Deze vrouw loopt de wereld rond voor de strijd tegen borstkanker. Via verschillende sites kan ze haar strijd voortzetten.Dus,neem haar mee naar jouw site om haar daar verder te laten lopen.... xxx thnks!Graag stel ik je twee ontzettende lieve dames voor die onovertreffelijk met de ziekte omgaan ...neem ook eens een kijkje op hun blog ...waar echte vriendschap waarlijk troef staat !! http://anita-angele.skynetblogs.be
Onze Leonberger Dolcé (zachte) is een echte dier/ en mensenvriend ... hij was kind aan huis ... !Met veel pijn in t hart is hij zachtjes van ons heen gegaan ...
Op foto Dolce met Wim (zoon),2 dagen voor hij heen ging !!
Illona een 20 jarige Trackener merrie heeft last van doorgezakte kogels (pezen ) aan voorbenen
Getse , een 3 jarig ruin paardje . Eigenaars kunnen hem niet bereiken , en moet tevens nog ... zadelmak !
Lezing : hondentraining , Pfiiiieeeet training , werken met chakra's en magnetisme
Enkele Foto's van het ooh zo prachtig Polen
Dierenopvoedster & Magnetiseur.
** Dierenopvoedster Miryam ! **
**Magnetisme voor alle dieren**
Probleemgedrag paard,hond & pijnverlichting voor uw geliefde huisdier
28-06-2013
De Weimaraner ... De "Gray Ghost"
De Weimaraner ... De "Gray Ghost"
In Engeland werden de eerste Weimaraners pas in 1954 geïmporteerd. Zowel in Frankrijk als in Engeland en Amerika beleefde de Weimaraner een nieuwe opkomst. De "Gray Ghost" zoals de Amerikanen hem niet zozeer vanwege zijn kleur, maar vooral om zijn katachtige soepele gangen noemen was een opmerkelijke verschijning.
Vooral blijft de Weimaraner natuurlijk een all round jachthond. Oorspronkelijk zou hij door de Fransen gebruikt zijn als lopende hond en werd hij in de 19e eeuw door de Duitsers afgericht en ingezet als staande hond. De Duitsers beschouwen hem als de aristocraat onder de jachthonden.
Het is een temperamentvolle hond met een duidelijk eigen karakter, die met zachte doch vaste hand zeer consequent moet worden opgevoed om uit te kunnen groeien tot ideale kameraad. Hij is zeer gesteld op het leven in huiselijke kring. Pupy's worden geboren met blauwe ogen ...
Ziehier een prachtig intro filmpke ... ... vergeet evenwel het liedje in de linkerkolom niet uit te zetten ...alvorens dit aan te klikken hé ... ! !
Het spreekt vanzelf, dat deze middelgrote temperamentvolle jachthond ook de ruimte en beweging nodig heeft, Men kan niet volstaan met een paar keer per dag "een blokje om".
Hij moet enige keren per dag de gelegenheid krijgen zijn energie kwijt te raken door vrij uit te rennen. Men moet hem dag in dag uit, weer of geen weer, daartoe de gelegenheid geven. Heeft u er dit niet voor over, begin er dan niet aan ... !
Al vele honderden , zoniet duizenden jaren, leven katten en honden al samen met de mens. En vooral de kat is bekend als de beste jagers . Alle katten beschikken als ze geboren worden over het jachtinstinkt om op muizen of vogels te jagen.
Echter als ze niet in een omgeving opgroeien waar muizen of vogels zijn dan leren ze dit af. Katten zijn trouwens te trainen in het jagen op muizen. Katers zijn trouwens even goed jagers als poezen. Dit in tegenstelling tot wat vaak beweerd wordt.
Z
Het is wel goed om te realiseren dat katten in onze maatschappij dusdanig goed gevoerd worden dat meestal de slachtoffers niet verorberd wordt.
Hierdoor worden de slachtoffers vaak niet direct gedood maar als speelobject gebruikt dat vaak ook nog bij de baas wordt aangeboden. Wist je dat ...De kat trouwens sporen uit zet in huis en in de tuin waar muizen door afgeschrikt worden. Dit maakt alvast de kans op muizen een stuk minder.
De Highland Pony is één van de twee inheemse rassen van de Schotse hooglanden en eilanden. Gedurende vele eeuwen heeft het ras zich aangepast aan het veranderende en vaak barre klimaat en de leefomstandigheden van Schotland.
De wintervacht bestaat uit een laag sterk, dasachtig haar over een zachte, dikke onderlaag, die dit ponyras geschikt maakt het hele jaar buiten te verblijven
En wat hij van zijn Keltische voorvaderen geërfd heeft, is vandaag nog volop zichtbaar. DNA-onderzoek heeft ten andere aangetoond dat hij, zoals enkele zeldzame andere paardenrassen, een zeer hoge graad aan oorspronkelijke zuiverheid overgehouden heeft. De afzondering in het ruwe klimaat van zijn Schotse vaderland is daar wel de verklaring voor, evenals voor de adel van zijn atletisch lichaam. Onder zijn strakke huid lijken de sterke spieren en de droge gewrichten als gebeiteld.
Andere kenmerken: een harmonische bouw, een sterke en gewelfde hals, een korte rug en krachtige lenden, wapperende manen en een zijdeachtige beharing. Stokmaat tussen 1,32 m en 1,47 m. De toegelaten kleuren zijn grijs, zwart, izabel en baai. Aalstreep en zebrastrepingen op de benen en zeer goede voeten.
Uitzonderlijk degelijk en mooi, krachtig en polyvalent, zelfbewust en trots, open en vriendelijk, zachtmoedig en leergierig: met zo'n karakter is de Highland Pony een haast spreekwoordelijk mensvriendelijk ras. Maar nooit onderdanig, want hij is en blijft een nobel paard. Misschien is het wel daarom dat de Britse koningin er in Balmoral een stoeterij van Highland pony's op na houdt.
Ik neem u effe mee naar de prachtige streek " de Scotland Highlanders " met deze prachtige viervoeter " De Highland pony ...!!Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken .... !!
Zoals alle juwelen, is het aantal Highland pony's echter beperkt. Wereldwijd vindt men er amper een vijfduizendtal en elke eigenaar ziet zijn Highland pony werkelijk als een waardevol bezit, waarop hij terecht trots is. In België bleef het ras lange tijd omzeggens onbekend: de allereerste Highland pony werd pas in 1992 ingevoerd. Dit ras is dan ook amper te vinden en niet bepaald goedkoop.
De Shar-Pei is zonder twijfel 1 van de meest bijzonder uitziende rassen ter wereld.!!...
De Shar-Pei is zonder twijfel 1 van de meest bijzonder uitziende rassen ter wereld.
De Shar-Pei is een heel oud ras en zonder twijfel 1 van de meest bijzonder uitziende rassen ter wereld. De geschiedenis van de Shar-pei gaat wel meer dan 2000 jaar terug. Waarschijnlijk is de plaats van oorsprong de stad Dialak in de Chinese provincie Kwung Tung.
De Shar-Pei werd toen gebruikt als werkhond, zoals voor de jacht, bewaking en als herdershond.
De Shar-Peis werden geselecteerd op hun kracht en intelligentie en wanneer ze daaraan niet voldeden werden zij waarschijnlijk opgegeten. Als soort van amusement werd de Shar-Pei in de dorpjes ingezet als vechthond, immers zijn harde vacht voelde niet prettig aan in de bek van een tegenstander en ook de kleine driehoekige oren en zijn diepliggende ogen maakte hem minder kwetsbaar.
