Deze vrouw loopt de wereld rond voor de strijd tegen borstkanker. Via verschillende sites kan ze haar strijd voortzetten.Dus,neem haar mee naar jouw site om haar daar verder te laten lopen.... xxx thnks!Graag stel ik je twee ontzettende lieve dames voor die onovertreffelijk met de ziekte omgaan ...neem ook eens een kijkje op hun blog ...waar echte vriendschap waarlijk troef staat !! http://anita-angele.skynetblogs.be
Onze Leonberger Dolcé (zachte) is een echte dier/ en mensenvriend ... hij was kind aan huis ... !Met veel pijn in t hart is hij zachtjes van ons heen gegaan ...
Op foto Dolce met Wim (zoon),2 dagen voor hij heen ging !!
Illona een 20 jarige Trackener merrie heeft last van doorgezakte kogels (pezen ) aan voorbenen
Getse , een 3 jarig ruin paardje . Eigenaars kunnen hem niet bereiken , en moet tevens nog ... zadelmak !
Lezing : hondentraining , Pfiiiieeeet training , werken met chakra's en magnetisme
Enkele Foto's van het ooh zo prachtig Polen
Dierenopvoedster & Magnetiseur.
** Dierenopvoedster Miryam ! **
**Magnetisme voor alle dieren**
Probleemgedrag paard,hond & pijnverlichting voor uw geliefde huisdier
15-11-2008
De IJslandse pony ...
De IJslandse pony .... hmmm het 5 gangenpaard ! !
De IJslandse pony ook wel het Vikking paard genoemtstelt weinig eisen en is sterk en temperamentvol. Het is altijd vooral voor volwassenen gefokt. Tot in het begin van de 20ste eeuw bleef dit paard immers een onmisbaar hulpmiddel voor de IJslanders. Vandaag is het een kameraad voor de vrije tijd geworden.
De IJslandse pony is kleiner dan sommige andere rassen, maar zelf de meest veeleisende ruiter vergeet dit zodra hij op de rug van een IJslander gedragen wordt.
Dit ras heeft immers vijf gangen en is daarom anders dan de paarden die gebruikt worden voor dressuur, springen, rodeo of rennen. Als de pony behalve stap, draf en galop ook de gang "tölt" heeft, spreekt men over een vierganger. Aangezien de IJslandse pony ook nog een telgang heeft, is het een vijfganger.
De IJslandse pony is kleiner dan sommige andere rassen, maar zelf de meest veeleisende ruiter vergeet dit zodra hij op de rug van een IJslander gedragen wordt. Dit ras heeft immers vijf gangen en is daarom anders dan de paarden die gebruikt worden voor dressuur, springen, rodeo of rennen. Als de pony behalve stap, draf en galop ook de gang "tölt" heeft, spreekt men over een vierganger. Aangezien de IJslandse pony ook nog een telgang heeft, is het een vijfganger.
De IJslandse pony wordt niet te groot (1m30 tot 1m44) en is door jong en oud te berijden. Het is bovendien zeer sterk, sober en winterhard, gemakkelijk en goedkoop in onderhoud.
Hmmm ... hier een mooi docufilmpje van bij de N.O.S... zeker de moeite om te zien ... je kunt onderhand zien welke de 5 gangen precies zijn .... voor de kijklustigen onder jullie ... euh ... vergeet het liedje in de linker kolom niet uit te zetten vooraleer je dit aanklikt hé ... Veel kijkgenot ... ! !
Hiii ... diegenen die enkele geluidjes van t paard horen wil ... klik hieronder op het icoontje ...!!
bries begroetingshinnik snoepjes... diepe zucht ik wil niet!
De Leonberger een hond die zoveel mogelijk op een leeuw zou moeten gelijken ...
Het plaatsje Leonberg in het BadenWürttemberg genoot in de Middeleeuwen binnen geheel Europa bekendheid vanwege zijn honden- paardenmarkt. Een schepen van Leonberg, Heinrich Essig genaamd,fokte in de periode rond 1840 op grote schaal Leonbergse Honden. Het uiteindelijk doel van Essig was een hond te fokken die zoveel mogelijk op een leeuw zou gelijken,het dier in het stadswapen van Leonberg
In 1846 ontstond voor het eerst een beschrijving van het ras. De Leonberger (Leonbergse Hond) is bekend uit de geschiedenis.De Oosterijkse Keizerin Elisabeth (Sissi ) had er maar liefst zeven (toen nog zilverkleurig) en ook Richard Wagner,Garibaldi en zelfs Koning Leopold 1 der Belgen wist zich de gelukkige bezitter van een Leonberger.In die tijd geld de Leonberger vanwege zijn uitstekende eigenschappen overwegend als waak- en trekhond
Ziehier een prachtig stukje geschiedenis van deze wonderbaarlijke hond, gefilmd daar waar zijn roots liggen nml in het prachtige Leonberg... vergeet evenwel eerst het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é ... knipoogje !!
Overeenkomstig zijn eigenschappen als vroegere trekhond,is de Leonberger een zeer grote,krachtige,goed gespierde maar vooral ook elegante hond.De Leonberger valt op door de harmonische lichaamsbouw, het rustige karakter, en een levendig temperament.De beharing is lang met veel ondervacht.De vachtkleur varieert tot leeuwengeel tot rood-bruin,al dan niet met zwarte haarpunten.De voorsnuit (masker)is zwart.Een prachtige goed behaarde staart maakt het geheel af.De doorsnee schofthoogte bij de reuen is ca.80 cm,bij de teven ca.72 cm
De Leonberger is leergierig en intelligent.De Leonberger wordt geroemd om zijn kindvriendelijk karakter.Een echte familiehond die overal mee naartoe genomen kan worden.Waakzaam, vriendelijk,nieuwsgierig,maar beslist geen doetje.
Rustig in huis,buiten levendig en speels.Tegenover soortgenoten en andere dieren is hij verdraagzaam,wel haast vanuit een zekere soevereiniteit.De Leonberger is van nature niet angstig of agressief.Een sterk,rustig en evenwichtig karakter. Een bijzonder kindvriendelijk karakter.Een sterke hang naar menselijk gezelschap.Waakzaam,leergierig en intelligent.
Zijn minpunten .De grootte De langharige vacht met veel onderwol, hetgeen twee keer per jaar een sterke rui betekent. Een gezonde eetlust.Zijn voorliefde voor water. en hmm modderpool vooral in de wei ... euh hum !! Ziehier een prachtige slide gebracht op een aangenaam fluisterend muziekje ....
