Dit keer wil ik het even niet over mezelf hebben maar over iets waar ik toch een mening over heb.
Twee renners, al jaren ploegmaats, en toch rijdt de ene de andere in de vernieling. Begrijpe wie begrijpe kan!!! Wat heeft Naïro ooit Alejandro misdaan? Ja daar gaat het over Quintana en Valverde die volgens mij nooit door eenzelfde deur kunnen gaan zijn. Vier keer, misschien wel vijf of zes keer heeft Valverde Quintana in de achtergrond gereden. Ik moet eerlijk toegeven ik was meer supporter van Alejandro dan van de koele Columbiaan. Maar dit overstijgt zelfs mijn normen dat ik er compassie mee kreeg. Mijn liefde voor de egoïstische Spanjaard is helemaal verdwenen.
De dooddoener was zaterdag waar hij (Valverde) er persoonlijk voor zorgde dat de Columbiaan van het podium verdween. Het leek hem net iets te veel, 2 Mobistars op het ereschavot. Dus liet hij Pogacar (die zijn 3de plaats wel degelijk meer dan verdiend heeft) zonder slag of stoot wegrijden en top of the bill hij reed daarna nog van Naïro weg ipv hem te helpen. Toppunt van egoïsme in mijn ogen.
Maar ook de ritten daarvoor had hij er al voor gezorgd dat Quintana enkel op zichzelf aangewezen was. Neem nu Soler, in de rit dat hij moest wachten, perfect staaltje van anti-ploegmaat. Of de waaieretappe??? Als Mobistar (en ook een beetje Astana) niet meerijden met Jumbo-Visma komt (volgens mijn bescheiden mening) Quintana in de leiderstrui. Maar neen dat mocht niet gebeuren!!! Intriest voor de misschien niet zo sympathieke Quintana maar nog triestiger voor de ganse Movistarclub waar maar één iemand de lakesn uitdeelt, inderdaad.
Nu ja volgend jaar rijdt Quintana voor een andere ploeg en het is nog maar de vraag of hij via die weg gramschap kan halen.
Voor mezelf was het deze week ook sportief een goede week. 25km Gewandeld, 50km gefietst en 2 dagen achter elkaar een loopje van een 40-tal minuutjes afgewerkt.
Hier ga ik er mee stoppen, mijn mening is gegeven geniet nog van de dagen die nog komen moeten.
Iedereen loopt terug in de normale pas, werk, school, op pensioen. Tijd om wat persoonlijke dingen te doen.
Tijdens de regenbuien van deze week heb ik me nog eens op mijn postzegelverzameling gestort. Nog veel werk voor de boeg aleer alles op zijn juiste plaats zit. Maar wel interessant en zelfs een beetje leerrijk.
Sportief ben ik deze week uit de hoek gekomen. Heb mijn wekelijkse kilometertjes gefietst (een 30-tal), mijn wandeltotaal zit deze week op 40km, niet slecht vind ik zelf. Maar vooral heb 2 keer mijn volledig looptoertje afgewerkt (5,6km in 40' en 39') en daar ben ik superblij mee. Hopelijk kan ik het blijven volhouden. En op naar meer of is dat al teveel geëist?
Mijn kleinzoon was toe aan zijn eerste basketbalstapjes en ben even gaan kijken. Tenslotte heb ik dat spelletje ook 30 jaar gespeeld. We zullen wel zien als hij het maar leuk vindt.
Onze dagwandeling was gepland in de omgeving van de grens in Arendonk. Na een koffietje in het Theehuis (Talander) ploegden we door veld en bos via een vroegere Duitse basis tot Hooge Mierde (NL). Daar lekker gegeten in café Den Hoek (https://www.facebook.com/pages/Caf%C3%A9-Snackbar-den-Hoek/339299923424539). Om opnieuw door bos (De Utrecht) en velden te trekken en af te sluiten met koffie en taart gebakken en opgediend door mensen die niet "passen" in het normale werkcircuit.
Met mijn vrouwtje gaan eten in de Panache (op aanraden van Molse vrienden!!!) maar prijs kwaliteit was navenant. Het was lekker maar prijzig (bij betalen voor saus en aardappel in de schil zonder lookboter). Mijn vrouwtje vindt het niet voor herhaling vatbaar en ik ben mee. Als je een prijslijst hebt dan volg je die en anders verander je hem (zalm = dagprijs ja ok maar hoeveel kost het dan???).
Hier ga ik het bij laten geniet er nog van en tot lezens ... .
Het is altijd prettig als je van je laatste vakantieweek iets leuks kan maken. Mijn vrouwtje is dinsdag en donderdag wel gaan werken maar dat had zijn reden en was onvermijdelijk.
Donderdag ben ik nog gaan wandelen in Gerhagen (Tessenderlo), een wondermooie wandeling in een wondermooie streek (bossen van de Merode). Toch waren we amper met 7, een laagterekord maar de afwezigen hadden ongelijk.
Het weekend was een sportief kijk-weekend. Koers, atletiek, volleybal (geen voetbal en autosport) ik heb er grotendeels van genoten maar heb ook slapende momenten gehad. Nu ja het leven is ook niet altijd even spannend.