Het is niet ondenkbaar dat de Shar-Pei middelen kreeg toegediend omdat de agressie die nodig was voor dit soort gevechten van nature niet in de Shar-Pei zat.Eind jaren zestig was het ras bijna uitgestorven en het is te danken aan de in Hong Kong wonende Matgo Law dat vandaag de dag een heleboel mensen over de hele wereld genieten van dit heerlijke ras.
De Shar-Pei is een compact gebouwde, rustige hond. Als pup hebben zij veel rimpels maar als ze ouder worden verdwijnen die,ze groeien in hun Jas. Alleen op hun schoft en kop zijn dan rimpels toegestaan. Er zijn verschillende hoofdtypes, de dikkere Meathmouth en de smallere bonemouth ! ! Ziehier een prachtige intro van deze toch bijzonder mooie hond !! Vergeet t liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens je dit aanklikt hé ...
De Shar-Pei behoort een blauwe tong te hebben, net zoals de Chowchow en men denkt ook dat de Shar-Pei ontstaan is uit meerdere rassen zoals bv de Chowchow. Ook zijn er twee vacht types, de korte stugge horsecaot vacht en de wat langere zachte brushcoat.
De Shar-Pei is een echte gezinshond, hij is zeer intelligent en is erg lief voor kinderen.Ook is hij zeer trouw aan zijn baas en gezin. Ten opzichte van vreemden kunnen zij wat terughoudend zijn maar kennen ze je eenmaal dan zijn het hele aanhankelijke honden. Het zijn goede bewakers van huis en haard.
Ondanks dat ze stoer en macho overkomen zijn ze over het algemeen zeer gevoelig en als ze vinden dat een ander teveel aandacht krijgt dan zullen ze alles uit de kast halen om dat even te veranderen, met hun charmes wel te verstaan! Over het algemeen kunnen zij goed met andere dieren overweg, helemaal als zij daarmee van jongs af aan mee opgroeien. De Shar-Pei is over het algemeen zeer snel zindelijk .Het zijn schone honden en de meeste vinden water en modder maar niets, uitzonderingen daar gelaten.
Soms ontstaan wel eens communicatie problemen met andere honden. Door zijn vreemd uitziende uiterlijk, de hoog gedragen staart, de rimpels op de schoft waardoor het haar iets omhoog staat, de rimpels op de kop en soms het snurkende geluid,kunnen andere honden dat opvatten als zijnde dominant gedrag. Een Shar-Pei heeft wel een strakke hand qua opvoeding nodig maar het is zeker niet zo dat dit ras niets te leren valt zoals vroeger nog wel eens gedacht werd. Vele Shar-Pei doorlopen met glans de gehoorzaamheids en behendigeids cursussen!
De munchkin is een kattenras dat bekend staat om zijn zeer korte poten Dit ras is voor het eerst tentoongesteld in 1991 in Madison Square Garden. Het ras is afkomstig van een poes genaamd BlackBerry, die een nestje kreeg met verschillende kortpotige katten in 1982.
De naam munchkin komt van de dwergen uit het verhaal De tovenaar van Oz. Het gen dat verantwoordelijk is voor de korte poten is dominant.
Hoewel de kat korte poten heeft, tast het zijn beweeglijkheid niet sterk aan. Hij heeft enkel wat meer moeite met springen. Munchkins zijn erg aanhankelijk, speels en actief. Alle variëteiten zijn acceptabel. Vermenging met gedrongen en stevige rassen moet vermeden worden. Kittens uit zo'n vermenging mogen niet doorgefokt worden
Het is één van de nieuwste rassen van kat, hoewel de kortpotige katten doorheen de 20ste eeuw in veterinaire literatuur zijn verschenen. Moderne Munchkins kunnen hun voorgeslacht bij een zwarte kortpotige kat vinden genoemd Blackberry,(Louisiane in 1983).
Munchkins werden eerst tentoongesteld in 1991 engoedgekeurd door NBC- (nieuwe ras of kleur) status in 1995. Het wordt nog beschouwd als experimenteel en niet op brede schaal erkend.
Tot op heden, hebben Munchkins geen achter of ruggegraatsproblemen zoals die soms bij de Dachshond wel voor komt.Munchkins zijn gezellige en hartelijke katten. Ondanks de korte poten, kunnenMunchkins lopen, klimmen, en springen; evenwelniet zo hoog zoals hun neven met lange poten.
Zie hier het heerlijk filmpje van Munchkins kittens die aan t spelen zijn ... ....vergeet het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten vooraleer ...je dit aanklikt hé .... Just have funn ... heerlijk ! !
Hun bewegingen worden beschreven als gelijkaardig aan dat van fretten. Zij zijn beschikbaar in een verscheidenheid van kleuren en in zowel lang als kort haar.Dit ras is nog niet erkend in Nederland.
De Achal Tekkiner komt vooral in goudkleur, zilverkleur en bronskleur voor !...
De Achal Tekkiner komt vooral in goudkleur, zilverkleur en bronskleur voor
De foto's van de Achal Tekké zijn voor alle duidelijkheid niet bewerkt. ! ! Het zijn dan ook geen echte kleuren , maar de vacht of haren van de Achal Tekké zijn "hol" waardoor er licht heen schijnt en hij dan deze prachtige glim krijgt!
De Achal Tekkiner alias de Achal Tekké komt oorspronkelijk uit Rusland. Het is een typisch nomadenpaard, hij staat er om bekend dat hij lange perioden zonder water en voedsel kan zonder dat hij er minder om presteert.
Het uithoudingsvermogen van dit mooie dier is ongekend enorme hitte trotseert hij moeiteloos. Hij valt ook onder de oudste raspaarden, 1000 voor Christus kwam de Achal Teké al voor in het Aziatische deel van Rusland.
Uiterlijke kenmerken Dit dier heeft een recht profiel met een iets te lange rug, hij heeft een hoge schoft en schuine schouders. De hals maakt bijna een rechte hoek met het lichaam. Het hoofd is lang en rank, en het profiel is kaarsrecht.
Hij heeft vrij wijde neusgaten en mooie grote ogen. De enigszins lange oren staan iets verder uit elkaar dan bij andere rassen en ogen sierlijk. De mondlijn komt boven de schofthoogte uit, dit is kenmerkend voor het ras. De benen zijn lang en hebben lichte maar stevige botten.
De zijdeachtige staart is kort met een lage inplant. De manen zijn over het algemeen redelijk kort. Ziehier een heerlijk glanzend stoeipartij ... knipoogje ... een Achal en een Haflingerpaardje ... Vergeet het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... !
De Achal Tekkiner komt voor in goudkleur, zilverkleur en lichtbruin. Schimmelkleurig komt zelden voor.
Veelal heeft hij witte aftekeningen op het hoofd en benen. Door zijn enorme uithoudingsvermogen is de Achal Tekkiner bij uitstek geschikt als renpaard. Maar als rijpaard is de Achal Tekkiner ook zeer geschikt. Ziehier een prachtig zilver getinte Achal ... t eerste stukje van t filmpke is nogal onduidelijk , maar ... t loont zeker de moeite ... !!
