Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Categorieën
Natuurvereniging DEN BUNT vzw
Welkom op de blog van Natuurvereniging DEN BUNT. Onze vereniging is gestart in 1981 en bestaat nu dus meer dan 40 jaar en telt ruim 200 leden in de Kempense regio. Alles wat te maken heeft met milieu, natuur en natuurfotografie, activiteiten van onze vereniging...enz. vind je terug op deze blog. En deze blog is er voor en door de leden. Wil je een bericht plaatsen, dan kan dat door mij een mailtje te sturen met de te plaatsen tekst en foto's. Volg ons ook op onze Facebookpagina.
10-10-2013
MOOI !!
Geniet van de "Indian Summer"
(Indian Summer = mooie, maar soms zeldzame, nazomerse dagen)
Landbouw is altijd afhankelijk geweest van bodem en klimaat , de economische vraag naar landbouw producten, de productieschaal …. Een mixed van begrazing door schapen en door runderen maakt het financieel interessanter voor de boer, vooral in afgelegen ruige gebieden. Dit brengt ook een grotere diversiteit aan planten en daaraan gekoppeld insecten met zich mede. De inheemse veestapel is historisch gegroeid en is bestand tegen het gure klimaat. Speciale rassen , grazend in voedselarme gebieden, hebben zich door de jaren heen ontwikkeld tot dieren van topkwaliteit.
Schapen en koeien hebben een verschillende manier van grazen waardoor er bij een gemixte begrazing optimaal gebruik wordt gemaakt van het voedselaanbod. Schapen, met hun smalle mond bijten de vegetatie af op een gelijkmatige hoogte .Door hun beweegbare lippen kunnen ze ook de meest smakelijke planten selecteren. Koeien slaan hun tong rond de hogere vegetatie en strippen of trekken de vegetatie af. Hierdoor ontstaat er een graspollen weide met een behoud van een scala aan planten daar koeien veel kieskeuriger zijn dan schapen. De begrazingsduur, inzet van schapen en van koeien in eenzelfde graasgebied, begrazing enkel door schapen of enkel door koeien …. elke manier heeft zijn impact op de vegetatie. De juiste manier van begrazing kan de diversiteit aan wilde planten doen toenemen; gemixte begrazing helpt de landbouwer door een optimaler gebruik van het graasgebied.
Roger DAMEN (vrije vertaling uit The Visitor 2013, een krantje over The Dales
Deze foto van een bottende beuk werd niet gemaakt op 1 maart.... maar op 1 oktober 2013 !! Heeft U een verklaring voor dit abnormaal verschijnsel, klik dan op "reageer" onderaan de foto en laat het ons weten !!
Op dit ogenblik zijn er reeds een 40-tal inschrijvingen. Ook jij kan nog mee als je nu meteen belt naar Kristin en Dirk (014/37.00.13 of 0499/29.19.84).
Klik op onderstaande kaart als je de omzendbrief nog eens wil nalezen.
Gewone esdoorn - Acer pseudoplatanus - Sycamore maple
De gewone esdoorn is een boom die van nature in Zuid- en Midden-Europa voorkomt. In Nederland en België is hij sinds lang ingeburgerd en wordt hij tot 30 m hoog. De bladeren zijn vijflobbig (zie Canadese vlag) en handnervig, bovenaan donkergroen, onderaan blauw-groen tot grijsrood. De toegespitste lobben zijn ongelijk gekarteld. De bladeren verschijnen iets voor de bloemen.
De bloemen zijn geel-groen en ontstaan in hangende, aan de basis samengestelde trossen, in één tros kunnen mannelijke, vrouwelijke en steriele bloemen voorkomen. Zoals alle esdoorns heeft ook deze soort gevleugelde vruchten (helikoptertjes), die twee aan twee bij elkaar zitten. De vleugels van de vruchten vormen een scherpe tot een rechte hoek, smaller aan de basis. Deze vruchten ontkiemen de volgende lente.
In de herfst vertonen de bladeren dikwijls typische zwarte vlekken op de bladeren. Die worden veroorzaakt door een minuscuul klein zwammetje dat parasiteert op de bladeren. In de "De kleine Johannes" van Frederik van Eeden is te lezen dat dwergen in de nacht hun inktpotjes leeggooien over de bladeren.
Meer dan 50 Bunters tekenden present in het Boshuis te Ravels, voor een terugblik naar Friesland en een vooruitblik naar Noord-Engeland. En deze dames zorgden voor een mooi en lekker buffet.... waarvoor onze eeuwige dank !!!