Vrijdag (één van onze jaarlijkse tradities) naar de Efteling geweest met onze kleine familie. Na een bewogen ritje, 2 keer vrouwtje verkeerd gereden, werd het een ongelooflijk leuke Efteling-dag. Alles ' à l'aise' maar wel van 10u tot 20u in aktie gebleven. Enkel Noud had onderweg een powernapke gedaan. Voor onze kleinzonen zijn de topattracties de waterbaan, monsieur Cannibale, de rode neuzen en af en toe iets eten of iets drinken. Spijtig genoeg geen riddershow dat vonden ze wel heel erg, maar dat Fynn op de foto kon met één van hen maakte toch wat goed. De streetshow stelde niet veel voor, "Is dat alles?". Papa en mama hebben de roetsjbaan alleen gedaan en de mannen (mijn schoonzoon en ik) konden nog genieten van Braziliaanse schonen (???). Moe maar voldaan terug naar Mol.
Vanaf vandaag begint iedereen terug met goede voornemens (ook ik, wat vermageren en terug wat lopen). Hopelijk kan iedereen er van genieten en kan je je voornemens volhouden.
Tot een volgende blogje, ik ga seffens weer wandelen.
Naar jaarlijkse traditie zakten we ook dit jaar af naar de JH in Westerlo, het Boswachtershuisje bij Elly. Normaal is dit voor vokke en moeke een trapweekend maar ditmaal, omwille van enkele redenen, zijn we met de auto gereden. Gebruikmakend van Waze hebben we een deel van de Kempen doorgereden dat we nog nooit geweest waren.
Vrijdag, na ons geïnstaleerd te hebben in onze vaste kamer, zijn we met zijn allen, ook de dochter was er bij, gaan zwemmen in het mooie bad van Westerlo. Iedereen uiteraard grote honger en een pizza geen eten in Pizza Point in Oosterwijk. Een aanrader al was het er wel warm binnen. De kids hebben echt goed gegeten, Noud bijna een ganse pizza (op kindermaat) en Fynn een groot bord tagliatella.
Na een slechte nacht (maar die heb ik altijd) en een lekker ontbijten namen we afscheid van de mama. En wij het Kabouterbos in voor een stevige wandeling. 's Middags heerlijk gepiknikt en dan naar de 'lekdreef' in Averbode. Het was er nog redelijk rustig maar we hebben wel een stevig cremmeke achter onze kiezen geslagen. 's Avonds zijn we fritjes gaan eten in frituur 'De Nieuwe Ring'. En ik heb persoonlijk de friteur gaan bedanken want zijn fritjes (goed gebakken, lust geen platte fritten) waren supergoed. Ook het stoofvlees (met een beetje teveel vet) was superlekker van smaak. We hebben met ons vier alles opgegeten dat zegt genoeg.
De vrije momenten hebben onze 2 kids zich supergeamuseerd in de speeltuin, in het doolhof en het hindernissenparcours. En ondertussen konden wij genieten van een fris duveltje. In de loop van de nacht was er wel veel lawaai maar onze youngsters hebben er geen last van gehad.
Na een stevig ontbijt nog een laatste wandeling in de Merodebossen en dan alles opruimen, inladen en terug naar huis. Een schitterend weekend was weer veel te vlug voorbij en onze kids zien er naar uit om volgend jaar terug te gaan. Hoe? Dat weten we nog niet maar denkelijk terug met de fiets.
Dinsdagmorgen op tijd uit bed. Onze dochter en de kids kwamen ons ophalen om een dagtripje naar Bokrijk te maken. Na een uurtje rijden parkeerden we de auto en mochten we, dankzij de gratis tickets van de gemeente Mol (jawel gratis!!!) binnen.
We lieten ons registreren om mee te spelen met het Breugelspel, ideaal om kinderen op sleeptouw te nemen. Maar ook voor ons volwassenen was het een schitterend en amusant gebeuren.
Eerst moesten we ons eigen hoofddeksel kiezen, gebaseerd op de soorten petten in de schilderijen van Breugel ten toon gesteld. Ikzelf koos voor een omgekeerde kookpot (hahaha). Die moeten we versieren met 10 verschillende ingrediënten die we onderweg konden verdienen. Ondertussen moesten we enkele "games" afwerken, die niet altijd even makkelijk waren. Bier schenken met een ton op je hoofd, wafels opvangen op je pet, krakelingen happen met je mond, kortom we hebben ongelooflijk hard gelachen. Vooral met de lompe handelingen van een ander.
Onderweg hebben we heerlijk gepiknikt en af en toe eens iets gaan drinken is een noodzakelijk iets. We hebben nog het gedeelte ivm de sixties bezocht en dan was het stilaan tijd om naar huis te gaan. Eén van de kids was ondertussen al in slaap gevallen in de fietskar.
Een leuke dag met ons vijven. Wij hebben er van genoten.
De laatste anderhalve week was er, alweer, eentje om te koesteren. En mede door de hittegolf die hier over Mol raast zit ik nu aan mijn tokkelinstrumentje dit korte verslagje te schrijven.
De kids zijn 4 dagen op congé geweest bij ons terwijl de mama een citytripje naar Berlijn ondernam. Moeke is met de kleinste naar het ziekenhuis geweest voor zijn loopplaaster, we zijn naar de Olmense zoo geweest, naar het Zilvermeer, we hebben lekker gegeten. Wij hebben ongelooflijk veel plezier gemaakt met ons vier. Kortom die 4 dagen zijn voorbijgevlogen.
