Dit is de toegang tot het Pinetum met de twee
libanonceders. Onder de linker ceder staat de Turkse klimop,
Hedera colchica, deze verdraagt veel schaduw en droogte.
Teruglopend komen we langs een vijvertje met aan de
oever Lysichiton americanum en Lysichiton camtschatcensis.Deze bloeien
vanaf eind April tot en met Juni, met grote gele en witte bloemen. Het
is een aronskelkachtige, met een groene kolf: de eigenlijke bloem, de
schutbladeren zijn geel en wit. Later ontwikkelt zich het blad, dat
meer dan een meter groot kan worden. De wortels zijn lang en dik,
daarom is het een goede bescherming van de oever. Hier staat ook een
zeer mooi exemplaar van een gouden treurbeuk (Fagus sylvatica 'aurea
Pendula). Dicht erbij staat ook een mooie Rhododendron 'Purple
Splendour'. Verder door lopend komen we bij een heel bijzondere boom,
de vaantjes- of zakdoekjesboom Davidia involucrata. De bloem is een
klein bolletje met onopvallende bloempjes, het is omgeven door twee
grote witte schutbladeren, waardoor het lijkt als of er zakdoeken in de
boom hangen. Hij bloeit van Mei t/m Juni.
We lopen weer in de richting van het eikenprieel en gaan dan rechtsaf
een brug over. Daar gaan wij het Pinetum in, de coniferentuin, Hier
staan de kegeldragers (conus = kegel). Vooraan het pad staan twee grote
libanonceders (Cedrus libani). Links staat een boom, die we bij onze
eerste wandeling al hebben gezien maar dan kleiner, Sciadopytis
verticilata, de parasolden. Verderop staat aan de rechterkant -iets van
het pad af- een schijncipres met de naam Chamaecyparis Lawsoniana
'Imbricata Pendula'.
Deze boom is op verzoek van Trompenburg in Nieuw-Zeeland in 1979
ge-ent, is naar Trompenburg gekomen en daar in 1984 geplant. Het
is de moederplant van alle in Europa voorkomende bomen van deze soort.
Ongeveer aan het eind van het pad, bij de splitsing, staat de
Cunninghamia lanceolata, deze is niet helemaal winterhard, waardoor er
elk jaar wel een paar takken bevriezen en daardoor een wat slordige
indruk maakt. De boom die we nu tegen komen is de Himalayaceder (Cedrus
deodara); in 1930 geplant. In het begin van de jaren veertig verloor
deze boom al zijn naalden en enkele takken door de toen heersende
strenge winter. Daarna leek het verder goed te gaan met de boom, tot
men in 1962 ontdekte dat er zonnebrand op de stam was ontstaan. Het
hout onder de bast was voor 90% verrot. Het verrotte hout is tot op het
gezonde hout weggehaald en met houtteer behandeld. Voorts werd er
bewapening in aangebracht, en van een oude zinken dakgoot schubben
aangebracht. Daarna werd het gat volgegoten met beton. De wond is
al meer dan voor 95% dicht.
Wandeling door Trompenburg, deel 5
Als we nu een smal bruggetje over gaan zien we aan de rechterkant een
mooie moerascypres staan (Taxodium distichum), met een hele rij
kniewortels. We zijn op een plein aangekomen met in het midden een rond perkje,waar in een Ginkgo biloba pendula staat,dit boompje is in 1969 hier geplant. Hier staat ook het woonhuis van de familie van Hoey- Smith Aan de zijkant
van het huis, naast de keuken, staat tegen de muur een klimmende ribes (Ribes speciosum) met bloemen die sterk op die van Fuchsia's lijken.
Naast het zijraam aan de voorkant groeit een soort brem tegen de muur, het is de Argyrocytisus battandieri uit Marokko en is in 1998
meegebracht als zaad dat hoog in de bergen, tussen de atlasceders is
gevonden. Hierdoor is ze hier vrij winterhard. De grote gele bloemen
zijn een lust voor het oog. Drie grote zuilvormige bomen beheersen dit gedeelte: het zijn beuken, Fagus sylvatica 'Dawyck'. In 1860 op het landgoed Dawyck in Schotland ontdekt als een van onderaf vertakt boompje. Men heeft het boompje meegenomen naar een kwekerij, en
zijn toen vegetatief gaan vermeerderen, dus door alleen te stekken.
