Deze vrouw loopt de wereld rond voor de strijd tegen borstkanker. Via verschillende sites kan ze haar strijd voortzetten.Dus,neem haar mee naar jouw site om haar daar verder te laten lopen.... xxx thnks!Graag stel ik je twee ontzettende lieve dames voor die onovertreffelijk met de ziekte omgaan ...neem ook eens een kijkje op hun blog ...waar echte vriendschap waarlijk troef staat !! http://anita-angele.skynetblogs.be
Onze Leonberger Dolcé (zachte) is een echte dier/ en mensenvriend ... hij was kind aan huis ... !Met veel pijn in t hart is hij zachtjes van ons heen gegaan ...
Op foto Dolce met Wim (zoon),2 dagen voor hij heen ging !!
Illona een 20 jarige Trackener merrie heeft last van doorgezakte kogels (pezen ) aan voorbenen
Getse , een 3 jarig ruin paardje . Eigenaars kunnen hem niet bereiken , en moet tevens nog ... zadelmak !
Lezing : hondentraining , Pfiiiieeeet training , werken met chakra's en magnetisme
Enkele Foto's van het ooh zo prachtig Polen
Dierenopvoedster & Magnetiseur.
** Dierenopvoedster Miryam ! **
**Magnetisme voor alle dieren**
Probleemgedrag paard,hond & pijnverlichting voor uw geliefde huisdier
07-11-2008
De Great Japanese Dog ....
De Great Japanese Dog de oorsprong van dit trotse, koninklijke ras ligt in Japan.
De oorsprong van dit trotse, koninklijke ras ligt in Japan. De Great Japanese Dog prefectuur is de meest noordelijke provincie van het Japanese hoofdeiland Honshu. Hun afstamming gaat bijna terug tot 500 jaar voor onze jaartelling
Amerikaanse militairen, die na de tweede wereldoorlog vanuit Japan naar huis terug keerden, waren eveneens onder de indruk van het ras. Het waren deze soldaten die grotendeels verantwoordelijk zijn voor de massale import van dit ras in de USA. Tot op vandaag wordt de American Akita aanzien als Japans nationaal monument alsook als symbool van gezondheid en kracht.
De American Akita is een grote, gespierde hond met een trotse, alerte houding. Naaste een stomp, driehoekig hoofd, dikwijls omschreven als "beerachtig" met kleine, driehoekige ogen en rechtopstaande oren is ook de typische gekrulde staart kenmerkend voor het ras. De gemiddelde schofthoogte voor teven ligt tussen de 58 en "66 cm 66, voor reuen is deze van 63 tot 71 cm >. Het gewicht schommelt naargelang de hoogte tussen 36 en59 kg
De dichte dubbele vacht kan wit, fawn (geelbruin), bruin, rood, zilver grijs en zwart zijn. De vacht kan egaal, met of zonder witte aftekeningen, pinto (wit met "vlekken") of brindle (gestroomd) zijn. Bij het Amerikaanse type heeft het hoofd een meestal zwart masker, bij het Japanse type een wit masker.
Deze hond is trouw en beschermend voor het eigen gezin en hun bezittingen. Volwassen American Akita's zijn hartelijk voor bekenden, maar meestal zeer terughoudend tegen over vreemden. Het zijn rustige, verdraagzame honden die zelden blaffen. Ze zijn krachtig en vastberaden en kunnen een onafhankelijke aard hebben en een dominante persoonlijkheid.
Ziehier een prachtige ontroerende film waarin de Akita de hoofdrol in speelt ... uiteraard gefilmpt in Japan !! Vergeet evenwel het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é ... knipoogje !!
Ondanks hun rustige temperament hebben American Akita's dagelijks beweging nodig om hun spiermassa te onderhouden. Ze genieten van het buiten zijn en kunnen, mits er een schuilplaats is, goed tegen de koude. American Akita's houden ook van menselijk gezelschap en kunnen eveneens binnen gehouden worden als ze maar de kans op voldoende beweging krijgen
De Kurilen Stompstaartkat is een zeldzaamheid......
De Kurilen Stompstaartkat is een zeldzaamheid...
De oorsprong van de Kurilen Stompstaartkat ligt in de Kurileneilanden. Dit is van oorsprong een Japanse eilandengroep maar sinds 1875 in bezit van Rusland. De Kurilen Stompstaartkat kom je buiten de Kurileneilanden zo goed als niet tegen, en is daarom een zeldzaamheid.
De Kurilen Stompstaartkat is waarschijnlijk ontstaan uit verschillende Japanse Bobtails. In Rusland zijn een aantal katten liefhebbers die de Kurilen Stompstaartkat een warm hart toedragen en er voor gezorgd hebben dat er een stamboomregistratie is opgezet. Helaas kom je de Kurilen Stompstaartkat buiten Rusland/Japan sporadisch tegen
Ziehier een prachtig mooi filmpje van 2 Kurilens die het uitzonderlijk goed met elkaar kunnen vinden ... Vergeet evenwel het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é ... knipoogje !!
Het lichaam van de Kurilen Stompstaartkat is gespierd. De Kurilen Stompstaartkat maakt een forse en gedrongen indruk. De voorpoten van de Kurilen Stompstaartkat zijn korter dan de achterpoten. Het meest opvallende aan de Kurilen Stompstaartkat is zijn korte staart met een vreemde knik.
De vacht is halflang, heeft weinig ondervacht en voelt zijdeachtig aan. De Kurilen Stompstaartkat heeft rond de kraag, buik en flanken een langere en vollere vacht. De staart heeft een mooie pluim. Tussen de tenen heeft de Kurilen Stompstaartkat mooie haar borsteltjes
Het karakter van de Kurilen Stompstaartkat is vriendelijk en aanhankelijk. De Kurilen Stompstaartkat heeft een groot aanpassingsvermogen. Ze vinden het heerlijk om geknuffeld te worden maar zullen zich niet al te veel opdringen. In de omgang met andere huisdieren is de Kurilen Stompstaartkat bijzonder goed.
De Murgese ... het zwarte barokke paard uit Italië
Het Murgese ras is zeker vijfhonderd jaar oud en is afkomstig uit Italie, van oorsprong uit de vlakte van Orfano en de heuvels bij Gravina. Bergachtig gebied. Eind 15e, begin 16e eeuw hield de gouverneur van de haven van Monopoli, een aantal Murgese hengsten en enkele honderden fokmerries om paarden voor de cavalerie te fokken. Het ras stierf echter uit en de moderne versie ontsond pas weer rond 1920.
De Murgese is eigenlijk een licht trekpaard, maar hij kan ook bereden worden. Kruisingen tussen Murgese merries en vol- of warmbloedhengsten levert betere rijdieren op.