Wat eten betreft heb ik me weer sterk uitgeleefd met als hoogtepunt het nationale Lierse Bootvissers menu, haring in ajuinsaus. Lekker man, niet te doen al zeg ik het zelf.
Sportief ben ik de laatste weken ook goed bezig. Ben terug met mijn loopschoentjes bezig, het is moeilijk maar men zegt dat moeilijk ook gaat. Met het volgen van het start-to-run schema zou ik nu mijn 5km moeten kunnen lopen maar verder dan 24' geraak ik momenteel niet. Het wandelen daarentegen gaat perfect. Donderdag in de buurt van Chaam en Gilze geweest, de mooiste wandeling die ik, sinds ik in september aansloot, tot op heden gemaakt heb.
De Tour is ondertussen in zijn derde week en zoals vroeger de gewoonte heb ik mijn coureurekkes van stal gehaald. Door de verhuis heb ik wel wat moeten zoeken maar de volhouder wint altijd. Elke dag zet ik ze op de kast in volgorde van aankomst. En de mensen die binnenkomen vinden dit best leuk.
Hier ga ik maar eindigen en wens ik iedereen een aangenamme doorkomst van de hittegolf. Blijf genieten wij doen dat ook.
Wat een week, van gebroken benen tot muzikale extases!!!
Mijn jongste kleinkind heeft zijn scheenbeen gebroken en dat net in het begin van de vakantie. Erger kon toch niet. Maar ja gedane zaken nemen geen keer, 6 weken plaaster en nog tot 15 juli mag hij er niet op steunen. Gelukkig brengt een rolstoel soms wat soelaas. Vrijdag zijn mijn vrouwtje en ik gaan plonsen in hun bad maar met het water sprieten deed hij al lustig mee.
Donderdag was het weer tijd voor een stevige dagwandeling ditmaal rondom Turnhout. Toch in korte broek geweest ondanks de waarschuwingen voor de processierups. Heb weer eens een speciaal biertje gedronken en zoals gewoonlijk viel dat ook nu tegen. Maar de duvel na de wandeling maakte alles weer goed. 21km gestapt het was een schitterende wandeling, met dank aan de gids.
Heb me wel wat geërgerd deze week, niet van mijn gewoonte. En dan nog wel aan een damesclubje, de Belgian Cats. Ik heb bijna alle 6 de matchen gezien en wie dit goed vondt moet ofwel van tv veranderen ofwel kent hij niets van basket. Op een paar quarters na was het soms ronduit slecht. Verdedigende rebound een ramp, turnovers veel te veel, scoren soms fenomenaal moeilijk. Maar het doel is bereikt ze kunnen nog naar de OS. Ik vrees dat ze dan uit een ander vaatje zullen moeten tappen.
Na Fir Bolg was weer één groot muzikaal festijn. Na de fanfare van Vorselaar (die speelden wel goed) en een Belgisch-Faroers folkduo was het tijd voor de godfathers van de Vlaamse folk, "A la Rum". Wiet van der Leest en Paul Rans, een topduo, werden aangevuld met Marc Hauman (wie kent nog Hauman en de Moeite) en Jokke Schreurs op gitaar. Ik heb er van genoten. The Jacquelines brachten ons terug naar de tijd van de Andrew Sisters, een leuke afwisseling.
En dan OnFIRgetable met een resem Nederlandstalige topsongs. Della Bossiers, Jan De Smet, Jelle Cleymans, Micheline Van Hautum (is zij de vrouw van Zjef, zij zong enkele prachtige nummers van hem?), Barbara Dex, Hans De Booy en 2 mooie meiden (Scala!!!) die echt wel goed konden zingen. Van Bram Vermeulen over Luc De Vos, Wannes van de Velde, Ramses Shaffy, Wim De Craene en Zjef Vanuytsel, 25 topnummers op één namiddag.
Afsluiten deden we met ADHD-er Bart Peeters die maar één noot nodig had om het publiek op zijn hand te krijgen. Wat een spirit zit er in die kerel van stagediven tot crowdsurfen toe en ondertussen zijn liedjes verder aan het publiek uitbesteden. Uit volle borst(en) werd er mee gezongen door jong en oud. Topoptreden!!!
Vandaag begint een nieuwe week en hopelijk weer eentje om duimen en vingers bij af te likken. Dit jaar gaan wij niet op vakantie (nieuwe woonst) maar is dat nodig? Het is het alle dagen vakantie. Groetjes aan iedereen.
Formitastisch, beter kan ik ons Pikastro-weekend niet beschrijven.
Gelegen in een "culinaire bungalow" in park Buitenhof De Leistert in Roggel (met 2 g's). 3 Koppels vanuit Lier, eentje vanuit Mol hadden rond 11u een afspraak in Heythuizen. Na een ochtendkoffietje zijn we gaan eten bij Porto Maurizio een Italiaans restaurant van een zeer goede kwaliteit. Ikzelf had "Guazzetto di mare" (rijk gevulde schaal- en schelpdierensoep) met brood, superlekker. Boodschappen doen, de Heythuizense markt onveilig gemaakt, ons inchecken en uitladen en het was hoog tijd voor het vrijdagse aperitief.
