Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Categorieën
Natuurvereniging DEN BUNT vzw
Welkom op de blog van Natuurvereniging DEN BUNT. Onze vereniging is gestart in 1981 en bestaat nu dus meer dan 40 jaar en telt ruim 200 leden in de Kempense regio. Alles wat te maken heeft met milieu, natuur en natuurfotografie, activiteiten van onze vereniging...enz. vind je terug op deze blog. En deze blog is er voor en door de leden. Wil je een bericht plaatsen, dan kan dat door mij een mailtje te sturen met de te plaatsen tekst en foto's. Volg ons ook op onze Facebookpagina.
05-08-2022
NU TE ZIEN - BONT KROONKRUID
Bont kroonkruid - Securigera varia - Crownvetch
Roze, wit en paars… bont kroonkruid doet zijn naam alle eer aan! Deze prachtige bermplant is een uitbundige bloeier en het is dan ook een feestje als je deze schoonheid in de zomer tegenkomt. In de zuidelijke landen bloeit het talrijk in de bermen. Bij ons is de soort vrij zeldzaam. De plant lijkt zich wel steeds meer uit te breiden, waarschijnlijk dankzij het opwarmende klimaat.
Vogelbescherming Nederland kiest ieder jaar een vogelsoort waar ze ons in het bijzonder op attent willen maken, en dit jaar is dat de merel.
Wie kent hem niet, met zijn zwarte pak en parmantige gele snavel: het merelmannetje dat vanaf de hoek van het dak zijn dromerige lied zingt. De merel is de meest algemene vogelsoort van Nederland en ook van ons land, en een bekende tuinvogel. Maar vanaf 2016 is er iets opmerkelijks aan de hand: de aantallen duikelen omlaag. In een paar jaar tijd is bijna 30 procent van de broedende merels verdwenen, zo blijkt uit landelijke tellingen. Veel vogelliefhebbers zagen ‘hun eigen’ merel ineens niet meer.
Ze vermoeden dat het komt door het usutu-virus dat veel slachtoffers heeft gemaakt, of brengen merels de laatste jaren ook minder jongen groot? Om dat uit vissen willen ze dit jaar de zaak wat beter opvolgen.
Met dit droge weer zijn er maar weinig paddenstoelen te vinden, maar dit voorjaar en ook deze zomer werden er al opmerkelijk veel zwavelzwammen gezien. Deze opvallende oranjegele zwam met zijn waaiervormig vruchtlichaam is vers met geen andere soort te verwarren, bij ouder worden verbleekt hij en verbrokkelt vaak. Zwavelzwam tref je zowel op levende loofbomen als op rottende stronken.
De pyjamawants is een opvallende wants. Aan de bovenzijde is ze felrood-zwart gestreept wat zowel aan een pyjama als aan een gevangenisplunje doet denken. Vandaar dat ze ook wel eens “gevangeniswants” genoemd wordt. Ze behoort tot de schildwantsen en ze bezit een groot schild dat bijna het gehele achterlijf bedekt. Wantsen nemen ruim de tijd om te paren. Je kan ze lange tijd parend zien zitten op de planten en soms lopen ze ook verder, de partner achter zich aan sleurend. Hun felle kleuren zijn een signaal aan eventuele rovers dat ze onaangenaam zijn van smaak en giftig. Wanneer wantsen aangevallen worden verspreidt de stinkklier een stinkende en bijtende vloeistof die giftig is voor insecten.
Ik heb het idee opgevat om af en toe iets te publiceren over vroeger. Ik noem het “Den goeien awen taid” Een stukje nostalgie uit lang vervlogen tijd maar die menig Bunter nog wel bekend zal voorkomen.
Jef ZOEF
Klik op onderstaande afbeelding om het volledige document te bekijken (WordDoc)
Met name in ruigten, op omgewerkte grond, akkers, bermen, langs stoepranden, op stoepen en andere ruderale plaatsen kiemen de zaden van de eenjarige zwarte nachtschade in het voorjaar en groeien uit tot tamelijk grote planten, die al dan niet sterk behaard zijn. Tijdens de bloei (juni tot oktober) vallen hun witte bloemen op met de gele helmknoppen die stijf tegen de stijl aanzitten. Daardoor lijken de bloemen op omgekeerde lantaarntjes. Ook de groene bessen die later zwart worden zijn een opvallende verschijning in het najaar. In de winter sterven de planten af.
De hop is gemakkelijk te herkennen aan het roodbruine verenkleed met een lange zwart gepunte kuif, die kan worden opgezet als de vogel opgewonden is. De staart en de vleugels zijn zwart en getekend met brede witte strepen. De snavel is lang en dun. De hop is een insectenetende weidevogel. De roep van de hop klinkt als hoep, hoep, en hoewel het geluid niet luid is, is het toch op grote afstand hoorbaar. De lengte bedraagt 26 tot 28 cm. Zijn voedsel bestaat voornamelijk uit grote insecten, regenwormen, slakken en spinnen maar ook hagedissen staan op het menu. Geen broedvogel meer in ons land maar soms zeldzame doortrekker. Bijgaande foto’s werden gemaakt door Mimi VERTESSEN tijdens hun vakantie in Los Masos (regio Frans/Spaanse grens).