Het is geen Andalusier maar een verwante ervan, net als de Lusitano. De Murgese is een Italiaans ras en nog vrij onbekend. Zover als mijn informatie rijkt, stamt de Murgese van nu af van de andalusier. Vroeger in de tijd dat de Spanjaarden regeerden over Italie hadden zij hun andalusiers gekruisd met de paarden in Italie. Tijdens de vroege oorlog stierf het ras bijna uit. Omdat ze veel vlees leverden vanwege hun postuur werden ze dus voor de slacht gebruikt in de tijden van hongersnood. Totdat men er achter kwam dat het ras toch wel te mooi was, vooral de zwarte vacht, om voor de slacht te gebruiken. Men is toen het ras gaan fokken voor het leger.
Er lopen nu ongeveer zo'n 2000 Murgeses (geregistreerde) rond op de wereld. En dat loopt dus langzaam op. Het heeft eigenlijk dezelfde geschiedenis als de Fries. Die zijn ook bijna uitgestorven geweest en door het ras terug te fokken lopen er nu weer zat rond. Dus met de Murgese zal het ook wel goed komen.
Doordat er verschillende rassen gebruikt zijn om het ras weer terug te krijgen en te verbeteren zie je soms nog wel eens afwijkingen onderling in de bouw van het ras. Als je naar het oudere type kijkt dan zie je meer een grovere bouw, lichte ramshoofd (trekpaardtype) maar bij de andalusiers kom je ook het ramshoofd tegen. De Murgeses van nu zijn meer allround paarden.
Een gefokt Iberisch rijpaard met barokke eigenschappen en uiterlijk. Vergelijkbaar als het ontstaan van de Lusitano in Portugal. Ze hebben allemaal dezelfde roots. Zo zit in de Fries ook Andalusisch bloed verweven. Ze zijn heel braaf, zeer leergierig en werkwillig. In het hierop volgend filmpje van een let wel Friese paard ...Een prachtige voorstelling van de Piaffe gebracht op een aangenaam ritmisch muziekje Voor de kijklustigen onder jullie vergeet het muziekje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit te bekijken é ...knipoogje ...
Daarnaast voor alle doeleinden te gebruiken. Een heel veelzijdig paard en nog mooi zwart ook.
De Southrussian Ovcharka of Zuidrussische Ovcharka is een van de vele grote, langharige, witte berghonden. We vinden ze in vele landen en in verschillende types. Ze komen wat betreft hun historische gebruikswaarden overeen en hebben allemaal de min of meer uitgesproken neiging datgene wat ze als het hunne beschouwen, te verdedigen en te beschermen. Die taak voeren ze zelfstandig uit. En dat houdt in dat ze de eigenschap hebben zich eigenzinnig te gedragen.
Veel eigenaren zijn trots op hun imposante machtige hond, het veilige gevoel dat de hond geeft. En daaraan inherent de miskende potentiële gevaarlijke instincten die dit soort honden kunnen bezitten en die soms niet of te laat onderkend worden door hun eigenaren, uit onervarenheid en ongeloof bij waarschuwingen van mensen die het weten kunnen.
Zonder het in banen leiden van de eigenschappen van dit soort honden kunnen vervelende situaties ontstaan. Want hoe goed gefokt op karakter en hoe goed gesocialiseerd ook, hoe hoog de bijtdrempel ook mag zijn, in de aard van de Zuidrus ligt altijd het instinct tot verdedigen. Een eigenaar moet zijn hond goed kennen om in te kunnen schatten in welke situatie en via welke trigger-mechanismen dit naar voren komt. Daarom moeten mensen die een Zuidrus willen houden zich realiseren dat zij daarvoor aan bepaalde eisen dienen te voldoen: overwicht, ervaring en inzicht in de aard van hun hond en daarbij de bereidheid veel tijd aan de opvoeding van de hond te besteden.
Een belangrijk kenmerk van Zuidrussen is dat ze als het ware twee honden in een zijn, ze tonen twee gezichten naar de wereld. Dit komt omdat ze de wereld in tweeën delen: mijn roedel en niet mijn roedel. Zuidrussen zijn waakzame, onafhankelijke, intelligentie, koppige, dominante en loyale honden
Onafhankelijk en koppig Zuidrussen hebben weinig will to please: ze willen hun baas wel gezelschap houden maar doen niet alles wat er van ze gevraagd wordt. Het ras is geselecteerd op zijn onafhankelijke waak, verdedigende en hoedende eigenschappen. Het was hun taak om een seizoen lang zonder menselijke hulp te overleven bij de kudde en de orde te handhaven als de schapen water moesten drinken. De honden zorgden ervoor dat de schapen in kleine groepen water dronken; als de hele kudde in een keer naar de bron toe ging zou deze vernietigd kunnen worden.
Zie hier hoe prachtig deze wolbalen wel zijn ... ghiiii ... en eigenzinnig ?? nee toch , baasje roept mij ginds ... ghiiiii ... dan maar deze kant uit ... knipoogje ... zou ik ook doen ... véél intressanter hier .... ghiiii ... Vergeet wel eerst het liedje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é ... knipoogje !!
De Zuidrus combineert hierdoor een aantal unieke eigenschappen in zijn wezen, namelijk een waak- en een hoedersinstinct.Zuidrussen zijn gewend om zelfstandig te werken. Ze zullen niet slaafs de bevelen van de baas opvolgen, maar zullen dit taxeren: is het zinvol, levert het me wat op?
De Peterbald of Petersburg Sphynx...een Russisch katje met een warm frakske ...brrr !!
De Peterbald of Petersburg Sphynx is een sierlijke, intelligente kat van het oosterse type die haarloos lijkt te zijn. Rimpels over het grootse deel van het lichaam is een van de opvallende eigenschappen van de Petersburg Sphynx. Deze katten kunnen twee typen vachtstructuur hebben; Katten met een niet-borstelige vacht zullen deze meestal verliezen als ze ouder worden, maar ze behouden een fijn, kort dons op hun lichaam en/of de extremiteiten.
Katten met een borstelige vacht kunnen deze ook verliezen als ze ouder worden en/ of hier en daar een paar haren behouden op het lichaam en de extremiteiten. Katten kunnen met of zonder vacht geboren worden. Bij de katten die met vacht geboren worden en deze later verliezen, begint het haarverlies meestal bovenop de nek en gaat dan verder over het lichaam naar de staart. Zie hier prachtig spelende Peterbalds kittens.... vergeet eerst het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... knipoogje
Als de vacht behouden blijft op de extremiteiten bij niet-borstelige katten, dan voelt dit zeer zacht en donzig aan.De vacht die behouden blijft op de extremiteiten van de katten met borstelige vacht is kort en krullerig. Bij beide vachttypen zit de overgebleven vacht meestal op de snuit, aan de basis van de oren, op de poten en voeten en er kunnen nog enige haren op de staart zitten.