Hierdoor werden ze allemaal onvruchtbaar (steriel). Honderd jaar later in 1968, lagen er beukenootjes onder de boom. Waarschijnlijk zijn ze door andere beuken (de bruine, de gele en de rode) uit de omgeving bestoven. De boom is na 100 jaar vruchtbaar geworden. De zaden waren voor 60% gewone en voor 40% zuilvormig. Tenbate van het Arboretum zijn de kweekrechten verkocht, ze komen nu voor in de catalogi van de kwekers.
We lopen nu een stukje door en komen bij het
eikenprieel. Dit prieel dateert van 1820. Oorspronkelijk was hier een
treures geplant, deze is aan het eind
van de 19e eeuw dood gegaan; men heeft toen wederom een treures
geplant,welke in de jaren vijftig is dood gegaan. De derde boom die er
werd geplant,was een treureik (Quercus robur pendula). Deze eik heeft er tot 2004 gestaan,
maar omdat er veel op de voet rondom de stam gelopen werd, ging de grond
er onder vaster en vaster worden. De boom ging daarvan lijden en begon
dode takken te maken.De boom is gerooid en op een andere plek
geplant.Men heeft nu een houten vlonder geplaatst onder het prieel en
een nieuwe treureik geplant. Op de foto van het
prieel staat nog de oude eik. Hier staan ook drie echte tulpenbomen:
Liriodendron tulipifera "Mediopictum" met een gele vlek in het midden
van het blad, Liriodendron tulipifera "Integrifolium" heeft bladeren
zonder zijlobben en de mooiste herfstkleuren en Liriodendron tulipifera
"Crispum" met gekroest blad.In het prieel staat ook een zware antieke
gietijzeren tuintafel.
Vooraan het pad waar wij nu in gaan staat een groep coniferen met de
naam Podocarpus nivalis, (Podo= voet+ carpus= bes) dus de bes met het
voetje.
Deze plant werd vroeger als alternatief gebruikt voor de taxus (Taxus
baccata), deze was zeer giftig en mocht niet meer langs de openbare weg
aangeplant worden.
Doorlopend zien we twee grote bomen staan. Dit zijn de oudste bomen van
Trompenburg, het zijn zomereiken (Quercus robur).Ze zijn in 1820
geplant.
De eerste boom is begroeit met een kamperfoelie (Lonicera
periclymenum), deze uit het wild meegebracht uit Voorne's Duin en in
1947 hier geplant.
Op de hoek staat een heel mooi treurbeukje, Fagus sylvatica "Purpurea
pendula". Dit boompje is in 1930 geplanten is dus 76 jaar oud. Het is een
zeer langzame groeier die heel zeldzaam een zijtak maakt, en daardoor
weinig etages vormt.
We beginnen onze wandeling bij het
informatiecentrum, waar wij eerst op het bord met de plattegrond gaan
kijken. Daar zien we hoe de tuin is ingedeeld.
Het arboretum is verdeeld in zes stukken, ten eerste het oudste gedeelte dat dateert van1820,
dan volgt het westelijk deel dat in 1870 aangelegd is door de bekende
Haarlemse tuin en landschapsachitect Zocher. Hier staan nog enkele
exoten uit die tijd die door hem zijn geplant.
Dan is er het ge deelte met het rosarium, de goudvissenvijver, de heidetuin en de succulenten
kas. Hier staan ook de schuren voor de tuinlieden, met het gereedschap om de tuin te onderhouden.
Dan is er de Hostalaan (v.h. de langelaan)deze isaangelegd in 1900.
deze laan is tevens de grens tussen Trompenburg en het gedeelte dat in
1965 bij het arboretum gevoegd is, teweten Wou-
denstein. Dit is een voormalige buitenplaats,waar van het huis in 1929 is afgebroken.
