Zoals duizend jaren geleden

En wanneer ik terug vereisen zal

zal ik rechtop staan

en mij begeven naar het land van

zon en honing

‘k zal een hut bouwen

van klei en leem

van bamboe en rietstengels

Daar zal ik dan in de ochtenddauw

jou neerschrijven

op het blad van het pure en het zuiverste

leven op aard

Als ik mijn ogen wederom openen zal

zullen mijn blikken gericht zijn

naar het zuiden waar jij verblijft

en waar wij het eeuwige beloofden

na dit bestaan op aard

Staalgrijs

oceaanblauw

roodsaffier

ieder kleur zal ik meedragen

tot ik wederom in jouw ogen kijken zal

en het groengetinte zal kunnen aanschouwen

En als ik weder op zal staan

zullen mijn sporen het bewijs zijn

Zullen de kerven  in de aarde mijn aanwezigheid

aankondigen als een oud en vergeten lied

En ergens zal het land zich klaar maken

zal een kinderhand een hut bouwen

hoog in een boom

van klei en leem

van bamboe en rietstengels

en daar zullen wij elkander terug tegenkomen

net zoals duizend jaren geleden.

02-03-2009 om 10:43 geschreven door sleeples2

Wanneer jij oud en grijs zult zijn

Wanneer jij oud en grijs en geheel vervuld zult zijn van slaap

En niets bij het vuur jou het boek ontnemen zal

Terwijl draag lezend en dromen over een zacht uiterlijk

Wat jouw ogen ooit bezaten,

Toen die schaduwen nog diep verborgen zaten

Dan zullen gedachten als een oude ansichtkaart

Aan het plafon blijven kleven

Om dan druppelsgewijs binnen de sijpelen in de

Ziel van het afstervende

Hoeveel liefdes jij bezat

hoeveel momenten van stijlvol verlijden

er waren waar de liefde jouw schoonheid

liet open bloeien in een liefde voor later

Maar waar jij zovaak bedrogen uit kwam

Maar er was er een wat hield van de strijdende ziel van jou

Wat zong voor jou een elegie meerdere malen

toen jij daar terneergeslagen lag te vergeten

hoe de werkelijkheid er nu werkelijk uitzag

En ze hield van de spijt wat jij betuigde

van jouw veranderlijk gezicht

eens vol blijheid

en dan weer vol verdriet

dan is dat het moment waarop jij beseft

dat het leven een strijd was

waar meerdere malen moest gestreden worden

met ongelijke wapens

dan is dat het moment van ouderdomwijsheid

en het besef zal komen binnensijpelen

langs de wanden van het huis waar jij dan alleen achterblijven zal

hoeveel verdrietjes moet een mens dorsen

hoeveel pijnscheuten moet een lichaam doorstaan

eer het brein besef heeft van de realiteit

hoeveel tranen moeten er vloeien

naar het oppervlak waar inkervingen blijvende

littekens achterlaten van het bestaan op aarde

eer de gedachten niet meer zullen zaniken

over ongelijkheden in dit bestaan op aarde

als jij als mens eenmaal oud en grijs zult zijn

dan is dat het moment waarop dat beeld

royaal zal zijn met openbaringen

als jij eenmaal oud en grijs zult zijn

dan zal het leven geen geheimen meer bezitten

waarvan jij geen weet zal hebben

maar jij zult ook weten dat jij als sterveling

niet alles kunt verwezenlijken wat jij wenst

en dan kun jij met een gerust geweten het hoofd laten rusten

kun jij met een gerust hart uw ogen sluiten

en zeggen

al heb ik fouten begaan

liet ik mij menig keren mislijden

ik heb het er toch goed vanaf gebracht.

02-03-2009 om 10:40 geschreven door sleeples2

Je mag niet dood zijn “je kunt niet dood zijn”

Zo ver als dood mag jij niet gaan

want als jij er niet meer zou zijn

Wat moet ik dan met dat

kopje dat tasje dat glaasje

Wat moet ik met dat

bloempje dat vaasje dat schaaltje

als jij er niet meer zou zijn

En wat moet ik met dat

woordje dat verhaaltje dat boekje

Wat moet ik met dat

kleedje dat vestje dat jasje

wat met dat

schaartje dat kampje dat borsteltje

als jij er niet meer zou zijn

Wat moet ik dan met die

brief die foto die geluiden

en wat met het

sneetje het botervlootje het vlekje

als jij er niet meer zou zijn

‘k zou verdwalen

stil blijven staan

‘k zou mezelf niet vinden

tussen al hetgeen wat jij

uitstraalt

En weet je

je mag niet dood zijn

je kunt niet dood zijn

we hadden nog zoveel plannen

Dus liefste

zo ver als dood mag jij niet gaan

‘k blijf daarom aan je denken

en hopen wensen bidden

dat het allemaal

slechts een illusie was

dat jij strakjes na het sluiten van de ramen

opnieuw daar voor mij komt te staan

en zegt ……………………………

Nog steeds de liefde van voorheen

Liggen naast elkaar

stil stram stijf

nog een laatste kus

wat treiterij

om dan volmaakt maar met

een diepe zucht de

kamer te verlaten

’t was goed

‘k zeg niet dat het niet goed was

jij en ik

wij

maar ook op liefde

heeft de jaren fat

Ik ben al wat sneller moe

lig al wat liever stil

achterover gezakt

lui voor de buis

Ben al sneller uitgeblust

ben al wat liever even alleen

Maar liefste

mijn liefde in mijn hart

dat bleef nog steeds de liefde

van voorheen.