De Achal Tekkiner is niet geschikt voor beginnende paardenliefhebbers, het is geen gemakkelijk paard. Hij heeft een sterke eigen wil en is behoorlijk temperamentvol; een consequente hand is absoluut noodzakelijk.
Zoals met vele trends, was ook deze er plots... De puggle ...
Zoals met vele trends, was ook deze er plots.... De puggle ...
Zoals met vele trends, was ook deze er plots. De ene dag had niemand van een puggle gehoord, de volgende dag waren er overal honden met geplooide voorhoofden en floppy oren.
Wallace Havens - een hondenfokker uit Wisconsin - had deze trend al lang voorspeld. Begin jaren negentig had hij een beagle teefje en een mannelijke mopshond (pug genaamd in het Engels) en besloot hen te kruisen. Het resultaat was een eerste nest met puggles , met lichaampjes als beagles, en de kenmerkende bolle ogen van een mops.
Hij was ook de eerste om het ras te registreren bij de American Canine Hybrid Club, een vereninging onstaan om hybride rassen te registeren en benoemen. Puggles worden vandaag tegen $1,000 tot $1.300 verkocht in de winkel.
Puggles
werden pas een hit toen Sylvester Stallone er in 2005 eentje kocht. Al snel volgde James Gandolfini (Tony Soprano). In november verschenen de honden in de ochtend shows op televisie. Het ras is razend populair. De ACHC ziet het aantal nesten enkel toenemen. 20% van de hybride nesten die maandelijks geregistreerd worden zijn puggles.Intussen zijn de Puggles in alle kleuren te verkrijgen , zowel effen , bont als brendle !!
Het aantal soorten hybride rassen neemt ook snel toe: op vandaag zijn er 400 hybriden geregistreerd bij de ACHC, met inbegrip van de affenpoo (kruising Affenpinscher en Poedel, de rat-a-pap (Amerikaanse Terrier en Vlinderhondje) , de bordoodle (Border Collie en Poede) en de jack-a-bee (Beagle met Jack Russell Terrier). Ziehier een prachtige bonte Puggle .... Vergeet evenwel het liedje bovenaan t logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é ...
De populariteit van de rassen heeft volgens de ACHC vooral te maken met de wens naar iets nieuws. Maar er zijn ook voordelen bij hybride rassen. Kruisingen met Poedels leveren bijvoorbeeld vaak hypoallergene honden. Bovendien wordt er aangenomen dat kruisingen gezonder zijn dan pure rashonden.
Het is een spreekwoordelijke vanzelfsprekendheid dat vallende katten altijd op hun pootjes terecht komen...
Het is een spreekwoordelijke vanzelfsprekendheid dat vallende katten altijd op hun pootjes terecht komen.
De kat heeft een automatische volgorde van bewegingen ontwikkeld om zeker te zijn van een veilige landing.
Als katten vallen strekken ze eerst het lichaam, te beginnen bij de kop Met de voorpoten vlakbij de kop en de achterpoten recht omhoog buigen ze hun lichaam en draaien de voorkant een halve slag, zodat het lichaam naar de grond gericht is Dan strekken ze de voorpoten omlaag en draaien ze de achterpoten opzij, waarna tenslotte het achterlijf meedraait De staart kan dienen om een te ver doordraaien te corrigeren. De kat komt neer op alle 4 de poten tegelijk, de rug gebogen om de schok zo goed mogelijk te dempen Het is echter niet zo dat de kat altijd op de pootjes terecht komt, alhoewel het wel vaak zal lukken.
Het is een spreekwoordelijke vanzelfsprekendheid dat vallende katten altijd op hun pootjes terecht komen. Dankzij het pionierswerk van een Franse fotograaf rond 1900 werd echter duidelijk welke handelingen een kat achtereenvolgens, tijdens zijn val, dient te verrichten om op zijn pootjes terecht te komen. Die fotoserie (maar ook de hedendaagse versie liet niet alleen zien dat de fotografie de wetenschappelijke waarneming aanzienlijk kon verrijken, maar ontketende ook een discussie over dit markante verschijnsel tussen fysici.
Het gaat hierbij om de mechanica van deformeerbare lichamen, dit in tegenstelling tot die van de starre lichamen: zoals bakstenen, tollen e.d., waarmee de meeste lezers vertrouwd zullen zijn. In algemene zin beschouwen we een dynamisch systeem waarbij het centrale object zelf controle heeft over een aantal parameters die de beweging beïnvloeden; daarmee hoort het probleem ook thuis in de regeltheorie.
Tot zover deze theoretisch beschrijving van de heroriëntatie van een deformeerbaar lichaam in de ruimte. De oplossingen geven een mogelijke strategie voor een kat om zich om te draaien tijdens zijn val.
Wanneer wij nu, als rechtgeaarde empiristen, de val van een echte kat bestuderen, blijkt dat ons model tekort schiet. Het blijkt dat de kat intensief gebruik maakt van zijn staart, en ook een lichte ``twist'' uitvoert.Zie hier hoe duidelijk het wel is hoe een kat haar staart gebruikt bij een oneindig diepe val ... de " twist" zit erin ... de kat roteert met haar staart ... mooi om zien in slow motion ... hoe ze uiteindelijk op haar pootjes terecht komt ....vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ...
Deze bevindingen vragen om een uitbreiding van ons model, hoewel we op grond van het model wel verwachten dat een echte kat zonder staart ook op zijn pootjes terecht zal komen.
Ook verwachten we dat voor een uitgebreid model de vezelstructuur van de configuratieruimte, en daarmee de analogie met een kijktheorie, zal blijven bestaan. Er moeten dus nog de nodige katten uit boom gekeken worden... euh hum !
Het Crioulo paard .. het paard van de Spaanse conquistadores uit de 16e....
Het Crioulo paard ... het paard van de Spaanse conquistadores uit de 16e... ! !
Geschiedenis De paarden van de Spaanse conquistadores uit de 16e . Deze Spaanse conquistadores namen rijpaarden mee naar Zuid-Amerika, waaronder vele mooie exemplaren. Maar een groot aantal hiervan is toen der tijd ontsnapt. Vele paarden wisten op de enorme pompas van Zuid-Amerika te overleven, dit was een wrede en onbenaderbare plek. Van deze paarden stamt de Crioulo af. De Crioulo is nog steeds door heel Zuid-Amerika te vinden maar voornamelijk in Peru en Argentinië. Men gebruikte de Criollo voor vele doeleinden, onder ander als pony voor de Gaucho (de Argentijnse cowboy) en als cavaleriepaard.
Het oorspronkelijk bloed van de Crioulo is Andalusisch, Berbers en Arabisch, en het dankt zijn kleine maat aan 300 jaar strenge natuurlijke selectie. Het ras is verfijnt door gevolg van het klimaat, van de temperatuur en de kwaliteit van de weilanden. Ook of ze in de heuvels of in de laagvlakte zijn gefokt, en van de particuliere selectieve fokkerij, geënt op de plaatselijke smaak.
Gebruiksmogelijkheden De Crioulo wordt door de Gaucho's gebruikt om vee mee te drijven. De Gaucho gebruikt zijn paard niet alleen om op te rijden maar slaapt ook op zijn paard. Verder is het een goede rijpony die grote afstanden kan afleggen.