Lijkt gewoonlijk haarloos te zijn. Het lichaam kan met fijn kort dons overdekt zijn wat al of niet verdwijnt als de kat ouder wordt; dons blijft meestal aanwezig op de points en het lichaam wordt haarloos; of alle vacht verdwijnt en kat wordt compleet haarloos. Bij sommige katten is bij de geboorte een patroon zichtbaar wat verdwijnt met de vacht. Bij anderen lijkt het patroon in de huid te zitten en blijft het zichtbaar nadat de kat zijn vacht is kwijgeraakt. Snorharen en wenkbrouwharen zullen, als ze bestaan, golvend zijn en kunnen afgebroken zijn. Borstelharige (kan een volle, dichte vacht met korte, krullende haren zijn of hier en daar verspeid plukjes kort krullend haar over het hele lichaam) katten zijn toegestaan op show tot 2 jaar oud maar verdient geen voorkeur
Textuur
Zeemleerachtig bij haarloze katten. De huid is zacht en soepel en moet bij aanraking niet olieachtig aanvoelen. Katten met een echte borstelvacht verliezen die nooit. De vacht bestaat uit zeer korte, dichte, krullende haren. Sommige katten die geboren worden met de borstelige vacht kunnen uiteindelijk wel alle krullende haren verliezen. Bij dit soort katten blijft meestal dons over het hele lichaam behouden.
De Peterbald is een erg actieve kat.Ze vragen veel aandacht van de eigenaar.Ze zijn erg speels en blijven dit ook als ze ouder zijn.Het is een ondernemende,nieuwsgierig kat.Ze zijn niet snel onder de indruk van dingen en erg zelfverzekerd.De Peterbald past zich makelijk aan,ook met andere dieren.Het is een vriendelijke, knuffelbare kat.
Er is een plaats zo ongelooflijk mooi ...die Regenboog brug heet. Als je lichtpuntje je metgezel waar je zoveel van houdt heengaat..., dan gaat je lichtpuntje naar die Regenboog brug. Daar zijn uitgestrekte weiden en oh zo ...prachtige heuvels ... ! waar ze met elkaar kunnen rennen en spelen.
Maar dan komt de dag dat er eentje plotseling stopt met spelen en in de verte tuurt... jheetje ...is dit mijn baasje ...? Zijn ogen beginnen te stralen, hij begint te trillen van opwinding.... En plotseling verlaat hij de groep, rent over het heerlijke groene gras, sneller en ... sneller.
Hij heeft " je" gezien ... eindelijk ...en als jij en je lieveling elkaar treffen,houden jullie elkaar stevig vast, bij deze intense vreugdevolle hereniging.
Om echt ...nooit ... nee nooit meer ,uit elkaar te gaan. De vrolijke kusjes overstelpen je gezicht, jou liefdevolle knuffjes zijn intenser dan ooit en je kijkt weer in die trouwe ogen, die je zolang hebt moeten missen maar die altijd ... in je hart zijn gebleven.
Ja ...eindelijk weer samen ...op een ongelooflijke mooie plaats ....een plaats waar je kan en mag dromen , het heet de Brug der Regenbogen ... ! !
In alle stilte en met een liefdevolle knipoog gedenken wij vandaag ook onze trouwste viervoeterkes ... die dag en nacht aan onze zijde stonden ,met vreugde pijn en verdriet ! Ziehier een ongelooflijk mooi en aangrijpend emotionele film ... met prachtige tekst en ooh zo intens liefdevolle plaatjes ...
Veel liefs ... een vriendelijke stille groet ... Miryam
De Duitse dog toonbeeld van energie, wilskracht en majesteit
Over de duitse dog, zoals wij die tegenwoordig kennen, valt nog wel het één en ander te vertellen. Om te beginnen zijn naam en hoe hij daar aan gekomen is. Wij gaan terug naar het jaar 1870 toen in Denemarken de dog vrij veel voorkwam, zowel in het lichte als zware type. Men gebruikte deze honden voor de jacht op grof wild: beren, wilde zwijnen, wolven, enz. Het spreekt vanzelf dat de denen de bij hen voorkomende dog deense dog gingen noemen en dit tot vandaag de dag nog doen.
Toen deze deense dog in Duitsland geïmporteerd werd, begonnen de duitsers deze hond te perfectioneren door de dog te kruisen met windhonden waardoor het type minder plomp en eleganter werd. Zij kwamen tot een standaardtype en veranderden de naam in duitse dog. Deze naam werd enkele jaren later ook door ons land overgenomen.
De strijd om de naam van het ras tussen Denemarken en Duitsland heeft tot veel verwarring onder de mensen geleid. Er zijn mensen die menen dat een zwart-wit gevlekte dog een deense dog is en een geel gestroomde of een blauwe dog een duitse dog. De kleurvariëteit heeft echter niets met de naam te maken en in Nederland noemen wij deze dog dus duitse dog.
Deze indrukwekkende hond geeft de meeste mensen een gevaarlijke en angstaanjagende indruk. Toch is de Duitse Dog van nature uit helemaal geen vechtersbaas. Hij is heel gehecht aan zijn gezin en slooft zich tot het uiterste uit om zijn baas te plezieren. Hij is erg vriendelijk en een echte vriend en beschermer voor eigen kinderen.
Hij wil graag bij alles betrokken worden en is niet geschikt om ganse dagen alleen te zitten. Ziehier het prachtig filmpje ... een betwisting tussen groot en klein ...hiii ... super datte ... ! !Voor de kijklustigen onder jullie ... vergeet eerst het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... ! !
De duitse dog in actie is een toonbeeld van energie, wilskracht en majesteit. Hij heeft een krachtige lichaamsbouw en straalt trots, kracht en elegantie uit. Hij is de Apollo onder de hondenrassen.
De duitse dog valt direct op door zijn imposante hoofd. Van nature heeft de duitse dog grote hangoren. Deze werden vroeger (en in sommige landen gebeurt dat nog steeds) op een leeftijd van ongeveer 7 weken gecoupeerd. In Nederland is het sinds 1991 verboden om de oren van een hond te couperen.
De uitdrukking van de duitse dog is, mede door zijn grote hangoren, zachtmoedig en melancholiek. De voornaamste karaktereigenschappen van de duitse dog zijn de grote waakzaamheid en opmerkingsgave, de goedaardigheid en de aanhankelijkheid.
De duitse dog is een imponerende hond. Zijn forse voorkomen dwingt ontzag af en het beschermen is hem aangeboren. Van nature is de duitse dog bereid om zijn huisgenoten te verdedigen. Onrecht kan hij moeilijk verdragen. De duitse dog is vriendelijk van karakter. Door zijn rustige, bijna statige houding, is het een ideale huishond die, ondanks zijn grootte, praktisch in ieder huis kan worden gehouden. Bovendien is zijn liefde voor en geduld met kinderen bewonderenswaardig.
Veel liefs ... bewonderingswaardige groetjes ... Miryam
De Bombay ... treffende gelijkenis met de zwarte panter !
Herkomst: Amerika De Bombay is in de jaren vijftig in amerika onstaan door de kruising van een American-shorthair met een Burmees... de vacht kenmerkt zich door zijn diepzwarte kleur.