02-03-2009 om 10:39 geschreven door sleeples2

ware vriendschap kent geen rang of stand
ware vriendschap maakt geen onderscheid
want ware vriendschap is blind
als het om het uiterlijke gaat

20-02-2009 om 15:24 geschreven door sleeples2

Zelfs wanneer ik niet meer besta

Als ik er morgen niet meer zou zijn

vergeet dan niet uw deur

op een kiertje te laten openstaan

Vergeet dan het kleed niet te ontplooien

Als ik er morgen niet meer zou zijn

Zaai dan nog het zaad

van die ene roos waar ik zoveel

van hou

Ontdoe dan nog het kruin van zijn bruin gewaad

Werp niet weg wat mij toebehoort

En als ik er morgen niet meer zou zijn

waad dan in het licht

loop doorheen het duister

en wees niet bang voor wat de dag

van morgen jou brengen zal

Als ik er morgen niet meer zou zijn

Want jij moet weten

ik laat een stukje van mijn aanwezigheid

hier liggen

Neem niet mee waaraan jij steun

en troost vinden kan

Een schriftje

een boekje

een doodgewoon blaadje

met wat onzinnige uitspraken op neergekrabbeld

Als ik er morgen niet meer zou zijn

zal het blauw van oceanen

het geel van boterbloemen

het rood van avondraad

nog steeds aanwezig zijn

Een veulen zal nog dartelen van blijdschap in de weide

het kalf zal nog schuilen bij zijn moeder

en ergens zal het duister een lied ten horen brengen

Zie je

zelfs wanneer ik niet meer besta

zal het leven gewoon zijn eigen

tempo blijven volgen

Seizoenen zullen elkander nog steeds kruisen

Regenbuien en zonestralen zullen nog steeds voor afwisseling zorgen

En de roos zal nog steeds schitteren in het

vroege ochtenduur

zelfs wanneer ik niet meer besta

20-02-2009 om 15:18 geschreven door sleeples2

in vogelvlucht

mag ik met jou meelezen

terwijl een vlucht zwaluwen hun tocht aanvangen

mag ik met jou het licht zien ondergaan

terwijl elkander beminnend aankijken

zou het mogen

jij en ik tot een geheel samen gesponnen

ik wil jouw partituur zijn

jouw meesterwerk

ik wil voor even het notenbalken zijn

even het muzieknootje

gewoon even jouw lied zijn

kan het zijn dat jij stilstaat

waar ik beweeg

kan dat licht in je ogen

schijnen als dat vuurvliegje

wat midden in de nacht mijn vensterraam

komt beschijnen

zodat ik mijn weg naar jou steeds terug vinden zal

kom mijn allerliefste

laat ons vannacht den hoogste toppen betreden

van dit magisch land

kom mijn allerliefste

bespeel op mijn naakte huid het lied wat ons ooit samen bracht

want weet dat ik jou nooit vergeten zal

dat ik steeds wederkeren zal

al sta ik ergens mijlen ver van jou verwijdert

want spreek mijn naam uit

en in vogelvlucht kom ik tot bij jou

om samen dan de kijken naar die vlucht zwaluwen

daar hoog in de lucht

20-02-2009 om 15:15 geschreven door sleeples2

Anatomie

wij mochten dit aardse betreden

mochten aanzien het wonder

konden waden doorheen het veld

van madeliefjes

wij kregen toegang tot het perspectiefgelijke

van vreemde oorden

wij ontwaakten bruisend met nieuwe energie

om een nieuw kwartaal binnen de lopen

en ik was als een paradijsraaf

wat vloog doorheen het luchtruim

zocht achter een nog laatste plekje op aarde

waar ik mijn eieren bevruchten zou

een kapucijn wandelde overheen het monniken velt

zaaide en oogstte

liet rijpen om dan de plukken

de vele vruchten

en ik was een van diegene

die vrucht na vrucht verorberen mocht

zonder ook maar eenmaal te vragen

waar de oorsprong lag van die ene vrucht

wij vinden het zo normaal

zo doodgewoon

wij kijken niet naar de oorsprong

maar naar het doel tot wat het kan benuttigt worden

wij streven naar een vooruitgang

zonder ons eens af te vragen

waarvandaan komt dit nu toch vandaan

en wij waden doorheen het licht

denken dat wij het licht kunnen aanschouwen

wij snuiven de geur op van een pas ontluikend anemoon

want vinden het zo gewoon

zo doodgewoon dat die plant daar uit de aarde

gekropen komt

18-02-2009 om 04:18 geschreven door sleeples2

Bevroren droom

De koude spreid zijn armen rond mij heen

even vergeten

Het kind laat zien wat reeds verloren was

een gedachte

Het laatste blad bleef hardnekkig volhouden

de kracht

De regen laat een spoor na op het vensterraam

ik ben thuis

Verlost van buitenhuiselijk gedachten

‘k leef in mijn eigen wereld

Verloren die ene brief wat ik ontvangen mocht

een stil gemis

Het hout knettert in het haardvuur

een boom verloor zijn stam

En buiten is het de koude wat zijn armen wagenwijd opent

het vangt mij

Stil geruis doorheen het vertrek

mijn muziek zwijgt

Geknars van kleine tandjes

de poes eet zijn laatste korrel

Een stuk gesprongen lamp

alweer een streepje duister

En binnen voel ik een aanwezigheid

van een of ander onbekend wezen

En de koude

de koude blijft hardnekkig vastgeklemd

zitten in mijn huid

krijg het maar niet warm

De dag zit er alweer op

‘k zoek mijn donzen laken op

en laat mij wegglijden in een sneeuwdiepe kuil

van bevroren dromen

18-02-2009 om 04:11 geschreven door sleeples2