Mijn inziens in deze toch biezondere loebas ... smile ... het is een prachtig schoothondje in een enorm lijf die zich volledig innestelt als kind van het gezin ... weet zijn plaats in zijn rang ... maar hoort er oooooooh zo graag bij ... knipoogje ....
BUDDHA'S LOST CHILDREN ...gewijd aan het welzijn van weeskinderen en slachtpaarden
BUDDHA'S LOST CHILDREN is een documentaire van Mark Verkerk over een voormalig Thais boxer die in de Gouden Driehoek van Thailand als boeddhistische monnik weeskinderen opvangt. In de grensgebieden van Thailands Gouden Driehoek - een ruige streek met veel drugssmokkel en arme volksstammen - heeft één man zich gewijd aan het welzijn van de kinderen.
De boeddhistische monnik Phra Khru Bah, reist te paard alle dorpen af om gezondheidszorg en educatie te verspreiden onder dorpsbewoners die geen enkele steun ondervinden van een overheid.Deze zogenoemde Tiger Monk heeft met zijn Golden Horse Temple een weeshuis, school en ziekenhuis gebouwd - een veilige haven voor de weeskinderen. Zijn leerlingen zien hem als sjamaan, vaderfiguur en coach tegelijk .
De Tempel van het Gouden Paard, een kloostergemeenschap die onderdak, scholing, medische zorg en een thuis biedt aan kinderen, van kleuter tot jonge volwassenen, jonge weeskinderen, aspirant monniken en vele verschillende huisdieren. Daarnaast fungeert het als spiritueel episch centrum dat dagelijks veel bezoekers trekt. Uit heel Thailand komen busladingen vol naar deze heilige plek voor de zegening van de abt.
Sinsdien hebben er al zo 500 paarden hun weg naar het klooster gevonden .Kru Ba , op zijn beurt , doneerde ze aan het leger of aan de bergstammen ,die ze nodig hadden. En nu is het kleine klooster op de bergtop net een ranch , met bamboe stallen , een kleine omheinde weide en bergpistes.De paarden zijn allemaal van de slachting gered en worden gebruikelijk door loterij winnaars geschonken of door mensen die naar de preken van monnik Kru Ba zijn komen luisteren .
Hij bestreed niet alleen de drugsproblemen , hij nam ook weeskinderen op wiens ouders bij de Khun Sa militanten gesneuveld waren en wijdde hen in als nieuweling .In dat eerste jaar , waren lokale dorpelingen onder de indruk toen ze merkten dat 15 ingewijdde jongens goed verzorgd werden. Voornamelijk van Lahu , Yao ,Akha en Lua families, kregen de ingewijden een boeddhistische opvoeding , werden verzorgd en werden discipline bijgebracht.
Als er weer een kind in de Tempel van het Gouden Paard komt wonen, geeft de abt het kind een paard. Vaak zijn de kinderen die bij hem komen zwaar getraumatiseerd en door ze de zorg en verantwoording over een eigen paard te geven, leren ze een band op te bouwen; in eerste instantie met het dier maar hierdoor ook weer met de mens.
Wat vervolgens belangrijk is, dat ze respect voor de natuur hebben en daarom moeten de jongens in de moestuin werken, zodat ze het groeiproces kunnen volgen. Elke dag volgen de kinderen lessen bij een speciaal aangestelde lerares, want de meesten zijn analfabeten. Ziehier een prachtig stukje cultuur ,ff vertoeven in het Thaïse Bhoedisme ... vergeet evenwel het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é ... knipoogje !
En natuurlijk is mediteren een zeer belangrijk onderdeel, 's nachts mantra's reciteren, de vele paarden verzorgen, het maakt allemaal onderdeel uit van een disciplinaire opvoeding. En daar hoort volgens de abt ook boksen bij. Het maakt niet alleen het lichaam en de geest vrij, zo leren ze ook incasseren en ontwikkelen ze doorzettingsvermogen.
De Shiba Inu is een oud Aziatisch ras, waarschijnlijk met invloeden van de Chow Chow en de Kyushu. Men neemt aan dat dit ras tweeduizend jaar geleden van Japan naar China gebracht is. Uit de oorspronkelijke honden zijn zes rassen ontwikkeld. De Shiba Inu is daarvan het kleinste ras, met zijn puntige rechtopstaande oren en zijn gekrulde staart.
De Shiba Inu is oorspronkelijk gefokt om vogels op te jagen en om op klein wild te jagen. Dit ras ontleent zijn naam waarschijnlijk aan de Japanse woorden "Shiba", hetgeen zowel "kreupelhout" als "klein" betekent en "Inu" hetgeen "hond" betekent. Zodoende kan de "kleine kreupelhout hond" Shiba Inu genoemd zijn.
De Tweede Wereldoorlog was wereldwijd een moeilijk tijd voor vele hondenrassen en de Shiba Inu is in die tijd bijna uitgestorven. Het ras is gered dankzij fokprogramma's, waarbij honden van het platteland werden gebruikt. De Shiba Inu is tegenwoordig in Japan het meest populaire ras en wint aan populariteit in de Verenigde Staten, voornamelijk als gezelschapshond.
De Shiba Inu is een alerte, levendige en moedige hond. Hij is aardig, makkelijk af te richten, charmant, open en beminnelijk. Het is een grote hond in een klein lichaam en hij is behendig, snel en speels. De Shiba Inu krijgt een nauwe band met zijn eigenaar, terwijl hij toch onafhankelijk blijft.
Deze hond kan enigszins gereserveerd zijn tegenover vreemden, in het bijzonder tegenover volwassenen. Het is belangrijk om dit ras op jonge leeftijd te socialiseren. De Shiba Inu is een makkelijk hond om mee te reizen. Omdat de Shiba Inu uiterlijk op een vos lijkt, moet men in het jachtseizoen voorzichtig zijn. De Shiba Inu is geen hond die men los kan laten lopen, omdat hij dan niet te vertrouwen is.
Hoe schattig lief ze wel zijn zie je in het hierop volgend filmpje ... prachtig naar voor gebracht op een hmmmm ... aangenaam fluisterend liedje ... Vergeet evenwel het muziekske in linkerkolom niet uit te zetten é ... enjoy it ... knipoogje !!
De schone, harde, stijve en kortharige vacht van de Shiba Inu is makkelijk te verzorgen. Verwijder de dode haren door de vacht met een stevige bristle brush te borstelen. Baden moet alleen gedaan worden als het absoluut noodzakelijk is. Door te vaak baden wordt de waterdichtheid van de vacht aangetast.
De Khao Manee is Een 'wit juweel' ookwel het ras met de bijnaam 'Diamond eyes'...
