Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Categorieën
Natuurvereniging DEN BUNT vzw
Welkom op de blog van Natuurvereniging DEN BUNT. Onze vereniging is gestart in 1981 en bestaat nu dus meer dan 40 jaar en telt ruim 200 leden in de Kempense regio. Alles wat te maken heeft met milieu, natuur en natuurfotografie, activiteiten van onze vereniging...enz. vind je terug op deze blog. En deze blog is er voor en door de leden. Wil je een bericht plaatsen, dan kan dat door mij een mailtje te sturen met de te plaatsen tekst en foto's. Volg ons ook op onze Facebookpagina.
11-11-2022
GESPOT - VLIEGENZWAM
Oktober en november zijn paddenstoelenmaanden....
.... en de meest bekende is ongetwijfeld de vliegenzwam. Als de bolvormige hoed uit de grond komt, is hij nagenoeg helemaal omhuld door het witte velum. Wanneer hij verder doorgroeit, scheurt het velum en wordt de hoed opvallend rood met witte stippen (velumresten). Vooral bij jonge exemplaren zijn die goed te zien. Als het erg veel regent verdwijnen die velumresten en wordt de vliegenzwam oranjerood van kleur zonder witte stippen. Dan wordt hij minder herkenbaar en kan verward worden met andere paddenstoelen. Maar dan kan je hem toch blijven herkennen aan de ring omheen de steel....en ook dat zijn nog resten van het opengescheurde velum.
Vliegenzwam in diverse groeistadia (Foto's: Karel VERBRUGGEN)
De paardenbijter is een prachtige, grote libel uit de familie van de glazenmakers. Je kunt hem vooral in de nazomer tegenkomen tot in november als het weer een beetje meezit, bij langzaam stromend of stilstaand water. Maar hoe komt deze soort aan zijn aparte naam?
De paardenbijter bijt, ondanks zijn naam, geen paarden. Hij dankt zijn naam aan het feit dat hij vaak jaagt op insecten in de buurt van paarden, waardoor het lijkt dat hij de paarden bijt. Overigens jagen de libellen ook vaak in groepjes op insecten die zich dichtbij het lijf van andere dieren of zelfs mensen ophouden. Het gaat de paardenbijter dus niet om de paarden zelf, maar om de insecten die ze aantrekken!
De reuzenzwam is een parasitaire paddenstoel die zowel loofbomen (beuk, eik, paardenkastanje) als naaldbomen (spar, fijnspar, larix) kan aantasten. De vruchtlichamen lijken op de grond te groeien, maar het mycelium is altijd verbonden met de wortels of de stamvoet van oude bomen. Reuzenzwammen veroorzaken wortelrot waardoor de stabiliteit van de boom in het gedrang komt met eventueel windval als gevolg. Reuzenzwammen dragen hun naam met ere. De paddenstoel bestaat uit een meervoudige toef van naast en boven elkaar staande, waaier- tot half cirkelvormige hoeden met een doorsnee van 20-80 cm.
Grote parasolzwam - Macrolepiota procera - Parasol mushroom
De grote parasolzwam is er een die je niet snel voorbijloopt. Met een hoogte van 30 centimeter en een hoed die soms ook een doorsnede van 30 centimeter haalt is het een van onze grootste paddenstoelen (ter vergelijking: de zwarte lensdop op de foto is 6 cm). Je herkent hem ook makkelijk aan andere kenmerken zoals de witte loszittende kraag aan de lange donkere steel en de donkerbruine schubben op de lichte hoed. Boven op de hoed zit een verhoging, als een heuveltje in het landschap. Als de parasolzwam nog heel jong is, is de hoed nog niet uitgespreid. Dan ziet de paddenstoel er uit als een trommelstok. Later spreidt de hoed zich uit en is dan vlak, de parasolvorm. Bij het ouder worden kan de hoed omhoog krullen.
Groeit op zonnige tot half beschaduwde plaatsen op droge, niet te voedselarme tot niet te voedselrijke, kalkrijke muren en rotsen. Getoonde muurvaren groeit op de met kalkmortel gemetslede schelpkalkoven te Hasselt (Nederland). Oude stadsmuren zijn vaak begroeid. De sporen worden door de wind verspreid en kunnen de ganse onderkant van de blaadjes bedekken.
Roger DAMEN.
Muurvaren - Schelpkalkoven in Hasselt (Alle foto's: Roger DAMEN)
De zeldzame kiezelsprinkhaan heeft zijn naam niet gestolen…..
De Kiezelsprinkhaan is aan een opmars bezig vanuit het zuiden. In 1998 is hij voor het eerst in België gezien, in Wallonië, en in 2009 in Vlaanderen. De soort lijkt volop gebruik te maken van de spoorwegen bij haar uitbreiding. Halverwege juli 2016 ontdekten vrijwilligers van de sprinkhanenwerkgroep van Natuurpunt, een mooie populatie Kiezelsprinkhanen langs de spoorweg in Brugge.
De Kiezelsprinkhaan is een lichtbruine tot grijze veldsprinkhaan met donkere tot zwarte onregelmatige vlekken en een duidelijk bandering in dezelfde kleur op de vleugels en de poten. Als hij tussen de kiezelstenen zit, valt hij nauwelijks op. Mannetjes bereiken een lengte van 17 tot 19 millimeter, de vrouwtjes zijn met 20 tot 33 mm iets groter.