Hill farming met schapen en koeien behoort al sinds honderden jaren tot het leven in The Dales. Het heeft zijn stempel gedrukt op het landschap, heeft het landschap gecreëerd zoals het nu nog altijd is : met een ingewikkeld patroon van weilanden, hooilanden, veldschuren en stenen muurtjes als afsluiting.
Mastiles Lane was eens een deel van het netwerk aan paden dat Malham Moor kruiste leidend naar het zuiden terwijl weelderige kloosters werden opgericht en de eerste bruggen werden gebouwd in The Dales.
Monniken bouwden ook een brug over de rivier Wharfe te Conistone, breed genoeg voor de passage van vee en karren (= deel van de ‘Fountains Abbey’s fleece-trading route).
Roger DAMEN (vrije vertaling uit The Visitor 2013, een krantje over The Dales.
De foto's zijn van Charlie SLEGERS - Jef ADRIAENSEN - Roger DAMEN
Het Zegekruid is een eenjarige, +/- 1 meter hoge plant uit de nachtschadefamilie (Solanaceae). De klokvormige bloemen zijn lichtblauw tot paars, aan de voet wit en 3-4 cm groot. Na de bloei in de periode van juni tot september ontstaat er evenals bij de echte lampionplant een lampion van kelkbladen met daarin een vrucht: een 15 mm grote bruine bes. De individuele bloemen bloeien meestal slechts een enkele dag, maar de plant brengt daar wel een forse serie van voort.De bladeren zijn groot, tot 30 cm lang, eirond tot langwerpig, en golvend getand.
Het zegekruid werd (net zoals de aardappel) ingevoerd uit Peru omwille van zijn esthetische waarde... maar ook omdat men geloofde dat de plant geneeskrachtige eigenschappen had. Vanuit de tuin komt hij hier en daar ook wel verwilderd voor
Dierenarts James Alfred Wight is beter bekend onder zijn schrijversnaam James Herriot. Als jongeman woonde hij in Glasgow, waar hij in 1939 afstudeerde aan het Glasgow Veterinary College. Datzelfde jaar kon hij aan de slag als assistent bij veterinair Donald Sinclair te Thirsk. In 1941 trouwde hij met Joan, die hem aanzette tot schrijven. Zijn boeken werden vertaald in 40 talen, 10 miljoen werden er verkocht. In de boeken kreeg Donald Sinclair de fictieve naam Siegfried Farnon en Thirsk werd Darrowby. In 1978 besloot de BBC een televisieserie te maken getiteld :”All Creatures Great and Small“. Verspreid over 13 jaar werden 91 afleveringen getoond.
‘My Yorkshire’ titelt de eerste pagina van het boek ‘James Herriot’s Yorkshire’. Het landschap getoond op televisie is ook het landschap van enkele honderden jaren geleden.... maar is ook nog het landschap van vandaag. De Bunters zullen volgend jaar grote ogen trekken !!!
Uit ‘ James Herriot’s Yorkshire’ – vrij vertaald.
“Wanneer ik Glasgow verliet om als assistent te werken voor Siegfried Farnon, was ik in de overtuiging, zoals zovele Schotten, dat nergens het landschap kon tippen aan Schotland. De impressie van Yorkshire als een oninteressant , moeilijk verteerbare plek waar ook aan landbouw werd gedaan bleef in gedachte. Siegfried had hem al eens gezegd : “ Wacht maar tot je Swaledale, Wensleydale en Coverdale ziet, mijn jongen.”
En Siegfried had gelijk, want opeens bevond ik mij in wonderland.
Ik denk dat het echt tot me doordrong dat Yorkshire een magische plaats was de dag dat ik mijn auto langs de weg plaatste in Bellerby Moor, op weg naar Grinton. Het was nabij het hoogste punt, bij een klein beekje met uitzicht op de zwellende moors (heidegebied) en de beboste vallei van de Swale, kronkelend naar Richmond. Een ongelooflijke scene rolde voor me uit. Hier vind je alles: eenzame wildernis, naakte heuvels, de geborgenheid van de dalen. En mijlen rondom mij is er geen mens te bespeuren! Nog vaak heb ik me langs de kant gezet, me gevleid in het veerkrachtige gras, opgenomen in het grootse landschap. Als dierenarts in het meest gure en desolate deel van Engeland met dorpjes als Woodale, Gayle en Keld, omgeven door bizarre heuvels heb ik vrede en gemoedsrust gevonden samen met de jodelende wulpen “.
(Boeren in het beschreven landschap noemt men hill farming, een item voor een volgend schrijven.)