Khao Manee is een mooie zonderling onder de Siamese rassen. Een 'wit juweel' wat zich onderscheidt door een bijzonder mooie, puur witte vacht en een brilliante oogkleur, welke dit ras de bijnaam 'Diamond eyes' hebben gegeven. Die ogen kunnen hetzelfde of verschillend gekleurd zijn maar twee variaties van dezelfde kleur zijn ook mogelijk.
Sommigen hebben een blauw en een smaragdgroen oog, terwijl anderen een blauw en een geel oog hebben. Die oogkleur wordt pas duidelijk als ze een leeftijd van 5 à 6 maanden hebben bereikt. Behalve hun bijzonder mooie ogen en prachtig witte vacht hebben ze ook een heel elegante manier van lopen.
Eigenlijk is de geschiedenis van dit ras ook heel bijzonder: De koning van Siam, tegenwoordig Thailand, was zo dol op deze katten dat hij alleen zijn zoon de verzorging (en vermeerdering) van deze bijzondere wezens toevertrouwde.Later werd deze taak door zijn dochter, Prinses Roengchitchrang Apakorn, overgenomen.
In Thailand is de Khao Manee waarschijnlijk wel het meest geliefd van alle Siamese rassen en er wordt grof geld voor betaald. Een aantal jaren geleden zou er een Khao Manee zijn verkocht voor 4 miljoen dollar! Een van de redenen van deze populariteit heeft te maken met het feit dat de Siamese bevolking gelooft dat deze katten, en dan met name de ogen, geluk brengen.
Generaties lang leefde deze koninklijke verschijning alleen maar in het paleis, afgeschermd van de buitenwereld. Maar in augustus 1999 kreeg, voor zover bekend voor het eerst in de geschiedenis, een Amerikaanse fokker toestemming om een aantal katten mee naar Amerika te nemen om er mee te gaan fokken. Khao Manee is erg sociaal en intelligent en heeft een bijzonder goedaardig temperament. Ze volgen je overal waar je gaat of staat en ze worden graag opgepakt en aangehaald. Ze hebben zelfvertrouwen, zonder agressief te zijn.
Volgens de fokker zijn ze zeer levendig, nooit saai, ze lijken te begrijpen dat sommige dingen nou eenmaal gedaan moeten worden. Voor zover dat mogelijk is voor een kat, lijken ze wel gevoel voor humor te hebben, ze doen gekke dingen en kijken dan hoe je reageert. Ze spinnen ook graag en veel, vanaf het moment dat ze je in het oog krijgen tot het moment dat je uit het zicht verdwijnt. Dat spinnen beginnen ze al mee als ze nog maar heel klein zijn. Khao Manee is erg spraakzaam maar ze klinken niet siamees. Ze hebben ook allemaal de gewoonte om je recht in de ogen te kijken, wat niet erg gebruikelijk is voor een kat, zelfs de kittens doen dat al.
Het schijnt dat in de geschiedenis van de mensheid het paardrijden geboren zou zijn in Centraal-Azië, verschillende eeuwen voor ons tijdperk. En dat het de Mongolen waren die als eersten de meest nobele verovering van de mens bereden. Waar het paard elders, eenmaal huisdier gemaakt, enkel diende om lichte karren te trekken, en niet om ermee te strijden.
Men vond het zadel, het bit en de stijgbeugel (IIIde tot Vde eeuw voorC) pas veel later uit. Dit na de uitvinding van het ossejuk en de borstriem (rond 900 voor C), die toestaat de paarden in te spannen voor zware ladingen zonder ze op te hangen.
Deze details lijken van geen belang, maar bewijzen nog eens dat deze "kleine" dingen grote gevolgen kunnen hebben voor het dagelijks leven, de industrie en de oorlogsvoering. Verworvenheden die men niet kan uitleggen als men de kleine details die alles veranderen over het hoofd ziet.
Dit aangaande, is het nodig te herinneren dat er gelijkenissen bestonden tussen het Westen en Japan (het paard gereserveerd voor de aristocratie) maar ook belangrijke verschillen op het vlak van oorlogsvoeren.
Zoals, terwijl het boogschieten (te voet of te paard) beschouwd werd in het feodale Europa als "niet-nobel" (eveneens alle werpwapens), in Japan de boog bijna het erfdeel van de aristocratie was.Een ander verschil was, in de vele gewoontes die tegengesteld zijn tussen het Westen en Japan, dat de Japanner opsteeg rechts van het paard, zijn lichaamsgewicht naar achter brengend, en in Europa men links opsteeg (rug naar hoofd van het paard gekeerd) met de linker voet, het lichaam geplooid naar voor brengend om op te stijgen.
Het Japans zadel was in hout, met voor en achter een boord. Op het slagveld was het paard beschermd (uitgezonderd de benen) door een licht lederen harnas, met metalen platen, en een metalen voorhoofdsplaat. De Samurai-ruiter hield een teugel in elke hand en maakte ze om te vechten vast aan een ring van zijn harnas. Met de knieën sturend en zich in de richting buigend waarin hij wil gaan. Zo zigzaggend de tegenstrever naderend, om de pijlen te ontwijken en de zijne ononder-broken te lanceren (zeker na de ondervinding van de mongoolse invallen, waar deze techniek gebruikt werd).
Het boogschieten te paard werd Kisha (literaal « boogschieten op een paard dat rent ») genoemd ... ! Wat ze nu met het literaal rijden bedoelen , zie je perfect in het hierop volgend filmpke , ze laten zich als het ware onderste boven hangen om eventueel schutting te zoeken bij het paard terwijl ze aan t boogschieten zijn , maar in dit geval is het een stevige fles ... ghiiiii ... knipoogje
De Great Japanese Dog de oorsprong van dit trotse, koninklijke ras ligt in Japan.
De oorsprong van dit trotse, koninklijke ras ligt in Japan. De Great Japanese Dog prefectuur is de meest noordelijke provincie van het Japanese hoofdeiland Honshu. Hun afstamming gaat bijna terug tot 500 jaar voor onze jaartelling
Amerikaanse militairen, die na de tweede wereldoorlog vanuit Japan naar huis terug keerden, waren eveneens onder de indruk van het ras. Het waren deze soldaten die grotendeels verantwoordelijk zijn voor de massale import van dit ras in de USA. Tot op vandaag wordt de American Akita aanzien als Japans nationaal monument alsook als symbool van gezondheid en kracht.