De Bombay is vernoemt naar de stad Bombay (India) om zijn treffende gelijkenis met de zwarte panter die daar leeft. De Bombay is een zeer sociale kat die gek is op mensen en ondanks zijn gelijkenis met de zwarte panter er betrekkelijk weinig moeite mee heeft altijd binnen te zijn.
Ziehier een prachtig mooi filmpje van een echte " Wild Dancer " ... ghiiiii ... een zwarte kitten die zich harstikke amuseert ... ghiiiiiii ... schattig om zien met een super leuk achtergrond muziekje ... ! Vergeet evenwel het liedje in linkerkolom niet uit te zetten é , alvorens dit aan te klikken ... grimmmmmmm !!
Buiten de verenigde staten komt de Bombay nog nauwelijks voor ( is in Engeland nog niet eens erkend)maar vermoedelijk zal dit gezien zijn pracht niet lang meer duren.
Kenmerken : Kop: Rond met een bol gezicht dat driehoeksvormig uitloopt in een goed ontwikkelde snuit Ogen:Rond, wijd uiteenstaand goud tot koper kleurig Oren: breed aan de basis met een afgeronde top iets naar voren gericht
Lichaam: gespierd, maar tegelijkertijd lenig, middelgroot formaat. Staart: een staart van gemiddelde lengte. Vacht: De vacht moet kort en glad aanliggend zijn. Kleur:De kleur is glanzend diepzwart .
Veel liefs ... Happy Hallo-ween ... grimmmm ... Miryam
De Beauceron is vastberaden, moedig , snel, flink en oplettend en dwingt respect af
De Beauceron is een Frans herdershondenras dat afstamt van een heel oud en tamelijk onedel type hond. Hij doet een beetje denken vaan de Dobermann, waarvan hij overigens waarschijnlijk ook deel uitmaakt.
Het ras werd voor het eerst in 1897 tentoongesteld en wekte toen vrij veel belangstelling. Zijn uiterlijk en mentaliteit zijn met de jaren stabieler geworden en de hond heeft zijn oorspronkelijke werkvermogen behouden. De Beauceron is tamelijk zeldzaam.
Deze hond is vastberaden, moedig , snel, flink en oplettend en dwingt respect af. Hij is argwanend tegenover vreemden en geeft zich niet snel gewonnen. Hij is loyaal ten opzichte van zijn baas en vriendelijk met kinderen.
Hij voelt zich verbonden met het hele gezin, mar is op zijn hoede als er vreemden aanwezig zijn. de baas moet er op bedacht zijn dat dit ras duidelijk zijn dominantie ten opzichte van andere reuen toont. Zijn goed ontwikkelde reukvermogen wordt gebruikt om truffels op te sporen. Hij is een verstandige hond, die vastberaden, dynamisch en moedig is als hij werkt, maar die tevens gehoorzaam en makkelijk in omgang is.
Ziehier een prachtig mooi filmpje van een harlekijnkleurig Beauceron puppie van X aantal weken tot één jaar ... Vergeet evenwel het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é ... knipoogje !!
De beauceron heeft een uiteenlopend uiterlijk mede doordat er in frankrijk pas sinds 2004 een coupeer verbod is ingevoerd. Zo zult u zowel gecoupeerde als ongecoupeerde honden tegen komen.
De Boulonnais ...word ook wel gezien als het edelste trekpaard ...! !
De Boulonnais is afkomstig uit Noord-Frankrijk. Dit koudbloedpaard beschikt via de Arabier over oosters bloed. Hij komt voort uit kruisingen met inlandse paarden, die rond het begin van onze jaartelling al hebben plaatsgevonden.
Later werden ook andere rassen bij het fokken gebruikt, waaronder het Middeleeuwse Groot oorlogspaard en de Andalusiër. Van het inlandse paard, waarschijnlijk het Bospaard, erfde de Boulonnais zijn maat en zijn massa.
De Arabier zorgde voor de verfijning en de beweging, terwijl de Andalusiër de fysieke toestand bepaalde. In de loop van de zeventiende eeuw begon men twee typen te onderscheiden: de grotere Boulonnais en de kleinere Mareyeur ('getijdenpaard'). Dit paard werd speciaal gebruikt voor snel vervoer, zoals het vistransport van de Franse kust naar Parijs. Dit type komt bijna niet meer voor.
De Boulonnais, ook wel gezien als het edelste trekpaard, wordt tegenwoordig veelvuldig voor de slacht gefokt. De Boulonnais wordt onder andere ingezet bij het fokken van de Normandische Cob en de Breton Postier. Ziehier een prachtig filmpje van een daverende ruitervoorstelling ... let wel ... dit zijn zowel de Boulonnais en de Percheron ... vergeet evenwel het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... knipoogje ...
Een poging dit ras bij het fokken van het Italiaans zwaar trekpaard te betrekken, mislukte. De Boulonnais heeft over het algemeen een sierlijk voorkomen. Hij is sterk en heeft een goed geproportioneerd lichaam met een brede rug en borst. De borstkas is stevig. De schoft steekt licht uit, de schouders hellen sterker af dan bij de meeste zware trekpaarden.
De hoogte van dit ras ligt tussen de 1,58 en 1,68 m. met een gemiddelde stokmaat van 1,65 m. De Mareyeur was duidelijk kleiner met een hoogte van 1,53 tot 1,58 m. De achterhand is stevig gespierd en het kruis is voorzien van extra spieren. De benen van de Boulonnais zijn sterk en krachtig gespierd en hebben geen 'behang'. Ze zijn droog, vertonen dus geen overtollig vet, plooien en rimpels, en hebben platte voeten.
Highland Scottish Fold ...! ! In 1961 werd er in Schotland in een nest boerenkatjes spontaan een wit kit met gevouwen oren geboren. Het kitten, een katertje, kreeg de naam Snowball en zijn bestaan wekte al snel de interesse van kattenfokkers. Met behulp van geschikte huiskatten en Britse Korthaarkatten werd de bijzondere mutatie die voor het gevouwen oor verantwoordelijk was in een nieuw ras vastgelegd onder de naam Scottish Fold. De factor die de gevouwen oren van de kat veroorzaakt, vererft dominant.
Helaas is gebleken dat het gen niet alleen de grappige gevouwen oortjes veroorzaakt, maar ook kan leiden tot afwijkingen in aan het kraakbeen op andere plaatsen in het lichaam, vooral wanneer beide ouders gevouwen oren hebben. Onder andere om deze reden trok de Engelse overkoepelende organisatie destijds de aanvankelijk gegeven voorlopige erkenning weer in. Intussen waren er echter diverse Folds naar Amerika geexporteerd en daar wordt het ras nog steeds gefokt.
Omdat het gen in homozygote vorm tot afwijkingen kan leiden, worden er nooit twee katten met gevouwen oortjes met elkaar gekruist. Men gebruikt hiervoor katten met staande oren uit Foldlijnen, American Shorthairs of Britse Korthaarkatten. Uiteraard bleven ook de halflanghaarversies niet uit, die Highland Fold genoemd worden
Zierhier een prachtig leuk filmpje met het bekend liedje van Jerry Lewis ... hiiii ... he typwriter... een mooi en prachtig ineen gestoken compilatie ... ter info .. dit is geen Scottisch Fold !! Vergeet het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... fun fun fun ... hiiii ! !