De koks, Chrisje en ik, bereiden het avondeten voor, 2 quiches met rucola en tomaatjes. Dit alles overgoten met de nodige dranken. Om te eindigen banaanbavarois en pruimentaart evt. met een koffietje en voor mezelf een stevige gin-tonic.
Na een goed ontbijt tijd om de beentjes te strekken en een stevige boswandeling te maken. Ludje, juist geopereerd aan haar knie , bereidde de nodige crocque-monsieurs voor. Na de middag zijn we met drie nog een stevige wandeling gaan maken, de rest beperkte zich tot een zwem- en bubbelbadbeurt. De koks vlogen weer met volle goesting in, peterseliepuree met witloof en fijne tomaatjes en bijna 2kg. pladijsfilet, nog zelf gepaneerd. Iedereen was laaiend enthousiast want het was weer ongelooflijk lekker. Ijskreem of taart met of zonder fruit en crême-fraîche waren de afsluiters. Ondertussen deden onze lachspieren en kaken pijn van het lachen, iedereen was in superform.
Voor sommigen was het opstaan al iets moeilijker maar een goed ontbijt doet wonderen. Een wandelingetje gemaakt op het domein (is wel groot!!!), soep klaargemaakt en aperitieven. Ik denk dat dat woord het meeste is vernoemd tijdens onze vierdaagse uit(spatting)stap. Met ons drie terug een stevige, en het was een stevige, wandeling gemaakt en de dames gaan bubbelbaden en een beetje zwemmen. Alles klaargemaakt voor de bbq, een electrische. Het was voor mij een primeur want ik vind nog altijd dat je bbq-t met kolen en aanverwanten. Lekkeeeeeeeeeer en veeeeeeeeeeeel, meer moet dat voor ons niet zijn. Ondertussen waren de mannentoch al eens naar het milieupark geweest, vooral met lege flessen maar ook met 3 schoenen die zich letterlijk en figuurlijk te pletter hadden gelopen.
De zon heeft al die dagen, op enkele druppels na, heerlijk geschenen. Maandagmorgen ontbijt en het was weer tijd om op te ruimen. 's Middags nog lekker gaan eten bij de Kaasboerin in Postel en dan de Lierenaars naar Lier en de Mollenaars naar Mol.
Het was weer een superweekend, eentje om nooit te vergeten.
Met de auto naar Lier, de treinen tussen Mol en ... reden weeral niet, met de trein verder naar Antwerpen. Goed op tijd om, tot mijn eigenste verbazing, mijn beste kameraad Bruno tegen te komen. Mijn vrouwtje zat mee in het complot!!! En dan bijna 2u "genieten" van de onvolprezen, niet oud te krijgen, allerbeste cabaretier van de Lage Landen, mijnheer Paul Van Vliet, hemzelf. Een éénmalig gebeuren tvv 50 jaar Arenberg en hij gaf het beste van zichzelf. "Meisjes van 13" werdt subliem vervangen door "Jongens van 80", een aantal bekende en minder bekende liedjes passeerden de revue. En dan enkele superleuke sketches liet hij op het publiek los. Niet één keer heeft hij achter zijn woorden moeten zoeken een ongelooflijke prestatie voor een meneer van 83. Mijn vrouwtje en ik waren unaniem eens, dit is beter dan wie ook in cabaretland. We mochten tot slot nog feestelijk meegenieten van desserthapjes en een glaasje cava. DANK U mijnheer Van Vliet, u simpel taalgebruik leidt tot memorabele sketches en liedjes waar ik nog jaren van zal nagenieten.
Sportief gezien is het tot op heden bij een éénmalig loopgebeuren gebleven. Wandelen en wat fietsen ben ik wel blijven doen. Vorige week 20km ploeteren door het mulle zand van de Lonense en Drunense duinen. Gisteren 21km gefietst en 8km gewandeld op de Keiheuvel. Gisteren toch maar besloten om naar de dokter te gaan en mijn vrees is waarheid geworden, een redelijk serieuze bronchitis. Wordt nu opgezadeld met een 6de medicament en een doosje antibiotica. Lopen zal dus de eerstvolgende weken niet aan de orde zijn. En ik had al een vermoeden want eigenlijk loop ik er al bijna een maand mee rond maar echt doorbreken deed het niet, tot nu. Maar we blijven positief er komt een dag dat ik er terug aan begin.
Blijf genieten en ondanks de verkiezingsuitslag blijf positief
Soms kan het leven al eens minder vrolijk zijn nu ja men moet alles wel een beetje relativeren. Mijn vrouwtje is een ganse week ziek geweest, snotteren en hoesten dat het een lieve lust was. Vandaag is ze wel terug gaan werken. We hebben woensdag en vrijdag 2 zieke kleinkindjes in huis gehad, diarree en overgeven. Dat zijn dan eventjes de minder leuke kindermomentjes maar ook zij zijn vandaag opgewekt en vrolijk terug naar school. Voor onze dochter was het zaterdag ook minder leuk, haar eerste hond, labrador Sado, is overleden. 12 Jaar heeft hij in ons midden vertoeft en dat doet toch wat met een mens.
Maar...
... er waren ook 2 uitschietertjes deze week.