Bijzonderheden Zuid-Amerika produceert een van de hardste paarden ter wereld, het kleine warmbloedpaard de Crioulo, rijpaard van de Gaucho's op de grote veeranches in het centrale deel van het continent. Het komt, met kleine variaties in type en stokmaat, in heel Zuid-Amerika voor als de Crioulo en Anglo-Argentino van Argentinië en Uruguay; de Crioulo van Brazilië; de Costeno en Morochuco van Peru; de Caballo Chileno van Chili en de Llanero van Venezuela.Ziehier een super leuk filmke ... heel grappig en gepast op muziek naar voor gebracht ... kei toff datte ... hiiiii ... Voor de kijklustigen onder jullie ... vergeet het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens je dit aanklikt hé ... Enjoy it ... hiii ... !
Met name in Argentinië is men erg trots op het uithoudingsvermogen van dit paard en organiseert men verrichtingsproeven om hun uithoudingsvermogen en weerstand te testen, wat dan weer invloed heeft op de keuze bij de fokkerij.
Jaarlijks organiseren de fokkers een 15 dagen durende rit waarbij het paard een afstand van ruim 700 kilometer moet afleggen, een gewicht van 110 kg dragend, met niets anders te eten of te drinken dan wat men onderweg tegen komt. Zonder de Crioulo zou de Gaucho nergens zijn: deze ruiter zit altijd in het zadel, weer of geen weer. Zijn Recado een soort zadel, gebruikt hij zowel om te rijden als om op te slapen. Er wordt wel gezegd dat, wanneer men een gaucho zijn paard afneemt, men hem zijn benen afneemt.
De Coton de Tuléar ...voelt katoenachtig aan ... en word bestempeld als de clown onder de honden...
De Coton de Tuléar ...voelt katoenachtig aan ... en word bestempeld als de clown onder de honden...
De Coton de Tuléar is een kleine witte gezelschapshond.Hij valt dan ook in groep 9, de groep gezelschapshonden. Hij dankt zijn moeilijke naam die je uitspreekt als kooton de tuleeaar aan de structuur van zijn vacht, die katoenachtig moet aanvoelen en aan de plaats waar hij vandaan komt nml. het plaatsje Tuléar op het eiland Madagascar.
De vacht van de Coton is halflang tot lang.Wit van kleur, met mogelijk hier en daar een zweem van champagne kleur of lichtgrijs tot donkergrijs mn. aan de oren. Het behoeft weinig verzorging als we het hebben over trimwerk, wel moet hij regelmatig geborsteld worden.
Vele noemen hem de clown onder de honden, een naam die hij zeker eer aan doet, zowel qua uiterlijk als qua karakter. Ghiiiiiii ... amaai ... hier een super grappig filmpke van deze " clown" ... hiii ..... Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... ! !
De coton heeft een vrolijk en open karaktertje.Is leergierig maar behoeft wel een consequente opvoeding.De Coton is ook waaks, als er onraad in de buurt is zal hij dan ook zeker van zich laten horen.
Enkele rassen die genoemd worden als mogelijk voorouders van onze Cotons zijn de Bichon, het Vlinderhondje (vanwege de kleurtjes) en de Bedlington terrier vanwege de welving die de Coton in de rug heeft.
Toen in 1966 enkele mensen in Madagascar de Madagaskische kennelclub oprichtte vroegen ze ook onmiddellijk erkenning aan bij de FCI voor hun plaatselijke rasje de Coton de Tuléar. Die erkenning volgde in 1970 en in 71 is de eerste rasstandaard gepubliceerd, de laatste standaard dateert van 2000 en Madagascar heeft niet langer de rasstandaard in handen, deze ligt nu in Frankrijk.
Het gebeurt soms : het moederdier overleeft een bevalling niet, of verstoot haar jongen of geeft onvoldoende tot geen melk. Wat ook al eens voorvalt - spijtig genoeg - is dat mensen ongewenste kittens op straat zetten. Een toevallige wandelaar neemt dat hoopje ellende mee naar huis en hoe moet het nou verder ?
Weet dat u een enorme taak op zich neemt, want een kattenmoeder vervangen is geen sinecure. De gulden regel is zeer kort samen te vatten in drie woorden : warmte - voedsel - rust.
Warmte Een kitten is zeer gevoelig aan onderkoeling, immers de vacht is nagenoeg onbestaande, het relatief groot lichaamsoppervlak zorgt voor een intense warmteuitwisseling en de 'lichaamsthermostaat' werkt nog niet optimaal zoals bij volwassen dieren. Wanneer er een moederdier en nestgenoten zijn, geeft dit minder problemen : ze houden elkaar lekker warm, alhoewel zelfs in zulke normale omstandigheden, een warmte-lamp toch gewenst is. Het kleine ding op zichzelf moet dus zeker verwarming krijgen, het best via de rode warmte lampen.
Een ideaal 'nest' is een houten wijnkist met een dikke laag krantenpapier op de bodem met daar bovenop een laken. Het hout geeft een warme, tochtvrije beschutting, het diertje kan dankzij de wanden niet uit het nest wegrollen en zodoende in de kou terecht komen. De warmte-lamp is nodig zowel overdag als 's nachts tot het diertje zo'n week of 4 is, daarna is bijverwarming nodig 's nachts, eventueel overdag afhankelijk van de verwarmingssituatie in huis
Rust Net als kleine mensjes hebben ook kleine diertjes hun rust broodnodig. Let dus goed op : voor kinderen is zo'n kitten onweerstaanbaar en ze zullen het diertje te pas en te onpas wakker maken, knuffelen en storen. Dit moet zeker vermeden worden. Het diertje moet enkel wakker gemaakt worden voor de voeding, tussen 2 eetbeurten in laat u het slapen.Zorg ook dat het 'nest' niet op drukke plaatsen van het huis staat, een rustig schemerig hoekje is het best.
Voedsel Dit hoofdstuk geeft de meeste problemen en is de echte struikelblok in de verzorging van de moederloze. Een eerste moeilijkheid: heeft het kitten de biestmelk gedronken of niet. De biestmelk is de eerste melk die de moeder produceert en bevat tal van afweerstoffen die het jonge ding bij de eerste zuigbeurt binnen krijgt. Deze afweerstoffen verdedigen het jong de eerste paar weken tegen allerlei ziekten. Deze biest is door niets te vervangen. Als het jong het niet heeft gezogen, zijn de overlevingskansen beduidend kleiner.Daarna de echte melkvoeding : er zijn nu zeer goede melkvervangers op de markt, die de kwaliteit van kattenmelk sterk benaderen (te koop bij dierenarts of apotheek).
Ziehier een schattig lief filmpje ... een adoptiekitten van amper 3 dagen oud , zowel mens als dier ( hond ) ontfermen zich liefdevol over 't kitten !! Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... ! !
Deze melk wordt verkocht onder de vorm van poeder dat moet opgelost worden in gekookt afgekoeld water (temperatuur van 38 °C). Het jong moet om de 3 à 4 uur gevoed worden (ook 's nachts) met een pipet kunstmelk. De hoeveelheid geeft het jong perfect aan : het zal zuigen tot ie voldoende heeft gehad voor de lopende voederbeurt.
Zeer belangrijk is het feit dat u het jong zal moeten helpen met urineren en defeceren. Als u de kans krijgt moet u eens een normaal nest van moeder met jongen observeren : de eerste weken zal u geen bevuild nest zien, voor de simpele reden dat het moederdier de kleintjes helpt met de behoeftenproductie en die zelf oplikt. Het moederdier zal geregeld de jongen krachtig over de buik likken : deze massage zorgt er voor dat het jong zal urineren en defeceren, dit likt de moeder meteen op.Het masseren zal u dus ook moeten doen : met een doekje masseert u het buikje enkele malen per dag zodat het jong z'n afvalstoffen kwijt kan.