Karakter Het is een vriendelijke kat met een gelijkmatig humeur. Ze zijn overwegend rustig, al kunnen ze een spelletje op zijn tijd wel waarderen, ze gaan goed om met andere katten en ook de omgang met honden geeft zelden problemen, op voorwaarde dat ze als jonge kitten al op een positieve manier met honden hebben kennisgemaakt. Ze zijn niet snel uit hun doen, ook in drukke gezinnen voelen ze zich prima op hun gemak. Ze zijn uitstekende speelkameraadjes voor kinderen.
Scottish Folds zijn verre van luidruchtig, ze gebruiken hun zachte stem niet veel. Hoewel ze graag aangehaald en geknuffeld worden, dringen ze zich niet tot vervelens toe op. Ze stellen gezelschap op prijs, maar ze kunnen ook goed een dagje alleen blijven.
De Schotse Deerhound is een vriendelijke heer met elegante manieren ...
De Schotse Deerhound is een vriendelijke heer, met elegante manieren en beschaafde affectie. Er wordt beweerd dat alle Deerhounds onder het sterrenbeeld Tweelingen worden geboren omdat ze een dubbele persoonlijkheid bezitten, die ze succes geeft tijdens de ruwe jacht en liefde in een warm huis.
Vanwege hun omvang hebben zij veel ruimte nodig en dat schrikt veel mensen af. Het is een slimme, trouwe kameraad met een zacht en liefdevol karakter. Hij vertoeft graag tussen de mensen. De Deerhound is een zeer oud ras, dat reeds bezongen wordt in gedichten uit de 3de eeuw. De Scottish Deerhound leefde al in Keltische tijden in Schotland.
De ontwikkeling van het Schotse ras volgde die van zijn Engelse tegenhanger : de Greyhound. Schotten en Picten, de oorspronkelijke bewoners van de Highlands, voerden zelfs oorlogen om deze windhond. Hij is ideaal gebouwd voor de jacht.
Hij is sneller dan het hert en heeft voldoende gewicht om prooien van meer dan 100 kg neer te halen. De hond was lange tijd de exclusieve eigendom van de Schotse adel. Door sociale veranderingen en overbejaging door gebruik van het geweer, kwam het ras tot verval
Vroeg in de 19de eeuw werd het ras echter door Archibald en Duncan McNeill, de latere lord Colonsay, in ere hersteld. In Schotland, het land van herkomst, dragen nog vele plaatsen in de bergen namen van omgekomen honden.
Voor de echte liefhebbers van de Schotse Deerhound , ziehier een prachtig mooie slide ... zij worden aangenaam getrakteerd op een eigen liedje van deze toch uitzonderlijk hoogbegaafde hond ! Vergeet evenwel eerst het liedje in de linkerkolom niet uit te zetten vooraleer je dit aanklikt é ... knipoogje !!
Als huishond is de Deerhound goedgemanierd en trouw; hij heeft wel veel ruimte nodig en moet veel bewegen. Hou echter rekening met zijn felheid en jachtpassie wanneer je de hond laat rennen ! De Deerhound van vandaag wordt maar door een beperkt aantal mensen gehouden.
De Highland Pony is één van de twee inheemse rassen van de Schotse hooglanden en eilanden. Gedurende vele eeuwen heeft het ras zich aangepast aan het veranderende en vaak barre klimaat en de leefomstandigheden van Schotland.
De wintervacht bestaat uit een laag sterk, dasachtig haar over een zachte, dikke onderlaag, die dit ponyras geschikt maakt het hele jaar buiten te verblijven
En wat hij van zijn Keltische voorvaderen geërfd heeft, is vandaag nog volop zichtbaar. DNA-onderzoek heeft ten andere aangetoond dat hij, zoals enkele zeldzame andere paardenrassen, een zeer hoge graad aan oorspronkelijke zuiverheid overgehouden heeft. De afzondering in het ruwe klimaat van zijn Schotse vaderland is daar wel de verklaring voor, evenals voor de adel van zijn atletisch lichaam. Onder zijn strakke huid lijken de sterke spieren en de droge gewrichten als gebeiteld.
Andere kenmerken: een harmonische bouw, een sterke en gewelfde hals, een korte rug en krachtige lenden, wapperende manen en een zijdeachtige beharing. Stokmaat tussen 1,32 m en 1,47 m. De toegelaten kleuren zijn grijs, zwart, izabel en baai. Aalstreep en zebrastrepingen op de benen en zeer goede voeten.
Uitzonderlijk degelijk en mooi, krachtig en polyvalent, zelfbewust en trots, open en vriendelijk, zachtmoedig en leergierig: met zo'n karakter is de Highland Pony een haast spreekwoordelijk mensvriendelijk ras. Maar nooit onderdanig, want hij is en blijft een nobel paard. Misschien is het wel daarom dat de Britse koningin er in Balmoral een stoeterij van Highland pony's op na houdt.
Zoals alle juwelen, is het aantal Highland pony's echter beperkt. Wereldwijd vindt men er amper een vijfduizendtal en elke eigenaar ziet zijn Highland pony werkelijk als een waardevol bezit, waarop hij terecht trots is. In België bleef het ras lange tijd omzeggens onbekend: de allereerste Highland pony werd pas in 1992 ingevoerd. Dit ras is dan ook amper te vinden en niet bepaald goedkoop.
De witte herder ... oftewel De Canadese herdershond ...! !
Het originele land van herkomst is Duitsland. Voordat de eerste officieel geregistreerde Duitse Herder er was, waren er al witte herders in Duitsland. Maar ook andere kleuren herders kwamen voor. De eerste officieel geregistreerde Duitse Herder had een grootouder die wit was. In de eerste instantie kwamen er dan ook witte Duitse Herders in Duitse keuringen en shows voor. Tot ca. 1930 was de kleur wit volledig erkend voor een Duitse Herder Een voorbeeld hiervan is Berno von der Seewiese.
Doch al spoedig besloot Duitsland dat de kleur wit niet gewenst was voor de Duitse Herder. Dit was een probleem, want witte en gekleurde pups kwamen in een nest voor. Al die tijd werd er niet op kleur gefokt en het gen voor de kleur wit was van het begin af tevens recescief aanwezig gezien de eerste officieel ingeschreven honden dit gen bij zich droegen.
Algemeen: De Witte Herder is een krachtige, goedgespierde, middelgrote (lang) stokharige herdershond met staande oren, rechthoekig formaat, van middelzware bouw en met elegante, harmonisch vloeiende belijning. Ziehier een super lief filmpje ... ghiiiiiii hoe een pug ( hondenras ) een horde Canadese puppies probeert te ontlopen ... ghiiiii ... ocharme ... vrolijk gebracht op het liedje " ich bin Snappy " ... das kleine krokodil !! Voor de kijklustigen onder jullie gelieve eerst het liedje in linkerkolom uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ..!