De American Akita is een grote, gespierde hond met een trotse, alerte houding. Naaste een stomp, driehoekig hoofd, dikwijls omschreven als "beerachtig" met kleine, driehoekige ogen en rechtopstaande oren is ook de typische gekrulde staart kenmerkend voor het ras. De gemiddelde schofthoogte voor teven ligt tussen de 58 en "66 cm 66, voor reuen is deze van 63 tot 71 cm >. Het gewicht schommelt naargelang de hoogte tussen 36 en59 kg
De dichte dubbele vacht kan wit, fawn (geelbruin), bruin, rood, zilver grijs en zwart zijn. De vacht kan egaal, met of zonder witte aftekeningen, pinto (wit met "vlekken") of brindle (gestroomd) zijn. Bij het Amerikaanse type heeft het hoofd een meestal zwart masker, bij het Japanse type een wit masker.
Deze hond is trouw en beschermend voor het eigen gezin en hun bezittingen. Volwassen American Akita's zijn hartelijk voor bekenden, maar meestal zeer terughoudend tegen over vreemden. Het zijn rustige, verdraagzame honden die zelden blaffen. Ze zijn krachtig en vastberaden en kunnen een onafhankelijke aard hebben en een dominante persoonlijkheid.
Ziehier een prachtige ontroerende film waarin de Akita de hoofdrol in speelt ... uiteraard gefilmpt in Japan !! Vergeet evenwel het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é ... knipoogje !!
Ondanks hun rustige temperament hebben American Akita's dagelijks beweging nodig om hun spiermassa te onderhouden. Ze genieten van het buiten zijn en kunnen, mits er een schuilplaats is, goed tegen de koude. American Akita's houden ook van menselijk gezelschap en kunnen eveneens binnen gehouden worden als ze maar de kans op voldoende beweging krijgen
De Kurilen Stompstaartkat is een zeldzaamheid......
De Kurilen Stompstaartkat is een zeldzaamheid...
De oorsprong van de Kurilen Stompstaartkat ligt in de Kurileneilanden. Dit is van oorsprong een Japanse eilandengroep maar sinds 1875 in bezit van Rusland. De Kurilen Stompstaartkat kom je buiten de Kurileneilanden zo goed als niet tegen, en is daarom een zeldzaamheid.
De Kurilen Stompstaartkat is waarschijnlijk ontstaan uit verschillende Japanse Bobtails. In Rusland zijn een aantal katten liefhebbers die de Kurilen Stompstaartkat een warm hart toedragen en er voor gezorgd hebben dat er een stamboomregistratie is opgezet. Helaas kom je de Kurilen Stompstaartkat buiten Rusland/Japan sporadisch tegen
Ziehier een prachtig mooi filmpje van 2 Kurilens die het uitzonderlijk goed met elkaar kunnen vinden ... Vergeet evenwel het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é ... knipoogje !!
Het lichaam van de Kurilen Stompstaartkat is gespierd. De Kurilen Stompstaartkat maakt een forse en gedrongen indruk. De voorpoten van de Kurilen Stompstaartkat zijn korter dan de achterpoten. Het meest opvallende aan de Kurilen Stompstaartkat is zijn korte staart met een vreemde knik.
De vacht is halflang, heeft weinig ondervacht en voelt zijdeachtig aan. De Kurilen Stompstaartkat heeft rond de kraag, buik en flanken een langere en vollere vacht. De staart heeft een mooie pluim. Tussen de tenen heeft de Kurilen Stompstaartkat mooie haar borsteltjes
Het karakter van de Kurilen Stompstaartkat is vriendelijk en aanhankelijk. De Kurilen Stompstaartkat heeft een groot aanpassingsvermogen. Ze vinden het heerlijk om geknuffeld te worden maar zullen zich niet al te veel opdringen. In de omgang met andere huisdieren is de Kurilen Stompstaartkat bijzonder goed.
De Murgese ... het zwarte barokke paard uit Italië
Het Murgese ras is zeker vijfhonderd jaar oud en is afkomstig uit Italie, van oorsprong uit de vlakte van Orfano en de heuvels bij Gravina. Bergachtig gebied. Eind 15e, begin 16e eeuw hield de gouverneur van de haven van Monopoli, een aantal Murgese hengsten en enkele honderden fokmerries om paarden voor de cavalerie te fokken. Het ras stierf echter uit en de moderne versie ontsond pas weer rond 1920.
De Murgese is eigenlijk een licht trekpaard, maar hij kan ook bereden worden. Kruisingen tussen Murgese merries en vol- of warmbloedhengsten levert betere rijdieren op.
Het is geen Andalusier maar een verwante ervan, net als de Lusitano. De Murgese is een Italiaans ras en nog vrij onbekend. Zover als mijn informatie rijkt, stamt de Murgese van nu af van de andalusier. Vroeger in de tijd dat de Spanjaarden regeerden over Italie hadden zij hun andalusiers gekruisd met de paarden in Italie. Tijdens de vroege oorlog stierf het ras bijna uit. Omdat ze veel vlees leverden vanwege hun postuur werden ze dus voor de slacht gebruikt in de tijden van hongersnood. Totdat men er achter kwam dat het ras toch wel te mooi was, vooral de zwarte vacht, om voor de slacht te gebruiken. Men is toen het ras gaan fokken voor het leger.
Er lopen nu ongeveer zo'n 2000 Murgeses (geregistreerde) rond op de wereld. En dat loopt dus langzaam op. Het heeft eigenlijk dezelfde geschiedenis als de Fries. Die zijn ook bijna uitgestorven geweest en door het ras terug te fokken lopen er nu weer zat rond. Dus met de Murgese zal het ook wel goed komen.
Doordat er verschillende rassen gebruikt zijn om het ras weer terug te krijgen en te verbeteren zie je soms nog wel eens afwijkingen onderling in de bouw van het ras. Als je naar het oudere type kijkt dan zie je meer een grovere bouw, lichte ramshoofd (trekpaardtype) maar bij de andalusiers kom je ook het ramshoofd tegen. De Murgeses van nu zijn meer allround paarden.
Een gefokt Iberisch rijpaard met barokke eigenschappen en uiterlijk. Vergelijkbaar als het ontstaan van de Lusitano in Portugal. Ze hebben allemaal dezelfde roots. Zo zit in de Fries ook Andalusisch bloed verweven. Ze zijn heel braaf, zeer leergierig en werkwillig. In het hierop volgend filmpje van een let wel Friese paard ...Een prachtige voorstelling van de Piaffe gebracht op een aangenaam ritmisch muziekje Voor de kijklustigen onder jullie vergeet het muziekje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit te bekijken é ...knipoogje ...
Daarnaast voor alle doeleinden te gebruiken. Een heel veelzijdig paard en nog mooi zwart ook.