Een druppeltje olie aan het jong geven helpt wel bij echt lastige stoelgang. De melkvoeding moet volgehouden worden tot een leeftijd van ca 6 weken, uiteraard neemt het aantal voederbeurten per dag af met de vorderende leeftijd.Vanaf de leeftijd van circa 3 weken mag u het jong al aangepast blikvoer voorschotelen (poes : whiskas voor jonge poesjes, hiervan hebben al veel verschillende merken iets op de markt gebracht). Hier een onweerstaanbaar schattig filmpke ... van een tijgertje dat zorgvuldig en met veel liefde de nodige warmte krijgt ... smile ... u kijkt toch ook é ??? zeker de moeite ...knipoogje ...
Zorg er wel voor dat het blikvoer op lichaamstemperatuur en in kleine hoeveelheden wordt verstrekt.De regel is : als u het redt tot het diertje blikvoer begint te eten en zelfstandig zijn behoeften kan doen, is er een zeer grote overlevingskans.Hou de tips in uw achterhoofd, heb een ijzeren wilskracht en de natuur zal u belonen met een gezond en lief kitten.
Rocky Mountain Horse ! Zelfs mensen met rugklachten hebben weer de mogelijkheid om paard te rijden....
Rocky Mountain Horse ... Zelfs mensen met rugklachten hebben weer de mogelijkheid om paard te rijden.
Een droompaard voor iedere ruiter. Behalve een schitterende kleur en een rank uiterlijk, heeft de Rocky Mountain Horse een vriendelijk karakter en een extra gang.De Rocky Mountain Horse is bij uitstek geschikt voor de recreatierijder en endurance. Ze worden ook gebruikt als westernpaard en zijn geschikt voor het aangespannen rijden. Deze paarden hebben van nature een groot uithoudingsvermogen, zijn zeker op ruwe grond en vragen een minimum aan inspanning van de ruiter.
Extra gang (fourbeat gait of tölt genoemd) Vanaf de geboorte heeft iedere Rocky Mountain Horse een extra gang - fourbeat gait of tölt genoemd. Deze natuurlijke ganglaat vier afzonderlijke hoefslagen horen in een gelijk ritme. Met deze gang is er geen zweefmoment en kun je als ruiter onafhankelijk van de snelheid lekker in het zadel blijven zitten. Hier een aangename kennismaking met deze prachtige edele viervoeter !!! Vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é ...
Het voelt alsof je een massage krijgt en de ruiter zal merkendat hij minder snel vermoeid raakt, ook op de grotere afstanden. Zelfs mensen met rugklachten hebben weer de mogelijkheid om paard te rijden.
Karakteristiek .Alle Rocky Mountain Horses hebben de volgende karakteristieken: een mooi hoofd met ronde ogen en welgevormde oren en een gracieuze nek die langer kan zijn dan je verwacht. Dit kenmerk draagt in grote mate bij aan een goede algehele balans.
De schofthoogte ligt tussen 1.40 - 1.60 meter. Over het algemeen is de Rocky Mountain Horse 1.50 - 1.55 m. De schoften zijn niet scherp afgetekend, maar de structuur van de rug is mooi en van daaruit een geleidelijk verloop naar de croup. De schouderligging is 45 graden. De hoeven zijn hard en het beenwerk fijn en droog.
Witte aftekening is toegestaan, maar aan de benen niet hoger dan de knie en hak.Ziehier een prachtige voorstelling van Mountain Horses , waaronder de Rocky ...
De Rocky Mountain Horse heeft een zekere vaste pas (zal niet snel struikelen), heeft over het algemeen een koudbloedige aard en kan winters goed doorstaan met een minimum aan onderdak. Rocky Mountain Horses staan bekend om hun kalme, welwillende temperament en hun uithoudingsvermogen en ze zijn sober in onderhoud. Het koudbloed onder de volbloeden.
Je moet de Hongaarse puszta's gezien hebben, om te ervaren hoe immens die uitgestrektheid is. Met daarop het ontelbare vee. Er was geen herder die dat allemaal kon overzien. Logisch dan ook, dat zij drijvende en bewakende honden moesten hebben, die het werk zelfstandig konden doen. En dan uiteraard wel onder alle omstandigheden; 's zomers in de zinderende hitte en 's winters in de gemeenste kou. (Hongarije heeft een landklimaat; dit betekent in de zomer zeer hoge en in de winter extreem lage temperaturen!).
De Komondor is dus een hond die zijn werk volledig zelfstandig verricht. Hij is een zelfdenker, de je het bewaken absoluut niet hoeft te leren. Hij beoordeelt eigenmachtig elke situatie en handelt naar eigen inzichten. ... Hij zit derhalve niet te wachten op commando's van zijn baas. Deze karaktereigenschap is zeer zwaarwegend en een Komondor eigenaar moet hiervan volledig doordrongen zijn! Het betekent echter niet, dat een Komondor niet naar zijn baas moet luisteren en aan hem of haar ondergeschikt moet zijn. Dat moet hij wel degelijk, anders is hij de baas.
Het betekent echter ook, dat hij niet slaafs en zonder nadenken de wensen van zijn baas uitvoert. Als hij een commando krijgt, zal hij altijd eerst zelf nadenken waarom en/of dat wel nodig is, voordat hij doet wat van hem gevraagd wordt. De Komondor is dus niet bij uitstek een hond voor de africhting of om 'kunstjes' te leren. Komondors zijn uitermate trouw aan hun baas, maar dan wel op basis van wederzijds respect. Straf hem nimmer ten onrechte en inconsequent, want dat begrijpt en verdraagt hij niet. Agressie wekt bij de Komondor agressie op, met alle gevolgen van dien.
De Komondor is zeer eerlijk en recht door zee. Hij valt dan ook altijd frontaal aan; nimmer van achteren. Typisch voor dit ras is dat hij bij het gevecht, opgericht staand op de achterbenen, zijn zeer machtig geschapen voorbenen gebruikt. De Komondor legt zijn tegenstander gewoon neer. Ondanks zijn grootte en gewicht is hij extreem snel en elastisch.
Hiii .... je ziet het inderdaad goed ... ook dit is een Komondor ... euh ...
Hij verstaat zonder moeite de kunst om in volle vaart via een sprong in de lucht 180 graden te draaien! En dat terwijl sommige honden van 5-6 jaar oud toch een gewicht kunnen hebben van rond de 80 kilo!Ziehier een toch wat iet specialer filmpke van deze prachtige wolbaal .... heel anders naar voor gebracht in een heerlijk natuurgeluid ... Vergeet evenwel t liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ! !
Overigens, van dat gewicht is op die leeftijd pakweg 20 kg vacht. Dit vormt dan ook een echt pantser, waardoor de Komondor tegen vijanden vrijwel volledig wordt beschermd. Zo lomp als een pup kan zijn, omdat hij zijn kracht en gewicht nog niet kent, zo voorzichtig is een volwassen Komondor. Hij is bij uitstek een kindervriend en werd dan ook veelvuldig voor kinderbewaking, als babysit gebruikt.