Roger DAMEN.
Klik op onderstande foto om Power Point te openen.
Nieuwe beelden van de vos gemaakt met "Bushnell Trail Camera"
De vos lust graag af en toe een kippenboutje.... en dat is de reden waarom hij soms een kip steelt uit Uw tuin. Om die reden ook wordt de vos een "carnivoor" (vleeseter) genoemd. Maar dat is onterecht! De vos is immers een "omnivoor" (alleseter), en dat blijkt uit volgende opname (gemaakt door Roger DAMEN met de Bushnell Trail Camera). Roger had bij de bakker wat broodoverschotten gehaald om de dieren te voederen, en wat blijkt: net zoals U en ik gaat de vos op zondagmorgen naar de bakker voor een vers pistoleke....!
Op maandag 27 mei 2013 werden in een afgelegen deel van het Prinsenpark (Retie) vier jonge haviken (Accipiter gentilis) geringd door Herman Berghmans, die een erkenning heeft als vrijwillige vogelringer bij het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen (KBIN) te Brussel. Het ging om twee vrouwtjes en twee mannetjes. Dat konden we zien aan de forsere poten van de vrouwtjes. Volgens Herman Berghmans waren de jongen al behoorlijk groot in vergelijking met andere broedsels van haviken in onze regio. Op de meeste locaties zaten de haviken nog met kleine jongen of waren ze zelfs nog aan het broeden. Deze vertraging ten opzichte van andere jaren was ongetwijfeld te wijten aan het koude voorjaar.
Het Prinsenpark wordt reeds lang bewoond door een koppel haviken. We hebben weet van zeker twee nesten op geringe afstand van elkaar, die eind jaren ‘90 ontdekt werden. Het ene nest bevindt zich in een Weymouthden, het andere in een Japanse lork. De vogels wisselen geregeld van nest om parasieten te voorkomen. Vermoedelijk worden de nesten reeds vele jaren gebruikt door hetzelfde koppel, want de paarbinding zou volgens de literatuur voor het leven zijn. De baltsroep van het koppel kan gehoord worden vanaf begin januari en in maart voeren de haviken baltsvluchten uit. Buiten die periode zijn ze moeilijk te spotten want ze zijn erg schuw. De havik is in onze contreien een uitgesproken, erg honkvaste standvogel.
De havik komt voor in een groot deel van Europa, Azië en Noord-Amerika (in verschillende ondersoorten). Nog niet zo lang geleden werden in Europa veel roofvogelsoorten meedogenloos vervolgd. De havik is waarschijnlijk de meest vervolgde roofvogel geweest, doordat hij verschillende jachtwildsoorten zoals houtduiven, fazanten, patrijzen en konijnen en daarnaast ook tamme duiven op zijn menu heeft staan. In de jaren 50 veroorzaakten de onophoudelijke vervolging en ook pesticiden zoals DDT overal in Europa enorme populatiecrashes. In de jaren 60 trad een langzaam herstel in en werd de Belgische populatie geschat op 100-130 paren. Dankzij het verbod op een aantal bestrijdingsmiddelen en de sterk afgenomen vervolging zijn de populaties in de meeste landen nu weer boven het niveau van de laatste 100 jaar. De Atlas van de Vlaamse Broedvogels 2000-2002 vermeldde voor die periode een populatieschatting van 300-400 paren voor Vlaanderen. Het zwaartepunt van de verspreiding in Vlaanderen ligt in de grote boscomplexen van de Antwerpse en Limburgse Kempen.
Spijtig dat de Dijle niet langer is.... want ik had volgend jaar nog wel eens terug willen gaan! We zetten het hele verhaal nog eens op een rijtje:
- In 2010 trokken we naar de bronnen van de Dijle in Hautain-le-Val.....
- In 2011 liepen we door de "Doode Bemde", een overstromingsgebied van de Dijle en wandelden we in het Meerdaalwoud.....
- In 2012 liepen we langs de Dijle in het Hageland en over de Wijngaardberg....
- In 2013 tenslotte volgden we de Dijle in het Mechels Broek, dwars door de Stad Mechlen, tot aan de samenvloeiing met de Nete..... tevens het begin van de Rupel !!
Graag wil ik hier, namens alle Bunters, nogmaals Rita, René en Willy bedanken voor deze prachtige daguitstappen. En voor zover als nodig wil ik hen nog volgende suggestie meegeven: er zijn nog heel wat rivieren !! Denken we bv maar aan Retie, het dorp met de zeven Neten....of aan de Nijl (langste rivier ter wereld - 6852 km).