Gedrag en karakter: Temperamentvol zonder zenuwachtigheid, opmerkzaam en waakzaam; naar vertrouwde mensen toe vriendelijk, vertrouwelijk en aanhankelijk; makkelijk te leiden en evenwichtig; tegenover vreemden gereserveerd, echter NIET angstig of agressief; benadert onbekende invloeden eerst terughoudend/voorzichtig, daarna nieuwsgierig.
In Nederland waren de witte pups meestal uit het nest verwijderd en er waren dus weinig of geen witte Duitse Herders die uit de oorspronkelijke Nederlandse Duitse Herder kennels kwamen.
Veel liefs ... zonnige en kwispelende groetjes ... Miryam
Het gebeurt soms : het moederdier overleeft een bevalling niet, of verstoot haar jongen of geeft onvoldoende tot geen melk. Wat ook al eens voorvalt - spijtig genoeg - is dat mensen ongewenste kittens op straat zetten. Een toevallige wandelaar neemt dat hoopje ellende mee naar huis en hoe moet het nou verder ? Weet dat u een enorme taak op zich neemt, want een kattenmoeder vervangen is geen sinecure. De gulden regel is zeer kort samen te vatten in drie woorden : warmte - voedsel - rust.
Warmte Een kitten is zeer gevoelig aan onderkoeling, immers de vacht is nagenoeg onbestaande, het relatief groot lichaamsoppervlak zorgt voor een intense warmteuitwisseling en de 'lichaamsthermostaat' werkt nog niet optimaal zoals bij volwassen dieren. Wanneer er een moederdier en nestgenoten zijn, geeft dit minder problemen : ze houden elkaar lekker warm, alhoewel zelfs in zulke normale omstandigheden, een warmte-lamp toch gewenst is. Het kleine ding op zichzelf moet dus zeker verwarming krijgen, het best via de rode warmte lampen.Een ideaal 'nest' is een houten wijnkist met een dikke laag krantenpapier op de bodem met daar bovenop een laken. Het hout geeft een warme, tochtvrije beschutting, het diertje kan dankzij de wanden niet uit het nest wegrollen en zodoende in de kou terecht komen. De warmte-lamp is nodig zowel overdag als 's nachts tot het diertje zo'n week of 4 is, daarna is bijverwarming nodig 's nachts, eventueel overdag afhankelijk van de verwarmingssituatie in huis
Rust Net als kleine mensjes hebben ook kleine diertjes hun rust broodnodig. Let dus goed op : voor kinderen is zo'n kitten onweerstaanbaar en ze zullen het diertje te pas en te onpas wakker maken, knuffelen en storen. Dit moet zeker vermeden worden. Het diertje moet enkel wakker gemaakt worden voor de voeding, tussen 2 eetbeurten in laat u het slapen.Zorg ook dat het 'nest' niet op drukke plaatsen van het huis staat, een rustig schemerig hoekje is het best.
Voedsel Dit hoofdstuk geeft de meeste problemen en is de echte struikelblok in de verzorging van de moederloze. Een eerste moeilijkheid: heeft het kitten de biestmelk gedronken of niet. De biestmelk is de eerste melk die de moeder produceert en bevat tal van afweerstoffen die het jonge ding bij de eerste zuigbeurt binnen krijgt. Deze afweerstoffen verdedigen het jong de eerste paar weken tegen allerlei ziekten. Deze biest is door niets te vervangen. Als het jong het niet heeft gezogen, zijn de overlevingskansen beduidend kleiner.Daarna de echte melkvoeding : er zijn nu zeer goede melkvervangers op de markt, die de kwaliteit van kattenmelk sterk benaderen (te koop bij dierenarts of apotheek).
Deze melk wordt verkocht onder de vorm van poeder dat moet opgelost worden in gekookt afgekoeld water (temperatuur van 38 °C). Het jong moet om de 3 à 4 uur gevoed worden (ook 's nachts) met een pipet kunstmelk. De hoeveelheid geeft het jong perfect aan : het zal zuigen tot ie voldoende heeft gehad voor de lopende voederbeurt.
Zeer belangrijk is het feit dat u het jong zal moeten helpen met urineren en defeceren. Als u de kans krijgt moet u eens een normaal nest van moeder met jongen observeren : de eerste weken zal u geen bevuild nest zien, voor de simpele reden dat het moederdier de kleintjes helpt met de behoeftenproductie en die zelf oplikt. Het moederdier zal geregeld de jongen krachtig over de buik likken : deze massage zorgt er voor dat het jong zal urineren en defeceren, dit likt de moeder meteen op.Het masseren zal u dus ook moeten doen : met een doekje masseert u het buikje enkele malen per dag zodat het jong z'n afvalstoffen kwijt kan.
Een druppeltje olie aan het jong geven helpt wel bij echt lastige stoelgang. De melkvoeding moet volgehouden worden tot een leeftijd van ca 6 weken, uiteraard neemt het aantal voederbeurten per dag af met de vorderende leeftijd.Vanaf de leeftijd van circa 3 weken mag u het jong al aangepast blikvoer voorschotelen (poes : whiskas voor jonge poesjes, hiervan hebben al veel verschillende merken iets op de markt gebracht). Hier een onweerstaanbaar schattig filmpke ... van een tijgertje dat zorgvuldig en met veel liefde de nodige warmte krijgt ... smile ... u kijkt toch ook é ??? zeker de moeite ...knipoogje ... vergeet evenwel het liedje in linker kolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... ! !
Zorg er wel voor dat het blikvoer op lichaamstemperatuur en in kleine hoeveelheden wordt verstrekt.De regel is : als u het redt tot het diertje blikvoer begint te eten en zelfstandig zijn behoeften kan doen, is er een zeer grote overlevingskans.Hou de tips in uw achterhoofd, heb een ijzeren wilskracht en de natuur zal u belonen met een gezond en lief kitten.
De Cleveland bay ... (het Engelse "bay" betekent roodbruin) !!
De Cleveland bay is een Brits paardenras. Afgezien van de inheemse ponys is het het oudste paardenras van Engeland. De originele Cleveland bay is bijna uitgestorven omdat ze soms gefokt werden met een barbarijs of arabier. Ze zijn mede in stand gehouden doordat de Engelse koningin ermee fokt. De bekendste zijn dan ook die van de stallen van Buckingham Palace.
Zoals de naam al aangeeft (het Engelse "bay" betekent roodbruin) is een Cleveland bay altijd geheel roodbruin met hooguit een witte bles of wat wit in de manen. De Cleveland bay kan als rij- en tuigpaard gebruikt worden. De Cleveland Bay is het oudste onveranderde paardenras van Groot-Brittannië. Dit krachtige, vriendelijke warmbloedpaard dankt zijn naam aan de gelijknamige streek in het noorden van Yorkshire, Engeland.