Waarschijnlijk het meest waardevolle van de Komondor, ten opzichte van soortgelijke rassen, is zijn vermogen om goed van kwaad te onderscheiden. Hij voelt heel goed aan of een vreemde met goede of slechte bedoelingen zijn baas of zijn te verdedigen territorium nadert.
De Devon Rex ......( huiskat )!!!Ook deze wordt aanbevolen aan mensen die allergisch zijn voor katten .....
De Devon Rex .....( huiskat )! Ook deze wordt aanbevolen aan mensen die allergisch zijn voor katten .... ! !
In 1960 vond men in het Engelse Graafschap Devonschire een kat met een krullende vacht. Tien jaar eerder was in cornwall ook een dergelijke kat aange troffen,de eerste Cornish Rex.De nieuw gevonden kat en zijn nakomelingen werden aanvankelijk dan ook gekruist met Cornish Rexen, omdat men dacht dat het om een identieke vachtmutatie ging.
Al gauw bleek het om een ander soort krullende vacht te gaan en besloot men de tweede vachtmutatie separaat door te fokken en deze te noemen naar het gebied van oorsprong. Het type van de allereerste Devon Rex, een zwarte kater met de naam Kirlee,was erg apart en werd gekenmerkt door een grappig, koboldachtig kopje en een gematigd elegant lichaam. Deze kat vertegenwoordigde het gewenste rasbeeld. Met behulp van vele andere kattenrassen en huiskatten werd de Devon Rex als ras opgebouwd.
Karakter. De Devon is een intelligente kat met een zachtaardig,aanhankelijk karakter. Hij is zeer op mensen gericht, en kan er moeilijk tegen om alleen te zijn. Het liefst heeft hij de hele dag mensen om zich heen; het is dan ook niet verstandig om een Devon Rex zijn dagen in een buitenren te laten slijten, het dier zou wegkwijnen en ziek worden van eenzaamheid.
Hoe intelligent ze wel zijn kun je in het hieropvolgend filmpje zien ! De Devon Rex is wel een leergierig katje ... ghiiiiii ...vergeet eerst het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... enjoy it ...smile !!
Ze zijn erg nieuwschierig en willen overal bij betrokken worden. Omdat ze zo intelligent zijn en zo gericht op hun verzorgers kunnen deze katten allerlei kunstjes leren, zoals apporteren van propjes papier en het lopen aan een tuigje. Devon Rexen gaan gewoonlijk goed om met andere katten, maar ook met honden kunnen de meeste het prima vinden. Omdat ze amper verharen, zijn ze voor veel mensen ideale huisdieren.
Uiterlijk De Devon Rex is een vrij kleine kat met een slank, stevig gespierd lichaam.
Bijzonderheden Omdat een Devon Rex erg weinig verhaart, wordt hij wel aanbevolen als huisdier voor mensen die allergisch zijn voor katten. Toch zullen niet alle mensen goed reageren op een Devon Rex als huisgenoot.Kittens van de Devon Rex zijn over het algemeen schaars behaard, de krullende vacht ontwikkelt zich pas later.
Wat is ringrijden? ... een eeuwenoude traditie ......
Wat is ringrijden? ... een eeuwenoude traditie ...
Het ringrijden is afgeleid van de steekspelen en toernooien, die de krijgszuchtige en strijdbare adel in de middeleeuwen organiseerden.
Het was toen de gewoonte dat de jonkvrouwen - bij wijze van ereprijs - één van hun ringen lieten ophangen. De ridders moesten deze ring in galop aan hun lans proberen te steken.Het is bij deze dan ook nog steeds een folkloristische traditie met opsmuk van straten en paarden met meestal folkloristische klederdracht !
Bij ringrijden is het de bedoeling dat men op een ongezadeld paard in galop door de baan een ring probeerd te steken met een lans. De ruiter is hierbij geheel in het wit gekleed met een orange sjerp om de rechter schouder heen. De rijder die aan het eind van de dag de meeste ringen heeft weten te steken is de dagwinnaar.
De baan is ongeveer 1 meter breed en 36 meter lang. De ring hoogte is 2.20 meter. De ring hangt in een bus in het midden van de baan aan een touw. De ring kan over het hele touw verschoven worden. De rijder geeft dan met de lans aan de ringhanger aan waar de ring moet hangen. Dit doet hij door met de lans naar links of rechts te wijzen. Als de ring goed hangt wijst hij met de punt van de lans naar boven.
Over de hele dag worden er 30 beurten gereden op de ring van 38 mm. Pas als men de ring gestoken heeft en de ring wordt aan de ringoppasser afgeven wordt deze geteld. Het aantal ingestoken ringen per rijder wordt dan bijgehouden op het scorebord en op papier. Als de ring ingestoken wordt zet men een verticaal streepje op het scorebord, bij een misser een horizontaal streepje. Hoe alles juist te werk gaat zie je in dit prachtig folkloristich filmpke ... Vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit te bekijken é ...
Als alle beurten gereden zijn wordt er door de rijders die de meeste ringen op de bekers hebben gestoken gekampt op de bekers.
Kampen wil zeggen dat er gestreden wordt om 1 prijs. Hierbij wordt de grootte van de ring steeds kleiner, na de 38 mm komt de 32 mm dan de 26 mm, 20 mm, 14 mm en de 10 mm.
Degene die de enige is die een (kleinere) ring steekt is de winnaar van de kamp. Aan het einde van de wedstrijd wordt de dagwinnaar en meestal ook de winnaar van de 1e beker en de pollepel ''gejonast''. Hierbij wordt de rijder door alle andere deelnemers in het midden van de baan 3 keer in de lucht gegooid.
Wat als een hond tijdens onze afwezigheid de kamer heeft verbouwd ...!
Wat als een hond tijdens onze afwezigheid de kamer heeft verbouwd ... !
Het lijkt niet zo evident ... maar net als beloningen worden straffen vaak op een incorrecte manier uitgevoerd. Net zoals bij het geven van een beloning moet ook de straf direct volgen op het gedrag. Het heeft dus geen zin een hond die tijdens onze afwezigheid de kamer heeft verbouwd, te straffen voor dit gedrag.
De hond heeft er immers geen idee van dat hij voor de thuiskomst van de eigenaar iets heeft uitespookt dat door de eigenaar van de hond niet als aangenaam wordt ervaren. Hij koppelt slechts bepaalde omgevinsfactoren aan elkaar voor het krijgen van straf, in dit geval de aanwezigheid van, bijvoorbeeld, een vernielde stoel en de binnenkomst van de eigenaar. Het dier heeft er echter geen idee van dat hij zelf verantwoordelijk was voor het vernielen van de stoel.
Bovendien kan voor sommige mensen het straffen verslavend werken, men vergeet dan het gewenste gedrag te belonen, waardoor de hond angstig en onzeker wordt, en de kans dat hij dus agressief zal reageren toeneemt (angst-agressie). Als de hond zich onderworpen heeft, moet er niet worden doorgegaan met straffen. Daarnaast kan het geven van straf ook negatieve effecten hebben. Te hard straffen kan leiden tot angstgedrag en naarmate men hierin verder gaat, soms agressief gedrag.
Gebruik maken van straf en/of correctie is dus bij de meeste problemen nauwelijks aanvaardbaar of effectief.De beste manier om een hond een bepaald gedrag af te leren is de hond een alternatief te geven, wat dan weer beloond kan worden. Ziehier een leuk candid camera filmpje ... ghiiiiiii ... hoe slim honden wel kunnen zijn als ze het huis ff voor hun alleen hebben ... knipoogje ! Vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit te bekijken é ...