Onze jongste kleinzoon Noud is woensdag 4 jaar geworden. Nu is hij echt een grote jongen. Op zijn verjaardag zijn we eerst een cado, hij is gek van Hot Wheels , gaan kopen. Daarna zijn we naar het Zilvermeer gereden, spaghetti (dat was zijn keuze) gaan eten en uiteraard veel gefietst en gespeeld. Zaterdag hadden de mama en de papa een leuk feestje, voor 20 personen, georganiseerd. Hapjes, belegde broodjes en een zelfgemaakte (door onze dochter) dino-taart. Hij is gek van dino's vanwaar die voorliefde ik zou het niet weten. Vokke en moeke en mama en papa hebben het (rustig) feestje voortgezet tot we elkaar niet meer zagen zitten.
En...
... een persoonlijk uitschietertje, ik ben terug gaan lopen. Twee jaar heb ik niets gedaan, nu ja wat gewandeld en gefietst, maar geen sportieve uitspattingen. Na contact met mijn vroegere coach, die me aanrade van terug met start-to-run (vanaf week 5) te beginnen, is het na 1,5 maand aanmodderen toch gelukt. Elke reden was wel goed genoeg om niet te starten. Ik voel het weleen beetje maar morgen vliegen we er terug in. Ik ga het proberen vol te houden maar ik beloof niets.
We blijven genieten en de wereld positief bekijken. Tot één dezer ergens ten velde.
Wat hebben we weer een geweldige week achter de rug.
Maandag wandelen, langs de golf (Nuclea) in Mol, met een beetje nattigheid van buiten en op het einde ook van binnen. Dat kan niet ontbreken.
Zoals gewoonlijk zijn er de kindjes en die waren woensdagnamiddag een halve dag bij ons. Containerpark en kringloopwinkel vinden ze geweldige plekken om te vertoeven. Donderdagavond komen slapen en naar school brengen en afhalen zijn wekelijks routine maar superleuk.
Donderdag ben ik op bedevaart geweest naar Scherpenheuvel, weliswaar vanuit Westerlo maar het was toch nog een leuke 21km via de GR 5 . Supermooi, 5 minuten regen een 2km over beton, de rest door velden en de bossen van de Merode. Middagmalen hebben we gedaan in Averbode in de nieuwe taverne. Het eten was lekker maar het zelfgebrouwen bier Averbode blond (8,5°) vond ik niet echt smaakvol.
Het weekend hebben we doorgebracht in Gent. De tentoonstelling "Lang leve de muziek" (https://langlevedemuziek.be/) was de rode draad. Maar daarover later meer in een apart artikel. Met vrienden zijn we 's avonds gaan eten in Brasserie Ha (http://www.brasserieha.be/). Lekker, voorgerecht 6 oesters, maar geen waaaaaaaw-gevoel bij de hoofdschotel. Mijn nagerecht was een Magellan-gin-tonic want echte zoetigheid lust ik niet. En het aangename gezelschap is de belangrijkste factor voor een geslaagd etentje.
Hier ga ik het bij laten want seffens is het weer wandeldag. Blijf genieten en doe niets wat ik ook niet zou doen.
Mea culpa, mea maxima culpa. Het is meer dan een maand geleden dat ik mijn blogje nog eens heb aangevuld. Maar dit is een primeur. Mijn eerste blogartikel in ons bijna-één-maand-oude-nieuw-huis.
Verhuizen heeft toch een inpakt. In principe gebeurd alles in één dag maar dat is de waarheid geweld aan doen. Na een maand raken we stilaan op onze plaats, tenminste de goederen die we overgebracht hebben. Wij zaten al na 24 uren op onze plaats.
Mijn vrouwtje ws tijdens de paasvakantie ook thuis en dat heeft het allemaal wat makkelijker gemaakt. Nu ja niet altijd want het heeft me soms wat stress-momenten bezorgd, hahaha!!! Ikea bezocht, verlichting gaan aanschaffen, Gamma's en Hubo's onder de loep genomen, op jacht naar gordijnen (die we niet vinden!!!), kortom alles is wel even aan bod geweest. Maar grotendeels zijn we gesteld geraakt.
Vandaag wordt het hier nog een drukke dag om nog wat "kleinigheden" aan te passen of aan te brengen. Ook de man van de verlichting komt vanavond nog een kijkje nemen, beneden mag het van een iets betere design-kwaliteit zijn , niet. Onze nieuwe zithoek wordt pas binnen enkele weken geleverd. Maar traag maar zeker komt er orde in de chaos.
Maar er was nog tijd voor ontspanning. Met de kids op amusement naar de Beekse Bergen en naar Circus Bruul, gaan wandelen maar vooral veel gaan eten. Misschien wel iets te veel. Goed voor mijn 'strakke' lijn was het niet echt. Ik ga er niet verder over uitwijden. Zij die mijn FB-pagina (https://www.facebook.com/rony.vanoosterwijck) volgen weten al genoeg.
Hier ga ik het maar bij houden. Blijf net als ik genieten van alles wat op je afkomt en ik beloof dat mijn blogje terug wekelijks een beetje zal aangevuld worden.
De week van de verhuis, een beetje sport en veel rust.