De Southrussian Ovcharka of Zuidrussische Ovcharka is een van de vele grote, langharige, witte berghonden. We vinden ze in vele landen en in verschillende types. Ze komen wat betreft hun historische gebruikswaarden overeen en hebben allemaal de min of meer uitgesproken neiging datgene wat ze als het hunne beschouwen, te verdedigen en te beschermen. Die taak voeren ze zelfstandig uit. En dat houdt in dat ze de eigenschap hebben zich eigenzinnig te gedragen.
Veel eigenaren zijn trots op hun imposante machtige hond, het veilige gevoel dat de hond geeft. En daaraan inherent de miskende potentiële gevaarlijke instincten die dit soort honden kunnen bezitten en die soms niet of te laat onderkend worden door hun eigenaren, uit onervarenheid en ongeloof bij waarschuwingen van mensen die het weten kunnen.
Zonder het in banen leiden van de eigenschappen van dit soort honden kunnen vervelende situaties ontstaan. Want hoe goed gefokt op karakter en hoe goed gesocialiseerd ook, hoe hoog de bijtdrempel ook mag zijn, in de aard van de Zuidrus ligt altijd het instinct tot verdedigen. Een eigenaar moet zijn hond goed kennen om in te kunnen schatten in welke situatie en via welke trigger-mechanismen dit naar voren komt. Daarom moeten mensen die een Zuidrus willen houden zich realiseren dat zij daarvoor aan bepaalde eisen dienen te voldoen: overwicht, ervaring en inzicht in de aard van hun hond en daarbij de bereidheid veel tijd aan de opvoeding van de hond te besteden.
Een belangrijk kenmerk van Zuidrussen is dat ze als het ware twee honden in een zijn, ze tonen twee gezichten naar de wereld. Dit komt omdat ze de wereld in tweeën delen: mijn roedel en niet mijn roedel. Zuidrussen zijn waakzame, onafhankelijke, intelligentie, koppige, dominante en loyale honden
Onafhankelijk en koppig Zuidrussen hebben weinig will to please: ze willen hun baas wel gezelschap houden maar doen niet alles wat er van ze gevraagd wordt. Het ras is geselecteerd op zijn onafhankelijke waak, verdedigende en hoedende eigenschappen. Het was hun taak om een seizoen lang zonder menselijke hulp te overleven bij de kudde en de orde te handhaven als de schapen water moesten drinken. De honden zorgden ervoor dat de schapen in kleine groepen water dronken; als de hele kudde in een keer naar de bron toe ging zou deze vernietigd kunnen worden.
Zie hier hoe prachtig deze wolbalen wel zijn ... ghiiii ... en eigenzinnig ?? nee toch , baasje roept mij ginds ... ghiiiii ... dan maar deze kant uit ... knipoogje ... zou ik ook doen ... véél intressanter hier .... ghiiii ... Vergeet wel eerst het liedje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é ... knipoogje !!
De Zuidrus combineert hierdoor een aantal unieke eigenschappen in zijn wezen, namelijk een waak- en een hoedersinstinct.Zuidrussen zijn gewend om zelfstandig te werken. Ze zullen niet slaafs de bevelen van de baas opvolgen, maar zullen dit taxeren: is het zinvol, levert het me wat op?
De Peterbald of Petersburg Sphynx...een Russisch katje met een warm frakske ...brrr !!
De Peterbald of Petersburg Sphynx is een sierlijke, intelligente kat van het oosterse type die haarloos lijkt te zijn. Rimpels over het grootse deel van het lichaam is een van de opvallende eigenschappen van de Petersburg Sphynx. Deze katten kunnen twee typen vachtstructuur hebben; Katten met een niet-borstelige vacht zullen deze meestal verliezen als ze ouder worden, maar ze behouden een fijn, kort dons op hun lichaam en/of de extremiteiten.
Katten met een borstelige vacht kunnen deze ook verliezen als ze ouder worden en/ of hier en daar een paar haren behouden op het lichaam en de extremiteiten. Katten kunnen met of zonder vacht geboren worden. Bij de katten die met vacht geboren worden en deze later verliezen, begint het haarverlies meestal bovenop de nek en gaat dan verder over het lichaam naar de staart. Zie hier prachtig spelende Peterbalds kittens.... vergeet eerst het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... knipoogje
Als de vacht behouden blijft op de extremiteiten bij niet-borstelige katten, dan voelt dit zeer zacht en donzig aan.De vacht die behouden blijft op de extremiteiten van de katten met borstelige vacht is kort en krullerig. Bij beide vachttypen zit de overgebleven vacht meestal op de snuit, aan de basis van de oren, op de poten en voeten en er kunnen nog enige haren op de staart zitten.
Lijkt gewoonlijk haarloos te zijn. Het lichaam kan met fijn kort dons overdekt zijn wat al of niet verdwijnt als de kat ouder wordt; dons blijft meestal aanwezig op de points en het lichaam wordt haarloos; of alle vacht verdwijnt en kat wordt compleet haarloos. Bij sommige katten is bij de geboorte een patroon zichtbaar wat verdwijnt met de vacht. Bij anderen lijkt het patroon in de huid te zitten en blijft het zichtbaar nadat de kat zijn vacht is kwijgeraakt. Snorharen en wenkbrouwharen zullen, als ze bestaan, golvend zijn en kunnen afgebroken zijn. Borstelharige (kan een volle, dichte vacht met korte, krullende haren zijn of hier en daar verspeid plukjes kort krullend haar over het hele lichaam) katten zijn toegestaan op show tot 2 jaar oud maar verdient geen voorkeur
Textuur
Zeemleerachtig bij haarloze katten. De huid is zacht en soepel en moet bij aanraking niet olieachtig aanvoelen. Katten met een echte borstelvacht verliezen die nooit. De vacht bestaat uit zeer korte, dichte, krullende haren. Sommige katten die geboren worden met de borstelige vacht kunnen uiteindelijk wel alle krullende haren verliezen. Bij dit soort katten blijft meestal dons over het hele lichaam behouden.
De Peterbald is een erg actieve kat.Ze vragen veel aandacht van de eigenaar.Ze zijn erg speels en blijven dit ook als ze ouder zijn.Het is een ondernemende,nieuwsgierig kat.Ze zijn niet snel onder de indruk van dingen en erg zelfverzekerd.De Peterbald past zich makelijk aan,ook met andere dieren.Het is een vriendelijke, knuffelbare kat.
Er is een plaats zo ongelooflijk mooi ...die Regenboog brug heet. Als je lichtpuntje je metgezel waar je zoveel van houdt heengaat..., dan gaat je lichtpuntje naar die Regenboog brug. Daar zijn uitgestrekte weiden en oh zo ...prachtige heuvels ... ! waar ze met elkaar kunnen rennen en spelen.