Probleemgedrag ontstaat vaak doordat de fouten zijn gemaakt bij het belonen of straffen. Het is dan weer zaak de hond alternatieven aan te bieden, voordat men overgaat tot corrigeren.
Zoals al eerder vermeld is behalve de sterkte van de straf en de beloning ook de timing van beide erg belangrijk. Indien het gaat om zaken die we niet kunnen controleren (zoals het vernielen van het meubilair tijdens afwezigheid van de eigenaar), is het beter om te voorkomen dat de hond ongewenst gedrag kan gaan vertonen.
In dat geval kan een kamerkennel (= bench) een uitkomst zijn. Hiermee wordt ongewenst gedrag voorkomen en als de hond de kamerkennel heeft aangeleerd als een prettige ervaring, zal hij er ook geen moeite mee hebben om in zijn eigen veilig en aangnaam plekje te vertoeven ... maar vergeet vooral het belonen niet en slecht gedrag kan men beter negeren door de hond links te laten liggen ... en totaal geen aandacht te schenken !
Hetzelfde geldt voor het straffen van de hond als hij na eindeloos roepen eindelijk komt. Wordt de hond op het moment dat hij dan toch bij de eigenaar komt gestraft, dan wordt niet het treuzelen van de hond maar het terugkomen bestraft. Met als gevolg dat de hond de volgende keer twee keer zal "nadenken" vooraleer hij terug tot bij u komt want er hangt hem tenslotte een straf boven het hoofd... oei oei ... knipoogje
Als de kat geen zwarte nagels heeft, kun je bij goed licht zien waar " het leven " in de nagel zit, in de vorm van een klein bloedvaatje. Daar mag je niet in knippen, want dan schreeuwt de kat moord en brand! Het kan behoorlijk gaan bloeden. Het is mijzelf toch wel eens gebeurd hoor. Niet een echte ramp. Het geneest weer snel.
Je schrikt zelf net zo erg als de kat. Geen reden dus om het daarom maar niet te doen. Als je het eng vindt, eerst het uiterste scherpe puntje, de volgende keer iets meer, enz. Als de nagels zwart zijn en niet doorschijnen, is het niet te zien tot hoever je mag knippen. Je moet dan een veilige marge houden. Probeer eens bij een andere kat te kijken hoe dat daar zit, om te weten wat er zo ongeveer af mag.
De voorpootnagels zijn het belangrijkste. De achterpootnagels worden zelden zo extreem lang. Maar als je kat op schoot zit en hij / zij springt eraf, kun je gaatjes in je dijen krijgen, van het afzetten met nagels. Die nagels knip je dus in je eigen belang. Als je, je onzeker voelt, vraag dan of de dierenarts het een keer wil voordoen
Hoe vaak ?
Als je frequent knipt, bij voorbeeld eens in de 10 dagen, hoeven alle nageltje nog niet gedaan te worden. Je doet dan alleen de langste. Geen langdurige kwelling. Nooit wilde achtervolgingen om het beest te pakken te krijgen. Als het niet gemakkelijk gaat, de volgende keer weer proberen, als het buikje vol is en de kat volledig ontspannen is. Met wat moed en heel veel geduld is succes bijna altijd verzekerd ! Effe een heel andere trend , één van de laatste nieuwtjes !!!
De SOFT CLAWS NAIL CAPS voor katten ... graag stel ik het je voor met bijhorend filmpje !
Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é .... !!
De Marwari is afkomstig uit de landen rond Afghanistan, het ras zou ontstaan zijn toen een aantal arabische paarden schipbreuk leed en aanspoelde op de stranden en zich daar voortplantten met de inheemse Aziatische pony's. Het ras is nauw verwant aan de Akhal-Teke en de Kathiawari.
De Marwari is altijd een oorlogspaard geweest. Het is gefokt door de koninklijke families en de krijgers van India om te dienen als rijpaard. Het paard stond zo hoog aangeschreven dat 'gewone' mensen ze niet mochten berijden, dit was voorgehouden aan twee hoge 'kastes': de Rajput (heersers) en de Kshatriyas (strijders).
Het ras was bijna uitgestorven tijdens de Britse overheersing van India en de periode van democratisering die daarop volgde, maar in 1995 is de Indeginious Horse Society of India opgericht die het ras van de ondergang probeert te redden, er is onder andere een standaard voor het ras opgesteld en met succes: de fokkerij is op gang gekomen en recent zijn er zelfs paarden geëxporteerd.
Een normale Marwari is ongeveer 1.50 meter hoog en is een zeer elegante verschijning. Het ras is sterk pezig en meestal goed gespierd. Ze hebben lange benen en zeer harde hoeven. Hierdoor hoeven ze alleen in zeer rostachtige gebieden ijzers te dragen. De Marwari heeft vaak een aangeboren tölt die in Azie revaal wordt genoemd. Deze gang word door meerdere Aziatische rassen vertoond. De vacht van een Marwari is, zoals bij alle woestijnpaarden, fijn en zijdeachtig. De kleuren lopen uiteen van bruin, vos, isabel tot bont, alle kleuren zijn toegestaan.
De oren zijn ook zeer bijzonder. De oren lopen namelijk van boven in een krulletje naar elkaar toe. Er wordt bij de Marwari veel belang gehecht aan de werveling van het haar op het lichaam. Het haar heeft dan ook een zeer mooie structuur.
De Marwari is gefokt om in de oorlog zijn ruiter zoveel mogelijk te helpen. Zijn karakter is hierop aangepast, het is een intelligent paard dat trots maar trouw is en de wil heeft om te winnen. Het is een hard paard dat makkelijk oud kan worden met een zeer groot uithoudingsvermogen dat zich makkelijk aanpast aan veranderende omstandigheden.
Hoe prachtig en ellegant ze wel zijn zie je in het hieropvolgend filmpke ... ff het cultuur van ginds opsnuiven ... Vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten voor je dit aanklikt ... knipoogje !!
De Marwari werd gebruikt als rijpaard van de adel en strijders in diverse oorlogen. Door de vlakke tölt die het dier heeft kan het makkelijk lange afstanden in de woestijn afleggen. Op dit moment zijn er nog weinig Marwari-paarden over. Volgens de Indeginious Horse Society heeft de Marwari het in zich om te excellereren in elke moderne ruitersport. In India zelf worden de paarden vooral gebruikt voor officiële gelegenheden en shows.
Een Rhodesian Ridgeback heeft een uitstekende zesde zintuig voor gevaar !!.....
Een Rhodesian Ridgeback heeft een uitstekende zesde zintuig voor gevaar !!
"Deze Zuid-Afrikaanse hond ontleent zijn naam aan de streep van haren op de rug (ridge of pronk) die juist verkeerd zijn geïmplanteerd, vandaar zijn bijnaam "pronkrug".
Zijn voorouders zouden honden zijn die destijds door de Hottentotten gebruikt werden en die gekruist werden met honden geïmporteerd door de eerste kolonialen komend uit Europa in de 17e eeuw; en meer bepaald mastino's, doggen en bloedhonden.
Hij werd door de boeren in Zuid-Afrika ontwikkeld, en zijn standaard werd in 1922 vastgelegd in ex-Rhodesia. Zuid-Afrikaanse jagers gebruikten de ridgeback om grof wild op te jagen en terug te vinden, maar ook voor de leeuwenjacht."
