderlijks gebeuren. Je weet maar nooit.
Tot slot luisterde ik nog even naar de Duitse radio WDR4 en mocht nog vernemen dat het morgen zelfs in Duitsland warmer en warmer wordt met als voorlopig hoogtepunt woensdag 36 graden. Net genoeg om niet in koorts te vervallen. Het is nu bijna 4 uur op zondagmorgen en binnen een half uurtje fluiten de vogeltjes je rond de oren dat het je lief is. In elk geval de achterste buitendeur staat - met de zift in - wagewijd open en de frisse lucht tracht met tevergeefse moeite het warme binnenhuis af te koelen. Maar toch nog veel te vroeg om te gaan slapen. Misschien nog een blognieuwsje zoeken... de 78toeren-radio beluisteren of toch nog even een wereldreisje maken op mijn surfplank... 
Gaston Berghmans zingt het toch zo schoen: De jeugd dat es ne schoene tijd!
En wat zie ik! Er zit nog iemand op mijn blogje die de slaap niet kan vatten... En we zijn niet alleen.
Maar nee, luister... Het is 4.24 uur en de eerste vogels kwelen er ineens lustig op los. Eentje begint... Het koor volgt. Waar is de tijd dat er nog tucht bestond. Nu vraagt men zich af wat dat woord wil zeggen. Shit. De temperatuur binnen wijst 27,7 graden aan. Nog te... Ik denk dat ik enkele minuten zonder tent de wei op ga en dan. Geen kat die daar naar kraait. De haan wel. Slaap wel!(Gi)