De reden daar van was dat toen in Rotterdam de Waalhaven werd gegraven.Met de bagger die
daar uit kwam is toen heel Woudenstein opgehoogd. Door de druk daarvan
is het huis gaan scheuren. Het eerste gedeelte van Woudenstein is de
Perenhof. Hier stond vroeger een openluchttheater met een podium waar
nu een aantal coniferen op staan. het andere gedeelte van Woudestein
bestaat uit een groot gazon omringd door paden en beplanting. Dit alles
is in 1965 opnieuw aangelegd.
Het laatste gedeelte is de z.g. Hintzentuin, deze is
in 1991 bij het Arboretum gevoegd. De in het voorjaar bloeiende
bloembollen die hier bloeien, zijn gekregen van de promotieorganisatie
van de Nederlandse bloembollenkwekers, het IBC. Als tegenprestatie moet
er ieder jaar gekeken worden hoe alles opkomt. ieder voorjaar komen
hier ook de Winteraconieten en de sneeuwklokjes op, de z.g.
stinszenplanten.
De grote vasteplanten border in dit gedeelte is in de volle zon
aangelegd. hier wordt in principe niet regelend opgetreden, Het
veranderd hierdoor langzaam, er zal meer schaduw komen door de grotere
houtige gewassen.
We lopen nu vanaf het voorplein rechtdoor langs het bord met de
plattegrond, en zien aan de linkerkant een boom staan met een
roodbruine afschilfererde stam staan. Het is de enige esdoorn die
afschilfert. Het is Acer griseum die ook wel papieresdoorn
genoemd wordt.
We gaan nu linksaf en zien aan de rechterkant een struikvomige boom
staan,hetis de Canadese judasboom (Cercis canadensis "Forest pancy")met
heel mooi donkerrrood blad. Over de brug gaan we direct rechtsafen zien
op de hoek een conifeer staan,het is een parasolden (Sciadopitys
verticilata) met op een parasolletje gelijkende scheuten. het pad
verder oplopend zien we rechts nog een judasboom (Cercis Siliquastrum),
dit is een boom met "cauliflorie", de bloemen staan ophet hout van de
takken en de stam.
De volgende brug die we over gaan is nog van de eerste aanleg (1820).Op
de hoek staat aan het water een bolvormige haagbeuk(Carpinus
betulus). Verder lopend komen we een aantal Yuca's tegen (Yuca
filamentosa), dit zijn planten die eigelijk in een droog klimaat
groeien,Bij ons staan ze langs een sloot,Maar omdat er enkele grote
bomen tussen geplant zijn, houden die de grond vrij droog door
het water dat zij opnemen.
deze bomenzijn een blazenboom (Koelreuteria paniculata)die in de zomer
met grote gele pluimen bloeit, gevolgd door blaasachtige vruchten met
twee of drie zwarte zaden en een grote van onderaf vertakkende ceder
(Cedrus libani subsp.atlantica "Glauca" We zijn nu op een plein
aangekomen, waarop in het midden een groot anker licht. Dit was vroeger
de speelplaats.Om ons heen kijkend zien we een aantal grote bomen staan
o.a.aan de linker kant drie eiken Quercus pubescens of zachte
eik,Quercus x turneri 'Pseudoturneri" of groenblijvende eik en de
libanoneik Quercus libani.
Achter deze bomen staat een struikkastanje Aesculus parviflora.
Aan de zuidzijde van het plein is een verhoging, die wij het bergje noemen.
In vroegere jaren was hier een z.g. ijskelder, waar in de winter
blokken ijs werden bewaard die uit de vijver werden gehakt. zodoende
had men in de zomer de beschikking over ijs voor de ijskast.De bomen
die op het bergje geplant zijn, zijn Coniferen, araucaria's, ceders en
moerascipressen.Aan de andere kant is nog een verhoging. Deze is
ontstaan in 1935 toen het zwembad werd gegraven. men heeft er toen de
ceders opgeplant.Wij noemen dit het Atlascedergebergte.
We lopen nu een stukje door en komen bij het
eikenprieel. Dit prieel dateert van 1820. Oorspronkelijk was hier een
treures geplant, deze is aan het eind