Maar dan komt de dag dat er eentje plotseling stopt met spelen en in de verte tuurt... jheetje ...is dit mijn baasje ...? Zijn ogen beginnen te stralen, hij begint te trillen van opwinding.... En plotseling verlaat hij de groep, rent over het heerlijke groene gras, sneller en ... sneller.
Hij heeft " je" gezien ... eindelijk ...en als jij en je lieveling elkaar treffen,houden jullie elkaar stevig vast, bij deze intense vreugdevolle hereniging.
Om echt ...nooit ... nee nooit meer ,uit elkaar te gaan. De vrolijke kusjes overstelpen je gezicht, jou liefdevolle knuffjes zijn intenser dan ooit en je kijkt weer in die trouwe ogen, die je zolang hebt moeten missen maar die altijd ... in je hart zijn gebleven.
Ja ...eindelijk weer samen ...op een ongelooflijke mooie plaats ....een plaats waar je kan en mag dromen , het heet de Brug der Regenbogen ... ! !
In alle stilte en met een liefdevolle knipoog gedenken wij vandaag ook onze trouwste viervoeterkes ... die dag en nacht aan onze zijde stonden ,met vreugde pijn en verdriet ! Ziehier een ongelooflijk mooi en aangrijpend emotionele film ... met prachtige tekst en ooh zo intens liefdevolle plaatjes ...
Veel liefs ... een vriendelijke stille groet ... Miryam
De Duitse dog toonbeeld van energie, wilskracht en majesteit
Over de duitse dog, zoals wij die tegenwoordig kennen, valt nog wel het één en ander te vertellen. Om te beginnen zijn naam en hoe hij daar aan gekomen is. Wij gaan terug naar het jaar 1870 toen in Denemarken de dog vrij veel voorkwam, zowel in het lichte als zware type. Men gebruikte deze honden voor de jacht op grof wild: beren, wilde zwijnen, wolven, enz. Het spreekt vanzelf dat de denen de bij hen voorkomende dog deense dog gingen noemen en dit tot vandaag de dag nog doen.
Toen deze deense dog in Duitsland geïmporteerd werd, begonnen de duitsers deze hond te perfectioneren door de dog te kruisen met windhonden waardoor het type minder plomp en eleganter werd. Zij kwamen tot een standaardtype en veranderden de naam in duitse dog. Deze naam werd enkele jaren later ook door ons land overgenomen.
De strijd om de naam van het ras tussen Denemarken en Duitsland heeft tot veel verwarring onder de mensen geleid. Er zijn mensen die menen dat een zwart-wit gevlekte dog een deense dog is en een geel gestroomde of een blauwe dog een duitse dog. De kleurvariëteit heeft echter niets met de naam te maken en in Nederland noemen wij deze dog dus duitse dog.
Deze indrukwekkende hond geeft de meeste mensen een gevaarlijke en angstaanjagende indruk. Toch is de Duitse Dog van nature uit helemaal geen vechtersbaas. Hij is heel gehecht aan zijn gezin en slooft zich tot het uiterste uit om zijn baas te plezieren. Hij is erg vriendelijk en een echte vriend en beschermer voor eigen kinderen.
Hij wil graag bij alles betrokken worden en is niet geschikt om ganse dagen alleen te zitten. Ziehier het prachtig filmpje ... een betwisting tussen groot en klein ...hiii ... super datte ... ! !Voor de kijklustigen onder jullie ... vergeet eerst het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... ! !
De duitse dog in actie is een toonbeeld van energie, wilskracht en majesteit. Hij heeft een krachtige lichaamsbouw en straalt trots, kracht en elegantie uit. Hij is de Apollo onder de hondenrassen.
De duitse dog valt direct op door zijn imposante hoofd. Van nature heeft de duitse dog grote hangoren. Deze werden vroeger (en in sommige landen gebeurt dat nog steeds) op een leeftijd van ongeveer 7 weken gecoupeerd. In Nederland is het sinds 1991 verboden om de oren van een hond te couperen.
De uitdrukking van de duitse dog is, mede door zijn grote hangoren, zachtmoedig en melancholiek. De voornaamste karaktereigenschappen van de duitse dog zijn de grote waakzaamheid en opmerkingsgave, de goedaardigheid en de aanhankelijkheid.
De duitse dog is een imponerende hond. Zijn forse voorkomen dwingt ontzag af en het beschermen is hem aangeboren. Van nature is de duitse dog bereid om zijn huisgenoten te verdedigen. Onrecht kan hij moeilijk verdragen. De duitse dog is vriendelijk van karakter. Door zijn rustige, bijna statige houding, is het een ideale huishond die, ondanks zijn grootte, praktisch in ieder huis kan worden gehouden. Bovendien is zijn liefde voor en geduld met kinderen bewonderenswaardig.
Veel liefs ... bewonderingswaardige groetjes ... Miryam
De Bombay ... treffende gelijkenis met de zwarte panter !
Herkomst: Amerika De Bombay is in de jaren vijftig in amerika onstaan door de kruising van een American-shorthair met een Burmees... de vacht kenmerkt zich door zijn diepzwarte kleur.
De Bombay is vernoemt naar de stad Bombay (India) om zijn treffende gelijkenis met de zwarte panter die daar leeft. De Bombay is een zeer sociale kat die gek is op mensen en ondanks zijn gelijkenis met de zwarte panter er betrekkelijk weinig moeite mee heeft altijd binnen te zijn.
Ziehier een prachtig mooi filmpje van een echte " Wild Dancer " ... ghiiiii ... een zwarte kitten die zich harstikke amuseert ... ghiiiiiii ... schattig om zien met een super leuk achtergrond muziekje ... ! Vergeet evenwel het liedje in linkerkolom niet uit te zetten é , alvorens dit aan te klikken ... grimmmmmmm !!
Buiten de verenigde staten komt de Bombay nog nauwelijks voor ( is in Engeland nog niet eens erkend)maar vermoedelijk zal dit gezien zijn pracht niet lang meer duren.
Kenmerken : Kop: Rond met een bol gezicht dat driehoeksvormig uitloopt in een goed ontwikkelde snuit Ogen:Rond, wijd uiteenstaand goud tot koper kleurig Oren: breed aan de basis met een afgeronde top iets naar voren gericht
Lichaam: gespierd, maar tegelijkertijd lenig, middelgroot formaat. Staart: een staart van gemiddelde lengte. Vacht: De vacht moet kort en glad aanliggend zijn. Kleur:De kleur is glanzend diepzwart .
Veel liefs ... Happy Hallo-ween ... grimmmm ... Miryam
De Beauceron is vastberaden, moedig , snel, flink en oplettend en dwingt respect af
De Beauceron is een Frans herdershondenras dat afstamt van een heel oud en tamelijk onedel type hond. Hij doet een beetje denken vaan de Dobermann, waarvan hij overigens waarschijnlijk ook deel uitmaakt.