Heggenrank is een liaanachtige klimplant die veel te vinden is in heggen en ruigtes, vooral als de grond wat kalk bevat. De bloempjes zijn onopvallend geelgroen. De bladeren zijn handnervig en zo'n 10 cm groot. Opvallend zijn ook de lange ranken die zich met twee tegengesteld draaiende kurkentrekkervormige bewegingen rond andere planten wikkelen. Na de bloei ontstaan bessen die langzaam van groen naar rood kleuren, ze zijn giftig. Enkel de vrouwelijke planten dragen, soms massaal, de rode bessen. De plant is namelijk tweehuizig. Heggenrank bloeit van juni tot september
Het muskuskaasjeskruid of muskusmalve is een algemeen voorkomende, vaste plant uit de kaasjeskruidfamilie. De plant kan 30-70 cm hoog worden en bloeit van juli tot september met lichtroze of witte bloemen met duidelijk zichtbare aders, die licht naar muskus ruiken. De handvormige bladeren zijn smal en diep ingesneden.
Muskuskaasjeskruid (Alle foto's: Karel VERBRUGGEN)
Het opvangcentrum wilde dieren VOC Neteland in Herenthout vangt twee unieke roofvogels op. Twee jonge wespendiefjes. De vogels vielen in Geel uit het ouderlijke nest. De wespendief is beschermd en verlekkerd op wespenlarven, poppen en volwassen wespen. In een jaar dat er veel wespen zijn, is dat mooi meegenomen.
Klik op de "play-knop" om dit RTV nieuwsitem te bekijken (Geluid aan)
De wilgenhoutrups, de rups van de wilgenhoutvlinder, is een indrukwekkende verschijning. Deze rups kan wel tien centimeter lang worden en is opvallend rood glimmend aan de bovenkant. Het kan jaren duren voor een wilgenhoutrups verpopt tot vlinder. Normaal gesproken verschuilt hij zich onder schors en in bomen, en is hij dus niet makkelijk te zien. Maar nu zou je zomaar zo’n grote rups over straat kunnen zien kruipen. In deze tijd van het jaar zoeken wilgenhoutrupsen die oud genoeg zijn namelijk een geschikte plek om zich te verpoppen. Houd je ogen dus ook eens op de grond gericht, wie weet wat er allemaal voorbijkruipt!
Het zingen van de cigale of zangcicade hoort bij de Zuid-Franse zomers. Soms zachtjes op de achtergrond maar op andere plaatsen oorverdovend hard en overheersend. Dit jaar waren er enorm veel cicades. Het is een insect maar geen krekel zoals velen denken. Zij leven het grootste deel van hun leven zo tussen de 3 en de 5 jaar onder de grond. Voor de laatste gedaanteverwisseling komen zij naar boven.
Het vrouwtje legt eitjes op plantendelen of op bladeren. Na enkele weken komen de eitjes uit. Deze jonge cigales hebben al de vorm van een volwassen cigale maar nog geen vleugels. Ze kruipen onder de grond en halen voedsel uit de wortels van planten. Als zij volwassen zijn komen zij boven de grond. Na 3 dagen met temperaturen boven de 30 graden komen de volgroeide nimfen uit de grond en klimmen omhoog langs een boomstam waar zij ontpoppen. Soms lukt het ontpoppen niet zonder problemen en worden zij een prooi voor wespen, mieren en vogels. Pootje voor pootje komt de volwassen cigale uit zijn omhulsel met kleine vleugels die zich ontvouwen tot een prachtig kantwerk in mooi groen. Na uren drogen in de zon vliegt hij weg en heeft dan een donkere kleur.
Mimi VERTESSEN
Klik op onderstaande afbeelding om Power Point te bekijken. Klikken op eigen tempo en geluid aan zodat je ze ook kan horen !
Op een hoogte van ongeveer 500m, aan de voet van de Pic de Canigou (2785m), situeert zich ons verblijf in Los Masos.
Schrale graslanden worden afgewisseld met loofbos. Al om 07u00 fladderen er vlinders, opgewarmd door de zon. Kleine blauwtjes, felgele luzernevlinders, de opvallende koningspage …. en nog veel meer.
Roger DAMEN (Met dank aan Jurgen COUCKUYT voor het determineren)
Klik op onderstaande afbeelding om Power Point te bekijken. Klikken op eigen tempo.
Fotoverslag wandeling "Schansheide" - Zondag 17 juli 2022
Een dertigtal Bunters verzamelden om 9u30 aan de Sas 4 toren, waar Roger de “kleine” wandeling leidt, en Jef, na ons verplaatst te hebben naar Sas 5, de “grote”.
Klik op onderstaande afbeelding om Power Point te bekijken (Geluid aan) Klikken op eigen tempo....