Na een prachtige vakantie hebben we onze kindjes nog eens mogen vastpakken. Wij blij, hopelijk zij ook. Spijtig genoeg hebben we door het barslechte weer weinig kunnen doen. Maar dat gaan we de volgende weken ruimschoots goedmaken.
Wandelen is er deze week niet van gekomen. Hoofdoorzaak, het archi-slechte weer maar ook een beetje uit gemakzucht ik geef dat toe. Maar daar komt straks verandering in. Het zonnetje schijnt al.
Veel sport gekeken, vooral wielrennen maar ook het WK-biathlon in Östersund (Zweden). Voor het eerst een Belgische dame (54) aan de start gezien. De mannen dat zijn we ondertussen al gewend, zelfs na het stoppen van Roesch vinden ze er nog 4 om ook de estafettes mee te doen.
De belangrijkste bezeigheid van deze week stond in het teken van onze verhuis. Op 25 maart is het zover. Vanaf dan nemen we definitief onze intrek in de Muysertstraat 14 in Mol-Sluis. Ons appartement staat hier vol dozen en ook de garage in onze nieuwe woonst is volgepropt met dozen en aanverwanten. Vanaf vandaag is de schilder op post, het is dan enkel nog de tuin die moet aangelegd worden.
Geniet er nog van en waarschijnlijk zal het volgende verslagje opgemaakt worden in de Muysertstraat.
Ook bij mij loopt er al eens een kleinigheidje fout, maar echt maar een klein nietig detail hoor.
Vrijdag was het weer koken met de "mannen" en ik was verantwoordelijk voor het dessert (bosvruchtenbavarois met een bodem van ijshoorntjes en witte chocolade). Alles verliep smoothly tot het tijd was om het op te eten. De bavarois was verre van opgesteven, te weinig tijd, en viel als een 'pudding' in mekaar. Maar de smaak was wel lekker dat viel nog mee.
Onze wandeling in Stabroek was, op zijn zachtst uitgedrukt, geen succes. Amper 7 deelnemers trotseerden het uiteindelijk nog best mooie weer, 2 kleine buitjes waren ons deel. De "Leeuw van Vlaanderen" (http://www.deleeuwvanvlaanderen-zandvliet.be/) was onze middagstop. De toast champignon viel wat tegen, amper 1 toastje voor teveel geld.
Voor de rest staat alles hier in het teken van onze verhuis binnen exact 14 dagen. Nog een hoop kleinigheden moeten geregeld worden maar we gaan ons niet laten opjagen. Volgende week is de oplevering, pidpa (???) moet nog langskomen, de gasleiding om te kunnen koken moet nog aangesloten worden, we hebben een nieuwe brievenbus besteld. Kortom het einde of moet ik zeggen het nieuwe begin is nabij.
Het was ook een week zonder kleinkinderen, die zich in Hongarije fantastisch geamuseerd hebben. We hebben ze wel gemist maar een weekje zonder heeft ook zijn leuke kant. Alle aandacht naar mijn vrouwtje en dat was superleuk.
Geniet er nog van, ik ga me klaarmaken voor een namiddagwandeling in ons eigen Mol.
Wat was het weer een heerlijke week met ook nog een goed-nieuws-bericht.
Na 6 weken achter elkaar doktersbezoeken ben ik (bijna) goed bevonden voor om mijn leven voort te zetten (hahaha!!!). Longen ok, kanker stabiel en mijn nieren zijn lichtjes verkalkt, de bloedvaten er naartoe tenminste. Moet wel wat op mijn gewicht letten meer dan 100kg mag het echt niet worden.
Maandag en donderdag gaan wandelen in stralend weer, in aangenaam gezelschap met af en toe een drankje en wat eten. Deze week 2 keer Nederland onveilig gemaakt, Eersel en Reusel. Ooit heb ik daar nog halve marathons gelopen. Ik verspeel wel een deel calorieën maar door drank en spijzen worden die snel terug aangevuld. Voel ik me daar schuldig bij, niet echt?
Het hoogtepunt van de week was ons 40-jarig huwelijk, smaragd of robijnen-huwelijk. Leuke dag samen, wel naar de koers gekeken en 's avonds lekker gaan eten in de Verandering (http://www.deverandering.be/).
De kids en hun ouders zitten ondertussen in Hongarije en genieten daar van een verdiende vakantie. Een weekje kleinkinderloos het mag van ons ook eens.
Geniet er nog van en deze week hou ik het iets rustiger. Alhoewel er zal al veel verhuisd worden, nog 3 weken te gaan.
Wat was het weer een heerlijke week, niet enkele een kwestie van mooi weer maar ook al de rest. Bezoek gehad van mijn goede vriendBruno die mijn pensioencado van mijn werkmakkers bij had. Alles in het teken van den Duvel . En afspraak gemaakt om in de zomer ons zoveelste Na Fir Bolg-festival te bezoeken.
Onze kids waren deze week omnipresent. Spijtig genoeg had de kleinste een oorontsteking waardoor hij het grootouderfeest moest missen. Ik had er echt compassie (???) mee. Maar zijn broer heeft dat schitterend gedaan.
Wandelen was deze week ook aan de orde, drie keer zelfs. Maandag op het Zilvermeer een stevige wandeling, donderdag in Geel Bel de Belse bossen en zondag naar Peer met mijn vrouwtje. Superleuk, aangenaam gezelschap een uitmuntend weertje moet er geen zand zijn!!!