Het ras werd voor het eerst in 1897 tentoongesteld en wekte toen vrij veel belangstelling. Zijn uiterlijk en mentaliteit zijn met de jaren stabieler geworden en de hond heeft zijn oorspronkelijke werkvermogen behouden. De Beauceron is tamelijk zeldzaam.
Deze hond is vastberaden, moedig , snel, flink en oplettend en dwingt respect af. Hij is argwanend tegenover vreemden en geeft zich niet snel gewonnen. Hij is loyaal ten opzichte van zijn baas en vriendelijk met kinderen.
Hij voelt zich verbonden met het hele gezin, mar is op zijn hoede als er vreemden aanwezig zijn. de baas moet er op bedacht zijn dat dit ras duidelijk zijn dominantie ten opzichte van andere reuen toont. Zijn goed ontwikkelde reukvermogen wordt gebruikt om truffels op te sporen. Hij is een verstandige hond, die vastberaden, dynamisch en moedig is als hij werkt, maar die tevens gehoorzaam en makkelijk in omgang is.
Ziehier een prachtig mooi filmpje van een harlekijnkleurig Beauceron puppie van X aantal weken tot één jaar ... Vergeet evenwel het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é ... knipoogje !!
De beauceron heeft een uiteenlopend uiterlijk mede doordat er in frankrijk pas sinds 2004 een coupeer verbod is ingevoerd. Zo zult u zowel gecoupeerde als ongecoupeerde honden tegen komen.
De Boulonnais ...word ook wel gezien als het edelste trekpaard ...! !
De Boulonnais is afkomstig uit Noord-Frankrijk. Dit koudbloedpaard beschikt via de Arabier over oosters bloed. Hij komt voort uit kruisingen met inlandse paarden, die rond het begin van onze jaartelling al hebben plaatsgevonden.
Later werden ook andere rassen bij het fokken gebruikt, waaronder het Middeleeuwse Groot oorlogspaard en de Andalusiër. Van het inlandse paard, waarschijnlijk het Bospaard, erfde de Boulonnais zijn maat en zijn massa.
De Arabier zorgde voor de verfijning en de beweging, terwijl de Andalusiër de fysieke toestand bepaalde. In de loop van de zeventiende eeuw begon men twee typen te onderscheiden: de grotere Boulonnais en de kleinere Mareyeur ('getijdenpaard'). Dit paard werd speciaal gebruikt voor snel vervoer, zoals het vistransport van de Franse kust naar Parijs. Dit type komt bijna niet meer voor.
De Boulonnais, ook wel gezien als het edelste trekpaard, wordt tegenwoordig veelvuldig voor de slacht gefokt. De Boulonnais wordt onder andere ingezet bij het fokken van de Normandische Cob en de Breton Postier. Ziehier een prachtig filmpje van een daverende ruitervoorstelling ... let wel ... dit zijn zowel de Boulonnais en de Percheron ... vergeet evenwel het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... knipoogje ...
Een poging dit ras bij het fokken van het Italiaans zwaar trekpaard te betrekken, mislukte. De Boulonnais heeft over het algemeen een sierlijk voorkomen. Hij is sterk en heeft een goed geproportioneerd lichaam met een brede rug en borst. De borstkas is stevig. De schoft steekt licht uit, de schouders hellen sterker af dan bij de meeste zware trekpaarden.
De hoogte van dit ras ligt tussen de 1,58 en 1,68 m. met een gemiddelde stokmaat van 1,65 m. De Mareyeur was duidelijk kleiner met een hoogte van 1,53 tot 1,58 m. De achterhand is stevig gespierd en het kruis is voorzien van extra spieren. De benen van de Boulonnais zijn sterk en krachtig gespierd en hebben geen 'behang'. Ze zijn droog, vertonen dus geen overtollig vet, plooien en rimpels, en hebben platte voeten.
Highland Scottish Fold ...! ! In 1961 werd er in Schotland in een nest boerenkatjes spontaan een wit kit met gevouwen oren geboren. Het kitten, een katertje, kreeg de naam Snowball en zijn bestaan wekte al snel de interesse van kattenfokkers. Met behulp van geschikte huiskatten en Britse Korthaarkatten werd de bijzondere mutatie die voor het gevouwen oor verantwoordelijk was in een nieuw ras vastgelegd onder de naam Scottish Fold. De factor die de gevouwen oren van de kat veroorzaakt, vererft dominant.
Helaas is gebleken dat het gen niet alleen de grappige gevouwen oortjes veroorzaakt, maar ook kan leiden tot afwijkingen in aan het kraakbeen op andere plaatsen in het lichaam, vooral wanneer beide ouders gevouwen oren hebben. Onder andere om deze reden trok de Engelse overkoepelende organisatie destijds de aanvankelijk gegeven voorlopige erkenning weer in. Intussen waren er echter diverse Folds naar Amerika geexporteerd en daar wordt het ras nog steeds gefokt.
Omdat het gen in homozygote vorm tot afwijkingen kan leiden, worden er nooit twee katten met gevouwen oortjes met elkaar gekruist. Men gebruikt hiervoor katten met staande oren uit Foldlijnen, American Shorthairs of Britse Korthaarkatten. Uiteraard bleven ook de halflanghaarversies niet uit, die Highland Fold genoemd worden
Zierhier een prachtig leuk filmpje met het bekend liedje van Jerry Lewis ... hiiii ... he typwriter... een mooi en prachtig ineen gestoken compilatie ... ter info .. dit is geen Scottisch Fold !! Vergeet het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... fun fun fun ... hiiii ! !
Karakter Het is een vriendelijke kat met een gelijkmatig humeur. Ze zijn overwegend rustig, al kunnen ze een spelletje op zijn tijd wel waarderen, ze gaan goed om met andere katten en ook de omgang met honden geeft zelden problemen, op voorwaarde dat ze als jonge kitten al op een positieve manier met honden hebben kennisgemaakt. Ze zijn niet snel uit hun doen, ook in drukke gezinnen voelen ze zich prima op hun gemak. Ze zijn uitstekende speelkameraadjes voor kinderen.
Scottish Folds zijn verre van luidruchtig, ze gebruiken hun zachte stem niet veel. Hoewel ze graag aangehaald en geknuffeld worden, dringen ze zich niet tot vervelens toe op. Ze stellen gezelschap op prijs, maar ze kunnen ook goed een dagje alleen blijven.
De Schotse Deerhound is een vriendelijke heer met elegante manieren ...