De veenmol is een zeldzaam insect dat ondergrondse gangen graaft. Het dier kan vliegen maar doet dat niet vaak. De veenmol heeft een roodbruine kleur en is relatief groot: 3,5 tot 4,5 centimeter bij mannetjes en 4 tot 5 centimeter bij vrouwtjes. Heel kenmerkend zijn de brede molachtige voorpoten die dienen als krachtige graafwerktuigen. Die heeft de veenmol nodig om ondergronds te kunnen leven.
Onderstaand exemplaar werd door Walter VALGAEREN gefilmd in de "Grote Peel". Deze soort insecten komt ook voor in de Veluwe.... en met een beetje geluk krijgen we ze daar ook te zien tijdens onze meerdaagse. Ben jij al ingeschreven? Haast U.... het kan nog tot en met vrijdag 22 juli !!
Klik op de "play-knop" om het filmpje te bekijken (Geluid aan)
Tijdens een wandeling op de "Grote Peel" kon Walter VALGAEREN een gladde slang filmen. De gladde slang is slank maar niet giftig. Ze is lichtbruin tot grijs, met op de rug twee rijen met vlekjes. Ze bereikt een lengte van maximaal 80 cm. Kenmerkend voor de gladde slang zijn de gladde schubben, de zwartbruine streep aan weerszijden van de kop, de gele ogen en ronde pupil. In het filmpje lijkt het er even op alsof de slang één van de wandelaars beet.... maar de man kon goed acteren: in werkelijkheid prikte hij zijn hand aan een verborgen braamdoorn !!
Het verspreidingsgebied van de gladde slang in Nederland omvatte ooit grote delen van de hogere zandgronden. Het zwaartepunt van de verspreiding ligt tegenwoordig op de Veluwe..... en daar gaan wij ook naar toe! Haast U en schrijf nog vlug in tot en met vrijdag 22 juli.
Gladde slang - Fotografie: Walter VALGAEREN (Geluid aan)
Na de zwerfvuilactiviteit van gisteren met de ondertussen vermaarde koffiekoek als afsluiter, gaan we vandaag het Schansheidepad verkennen.
Een dertigtal Bunters verzamelen om 9u30 aan de Sas 4 toren, waar Roger de “kleine” wandeling leidt, en Jef, na ons te verplaatsen naar Sas 5, de “grote”.
Klik op onderstaande afbeelding (Jef ZOEF) om het verslag van René OOMS te lezen (WordDoc).
Standvogel van zon beschenen zuidelijk berghellingen. De zang, een metalige triller, gebracht vanop de top van een struik, maken het zoeken makkelijker. Sprinkhanen worden genuttigd in de zomer en onkruidzaden in de winter. Komt voor in Zuid-Europa. Geen broedvogel meer in ons land, maar wordt af en toe waargenomen als dwaalgast.
Roger DAMEN.
Cirlgors (Foto's: Roger DAMEN) Klik op onderstaande foto (en dan op de rode "play-knop") als je ook de zang van de cirlgors wil horen (Geluid aan)
Ik heb het idee opgevat om af en toe iets te publiceren over vroeger. Ik noem het “Den goeien awen taid” Een stukje nostalgie uit lang vervlogen tijd maar die menig Bunter nog wel bekend zal voorkomen.
Jef ZOEF
Klik op onderstaande afbeelding om het volledige document te bekijken (Pdf)
Op een hoogte van ongeveer 500m, aan de voet van de Pic de Canigou (2785m), situeert zich ons verblijf in Los Masos.
Schrale graslanden worden afgewisseld met loofbos. Al om 07u00 fladderen er vlinders, opgewarmd door de zon. Kleine blauwtjes, felgele luzernevlinders, de opvallende koningspage …. en nog veel meer. Het gekrijs en gejodel van de wielewalen is nooit ver weg. De tortel koert, en de tjilpende huismussen vangen ’s morgens insecten. Als je door het gras loopt, wemelt het van de opgejaagde sprinkhanen. Het schorre krijsen van de raven en het miauwen van de buizerd zijn deel van het orkest. Ook de cirlgors en de europese kanarie laten zich horen. Om 07u30 loopt mijn GSM-wekker af. Shit! Ik had net een ree benaderd, die nu luid blaffend wegrent. ’s Avonds kruipen de gekko’s uit hun schuilplaats vanonder de pannen en brengen leven op de muur. De evers en dassen zijn moeilijker te spotten, maar laten wel hun sporen na. Een opgehangen wildcamera neemt ’s nachts beelden van verwilderde katten en een marter. Als ik over het erf loop, komt moeder de gans dreigend en blazend af, om de drie jongen te verdedigen. Zelfs de honden blijven op een veilige afstand.
Rik is ’s morgens druk doende met het voederen van de beesten. De ezels en varkens krijgen ‘en plus’ zuiver drinkwater. Dat landelijke, met een hoge score aan biodiversiteit, ligt me wel. De toiletten vind ik de max; geen waterverspilling (= vaak drinkbaar water). En de bewoners, met een warm hart voor de natuur, stralen dat ook uit. Wie hier de rust niet vindt …… zal ver moeten zoeken.
Roger Damen
Klik op de "play-knop" om filmpje over toilet-gebruik te bekijken (Geluid aan)