Nog een beetje mijn kookkunsten (hahaha!!!) bovengehaald. Voor mijn vrouwtje lekker gekookt en voor het eerst een taart in elkaar geknutseld. De buren hebben mogen meegenieten en waren razend enthousiast. Ze zullen me missen als we binnen een viertal weken verhuizen.
Zo kunnen we aan een nieuwe (superplezante) week beginnen en blijven genieten van de kleine en grote dingen die zich op onze weg voordoen.
Ah ja heb ook nog eens in de krant gestaan dat was lang geleden.
Ons nieuwe huis is nu zo goed als af. Begin maart komt de schilder, men komt de voortuin aanleggen met de oprit en klaar is kees. Nog 4 weken en we verhuizen en dat we er op uit zijn.
Vorige week zijn de laatste werken uitgevoerd, de chauffages zijn aangestoken, in de slaapkamers is er laminaat gelegd en de plinten geplaatst. Voor de rest nog wat kleine details o.a. het werkblad in de keuken en op het keukeneiland moet nog voorzien worden. Onze kids zijn superblij want ze krijgen hun eigen kamer en wij kijken uit naar de definitieve verhuisdatum, 25 maart.
Wandelen was deze week mijn favoriete bezigheid. Maandag Mol, dinsdag Eupen en donderdag Meerhout allemaal leuke aangename wandelingen.
Spijtig genoeg is er ook een negatief kantje. Voor de 4de week op rij moest ik op dinsdag naar of de dokter of het ziekenhuis en dat zal de volgende 2 dinsdagen niet veranderen. morgen voor mijn longen en volgende week het definitieve verdict ivm mijn nieren. Afwachten en het beste verhopen. Maar dit weegt niet op tegen de superleuke activiteiten die ik de rest van de week onderneem.
Zaterdag werd ik zelfs nog even VIP tijdens de natuurloop van AC Lyra. Heb het startschot voor de lopen mogen geven, de eerste keer een echt pistool in mijn hand en er nog mogen mee schieten ook. En ik mocht de 50 000ste aankomer in de prijzen zetten. Bedankt AC Lyra dat ik dit mocht doen, echt een teken van appreciatie.
Een nieuwe week komt er aan dus blijf genieten met volle teugen.
Nog een evenement vergeten. Gisteren met de kleinkinderen gaan ontbijten in de Bosmier in Balen. Eén van de scholen waar onze dochter als leerkracht actief is. Lekker gegeten in aangenaam gezelschap, ook dat was genieten.
Na donderdag een stevige wandeling gemaakt te hebben in en om Lommel, met een fikse regenbui als toemaatje, hebben we gisteren een ommetje tussen Mol en Meerhout gemaakt.
Vertrek aan "Het Safloerke" (lekker eethuis!!!) vervolgens een tijdje langs betonwegen gewandeld maar dan de bossen en de weiden in. Als extraatje weer verwend met een stevige regenbui en ook de wind liet zich soms van zijn stevigste kant zien. Na wat onvoorziene bosdoorkruisingen (deze niet-weg paste volgens mij niet in het wandelplan) en wat weidegehuppel (veulens hadden er niet aan!!!) bereikten we na een 9-tal km terug ons vertrekpunt. En dan was het tijd voor een stevige duvel, nietwaar?
Nu sta ik geheel en al klaar voor een stevig Ardennen-offensief. Met de auto naar Eupen en dan via Membach en Goe (http://www.trekkings.be/gr15eupenspa.html) richting La Gileppe en Jalhay (loopsentiment!!!). In Hotel de Lion (ik denk dat ik hier met enkele Ronde van België-vrienden zelfs al eens gegeten heb???) gaan we middagmalen. En in de namiddag wandelen we via de stuwdam en door de bossen terug naar Eupen.
Wat was dit een superweek, waaaaaaaaaaaauuuuuuuw!!!
Profiteren van wat verse sneeuw, ik weet dit is niet leuk voor iedereen maar wij gaan er niet over klagen. Voor het zoveelst jaar op rij een gedichtje geschreven, of althans moeite gedaan tot, op gedichtendag. Af en toe wat lekkers klaargemaakt voor mijn vrouwtje en ook enkele keren buitenshuis gegeten.
Maar ...
... de 2 leukste dingen deze week waren een muzikaal optreden en een Tirolerverjaardagsfeest.
Vrijdagmiddag wordt er regelmatig in onze gemeente een "Broodje Mol" voorgeschoteld. Een leuk optreden en we worden gevoed met enkele lekkere boterhammen. Roel Van Bambost, Erik Van Neygen en Hans De Booy waren dit keer de sterren op het podium. Terug naar de ouwe tijd, mag al eens nietwaar, en genieten van liedjes die in mijn geheugen gegrift staan. Er was maar één liedje bij dat ik niet helemaal kon meezingen. Ik had wat in mijn platencollectie liggen neuzen en wat vinyl verzameld om ter plaatse te laten tekenen. En of ze het gedaan hebben. Ze stonden zelf verbaasd dat ik dat in mijn bezit had en ze maakten ook tijd voor een rustige babbel. Leuke momenten om even te koesteren. Mijn vrouwtje werd al ongerust dat ik zo lang wegbleef.