"Vergeleken met andere hondenrassen kan het karakter van de Ridgeback het best worden omschreven als excentriek. De volwassen Ridgeback is onafhankelijk, straalt rust uit en kan gereserveerd zijn tegenover vreemden. Ook laat hij een bepaalde vorm van arrogantie en zelfverzekerdheid zien.
Een Rhodesian Ridgeback is een bijzonder hondenras voor wat betreft de inprenting. Hij heeft namelijk een zeer goed associatievermogen en neemt dan ook alle positieve maar vooral de negatieve indrukken, die zijn omgeving hem bieden, in zich op. Deze indrukken zijn van beslissende invloed op zijn gedrag gedurende de rest van zijn leven.
Zijn eigen wil, vastberadenheid en gevoel voor eigenwaarde maken dat de Rhodesian Ridgeback niet tot onderworpenheid gedwongen kan worden. De houding van deze hond is niet die van een slaaf maar van een partner en de Rhodesian Ridgeback dient als zodanig behandeld te worden. De enige manier om een Ridgeback goed te laten functioneren en om respect van hem te krijgen is gebaseerd op wederzijds vertrouwen en een goede training.
Als huisgenoot en vriend demonstreert de Ridgeback een bijzondere trouw en toewijding aan zijn huisgenoten en zoekt een individu uit die hij als van hem beschouwt. Vaak wordt er gezegd dat "U" een hond bezit, uw Ridgeback ziet dat anders; "hij" bezit U. Om deze reden is een Ridgeback een uitstekende bodyguard en waakhond. Hij beschouwt namelijk uw eigendom als het zijne.
Van nature een luilak, zal hij geen onnodige energie verspillen om zijn doel te bereiken. Hij zal vaak tevreden zijn als hij zijn tijd kan gebruiken met dutten. Dit mag gezien worden als het tegenovergestelde op de omschrijving van de energieke en dynamische hond waarvoor de Rhodesian Ridgeback vaak doorgaat. Voor de beweging en de conditie van de volwassen Ridgeback zijn lange wandelingen noodzakelijk.Hier een prachtige Duitstalige docu van deze toch wel uitzonderlijk biezonder mooie ras ... vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é
Van oorsprong is de Rhodesian Ridgeback een jachthond met een grote presentatie en aanwezigheid. Hij heeft een uitstekende "neus".
Specialisten spreken dit ras toch enigsinds tegen , daar ze het over de " pronkrug hebben , zij beschrijven dit eerder aan aangeboren afwijking nml Spina bifida of "open rug" is een aangeboren afwijking die het gevolg is van een ontwikkelingsstoornis van ruggenmerg en wervelkolom. Meestal is de afwijking ter hoogte van de lendenwervels (lumbaal) gelegen, soms ter hoogte van het heiligbeen (sacraal) of de borstwervels (thoracaal). Fokkers beweren het tegendeel Ziehier een pro en contra van specialisten en fokkers ... !!
De Ridgeback heeft een zesde zintuig voor gevaar en staat open voor indrukken uit zijn omgeving, zoals men dat vaker kan vinden bij wilde dieren. Wellicht is dit het gevolg van de strenge selectie die de jagers op groot wild vroeger doorvoerden. Deze eigenschappen zijn in de erfmassa van de Rhodesian Ridgeback verankerd.
Hij is intelligent en toegewijd zonder dat hij zijn aanhankelijkheid verbergt. De Ridgeback laat zijn toewijding zien bij het werken met zijn eigenaar en het beschermen van zijn eigendom. Kortom een hond die voor eenieder, die eerlijk met hem omgaat, een trouwe en toegenegen huisgenoot is die in extreme omstandigheden tot buitengewone prestaties bereid en in staat is."
Katten houden ervan om hun nagels te scherpen. Dit doen ze instinctief, bij voorkeur aan mooie meubels en mandwerk. Katten kennen de waarde van uw spulletjes niet. Gelukkig willen ze ook wel een krabpaal / plank of sisal / kokosdeurmat gebruiken.
Zo raken ze wat losse nagelschede's kwijt. Maar dat ze daarmee hun nagels zelf mooi kort zouden houden, is een fabeltje, wel mooi scherp! Zeker als de poes met haar nageltjes in het tapijt blijft hangen, is het gewenst de nageltjes te knippen. Katten die veel buiten komen, slijten hun nagels op een natuurlijke manier af, zodat die niet extreem lang worden.
Binnen - katten kunnen echt last krijgen van lange nagels. Bovendien zijn die binnenshuis overbodig. Zij hoeven bijvoorbeeld niet in een boom te kunnen klimmen om aan een agressieve hond te ontkomen. Bij oude katten gebeurt het ook niet zelden dat een duimnageltje sterk gekromd in het vlees van het pootje groeit. Bovendien scheuren nagels dikwijls af, als ze ergens in blijven hangen, erg pijnlijk !
Waarmee ?
Bij de dierenarts of speciaalzaak hebben ze een uitgebreid assortiment nagelknippers. Ik heb zelf ook een guillotinemodel aangeschaft, maar kan er niet mee omgaan. Ik gebruik een gewoon tangetje, zoals ik voor mijn eigen nagels ook gebruik, een nailclipper, maar niet zo'n hele kleine ! De tang moet in ieder geval goed scherp zijn, dus geen afgedankte teennagel - tang. Als de tang niet scherp is, plet en splijt hij de nagels terwijl ze geknipt worden. Je verricht hiermee onnodige schade aan de nagels
Hoe te knippen ?
Zorg altijd voor goede verlichting. Als je het eng vindt om het alleen te doen, kan het handig zijn als er iemand wil helpen de kat vast te houden. In het begin een of twee nagels per keer, later verder ... Zo went de kat eraan zonder dat de " knipcessie " te lang duurt. Vasthouden kan o.a. gebeuren door de kat op tafel te zetten, zijn nekvel stevig vast te grijpen en haar / hem iets omhoog te trekken, zodat haar voorpootjes net los van tafel komen.
Als je een kat stevig bij haar nekvel pakt, ontspant ze automatisch. Je kunt daar handig gebruik van maken door dan snel een pootje te pakken (als je rechtshandig bent), de klauwtjes tussen je linker duim en wijsvinger, om de beurt vast te pakken, er zacht op te drukken, zodat het nageltje tevoorschijn komt, en knippen maar! Een zware, volwassen poes mag je nooit optillen aan haar nekvel. Ze moet met haar achterpoten op tafel kunnen blijven steunen. Misschien dat je een andere manier wel prettiger vindt. Uiteindelijk heeft iedereen zijn eigen manier van vasthouden en knippen. De kat zal eraan wennen.
Voordat je dit de eerste keer doet, verdient het aanbeveling, bijvoorbeeld tijdens het knuffelen met de kat, te oefenen hoe je het pootje vast moet pakken om de nageltjes te voorschijn te toveren. Als een poes haar pootje wordt vastgepakt, trekt zij dit meestal in een reflex terug. Als je het opnieuw pakt, laat ze meestal toch wel toe dat er even aan haar pootjes gefrummeld wordt. Zo begint de kat, zowel als het baasje aan het ritueel van nageltjes knippen, te wennen.Hier een knap filmpke van hoet het eventueel zou moeten .... vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten voor je dit aanklikt é ....