Al voordat de wegen voor wagens geschikt waren, werden deze paarden al ingezet voor het vervoer van goederen. Toen stonden de paarden ook wel bekend als Chapmans Horses, vernoemd naar rondreizende kooplieden (Chapmen) die rondtrokken met hun spullen op de rug van hun paarden.
In de 18e eeuw kwam de industriële revolutie op gang en werd de Cleveland Bay overbodig als trekpaard. Kruisingen met volbloeden vervolmaakten de bouw van het ras, waarna ze opgefokt werden tot uitstekende jachtpaarden. Deze paarden kregen de bijnaam Engels halfbloed Hunters.
De Cleveland Bay heeft een niet erg edel, groot hoofd met vriendelijke ogen. Deze paarden hebben een lange hals, rug en kruis. Ze beschikken over korte benen, goedgevormde spronggewrichten en een krachtige achterhand. De staart wordt hoog gedragen. De bewegingen van de Cleveland Bay maken duidelijk waarom het zo'n geschikt jachtpaard is: de stap is ruim, de draf energiek, het paard heeft een uitstekende galop en is een goede springer.
Hier een prachtig mooi staaltje van Natural Horsemanship ... aangenaam rustgevend om zien ... heerlijk en zaaaalig om zelf te doen ... knipoogje ... In dit filmpke komt wel geen Cleveland Bay in voor dit ter informatie ... Vergeet evenwel het muziekje in linkerkolom niet uit te zetten é ... !!
De Cleveland Bay is een warmbloedpaard met vele toepassingen, zowel onder het zadel als in het span. Vroeger werden ze veelal gebruikt als trekpaarden, toen ze eenmaal veredeld werden door kruisingen met volbloeden ontstond de zogenaamde Engels halfbloed Hunter. Deze paarden zijn ideaal voor de jachtsport.
Cleveland Bays hebben een gigantisch uithoudingsvermogen en een prettig, kalm temperament. Ze zijn zeer intelligent, gevoelig en leergierig, wat ze ideale paarden maakt voor de jacht en de sport.
De Kaukasisiche Ovcharka trouwe, onomkoopbare bewaker .....
De Kaukasisiche Ovcharka ,een waak- en verdedigingshond,trouwe onomkoopbare bewaker!
De Kaukasisiche Ovcharka is van de drie variëteiten binnen de Ovcharka: de grootste en meest massieve. Het woord Ovcharka betekent in het Russisch herdershond. Deze vorm van herdershond is echter geen hoeder maar een waak- en verdedigingshond. Het ontstaan van de Kaukasische Ovcharka ligt waarschijnlijk in Tibet. En vanuit Tibet zijn de honden met nomaden naar hun tegenwoordige land van herkomst -Rusland- vervoerd.
In Rusland hebben deze honden hun ware aard kunnen ontwikkelen en wel als hoeder en bewaker van de kudden. De kudden moesten beschermd worden tegen wolven, beren en mensen die de kudde schade wilden toebrengen. De hond moest dit samen met andere honden doen, zonder inmenging van de herder, want de herder bracht zijn kudde en de honden naar de weide en liet de honden gedurende ongeveer een half jaar met de kudde alleen. Om de kudde tegen gevaren te beschermen moesten de honden bovenal moedig en betrouwbaar zijn en in staat zijn zichzelf en de kudde in leven te houden... m.a.w , ze zochten zelf naar het broodnodig voedsel om er aldaar te kunnen overleven...
Gezien de economische situatie van Rusland in het verleden en op dit moment, is het onderhoud van een dergelijke grote hond erg kostbaar. Heden ten dage zijn liefhebbers van dit ras bezig om het ras weer te laten floreren. Momenteel zijn er ongeveer een 200-tal honden van dit ras in Nederland te vinden.
Deze hond leeft al sinds de prehistorie met de mens samen. Volgens de Russen heeft het ras zich zo'n 2000 jaar geleden ontwikkeld, met Tibetaanse Honden als oorsprong. Toen deze honden de nomaden vergezelden op hun tochten, bleven zij achter in het bergachtige gebied rond de Kaukasus. Deze Kaukasische Herdershond beschermt het vee tegen rovers, zoals wolven, beren en onbekende personen. Deze hond leeft tamelijk geïsoleerd onder harde omstandigheden.
Daarom is hij van nature oersterk en gezond en hij kan een leeftijd halen van twaalf jaar. Hij is echter ook zeer wantrouwig en handelt op eigen initiatief. Een juiste begeleiding, veel ervaring en een optimale socialisatie zijn beslist noodzakelijk. Deze honden zijn de ruimte gewend en zijn zeer zelfstandig. Ze zijn weinig geschikt voor onze druk bevolkte contreien. Voor bekenden is hij vriendelijk en beschermend... maar heel wantrouwig tegenover vreemden
Het algemeen kenmerk is beslist de grootte : het is een zéér grote hond. Schouderhoogte : reuen minstens 65 cm ( voorkeur 69 tot 85 cm ) en teven minstens 62 cm ( voorkeur 65 tot 75 cm Een gewicht van 46 tot 65,5 kg
De karakteristieke Ovcharka is ondernemend, heeft een sterke wil en is moedig. Hij kan woeste en onhandelbare trekken vertonen, tenzij hij goed wordt afgericht.Hoe woest hij wel kan zijn ... zie je hier in het volgend filmpke ... voordat je denkt dat deze verdediger wel iets voor jou kan zijn wees er dan van bewust ... dat hij zich volledig geeft om zijn gezinneke te beschermen , no matter what ... !! Vergeet wel eerst het liedje in linkerkolom niet uit te zetten é ... knipoogje !!
Sommige Duitse liefhebbers gebruiken de hond als bewaker en afschrikker. Hij is evenwichtig, gelijkmatig van temperament, maar heeft een eigen wil en is wantrouwig tegenover vreemden. Hij kan wel goed het verschil inschatten tussen goed en kwaad.
Het Noordzweedse paard is een volgzaam en vriendelijke paard.
Het Noordzweedse paard ( Nordsvensk häst)is een compact paard met een opmerkelijk vermogen om zware lasten te trekken. Dit is juist de rede dat het paard vroeger in Zweden, en in sommige gevallen tegenwoordig nog steeds, gebruikt wordt voor de bos en landbouw. Het is een Zweeds koudbloed ras die voor veel mensen nog onbekend is. Het is een mooi ras met veel behang en expressie. Het ras wordt in Zweden gebruik voor zowel het zwaardere werk zoals bos- en landbouw maar ook als recreatief paard. Lees, geniet en laat u inspireren door dit bijzondere ras.
Het ras staat bekend om zijn goede karakter. Het heeft geen kwaad in zich en blijft in nagenoeg alle omstandigheden de koelheid zelf. Het zijn volgzame en vriendelijke paarden. Dit betekent niet dat het een saai paard is. Het Noordzweedse paard is zeer levendig, heeft veel actie en is mede door zijn kracht dus niet een paard wat zonder opvoeding kan.