Zaterdag naar Lier, vrouwtje naar de kapper, ergens iets gaan eten en een bezoekje aan bomma en bompa in het WZC en 's avonds ??? 's Avonds Tiroleravond !!! Geweldig, fantastisch, ongelooflijk goed geamuseerd. Ik ben niet zo de man die zich graag verkleed maar dit konden we niet nalaten. Ludo, het feestvarken , had gevraagd om in aangepaste Tiroler-kledij te komen en wij hebben dat gedaan. In Lommel, vrijdag, een pak gaan huren en wij klaar voor de festiviteiten. Gedanst , gegeten en goed gedronken alles wat zulk partijtje je kan voorschotelen. Buiten de verjaarder en zijn vrouw en kinderen kenden wij daar niemand maar dat kon er ons niet van weerhouden om met de hoop mee te doen.
Hier ga ik het bij houden er ligt weer een drukke week voor de boeg maar we blijven standvastig genieten is de boodschap.
Fantastische week met een hele hoop verschillenden ingrediënten.
Maandag en donderdag gaan wandelen, in de Kempen en in Nederland, zonder en met sneeuw. Op en langs de Keiheuvel een leuke wandeling van een tweetal uurtjes. In Goorle 21km gestapt constant in de sneeuw, een prettige ervaring. De wereld ziet er ook anders uit. Men was al aan het schaatsen, die Nederlanders toch, als het een beetje vriest zijn ze niet meer te houden.
Woensdag heb ik mijn allerlaatste werkdag volbracht. Ben afscheid gaan nemen, met pizza, van mijn oud-collega's in Terbeke (het magazijn van de GZA). Het was een aangenaam weerzien, sommigen had ik al jaren niet meer gezien, wel via FB (daarvoor vind ik het wel een leuk instrument) maar nu alive and kicking.
Ons huis begint hoe langer hoe meer op een echt huis te lijken. Gas en electriciteit zijn nu aangesloten, deuren en trap zijn geplaatst. De keuken heeft zijn opvallende plaats in het geheel ingenomen. Nog eventjes geduld maar d-day komt stilaan dichterbij.
Zaterdag nog eens een bezoekje aan Lier gebracht. Mijn stamcafé nog eens bezocht en veel bekenden tegengekomen. En in de namiddag gaan kijken naar een volgende natuurloop (16 jaar bezig en op weg naar de 50 000ste deelnemer). Ook daar weer veel bekenden gezien en gesproken. Velen komen me nog bedanken dat het dankzij mij is dat zij deze lopen kunnen doen. Dat streelt uiteraard mijn ijdelheid, je zou voor minder.
Zondagmorgen, regenweer, geen wandeling maar wel naar een kickboks-demonstratie van onze dochter gaan kijken.Net als de papa vroeger, zij is een beest, een trainingsbeest. Schitterend.
Een nieuwe week kondigt zich aan, hopelijk weer een superleuke waar we heerlijk kunnen van genieten.
v
Het is meer dan een maand geleden dat ik mijn blogje nog eens heb aangevuld. Maar dit is een primeur. Mijn eerste blogartikel in ons bijna-één-maand-oude-nieuw-huis. 
en naar Circus Bruul, gaan wandelen maar vooral veel gaan eten.
Misschien wel iets te veel. Goed voor mijn 'strakke' lijn was het niet echt. Ik ga er niet verder over uitwijden. Zij die mijn FB-pagina (https://www.facebook.com/rony.vanoosterwijck) volgen weten al genoeg. 
de
i
Vertrek aan "Het Safloerke" (lekker eethuis!!!) vervolgens een tijdje langs betonwegen gewandeld maar dan de bossen en de weiden in. Als extraatje weer verwend met een stevige regenbui en ook de wind liet zich soms van zijn stevigste kant zien. Na wat onvoorziene bosdoorkruisingen (deze niet-weg paste volgens mij niet in het wandelplan) en wat weidegehuppel (veulens hadden er niet aan!!!) bereikten we na een 9-tal km terug ons vertrekpunt. En dan was het tijd voor een stevige duvel, nietwaar?
waren dit keer de sterren op het podium. Terug naar de ouwe tijd, mag al eens nietwaar, en genieten van liedjes die in mijn geheugen gegrift staan. Er was maar één liedje bij dat ik niet helemaal kon meezingen. Ik had wat in mijn platencollectie liggen neuzen en wat vinyl verzameld om ter plaatse 
te laten tekenen. En of ze het gedaan hebben. Ze stonden zelf verbaasd dat ik dat in mijn bezit had en ze maakten ook tijd voor een rustige babbel. Leuke momenten om even te koesteren. Mijn vrouwtje werd al ongerust dat ik zo lang wegbleef. 
, had gevraagd om in aangepaste Tiroler-kledij te komen en wij hebben dat gedaan. In Lommel, vrijdag, een pak gaan huren en wij klaar voor de festiviteiten. Gedanst 
, gegeten en goed gedronken alles wat zulk partijtje je kan voorschotelen. Buiten de verjaarder en zijn vrouw en kinderen kenden wij daar niemand maar dat kon er ons niet van weerhouden om met de hoop mee te doen. 
die Nederlanders toch, als het een beetje vriest zijn ze niet meer te houden. 