De Schotse Deerhound is een vriendelijke heer, met elegante manieren en beschaafde affectie. Er wordt beweerd dat alle Deerhounds onder het sterrenbeeld Tweelingen worden geboren omdat ze een dubbele persoonlijkheid bezitten, die ze succes geeft tijdens de ruwe jacht en liefde in een warm huis.
Vanwege hun omvang hebben zij veel ruimte nodig en dat schrikt veel mensen af. Het is een slimme, trouwe kameraad met een zacht en liefdevol karakter. Hij vertoeft graag tussen de mensen. De Deerhound is een zeer oud ras, dat reeds bezongen wordt in gedichten uit de 3de eeuw. De Scottish Deerhound leefde al in Keltische tijden in Schotland.
De ontwikkeling van het Schotse ras volgde die van zijn Engelse tegenhanger : de Greyhound. Schotten en Picten, de oorspronkelijke bewoners van de Highlands, voerden zelfs oorlogen om deze windhond. Hij is ideaal gebouwd voor de jacht.
Hij is sneller dan het hert en heeft voldoende gewicht om prooien van meer dan 100 kg neer te halen. De hond was lange tijd de exclusieve eigendom van de Schotse adel. Door sociale veranderingen en overbejaging door gebruik van het geweer, kwam het ras tot verval
Vroeg in de 19de eeuw werd het ras echter door Archibald en Duncan McNeill, de latere lord Colonsay, in ere hersteld. In Schotland, het land van herkomst, dragen nog vele plaatsen in de bergen namen van omgekomen honden.
Voor de echte liefhebbers van de Schotse Deerhound , ziehier een prachtig mooie slide ... zij worden aangenaam getrakteerd op een eigen liedje van deze toch uitzonderlijk hoogbegaafde hond ! Vergeet evenwel eerst het liedje in de linkerkolom niet uit te zetten vooraleer je dit aanklikt é ... knipoogje !!
Als huishond is de Deerhound goedgemanierd en trouw; hij heeft wel veel ruimte nodig en moet veel bewegen. Hou echter rekening met zijn felheid en jachtpassie wanneer je de hond laat rennen ! De Deerhound van vandaag wordt maar door een beperkt aantal mensen gehouden.
De Highland Pony is één van de twee inheemse rassen van de Schotse hooglanden en eilanden. Gedurende vele eeuwen heeft het ras zich aangepast aan het veranderende en vaak barre klimaat en de leefomstandigheden van Schotland.
De wintervacht bestaat uit een laag sterk, dasachtig haar over een zachte, dikke onderlaag, die dit ponyras geschikt maakt het hele jaar buiten te verblijven
En wat hij van zijn Keltische voorvaderen geërfd heeft, is vandaag nog volop zichtbaar. DNA-onderzoek heeft ten andere aangetoond dat hij, zoals enkele zeldzame andere paardenrassen, een zeer hoge graad aan oorspronkelijke zuiverheid overgehouden heeft. De afzondering in het ruwe klimaat van zijn Schotse vaderland is daar wel de verklaring voor, evenals voor de adel van zijn atletisch lichaam. Onder zijn strakke huid lijken de sterke spieren en de droge gewrichten als gebeiteld.
Andere kenmerken: een harmonische bouw, een sterke en gewelfde hals, een korte rug en krachtige lenden, wapperende manen en een zijdeachtige beharing. Stokmaat tussen 1,32 m en 1,47 m. De toegelaten kleuren zijn grijs, zwart, izabel en baai. Aalstreep en zebrastrepingen op de benen en zeer goede voeten.
Uitzonderlijk degelijk en mooi, krachtig en polyvalent, zelfbewust en trots, open en vriendelijk, zachtmoedig en leergierig: met zo'n karakter is de Highland Pony een haast spreekwoordelijk mensvriendelijk ras. Maar nooit onderdanig, want hij is en blijft een nobel paard. Misschien is het wel daarom dat de Britse koningin er in Balmoral een stoeterij van Highland pony's op na houdt.
Zoals alle juwelen, is het aantal Highland pony's echter beperkt. Wereldwijd vindt men er amper een vijfduizendtal en elke eigenaar ziet zijn Highland pony werkelijk als een waardevol bezit, waarop hij terecht trots is. In België bleef het ras lange tijd omzeggens onbekend: de allereerste Highland pony werd pas in 1992 ingevoerd. Dit ras is dan ook amper te vinden en niet bepaald goedkoop.
De witte herder ... oftewel De Canadese herdershond ...! !
Het originele land van herkomst is Duitsland. Voordat de eerste officieel geregistreerde Duitse Herder er was, waren er al witte herders in Duitsland. Maar ook andere kleuren herders kwamen voor. De eerste officieel geregistreerde Duitse Herder had een grootouder die wit was. In de eerste instantie kwamen er dan ook witte Duitse Herders in Duitse keuringen en shows voor. Tot ca. 1930 was de kleur wit volledig erkend voor een Duitse Herder Een voorbeeld hiervan is Berno von der Seewiese.
Doch al spoedig besloot Duitsland dat de kleur wit niet gewenst was voor de Duitse Herder. Dit was een probleem, want witte en gekleurde pups kwamen in een nest voor. Al die tijd werd er niet op kleur gefokt en het gen voor de kleur wit was van het begin af tevens recescief aanwezig gezien de eerste officieel ingeschreven honden dit gen bij zich droegen.
Algemeen: De Witte Herder is een krachtige, goedgespierde, middelgrote (lang) stokharige herdershond met staande oren, rechthoekig formaat, van middelzware bouw en met elegante, harmonisch vloeiende belijning. Ziehier een super lief filmpje ... ghiiiiiii hoe een pug ( hondenras ) een horde Canadese puppies probeert te ontlopen ... ghiiiii ... ocharme ... vrolijk gebracht op het liedje " ich bin Snappy " ... das kleine krokodil !! Voor de kijklustigen onder jullie gelieve eerst het liedje in linkerkolom uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ..!
Gedrag en karakter: Temperamentvol zonder zenuwachtigheid, opmerkzaam en waakzaam; naar vertrouwde mensen toe vriendelijk, vertrouwelijk en aanhankelijk; makkelijk te leiden en evenwichtig; tegenover vreemden gereserveerd, echter NIET angstig of agressief; benadert onbekende invloeden eerst terughoudend/voorzichtig, daarna nieuwsgierig.
In Nederland waren de witte pups meestal uit het nest verwijderd en er waren dus weinig of geen witte Duitse Herders die uit de oorspronkelijke Nederlandse Duitse Herder kennels kwamen.
Veel liefs ... zonnige en kwispelende groetjes ... Miryam
...Miryam
Veel liefs ... t speurneusje ... Miryam