Waar de Noordzweed het meest om bekend staat, zijn de expressieve ogen en aparte snuit. Het heeft een bijzonder hoofd welke erg veel uitstraling heeft. Het ras heeft een lange levensduur en zou immuun zijn voor de meeste normale paardenziekten.
Door zijn karakter maakt het zich een ideaal paard voor het hele gezin. Het is wel een echt trekpaard, dus niet erg geschikt voor hoog dressuur. Het is een mooi, sterk paard die elk gezinslid met gemak kan dragen, maar misschien voor de jongste ruitertjes een beetje te sterk. Ook voor de menwagen doen ze het uitstekend!
Het Noordzweedse paard is een prima paard voor het gebruik van springen, licht dressuur of voor de menwagen. Door zijn goede karakter leent het ras zich uitstekend voor de recreatieve ruiter.Ziehier wat een prachtige gangen ze wel kunnen hebben ... ze evenaren zowel de Haflinger als het Friese paard !! Voor de kijklustigen onder jullie ... hmm ... vergeet evenwel het liedje in de linkerkolom niet uit te zetten ...alvorens dit aan te klikken hé ... ! !
Doordat het koudbloedpaarden zijn, zijn ze makkelijk in onderhoud. Het NZP kan het gehele jaar buiten en moet sober gevoerd worden. Denk hierbij dus aan ruwvoer (kuil en hooi) en mogelijk een aanvulling van een eenvoudige brok of een alternatief. Te veel verwennerij is niet op zijn plaats bij dit paardenras. Prettig hierbij is dus dat, indien gewenst, de hoge kosten van stalling en duur voer uitgespaard kunnen blijven.
De Centraal - Aziatische Ovcharka is een zelfstandige en eigenwijze hond.
De Centraal Aziatische Ovcharka is een zeer oud ras en men neemt aan dat het ontwikkeld is uit de Tibetaanse Mastiff. Het ras komt veel voor in gebieden in Rusland, Iran en Afghanistan.Vroeger werd de Centraal - Deze uitstekende schaapshond neemt tegenwoordig in Centraal Azië en Europa in aantal af. In de Verenigde Staten daarentegen zijn fokkers juist begonnen dit ras te fokken. In Nederland leven er momenteel 5.
Bruin, rood - bruin, wit, zwart, grijs of een combinatie hiervan zijn de kleuren van de vacht. De Centraal - Aziatische Ovcharka kan een langharige of kortharige vacht hebben.
De Centraal - Aziatische Ovcharka is een zelfstandige en eigenwijze hond. Het is een hond met een goed temperament en de Centraal Aziatische Ovcharka zal het goed kunnen vinden met alle leden van de familie. Deze honden zijn zeer beschermend ten opzichte van hun familie en ook zeer aanhankelijk. Dit ras heeft door de geschiedenis heen altijd met hun families samengeleefd en heeft interactie nodig met hun familie in hun dagelijkse bestaan.
Ten opzichte van vreemden neemt de Centraal - Aziatische Ovcharka een afwachtende houding aan. Enige ervaring is nodig voor de opvoeding. De Centraal - Aziatische Ovcharka is geen geschikte hond voor een beginner. Het is een dominant ras en de Centraal Aziatische Ovcharka heeft dan ook de neiging om de baas te spelen over andere honden. Deze hond ziet zichzelf als bewaker en houdt er van zich dienovereenkomstig te gedragen. Dit ras heeft zeer uitgebreide socialisatie nodig en een gehoorzaamheidstraining op jonge leeftijd, als men ze als gezinshond wil gebruiken
Heel veel beweging is wat de Centraal - Aziatische Ovcharka nodig heeft. Hij hoort niet thuis in een rijtjeswoning of een flat. De Centraal - Aziatische Ovcharka voelt zich het beste thuis op een groot stuk terrein rond een woning (boerderij) met een goede omheining. Hierop kan hij naast de dagelijkse lange wandelingen, zijn energie kwijt. Tegelijkertijd zal hij dit terrein goed bewaken.Hoe goed hij kan geworden op een boerderij zie je in dit biezonder grappig filmpje ... noem het horsmanship ... ghiiiii ... knipoogje ! Vergeet wel het muziekje in linkerkolom niet uit te zetten é ... !
In Centraal - Azië worden de staart en oren nog gecoupeerd. In Europa is dit echter niet meer toegestaan.... vandaar het recent vrolijk filmpke met staart en oren ...
De Siberische Kat ... charmant, stil, zacht, ietwat verlegen ...
Dit is een eeuwenoude langharige kat, volgens sommigen de voorouder van alle moderne langharige katten, waaronder de Turkse Angora en de Perzische Kat. Hij is vrij gewoon in noordelijk Rusland, onder andere in de omgeving van Sint-Petersburg, ook al ligt( dat niet in Siberië. Zijn dichte vacht beschermt hem tegen de hevige kou. Soms wordt hij ook de Siberische Boskat genoemd.
Uiterlijk Een stoer gebouwde kat met een middellang lichaam en een brede, ronde kop en krachtige poten. De vacht is lang en dicht, met een zware ondervacht. Hij heeft een dichte kraag en een overvloedig behaarde staart. Vooral voor leken lijkt hij in veel opzichten op de Noorse Boskat, waarmee hij mogelijk direct verwant is.
Geschiedenis : Het schijnt dat deze kat al eeuwen in Rusland aanwezig is. In de negentiende eeuw, toen hij voor het eerst in het Westen opdook, stond hij bekend als de Russische Langhaar. Hij werd met andere langharige katten gekruist, die indertijd populair waren, zoals de Angora en de Perzische Kat, zodat hij zijn afzonderlijke status snel kwijt was.
In het land van herkomst bleef hij echter even populair, maar hij werd door de plaatselijke bewoners als zo vanzelfsprekend ervaren dat niemand de moeite nam om hem als een raskat te beschouwen. Het gevolg was dat hij bij de kattenshows een vergeten kat was. Zelfs tegenwoordig is hij zeldzaam buiten zijn land van herkomst. Daar schijnt echter verandering in te komen. In 1987 werden een jong katertje en poesje afkomstig uit de streek rond Sint-Petersburg door liefhebbers uitgebracht op een kattenshow te Berlijn. Zij bedachten de nieuwe naam Siberische Kat en begonnen een serieus fokprogramma.
Zie hier een prachtig mooi filmpje hoe rustig ze wel overkomen ... Vergeet evenwel het muziekje in linkerkolom niet uit te zetten hé ... knipoogje !!
De oorspronkelijke katten in Rusland zijn volgens zeggen uitzonderlijk gehard. Ze brengen hun dag graag buitenshuis door, zelfs tijdens het koudste weer. Ze zijn weinig beweeglijk en zijn minder toeschietelijk in het betonen van hun aanhankelijkheid ten opzichte van de mens dan andere katten. De tegenwoordige Siberische Kat wordt vaak beschreven als charmant, stil, zacht, ietwat verlegen, slim, kalm, stoer, enz. Ze hebben een zachte stem, net als Perzen.
Veel liefs ... t speurneusje ... Miryam