De Kiezelsprinkhaan is een warmteminnende soort die kan worden gevonden in steengroeves, terreinen met zand en kiezelstenen zoals spoorwegen. Dit exemplaar heb ik gefotografeerd op het kerkhof in Mol.
Een stad of een dorp kan niet zonder vogels. Meer zelfs, een stad met een grote diversiteit aan vogelsoorten is gezond, want dat betekent dat er voldoende groen en ruimte is. Vogelbescherming Vlaanderen selecteerde voor de verkiezing van “Vogel van het Jaar” twaalf vogels die zich graag ophouden in verstedelijkt gebied…. en neen, het zijn geen stadsmussen.
Het 14 ha groot domein Breivelde te Zottegem is een voorbeeld van de 19de eeuwse landschappelijke stijl waarbij men het formele karakter, de strakke lijnen, uit de tuinarchitectuur wil accentueren. Glooiend terrein met prachtige bomen zoals de mammoetboom en imposante ceders. Vanop het terras van het kasteeltje heb je zicht op één van de plassen….. en je kan er ook plassen. Tiens, er zijn ook halloween verschijnselen, of heb ik spoken gezien?
Roger DAMEN.
Klik op onderstaande afbeelding om Power point te bekijken (Geluid aan)
Het stond vorige week in alle kranten. Er zit een bever in het Molderbroek te Mol-Gompel. De Molse Nete is op meerdere plaatsen buiten zijn oevers getreden en het drassige landschap is nog veel natter geworden. Zelfs het knuppelpad is ontoegankelijk en het wandelpad is omgelegd. Als je de omlegging volgt kom je automatisch bij de beverdam en burcht. Een bever laat zich niet zo gemakkelijk zien. Ze zijn vooral ‘s nachts en in de schemering actief.Wanneer de dagen het langst zijn, is je kans om er eentje te spotten het grootst. Dan zijn de nachten zo kort, dat de bever al eens wat vroeger op pad durft gaan.
Bever in het Molderbroek (Alle foto's: Karel VERBRUGGEN)
Een vuurwants is geen kever want behoort tot de orde van snavelinsecten, met andere eigenschappen, waaronder de ontwikkeling zonder popstadium. De larven of nimfen kennen vijf stadia waarin ze steeds vervellen en dan groter worden. Vuurwantsen kennen ook een zeer lange paring. Twaalf uur is geen uitzondering…. en zeven dagen is het record!
Voorbije donderdag was het erg warm voor de tijd van het jaar, zo'n 20° ! Aan de Hoogveenplassen, waar de lavendelheide ook nog in bloei stond, kon ik een koppel zwarte heidelibellen spotten in de zogenaamde "tandemhouding", waarbij het mannetje het vrouwtje bij de nek neemt. Eitjes worden in de vlucht afgezet, vliegend boven de plassen. Ze overwinteren als ei en de vliegtijd loopt van mei tot eind oktober.
Roger DAMEN.
Klik op onderstaande afbeelding om Power Point te bekijken (Klikken op eigen tempo)
Deze vijf foto’s werden dag op dag gefotografeerd in den Doolhof (Oostoven). Uit een duivelsei wordt de grote stinkzwam (Phallus impudicus) geboren ook wel eens “de penis van het bos” genoemd.
Vergeet niet al je klokken te verzetten deze nacht. Om 3 uur zet je de klok één uur achteruit naar 2 uur. Je kan desgewenst dus ook een uurtje langer slapen deze nacht....
De herfst in zijn schoonste doen. De vliegenzwam, mos, grassen, dennennaalden, bomen, berkenblaadjes, een soort bundelzwammetjes, op de voorgrond rechts knotszwammetjes EN energiebron van dit alles: de zon !!
Het hazenpootje (klaversoort) bloeit zowat de ganse zomer…maar de zaadjes ervan zijn ook nu nog goed te zien. Ze zijn te vinden op zonnige, open plekken, het liefst op zandgrond. Bijvoorbeeld in duinen en heidegebieden. Maar ze staan ook vooral graag op plekken waar gerommeld wordt, zoals op akkers en in wegbermen. De bloemen van het hazenpootje zijn zachte, grijze bolletjes. Daarin zitten kleine vlinderbloemen, net als bij klaver. Maar de bloemen worden omgeven door grijze haren. Als je goed kijkt zie je dat de bloemetjes wit zijn. De grijze haren groeien aan de uitgegroeide kelkbladeren, die rood zijn. Hoe dan ook, ze zijn echt om te aaien !
Iedereen die in de buurt van een lindeboom woont, weet wanneer die bloeit. De lichtgele bloeiwijze valt nog niet eens zoveel op, zeker niet in zo’n hoge boom. Maar dan de geur, die is niet te missen. Zoete wolken parfum drijven op zomerse dagen langs. Als je door een straat met lindes fietst, raak je bijna bedwelmd door het aroma. De bloei van de inheemse linde begint al in juni en duurt tot in de herfst. Een heerlijke geur en een goede schaduwboom, geen wonder dat de linde zo geliefd is. Bovendien worden ze ook oud en groot. Spijtig genoeg zijn de laatste bloempjes aan het afvallen.....
